Pagina:Marjorie Fay - Carolus Et Maria.pdf/62

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est
XXX

Longe scholā est mōns parvus. Quamquam iter est longum et necesse est in carris īre, hodiē tōtum diem ibi discipult cum magistrā manent. Mōns est locus grātus et diēs est idōneus ad iter. Quamquam mōns nōn est altus, ē summō monte oppidum vidētis, sī caelum est clārum et nūllae nūbēs sunt in caelo. Prope montem est flūmen parvum in quō discipulī natant et paucae nāviculae videntur. A dextrā et trāns fūmen oppidum vidētis. In ulteriōre rīpā et inter oppidum et lūmen sunt agri et collēs parvī. Diū magistra et discipulī errant. Pars eōrum dēfessa est quod diū in fūmine natat. Itaque pauci in saxō magnō sedent. “Hic est locus ad cēnam idōneus,” inquit magistra. "Cupitisne hīc cēnam ēsse?” Omnēs ita cupiunt. Post cēnam discipulī fābulam dēsīderant. Prīmō magistra silet. Deinde haec nārrat: "Undique circumspectāte, discipulī; prope hunc montem est fūmen quod Tiberis appellātur. In ulteriōre rīpā sunt agri Etrūscōrum, hostēs Rōmānōrum, qui in illō locō moenia habent. Impetum in Rōmānōs facere cupiunt. Vigilēs quiē vāllō prōspectant prope portās castrōrum stant. Etrūsci quoque sunt. Ubique nūntii currunt.” "Ecce! Ecce !"” clāmant puerī; “Rōmāni sumus. Agmen longum hostium, qui ad urbem nostram iter faciunt, paene vidēmus.” "Silēte,” inquit magistra, et audite. Illis temporibus Rōma nōn erat magna sed moenia bona habēbat. Rōma cīvēs et mīlitēs magnae virtūtis habēbat. Exercitus erat magnae virtūtis. Etrūscī quoque erant fortēs. Rōmam occupāre cupiēbant. Ūnus collis, Iāniculum appellātus, ab Etrūscis occu-