Prīma lūx est. Nōn iam est nox, sed lūx non est clāra. Avēs nōn iam quiētem capiunt. Omnēs excitantur. Iam arborēs ubi per tōtam noctem dormiēbant relinquunt. Nōn iam avēs silent. Undique audīrī possunt. Ad agrōs properant. Ibi est cōpia frūmentī et avēs cibum dēsīderant. Prīmā lūce collēs Rōmae sunt obscūrī. Nunc Carolus et Maria et pater et māter in summō colle Rōmae stant. Undique circumspectant. Urbs semper nātūrā pulchra nunc etiam pulchrior est. Flūmen nōn longē abest. Ibi paucae nāvēs nāviculaeque vidērī possunt. Caelum nunc clārius vidētur. Ibi nūllae nūbēs sunt et diēs erit pulcher. Diū Americānī silent ubi urbem spectant. Maestī sunt quod hōra appropinquat ubi necesse est Rōmam relinquere. Ubi antīquās ruīnās vident, dē temporibus antīquīs putant: ōlim Rōmānī antīquī in illō flūmine natābant et corpora valida habēbant. In illō locō rēgēs tēcta sua aedifcābant. Ibi mīlitēs Rōmānī bellum parābant.
"Ubi est urbs tam pulchra quam Rōma?” rogat Iūlia. Nūlla pulchrior est in tōtā Eurōpā.”
Subitō vir huic locō appropinquat. Quis est? Poēta amīcōs suōs salūtat. Iam lūx est clārior et urbs clārē vidētur. Omnēs in saxō sedent. Colloquium nōn est longum quod paene est tempus Rōmānī relinquere. Mox poēta cum suīs amīcīs viā angustā dē summō colle properat. Prope rīpam Tiberis omnēs “Valēte” inquiunt. Posteā poēta sōlus domum it.
Nunc Americānī ab urbe properant. Nūlla urbs erit grātior aut pulchrior quam Rōma,” inquit Maria. “Alia exempla urbium antīquārum vidēre cupiō.”
Aedificia urbis nōn iam vidērī possunt. Collēs urbis parvi videntur. Ā sinistrā et ā dextrā sunt agrī et silvae.
