Thisbē. Abīte vōs, precor. Nam sermōnis vestrī mē taedet.
Puella I. Abeāmus, Thisbē enim sōla esse cupit.
Puella II. Valē, Thisbē. (Pȳramus intrat.) Ecce! Pȳramus ipse adest.
Thisbē. Valēte vōs. Salvē, mī Pȳrame.
Pȳramus. Salvē tū quoque, Thisbē mea. Tēcum loquī cupiō.
Thisbē. Quid vīs, Pȳrame?
Pȳramus. Ō Thisbē, iamdūdum amīcī sumus, ut ipsa cōgnōvistī, iamdūdum contiguās domōs habitāmus. Sed quandō mihi licēbit tē uxōrem dūcere?
Thisbē. Nesciō quandō hoc futūrum sit, nam parentibus nostrīs haudquãquam placet. Sed ego tibi quam prīmum nūbere volō.
Pȳramus. Quōmodo parentibus nostrīs hoc persuādēre poterimus?
Thisbē. Utinam nē tam sevērī essent patrēs nostrī!
 |
Pater Pȳramī. Heus tū, Pȳrame, quid facis? | |
| Pater Thisbēs. Heus tū, Thisbē, quid facis? | ||
Pȳramus. Nihil tē cēlābō, mī pater: hanc puellam uxōrem dūcere cupiō.
Thisbē. Omnia fatēbor, mī pater: huīc iuvenī nūbere cupiō.
