DVO r.ARiMINA HISTORICA
��485
��Abel, miles strenuus, resistehat, ut valebat, firmiter, viiililer, ex totis precordijs.
19. Ergo — cum sis sic com- plosa : tuniens ex superbia, verba Franckis ampuliosa
��exules gentiles plebs nequiuil vrere.
18. Quod hic fatur, compro- batur Palmarum solennijs: firmabatur, augebatur Gottrup in obsidijs; regis tamen patruus,
V. 8 verba exules gentiles sine dubio extraneos nobiles signi- ficant, i. e. milites Gerhardi, qni in castello erant; hos incenso castello plebs sediliosa volueral vrere, iii in v. 9 rede A håbet; reicienda igitur est coniectura Magni Mailhiæ in nxargine k adscripta . forte: vertere, quam coniectarani H in lexinm recepit. — 9. nequiuil = nequiuerat. || 18, 1 in B mala coniectura, quæ rhythmos turbat, sic scribitur: Quod sic factum coniprobatur. — Quod hic fatur (=: dicitur; fari passiue at supra i, 3), scilicet rusticos vel plebem cegre tulisse, quod conatus suus aduersus Holsatos ex parte saltem frustra fuisset; hoc inde comprobatur, quod postea maioribns viribus collectis eum renouare studuerunt castrum Gottrup aggrediendo. Oppugnatio huius castelli, quæ in Chron. Jul. p. i52, 20 — 22 com- memoratur, ntram eadem sit, quæ in hoc versu describitur, an ea, quam Detmar Lubicensis in autumno anni 1328 factam esse narrat, incertum est (videatur Erslevii disputatio in Annal. Hist. Ser. VI. vol. VI p. 389 — 4^00 edita). — 2. Palmarum solenniis, i. c. die XVI. mensis Aprilis anni 1329. — 3. firmabatur, augebatur, scil. plebs, piebis multitudo; ceterum in A initio augebatur scriptum fuerat, quod postea eadem manus correxit; exemplaria tamen, quæ ex A originem ducunt, præter B augebatur habent, caius subiectum Gottrup esse scribæ putauisse videntur; H augebatur merito recepit; Gottrup pro genetiuo obiectiuo ab obsidiis pendente accipiendum est. — 5 — 6. Abel, filius Erici ducis, fort. spurius. Idem esse videtur, qui in diplomate quodam Valdemari (Slesuicensis) regis die XXL Sep- lembris anni 1326 dato nominatur, quo rex priuilegia ecclesiæ Ripensis confirmat (vid. Reperl. Erslev. 14-54); auunculus ille qui- dem regis ibi vocatur, sed auunculus medio æuo non raro etiam pro patruo usurpatur. Non aliunde notus esse hic Abel videtur. In margine A Magnus Matthiæ hane coniecturam addidit: forte Allf; hoc nomen Allf vel Alv sæpius pro Adolpho ponitur, sed de quonam Adolpho cogitauerit, nescio. Huitfeldtius (Fol. 451) pessimo errore Abel filium spurium Christophori I. fuisse putauit. — 9. ex totis precordiis, petitum ex lib. Sapient. 8,21. |j 19,1. complosa, /. e. ex qualitatibus inter se repugnantibus vi quadam cogente composita; nam el tumens ex superbia es et rursus vere (i. c. re vera) arida et raarcida; sed tui nescia es, te ipsam non nouisti, propter status ignorantiam. — 3. Franchis H; verba significant: verba ingeniia stomacharis (»freragylper«), quæ etiam in Francorum ore ampuliosa (»opstyltede«) videreniur. |j
�� �
