Pagina:Marcus Terentius Varro - De Lingua Latina - ex Typographeo Adami Sartorii - 1605.djvu/98

E Wikisource
Haec pagina emendata est
94
LIBER

meum nomen noncupat? Item in Medea: Quis tu es mulier, quæ me insueto noncupasti nomine? Dico, originem habet Græcam, quod Græci δικάζω: hinc Ennius: Dico qui hunc dicare. Hinc iudicare, quòd tunc ius dicatur. Hinc iudex, quòd ius dicat accepta potestate, id est, quibusdam verbis dicendo finit. Sic & ædis sacra à magistratu, pontifice præeũte, dicendo dedicatur. Hinc ab indicando, indicium: hinc illa, indicit bellum: indixit funus: prodixit diem: addixit iudicium. Hinc in manipulis castrensibus,[1] ducibus. Hinc dictata in ludo. Hinc dictator, magister populi, quòd is à consule debet dici. Hinc antiqua illa, dicim imo, & dicis caussa, & addictus. Si dico quid nescienti quod ei, quod ignorauit trado. Hinc doceo declinatum: vel quòd cùm dicemus, dicimus, vel quòd qui docentur, inducantur in id, quod docentur:[2] ab eo quod scit, qui est dux, aut ductor, qui ita inducit, vt doceat. Ab docere, disciplina, & discere literis commutatis paucis. Ab eodem principio documenta, quæ docendi caussa dicuntur. Disputatio, & computatio à putando, quod valet purum facere. Ideo antiqui purum putum appellarunt. Ideo

puta-
  1. Dcta à militibus in duces iaci solita întelligit hic Fuluius.
  2. q. V. C. ab eo dux aut ductor.