|
summum bonum, nec quidquam amplius desiderat. Nihil
enim extra totum est, non magis quam ultra finem. Itaque erras, quum interrogas quid sit illud propter quod virtutem petam ? quaeris enim aliquid supra summum. Interrogas quid petam ex virtute ? ipsam ; nihil enim habet melius, ipsa pretium sui. An hoc parum magnum est, quum tibi dicam : Summum bonum est infragilis animi rigor et providentia, et
subtilitas, et sanitas, et libertas, et concordia, et decor ? Aliquid et jam hunc exigis majus, ad quod ista referantur ? Quid mihi voluptatem nominas ? Hominis bonum quæro, non ventris, qui pecudibus ac belluis laxior est.
X. « Dissimulas, inquit, quid a me dicatur : ego enim nego quemquam posse jucunde vivere, nisi simul et honeste vivat : quod non potest mutis contingere animalibus, nec bonum suum cibo metientibus. Clare, inquam, ac palam testor, hanc vitam, quam ego jucundam voco, non sine adjecta vir-
|
