Obtēstor vōs, ō dī immortālēs, ut nōs plēbēiōs tandem adiuvētis, patriciōs-que pūniātis. Claudius causa fuit mortis filiae meae. Claudius vōbīs poenās det, sīcut meritus est. Hæc precor.
Appius. Ohē līctōrēs! Prohibēte eum ēvādere, revocāte eum. Fēstīnāte, redūcite hominem ad mē.
Līctōrēs. Cūr eum revocēmus? Nōlumus tibi pārēre.
Appius. Quid est, virī? Cūr mihi nōn pārētis?
Līctōrēs. Satis diū tibi servimus.
Cīvēs (clārissimā vōce). Servī nōniam erimus. Tribūnos poscimus, qui nostra iūra servent. Tribūnōs poscimus, tribūnōs poscimus!
Appius. Hei mihi, quid faciam? Mārce, dēfende mē!
Mārcus. Mē ipsum dēfendere cupiō.
Appius. Ō Līctōrēs, virī optimī et fīdissimī, dēfendite mē, dēfendite dominum vestrum. Ē forō mē dūcite. (Cīvēs manūs eī īnferunt.)
Civ. III. Ēn superbum patricium! Tandem nōs timet, nunc tandem plēbem dēspicere dēsinit.
Appius. Servāte mē, līctōrēs: metuō nē mē occīdant.
Duō līctōrēs (tandem Claudiō subveniunt). Nōs tē servābimus, domine, nōs tē domum dūcēmus.
