Pagina:Patrologia Latina Vol. 54.pdf/89

173

174

SERMO XV.

173 Ajejunemus; sabbato autem apud beatum Petrum apostolum pariter vigilemus, cujus suffragantibus meritis, quæ poscimus, impetrare possimus, per Dominum nostrum Jesum Christum, qui cum Patre et sancto Spiritu vivit et regnat in sæcula sæculorum. Amen.

SERMO XIV [Al. XIII].

^[1] De Jejunio decimi mensis III.

 

Synopsis. — I. Ager cordis colatur ac fecundetur. — II. Diabolum magis tunc in fideles sævire, cum bona opera vel indicuntur vel exercentur.

 

Cap. I. — In Dominico agro, dilectissimi, cujus operarii sumus, oportet nos prudenter atque vigilanter spiritalem exercere culturam, ut perseveranti Bindustria, quæ legitimis temporibus sunt exsequenda, curantes, de sanctorum operum fruge lætemur. Quæ si pigro otio et inerti desidia negligantur, terra nostra nihil generosi germinis pariet, et spinis ac tribulis ^[2] obsita, non producet quæ condenda sint horreis, sed quæ urenda sint flammis. Ager autem iste, dilectissimi, rorante desuper gratia Dei, fide munitur, jejuniis ^[3] exercetur, eleemosynis seritur, orationibus fecundatur, ut inter plantationes rigationesque nostras nullius amaritudinis radix pullulet, nec se incrementa cujusque noxiæ stirpis attollant; sed enecato ^[4] omnium semine vitiorum, coalescat seges læta virtutum. Ad quam diligentiam omni quidem nos tempore ^[5] pietas adhortatur, sed in his diebus qui huic operi sunt specialius præstituti, major animositas et cura est excitanda ferventior, ne quod Cpium est agere non indictum, impium sit negligere prædicatum.

Cap. II. — Decimi itaque mensis jejunium, ad quod charitatem vestram religioso proposito novimus 45 præparatam, unanimiter, auxiliante Christo, ^[6] celebrandum hortamur, monentes ut unusquisque secundum mensuram possibilitatis quam accepit a Deo, in bonis operibus enitescat. Quia et inimici nostri, qui nostra sanctificatione torquentur, in his diebus quos ad majorem observantiam nobis dispositos esse noverunt, vehementius sæviunt, et subtiliore insidiantur astutia; ut aliis immittendo metum 174 Ainopiæ de largitatis expensis, aliis ^[7] injiciendo tristitiam de labore jejunii, quamplurimos a consortio hujus devotionis abducant. Contra quas tentationes, dilectissimi, vigilet in nobis pii cordis intentio, et a Christianis mentibus cogitationes diffidentiæ repellantur. Modicum est enim quod pauperi ^[8] satis est. Nec victus illius nec vestitus onerosus est. Vile ^[9] enim est quod esurit; vile est quod sitit, et nuditas ^[10] quæ indiget operiri poscit, non ornari. Et tamen Dominus noster tam pius operum nostrorum arbiter, tam benignus est æstimator, ut etiam pro calice aquæ frigidæ sit præmium redditurus. Et quia justus inspector est animorum, non impendium solum operis, sed etiam affectum est remuneraturus operantis, per Christum Dominum nostrum.

B

SERMO XV [Al. XIV].

^[11] De Jejunio decimi mensis IV.

 

Synopsis. — I. Triplex orationis, jejunii et eleemosynæ remedium adversus tentationes diaboli et vulnera peccati. — II. Jejunii præceptum, sicut et præceptum dilectionis, non esse novæ legis gratia abrogatum; eidem misericordiæ opera esse jungenda.

 

Cap. I. — Confidenter vos, dilectissimi, ad opera pietatis hortamur, quia experimentis didicimus, libenter vos suscipere quod monemus. Scitis namque, et Deo docente cognoscitis, ad æternum vobis gaudium profuturam 46 divinorum observantiam mandatorum. In quibus exsequendis quia humana fragilitas plerumque lassescit, et in multis per lubricum suæ infirmitatis offendit, misericors et pius Dominus ^[12] Cremedia nobis et adjutoria dedit, per quæ veniam obtinere possimus. Quis enim tot illecebras mundi, tot insidias diaboli, tot denique pericula suæ mutabilitatis evaderet, nisi clementia æterni Regis mallet nos reparare quam perdere? Nam et qui jam redempti, jam regenerati, ^[13] filii lucis effecti sunt, quamdiu tamen in hoc mundo, qui totus in maligno positus est (I Joan. v, 19) ^[14] detinentur; quamdiu infirmitati carnis corruptibilia et temporalia blandiuntur, non possunt istos dies sine tentatione transire. Nec facile cuiquam provenit tam incruenta victoria, ut ^[15] inter multos hostes frequentesque conflictus, etiamsi sit liber a morte, sit quoque immunis a vulnere. Curan-

1. In editis ex codd. collect. 3 titulus hujus et sequentium sermonum hic est : De jejunio decimi mensis, et eleemosynis ejusdem. Additamentum ex cæteris mss. sustulimus.
2. Sic ex Lectionario S. Petri. Al., subdita.
3. Idem ms., exaratur.
4. Ita du mss. Vat. et S. Petri. Al., omni. Ex iisdem mss. et alio Bon., coalescat reposuimus pro convalescat.
5. Alias, pietatis magister. Quesn. — Et infra duo codd. et prima editio, instituti pro præstituti.
6. Ita ms. Bonon. et prima editio. Al., celebrantes. In ms. S. Petri, ut unanimiter auxiliante Christo celebremus, hortamur. Paulo post ms. S. Petri, in nostra sanctificatione.
7. Sic ex Lectionari S. Petri, et duobus aliis mss. Vat. Al., immittendo.
8. Aliqui codd., sat est.
9. In codice S. Petri omittitur enim.
10. Sic melius ex ms. S. Petri. Alias, quæ indiget operiri, non poscit ornari.
11. In mss. collect. 1 et 2, nec non in cod. Lectionario basilicæ S. Petri hic sermo cum antecedenti conjungitur; sed perperam, cum ex contextu distinctio satis eluceat, quæ ex aliis codicibus comprobatur. Forte cum antecedens sermo brevior aliquanto visus esset quam divinorum officiorum lectio olim postularet, hic alius adjectus fuit : uti accidisse pariter vidimus primo et secundo sermoni de Natali suo, qui eadem forte causa (repugnante licet contextu) in unum coaluerunt. Confer admonitionem primo Sermoni præmissam.
12. Al. remedia nobis ad victoriam dedit. Cod. Corb. Quesnelli.
13. Tres codices, jam filii.
14. Ms. Bon. et prima editio, retinentur. Et infra duo codd. cum prima edit., sine trepidatione, pro, sine tentatione.
15. Ms. S. Petri, inter multos frequentesque conflictus.