Pagina:T. Macci Plauti Comoediae, II.djvu/318

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

III. ii T. MACCI PLAVTI

ut mihi cauerem a Pseudolo seruo suo ne fidem ei haberem. nam eum circum ire in hunc diem, iio ut me, si posset, muliere interuorteret ; 900

eum pr6misisse fortiter dixit sibi sese abducturum a me doUs Phoenicium. nunc ibo intro atque edicam familiaribus profecto ne quis quicquam credat Pseudolo. —

��ACTVS IV

IV. i PSEVDOLVS SlMIA

Ps. Si umquam quemquam di inmortales uoluere esse 905

auxiHo adiutum, tum me et Calidorum seruatum uolunt esse et lenonem

exstinctum, quom te adiutorem genuerunt mihi tam doctum hominem

atque astutum. sed ubi ilHc est ? sumne ego homo insipiens, qui haec

mecum egomet loquar solus? 5 dedit uerba mihi hercle, ut opinor :

malu' cum malo stulte caui. 909»

tum pol ego interii, homo si ille abiit, neque hoc opu' quod 910

uolui hodie ecficiam. sed eccum uideo uerbeream statuam : ut it, ut magnufice

infert sese ! ehem, te hercle ego circumspectabam, nimi' metuebam male

ne abiisses. 10 SiMiA. fuit meum ofticium ut facerem, fateor.

899 ne] neu P iretP 901 firmiter P 905 u. quicquam yi

dii mortales P uoluerunt A 906 serutum (-uum P^^) P

908 qui] quid (^QuJd B) P loquor Camerarins fort. recte. nam

\oquar suspectitm {A it. l.) 909 w/ opino 910 uolui Boflte :

■ uoluit A : uoluit [ego] P {seq. ho- ; iv. 3) gri ut it] uti P

�� �