Pagina:Scriptores Minores Historiae Danicae Medii Aevi vol 1.djvu/177

E Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Haec pagina nondum emendata est

SERIES ET GENEAI.Or.IÆ REOVM DANORVM 171

mora, Olaff, rex Sweorum, Daciam intrauit et habuil cum illis grauissimum belliim, in quo OlafT, rex Noruegie, cecidit. Slien vero Tywgskæg duo regna, scilicet Danorum et Norman- norum, tenuit, christianis valde inimicus, quos a regno expelli precepit; sed cum a Slauis ter victus in bello caperetur et 5 bis argento, tercia uice auro ponderaretur, tandem deum post llagella cognouit. Deinde Angliam inuadit regemque Ethæl- dradum expulit, et Britanie fines potitus vix tres menses superuixit.

Huic successit Knut, fiiius eius, lxiii.; qui Noruegiam lo occiso sancto Olauo optinuit et Estoniam gentem sibi subdidit. Deinde Angliam inuasit et cum Ethældrado diu certauit; qui fugiens in Londoniam Anglie ibi obijt. Cuius regnum et vxorem, nomine Emma, Kanutus cepit; que fuit filia Roberti, comitis Normanie. Ex qua genuit filium, nomine Hartheknut, 15 et filiam, nomine Gunnild; quam Conradus imperator Henrico filio suo accepit vxorem. Genuit etiam Knut alios duos filios, Haraldum et Suenonem, ex concubina, nomine Aluiua. Reg- nauit itaque Kanutus velus super tria regna, Danorum scilicet, Anglorum et Normannorum, annis xx. Kanutus moritur anno 20 domini m.xl.(!) Gul successerunt filij eius, Hartheknut in Dacia,

��3. Tyugsk§g V; T-sk§k V2. 3. nornianorum GV (20 G). 4. tenuit V; obtinuit G. expelli V; expuli(!) G. 5. in bello ler victus V. 6. ponderaretur Erslev; ponderatur G; punderat V, quo deleto V^ in marg. ponderatur, sed corr. ex ponderat^. dm (o: deum) G; dnm (o: dominum) V. 7. flagellu G. 7—8. Eteldradum G (/7em 12). 8. politur G. — 10—172,2. cfr. Series III (supra p. 16i) ; Chroii. Rosk. capp. VII. IX.; Sveno Aggonis fil. supra p. 121 sqq.; Estoniam Kanutum sibi subdidisse dicunt eliam Annales Rijenses, qui hoc loco in multis cum auctore noslro consentiunt; plerique vero auctores pro Estonia Senibiani nominant 10. Knud G. Lxnn G. 11. sancto om. G. subdidit in marg. add. V. 13. lundoniam V, corr. V". 14. Emina GV; in V m. 1 corr. prius in Erinna. sed postea hoc deleto in Emma; de hoc nominaliuo cfr. ad p. 24^,27; .')2, 20. fuit bis scriptum in G. 15. Hartheknut V fere semper\ G h. 1. Harde- knut, 21. Harlhaknud. 172 3. Harteknudt. 172,6 et 8 et 11 Harte- knut. 16. Gunnild V", corr., ut vid, ex Cuermild; Eværmiild G. inprator(!) V. 18. post Suenonem Svaningius in Excerptis de suo addidil: forte etate minorcs. 19. vetus om. G. 21. scripsit V- 1040 supra versum, alio numero ita deleto, ut legi non possit. Cui G; cum V {item 172,2). eius om. G.

�� �