Cypro pelago sulcans navem Saracenorum a Beritho proficiscentem et Achonem properantem invenit. In qua erant septenginti viri ad bella fortissimi cum sufficientia stipendiorum et omni genere armorum et igne agresti et serpentibus et cocodrillis interemtioni nequiter deputatis. Hanc igitur cum XXIII galeis, cum quibus in retroguardia suarum navium accedebat, impugnavit ter et quater cum magno detrimento suorum. Posthec regis improperiis et blandimentis, minis et premiis promissis armantur et navem impugnando perforant et submergunt, duobus e naufragio tantum superstitibus reservatis; quorum unum, cum venisset in campum, ad Saladinum, alterum misit in urbem. Ad hec rex Francorum, licet rege Anglie dissentiente, pugnam indixit. Pugnatur, et muri securi inciduntur, Saracenis Saladino ambasciantibus, ut in eorum studeat acellerare succursum. Adveniente nocte marchioni custodia delegatur; a quo Mostubus consensu regis Francie de colloquio dato, securitatem accepit. Adveniente die coram regibus aliisque baronibus colloquium celebratur. In quo Mostubus civitatem reddere cum omnibus rebus, dummodo persone abire permitterentur illese, promisit. Christiani vero sanctam crucem, captivos omnes et regnum repetunt universum. Mostubus Saladinum asserit consulendum. Obsidibus erga datis consulitur. Qui promisit crucem reddere pariter et Achonem, mille quingentos Christianos et centum milites et ducenta milia biçantiorum. Dum hec agerentur, rex Anglie murum agreditur; per dedictionem civitas obtinetur quarto Ydus Iulii, anno Domini MCXCI. Positisque a regibus in portis custodibus, solis Francigenis et Anglicis patebat ingressus, ceteris sive de Romano imperio sive aliunde, licet per biennium laborassent, obprobriose reiectis. Nam intrare volentes, colaphys et verberibus cedebantur. Sed et tredecim ex Polinis pede truncati sunt. Cum igitur prope quingenta milia hominum preter mulieres et parvulos et armorum multitudinem, que vix mumerari poterant, et ampullas ignis agrestis V et galeas cum salandris et galeonibus LXX et ceteras divitias, quarum non est numerus, reges in suis manibus habuissent, inter se tantum omnia divi-
