Pagina:Salimbene de Adam – Cronica, Vol. I, 1942 – BEIC 1910163.djvu/124

E Wikisource
Haec pagina emendata est
118
salimbene de adam
 Estuans intrinsecus ira vehementi,
In amaritudine loquor mee menti.
Factus de materia vilis elementi
Folio sum similis, de quo ludunt venti.
 Cum sit enim proprium viro sapienti
Supra petram ponere sedem firmamenti,
Stultus ego comparor fluvio labenti,
Sub eodem aere nunquam permanenti,
 Feror ego veluti sine nauta navis,
Ut per vias aeris vaga fertur avis,
Non me tenent vincula, nec me tenet clavis,
Quero mei similes et adiungor pravis.
 Michi cordis gravitas res videtur gravis,
Iocus est amabilis dulciorque favis.
Quicquid Venus imperat, labor est suavis,
Que nunquam in cordibus habitat ignavis.
 Via lata gradior, more iuventutis,
Implico me vitiis, inmemor virtutis.
Mortuus in anima curam gero cutis,
Voluptatis avidus magis quam salutis.
 Presul discretissime, veniam te precor,
Morte bona morior, dulci nece necor.
Meum pectus sauciat puellarum decor,
Et quas tactu nequeo, saltem corde mecor.
 Res est perartissima vincere naturam,
In aspectu virginis mentem esse puram.
Iuvenes non possumus legem sequi duram
Leviumque corporum non habere curam.
 Quis in igne positus igne non uratur?
Quis Papie commorans castus habeatur?
Ubi Venus digito iuvenes venatur,
Oculis illaqueat, facie predatur.
 Si ponas Ypolitum hodie Papie,
Non erit Ypolitus in sequenti die.
Veneris in thalamos ducunt omnes vie,
Non est in tot turribus turris Alachie,
 Secundo redarguor etiam de ludo:
Sed cum ludus corpore me dimittat nudo,
Frigidus exterius, mentis estu sudo:
Tunc versus et carmina meliora cudo.

|}