Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00065.svg

  

Licet he oes ꝑ expꝛeam emonū inuoca­tionē fiāt. nulla t ē ↄꝑatio ad maleficia ma­leficaꝝ cū ad nullū nocumentū hoīm iumen​toꝝ ⁊ terre frugū tendūt irecte. Sʒ ad futu​roꝛū cognitionē. De alijs etiā ſpecieb iui­nationū  cū tacita inuocatōe ⁊ etiaʒ ꝑ tacitū vt c pactū erga emōes pꝛacticātur vt ſunt genealitici ſeu aſtrologi c icti ter natali­um ↄderatōnes. Auruſpices qui ies ⁊ ho​ras obſeruant. Augures q͛ geſtus ⁊ garritus auiū ⁊ omen q͛ verba hoīm obſeruāt. Et chy­romantici q͛ ex lineamētis manuū aut ſpatu­lis aīaliū iuināt. Si cui placet inſpiciat ­ceptoꝛiū Nider circa ſecūdū ceptū ⁊ plura inueniet quomō nt licita ⁊ quō nō. Malefi​carum vero opera nūᷓ ſunt licita.

¶ Decimaſeptima eſt eclaratiua quartede­cime grauitatem criminis ad peccata quecū­ emonū comꝑando.
SEd ⁊ tanta eſt eaꝝ facinoꝝ magni­tudo  etiā maloꝝ angeloꝝ pecca­ta ⁊ ruinam excedūt. Et  in culpis quō nō etiā ī infernalib ſulicijs. Et hoc quidē quo ad culpas emōſtrare nō eſt ifficile varijs rōnib. Pꝛimo. nā licet eius peccatū t irremibile hoc t nō eſt pꝛopter magnitudinē criminis habendo reſpectū ad eoꝝ naturalia. ⁊ cipue m opinionē illoꝝ q͛ icūt eos tantum in naturalib ⁊ nūᷓ in gra​tuitis fuie creatos. Et qꝛ bonū gratie exce­dit bonū nature. ideo illoꝛū peccata q͛ a ſtatu gratie cadūt ꝓut malefice fidem ſuſceptaʒ in baptiſmo abnegantes exiſtūt. eoꝛū vti pctā excedūt. Si vero icamus eos in gr̄a fuie creatos licet nō ↄfirmatos. c etiā malefice li​cet nō creati in gratia tamē a gratia ſponte ce​ciderunt cut ⁊ ille volens peccauit. Secun​do emonſtrat᷑. nam licʒ eius peccatū t irre​mibile varijs e caus alijs. puta m aug. quia nullo ſuggerēte peccauit. ideo etiā nul­lo reparante redire ebet. Uel qꝛ m Damaſ. cōtra ei foꝛmā intellectu peccauit. ⁊ cognitō quāto eſt nobilioꝛ tanto peioꝛ eſt erroꝛ. Ser­uus e ſciens volūtatem i ſui ⁊c̈. Uel ite­rum m eundē Damaſ. quia nō eſt ſuſceptibi​lis penitentie. ideo nec venie. ⁊ hoc ex natura ſua.  quia ſpūalis tantūmodo eſt ſemel ver­tibilis. eo  ſe totam ↄuertit  in homine nō fit vbi caro ſemꝑ repugnat ſpiritui. Uel ite­rum qꝛ excelſo loco peccauit vt in celo homo aūt in terra. His t non obſtantib eius cul­pa in multis alijs minoꝛat᷑ comparatiue ad maleficiaꝝ flagitia. Pꝛimo ī hoc  ille iuxta Anſelmū in quadam oꝛatione nulla ceden​te elicti vindicta ſuperbiēs peccauit. Male​fice vero poſt tantas penas ſepe multis alijs maleficis inflictas īmo ⁊ poſt penas quas ꝑ​cipiūt in ecclea iabolo occaone ſue ruine inflictas oia hec ↄtemnūt ⁊ nō ad minima peccata moꝛtalia vt ceteri peccatoꝛes q͛ ex in­firmitate aut malicia abſ hītu malicie pec­cant. Sed ex ꝓfunda coꝛdis malicia ad hoꝛ​renda flagitia erant. Secundo qꝛ licet tri­plex t ſtatus mali angeli. Jnnocentie Cul­pe ⁊ miſerie ſeu pene. Jpſe tamē c ab innocē​tia ſemel tantū cecidit ⁊  ad illam nunᷓ re­ſtitutus fuit. Peccatoꝛ aūt ad innocentiā per baptiſmū reſtitutus iteꝝ ab illo cadēs mul­tū pꝛofundatur. Et ſuꝑ oes ie malefice vt earū flagitia emonſtrant. Tercō ille contra creatoꝛē nos aūt ⁊ ſuꝑ oes ipſe malefice cō​tra creatoꝛē ⁊ redemptoꝛem. ⁊c̈. Quarto ille ereliquit eū permittentē videlʒ eū peccare ⁊ nō ex pietate eum ꝓſentem. nos aūt ſuper oes ie malefice peccatis elongamur a eo ꝑmittente ⁊ ex pietate nos ↄtinuo ꝓſente ⁊ bficijs plurimis nos uenientē. Quinto il​le ſtat in malicia eo repꝛobāte ⁊ ſuaʒ gr̄am nō aonente nos miſeri currimus in illā ma​liciam eo cōtinuo reuocante. Sexto ille ma​net obduratus ad punientem. nos obdurati ad blandientem. Et  ambo cōtra eū tamē ille contra ſe requirentem. nos ↄtra ꝓ nobis moꝛientē. quē vt mimus ſuꝑ omnes ma­lefice ehoneſtantes offendunt.
¶ Solutiones argumentoꝛū etiā eclarant veritatem per comꝑationem.
AD argumēta. Ad pꝛimum patet re​ſpono per ea que in pꝛincipio coꝛ​poꝛis queſtionis tacta ſunt. Unde videlicet aliquod peccatum ebe­at cenſeri grauius altero. ⁊ quomodo pecca­ta maleficarum grauioꝛa cunctis quo ad cul​pam exiſtunt. Ad aliud quo ad penam. Dicē​dum  cut culpa ade ita ⁊ eius pena upli​citer ↄderatur. vel quo ad ꝑſonam vel q̊ ad naturam totam videlicet poſteritatē ex eo ſe­cutā. Pꝛimo mō. Sicut maioꝛa peccata fue​rūt poſt eū perpetrata qꝛ videlicet ie ſolum​mō peccauit faciendo illud q erat malū nō m ſe ſed qꝛ ꝓhibitum. Foꝛnicationes vero. adulteria. ⁊ homicidia. vtro mō mala ſunt ſcʒ m ſe. ⁊ quia pꝛohibita ideo etiā grauioꝛ pena eis ebetur. Secundo vero modo. licʒ maxima pena pꝛimū peccatū ſecuta ē. hoc t eſt per indirectum inquantum videlicet per eū tota poſteritas oꝛiginali peccato fuit infe​cta. eo  ie pꝛimꝰ parēs oīm ꝓ q͛b oīb ſolꝰ filiꝰ ei ſatiſfacere potuit potentia oꝛdinata. Pꝛo ſuo aūt ꝑſonali medietate iuina gratia