perducentes transitum navigio procuraverunt. Transivit igitur exercitus V diebus, dux prior, pater posterior. Cumque pertransissent, post multos labores et ardua multa urbem Tyachitum et urbem Licie, scilicet Egeam, ubi Cosmas et Damianus fuere martyrio coronati, deinde Sardis pervenerunt. Venerunt et postea Phyladelfiam. Dux autem Phyladelfie forum negans se ad pugnandum armavit. Sed demum videns non posse resistere, promisit forum et imperatori cum paucis concessit civitatis introitum. Postmodum, dum propter caristiam contentio fit inter Grecos et Theotonicos, bellum initur, et absque imperatoris voluntate per duos dies et noctes continuo decertatur. Demum victi Greci se in civitatis munitionibus recipientes pactum inierunt et forum tolerabile concesserunt, commercia cum funibus in sportis porrigentes et eodem modo pretium recipientes. Ad hec cum imperator Phyladelfinam civitatem exiret, dux ei nuntium pro ducatu concessit, qui exercitum per devia et invia, montana et nemorosa deduxit, ubi victualia per duos dies nullatenus invenerunt. Pertransitur quoque per Ierapolim civitatem, ubi passus est beatus Phylippus. In exitu vero nemoris Greci quidam et Armeni forum eis pro posse pacifice tribuerunt. Ad hec Turchomanni de Betia, qui et Debeduini vocantur, homines agrestes, qui nullius domantur imperio, qui non in menibus vel in municipiis, sed morantur in agris, infinitum et innumerabilem exercitum, plusquam centum milia, congregantes exercitum Christianum die noctuque per IIII ebdomadas impugnarunt, ita quod Christianus exercitus semper incedebat armatus. Sed tamen eorum multitudinem interfecit cum quodam admirando, militie sue magistro. Restanus vero dominus illorum cum magno exercitu in strictura montium transitum prohibebat dicens quod non transiret, nisi daret ei centum somarios auro et argento oneratos. Imperator autem respondit se libenter dare, sed non nisi menolatum unum. Interim nuntii soldani, qui fraudulenter ducebant eum, aiebant quod cito intraret terram soldani, in qua gens illa ulterius sibi non noceret. Tunc, quia Deus non dimittit sperantes in se, quidam admiratus celesti gratia inspi-
