Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00066.svg

  

penituit ⁊ ſaluatꝰ poſt ſolutionē factā ꝑ xm. incōꝑalibiter aūt peccata maleficarū excedūt in grauitate. nō ↄtente e ſuis ꝑſonalib pec­catis ⁊ ꝑditōnib cū etiā innūeras alias poſt ſe ↄtinue trahūt. Ad terciū icendū ex ha­bitis  hoc fuit ꝑ accidens in peccato ade  maioꝛē leonē intulit. Et hoc videlʒ  natu​rā integrā inuenit ⁊  coꝛruptam neceario nō volūtarie trāſfundere habuit. v nō ſequi​tur  ſuū peccatum mpliciter grauius cete​ris fuit. Tū etiā qꝛ hec idē etiā ſentia pecca­ta fecient  talē naturaʒ inuenient. cut ⁊ m moꝛtale peccatū nō pꝛiuat gr̄am eo  illā nō inuenit. pꝛiuaret aūt  illā inueniret. Hec ē ſolutio ſctī. tho. in. ij. i. xxi. ar. ij. in ſolutōe ſecūdi argumēti quā ſolutōem  q͛s ad plenū vult intelligere hʒ ↄderare  adam oꝛigina​lem iuſticiā  ꝑſtitiet nō trāſfudiet in po­ſteros ꝓut Anſel. opinabat᷑. quia etiaʒ aliq͛s poſt eū peccare potuiʒ. videbāt᷑ icta octo. i. xx. An pueri mox nati fuient in gr̄a ↄfir​mati. Jtem q̊libe. ci. an idem q͛ nūc ſaluantur hoīes ſaluati fuient  adam nō peccaet.

¶ Sequit᷑ modus dicandi ↄtra q͛n argu​menta laicoꝝ q͛b ꝓbare videntur ſparm  eus nō ꝑmittat tātā ptātē iabolo ⁊ malefi­cis circa hmōi maleficia inferenda.
SJt eni dicatoꝛ ꝓuidus ſuper certa argumēta laicoꝝ vel etiā ꝑito​rū quoꝛūdam q͛ intantū maleficas ee negāt  licet malitiā ⁊ potentiā emonis ad infērēdū ex ſuo ederio hmōi mala ↄcedāt iuinā t ꝑmionē bi ↄdeſcē​dentē negāt. Nec volūt  eus talia fieri per​mittat. ⁊ licet modū arguendi nō habeāt ⁊ in tenebꝛis cut ceci palpitāt. iam vnū iam alte​rū mediū tāgēdo. opus t eſt eoꝛū aertiones ad q͛n argumēta reducere. Ex q͛b vti oēs eoꝝ cauillatōes ꝓcedere pt. Et pꝛimo  eꝰ non ꝑmittat iabolo ſub tanta poteſtate ſeui​re in homines.
UTrum ad maleficialē effectū a emo­ne ꝑ maleficā ꝓcurandū ſemꝑ habet concurrere iuina ꝑmio. Et argui­tur q͛n argumentis  eus nō ꝑmittit. v etiā maleficiū nihil ē in mundo. Et pꝛimū ſu​mit᷑ ex ꝑte ei. Secūdū ex ꝑte iaboli. Ter­cium ex ꝑte malefice. Quartuʒ ex ꝑte moꝛbi. Quintū ex ꝑte dicatoꝝ ⁊ iudicū q͛ talia ↄtra eas dicāt ⁊ iudicāt q͛ vti nūᷓ ſecuri eent Pꝛimo c. Deus punire pōt hoīem ter pec​cata. ⁊ punit gladio fame ⁊ moꝛtalitate. Jteʒ iuers alijs infirmitatib varijs ⁊ innume­ris q͛b humana conditio ſubiacet. v qꝛ opꝰ ei nō ē adiūgere alias punitōes iō nō ꝑmittit Sco c. Ex ꝑte iaboli  vera eēnt  dicā​tur  videlicʒ vim generatiuā īpedire pt. vt videlʒ mulier non ↄcipiat. vel  concipiat  aboꝛſum faciat. vel  nō aboꝛſum  etiā poſt ꝑtū natos interficiūt. vti c ꝑimere poent totū mūdū. Et iteꝝ poet ici  oꝑa iabo­li eēnt foꝛtioꝛa oꝑib ei. ſ. ſacr̄o matrimonij q ē opꝰ ei. Tercō ex ꝑte hoīs. Nā videmꝰ  maleficiū ebet ee aliq͛d in mūdo tūc aliq͛ hoīes plus alijs maleficiūtur. De q̊  ritur vti ꝛ hoc ee ter punitionem pctōꝝ. ſed hoc ē falſum. g̊ ⁊ illud  maleficia nt ī mun​do. Faltas aūt ꝓbat᷑ ex eo. qꝛ tunc maioꝛes pctōꝛes ampliꝰ punirent᷑. hoc ē falſum cū mi​nus puniātur ᷓ alij interdū iuſti. q etiā cer​nit᷑ in pueris innocētib q͛ aerūtur malefici​ari. Quarto pōt addi ⁊ aliud argumentuʒ ex ꝑte ei. hoc  q͛s impedire poet ⁊ non impe​dit ſed fieri ꝑmittit. vti iudicat᷑ ex ſua volū​tate ꝓcee. Sʒ eꝰ cuʒ t ſumme bonꝰ non pōt velle malū. g̊ nō pōt ꝑmittere vt fiat malū q ie impedire t. Jtem ex ꝑte moꝛbi efe­ctus ⁊ infrmitates q͛ icūtur maleficiales ­miles etiā ſunt efectib ⁊ infirmitatib natu­ralib. i. q͛ ex efectu nature ꝓcedūt.  e ali​q͛s claudicat. excecat᷑ vel rōem ꝑdit vel etiam moꝛit᷑ ex efectu nature cōtingere pt. v nō pt ſecure maleficis aſcribi. Ultimo ex ꝑte iu​dicum ⁊ dicatoꝝ q͛ cū talia aduerſus malefi​cas dicāt ⁊ pꝛacticāt vti ter ingēs odiū a maleficis ↄᷓ eos ↄceptū nunᷓ eent ſecuri. Sʒ ↄᷓ argumēta ſumāt᷑ ex ſtione p͛ma ſuper terciū p͛ncipale p͛me ꝑtis tractatꝰ. ⁊ onāt᷑ illa  ſunt magis ap ꝉm quō videlʒ ꝑmittit mala fieri lʒ nō velit malū fieri. ꝑmittit aūt ꝓ​pter admirabilē ꝑfectōem vniuer  ↄderā​tur ī hoc  bona ↄmēdant᷑ eminētiꝰ ⁊ magis placent ⁊ ſunt laudabilioꝛa ū ↄꝑant᷑ malis. htur ibi auc̈tes. Jtē ꝓfunda ei iuine ſa­piētie iuſticie ⁊ bonitatꝭ relucēt.  alias eent occulta. Et bꝛeuiter ꝓ ecione ſtionis pt colligi ex his  ibi tāgunt᷑ varia ocumenta ꝓ infoꝛmatōe ꝉı. vicʒ  eus iuſte uos ca​ſus ꝑmit. ſ. angeloꝝ ⁊ p͛moꝝ ꝑentū q͛ cū nt maioꝛes oīb alijs cab. Nō miꝝ  alij mi­noꝛes ꝑmittant᷑. Qualiť aūt ſunt maioꝛes q̊ ad cauſalitatē non q̊ ad alias circūſtātias m qᷓs pctā maleficaꝝ vt ī. iij. q. tangit᷑. ⁊ maloꝛū āgeloꝝ ⁊ p͛moꝝ ꝑentū pctā excedūt. ⁊ qᷓre eꝰ iuſte ꝑmit illos p͛mos caſus tangit᷑ in. ij. q. ex q͛b plurima colligere ⁊ ilatare pōt ad ſuū placitum. Sed ad reſpondendum ſuper ar­gumenta. Nam ad pꝛimuʒ cum icit᷑. Deus ſufficienter punit ꝑ naturales infirmitates. moꝛtalitates. gladio ⁊ fame. Rdet᷑ ex trib.