132 C. Valeri Catulli Liber
heu, mihi surrepens imos ut torpor in artus
expulit ex omni pectore laetitias ! non iam illud quaero, contra me ut diligat ilia,
ant, qnod non potis est, esse pudica vclit : ipse valere opto ct tactrum hunc deponere mor- bnm. 25
o di, reddite mi hoc pro pietate mea.
��LXXVII
Rufe mihi frustra ac nequiquam credite amico (frustra? immo maemo cum pretio atquc malo),
sicinc subrepsti mi, atque intestina perurens ei misero eripuisti omnia nostra bona?
eripuisti, heu heu nostrae crudele venenum vitae, heu heu nostrae pcstis amicitiae.
��LXXXI
Nemone in tanto potuit populo esse, Iuventi, bellus homo, quern tu diligere inciperes,
practerquam iste tuus moribunda ab sede Pisauri hospes inaurata pallidior statua,
qui tibi nunc cordist, quern tu pracponere nobis audes, et nescis quod facinus facias ?
��LXXXII
Ouinti, si tibi vis oculos debere Catullum aut aliud siquid carius est oculis,
eripere ei noli, multo quod carius illi est oculis seu quid carius est oculis.
�� �