Pagina:Salimbene de Adam – Cronica, Vol. I, 1942 – BEIC 1910163.djvu/106

E Wikisource
Haec pagina emendata est
100
salimbene de adam

sicut in planetis sacerdotalibus fieri solet. Taliter iste indutus ibat cum tuba sua et in ecclesiis et in plateis predicabat et Deum laudabat, quem sequebatur maxima puerorum multitudo, frequenter cum ramis arborum et candelis accensis. Sed et ego super murum palatii episcopi, quod tunc temporis edificabatur, vidi ipsum pluries predicantem et Deum laudantem. Et inchoabat laudes suas hoc modo et in vulgari dicebat: Laudato et benedhetto et glorificato sia lo patre! Et pueri alta voce quod dixerat repetebant. Et postea eadem verba repetebat addendo: sia lo fijo! Et pueri resumebant et eadem verba cantabant. Postea tercio eadem verba repetebat addendo: sia lo spiritu sancto! Et postea ‛Alleluia, Alleluia, Alleluia’. Deinde bucinabat et postea predicabat, dicendo aliqua bona verba ad laudem Dei. Et postmodum in fine predicationis beatam Virginem salutabat hoc modo:

Ave Maria clemens et pia,
Gratia plena, virgo serena!
Dominus tecum, et tu mane mecum!
Benedicta tu in mulieribus,
que peperisti pacem hominibus
   et angelis gloriam!
Et benedictus fructus ventris tui,
qui, coheredes ut essemus sui,
   nos fecit per gratiam et cet.


De sollemnibus predicatoribus, qui tempore Alleluie famosi fuerunt, et primo de his qui de Ordine fratrum Predicatorum extiterunt.
De fratre Iohanne de Vincentia, et de canoniçatione beati Dominici.


  Nunc de sollemnibus predicatoribus, qui tempore illius devotionis famosi fuerunt, dicamus, et primo de duobus Predicatorum Ordinis, scilicet de fratre Iohanne de Bononia, qui quantum ad originem de Vincentia erat, et de fratre Iacobino de Regio, qui de Parma oriundus erat. Nam beatus Dominicus necdum canonizatus erat, sed sub terra latebat, sicut in prosa cantatur: