uocis die quinti syllabam tum per e tum per i scriptam legi, ut etiam nos supra uidimus in littera e. Nam ueteres indifferenter praeficistine et praeficistini, procliue et procliui, atque alia multa uarieque dixerunt. Nonnumquam ex dictionibus graecis. o. conuertimus in. i. cum eas latine transcribimus, ut προμος primus, quo saepe usus fuit Homerus, Mωος Dmois. i. seruus. Quid quod ubi graeci terminant dictioens os, nos plerumque illud o in u commutamus ut νIκολαος Nicolaus, κυρος Cyrus, κυτρος typrus, σπονδsioς spondeus, έλαγος pelagus. Excipiunt nonnullae quas non in us sed in er commutamus, ut αγρφς ager, μt. λεάγρος Meleager, καστρος caister. non nulla uero in us et in er, ut μενανaρος menandrus et menander, fυανδ ρος euam drus et euander. Virg. in. yiii. Rex euandrus ait non haec solemnia nobis. Idem in decimo pallas euander in ipsis omnia sunt oculis τευκρος teucrus et teucer. Virg. in. iii. aenei. Teucrus rhcteas primum est aduectus ad oras. Quin et unam comperi, quae apud graecos in ος terminatur, et ab antiquis nostris o in i conuersum fuit, ut δμnωος Dmois seruus, quo nonnulli antiqui comiti usi fuerunt. Nonnumquam terminationem ipsam graecam in os poetae nostri obseruaruntt, ut Virg. in primo. geor. Heliadum palmas epitos dixit, et tenedos more graeco cum terminatione in os et non latino in us. Idem in eodem, Et neritos ardua saxis. Quid quod in genitiuo terminationem graecam idem poeta obseruauit cum ait libro sexto, In foribus letum androgeo, sci licet more attico, qui eiusmodi genitiuos in o finiunt, ut et ibidem Seruius attestatur, Immo et super primum aeneidis regulam posuit, Quod omina nomina monosyllaba graca quae in latinum sermonem transeunt tertiae sunt tantum declinarionis, et tam atine quĩ graece a nobis declinaripossunt, ut tros in genitiuo trois et troos, Pan panis et panos. Virg. in. eiIi. Parrhasio dictum panos de monte licaei. per deriuationem etiam teste Prisciano, tramsit o in a ut creo creaui, in e ut tutor tutela, bonus bene. per compositionem similiter, utnominum habentium o extremam syllabam cum uerbis siue participiis tramsit in i correptam ut homo homicida.
DE lttta P.
P Littera muta est, et ab omniaspiratione munda, cuitamenaspiratioin dictiobus graecis postponit ut Phaethon. nonnumquĩ uero pro aspirata traducimus, ut supra in littera b uidimus.
DE lttea Q.
Q Littera muta est, et propter nihilaliud teste Prisciano scribenda uidet inisi u, ψlatur sequens u ante alteram uocalem in eadem syllaba positum pdere uin litterae in metro. Quod si ideo. q. alia littera est existimanda quĩ c debet. g. quoque similiter praeponit u amittenti uim litterae alia putari, et alia cum id non facit, diciuns nanguis sicuti quis, et augur sicuti cur, sed nos aliam ad inuentionis eius causam supra in initio monstrauimns, hoc est ut pinguiot per eam sonus habeatur, quĩ per ipsum c haberi possit. Quod sane terminatio ipsius. q. in u et necessaria consequentia alterius. u. post illud, et ante alteram uocalem indicare potest. Nam nunquĩ in eadem syllaba uocalem post. q. ponere possumus. quin inter. q. et uocalem interponamus u. ut qualis quando, queror pro conqueroriloquitur seqt, loquor sequor, quoniam et similia ubi ipsum u in metro uim lruntae semper amittit, ut in sequentibus cum de u l̃a tractabimus ostendemus. Sed an eodem modo si u uocalis sequatur interponipossit inter eam uocalem et. q. aliud u ita, ut post ipsum. q. in eadem syllaba geminari possit. u. dubium apud antiquos fuisse uidetur. Victorinus Marius dixit geminari posse, ut in ipso quum, quando aduerbium est temporis, et tempuus significat, quod cum geminata u scribendum esse dixit. Papyrianus uero libro. iiii. de orthographia
