|
XXIV. Errat, si quis existimat facilem rem esse donare. Plurimum ista res habet difficultatis, si modo consilio tribuitur, non casu et impetu spargitur. Hunc promereor, illi reddo ; huic succurro, hujus misereor. Illum instruo, dignum quem non deducat paupertas, nec occupatum teneat. Quibusdam non dabo, quamvis desit : quia, etiamsi dedero, erit defuturum ; quibusdam offeram ; quibusdam etiam inculcabo. Non possum in hac re esse negligens : nunquam magis nomina facio quam quum dono. « Quid ? tu, inquis, recepturus donas » ? immo non perditurus. Eo loco sit donatio, unde repeti non debeat, reddi possit. Beneficium collocetur, quemadmodum thesaurus alte obrutus : quem non eruas, nisi fuerit necesse. Quid ? domus ipsa divitis viri, quantum habet benefaciendi materiam ? Quis enim liberalitatem tantum ad togatos vocat ? hominibus prodesse natura me jubet : servi liberine sint, ingenui an libertini, justæ libertatis, an inter
|
