86 C. Valeri Catulli Liber
lumina, quam cuncto concepit corpore flammam
funditus atquc imis exarsit tota medullis.
heu misere exagitans immiti corde furores
sancte puer, curis hominum qui gaudia misces, 95
quaeque regis Golgos quaeque Idalium frondosum,
qualibus incensam iactastis mente puellam
fluctibus in flavo saepe hospite suspirantem !
quantos ilia tulit languenti corde ti mores !
fquanto saepe magis fulgore expalluit auri ; 100
cum saevum cupiens contra contendere monstrum
aut mortem appeteret Theseus aut praemia laudis.
non ingrata tamen frustra munuscula divis
promittens tacito fsuccendit vota labello.
nam velut in summo quatientem bracchia Tauro 105
quercum aut conigeram sudanti cortice pinum
indomitus turbo contorquens flamine robur
eruit (ilia procul radicitus exturbata
prona cadit, late *casu cuncta* obvia frangens),
sic domito saevum prostravit corpore Theseus no
nequiquam vanis iactantem cornua ventis.
inde pedem sospes multa cum laude reflexit
errabunda regens tenui vestigia filo,
ne labyrintheis e flexibus egredientem
tecti frustraretur inobservabilis error. 115
Sed quid ego a primo digressus carmine plura commemorem, ut linquens genitoris filia vultum, ut consanguineae complexum, ut denique matris, quae misera in gnata deperdita fleta, omnibus his Thesei dulcem praeoptarit amorem, 120 aut ut vccta ratis spumosa ad litora Diae, aut ut earn [molli] devinctam lumina somno liquerit immemori disccdcns pectorc coniunx ? saepe illam perhibent ardcnti corde furentem
�� �
