Prīmā lūce Carolus excitātus est. Clāmōrēs nautārum qui multās rēs parābant Carolum excitābant. Puer nōn iam dormire poterct. E fenestrā spectābat. Ibi portum magnum Americae vidēbat. Laetitiam novam sentiebat quod iterum gentem suam vidēbat. Aedificia urbis nōn ism clābantur et Carolō splendida nunc vidēbantur. Etiam figūrae hominum in terrā vidēbantur. Puer nautās spectāre cōnstituit. Itaque sine morā mātrem patremque reliquit et ad locum in quō nautae labōrābant properāvit. Ubique multa portābantur. Ūnus ex nautīs, qui aliīs imperābat et Insignī splendido ducis ōrnābātur, Carolum nōvit quod pater puerī erat nōtus ei. Ubi nauta puerum vīdit, “Hūc veni!” inquit. “Esne laetus quod Americae appropinquāmus?"” rogāvit. Ita,” respondit puer. “Diū ab Americā āfut et omnium terrārum America est mihi grātissima et cārissima. Gēns bona et magna est, et per omnēs terrẩs fāma eius est magna. Civis Americānus sum et gentem meam amo.” "Civis Americānus nōn sum,” inquit nauta. “Britannus sum sed patriam tuam amō. Ōlim Britanni erant hostēs Americąe et inter hās duās gentēs erat bellum longum. Sed hoc memoriā tenēre nōn bonum est. Hoc scio,” respondit Carolus. “Multī et fortēs mīlitēs multīs in proelis pugnābant et Britannī et Americāni. Pater mihi fābulās dē duce Americānō maximō nārrāvit. Hieme ubi mīlitēs perterriti erant et dēfessī quoque et hostēs multās rēs rapiēbant, hic dux mīlitēs parvis nāvigits trăns flūmen portāvit. Ilis temporibus ducēs nōn erant ignāvī. Sic semper magnās rēs faciēbant et sīc nōtī omnibus erant.” Nunc nāvis magna in portū stābat. Prīmum ef quf in sum-
