Pagina:Vico, Giambattista – Il diritto universale, Vol. III, 1936 – BEIC 1961890.djvu/143

727

aureae aetatis mythologia

rum papillas poetae postremi dixere, principio quidem ob lactis, deinde ob pulchrarum lanarum usurn: ut aureas oves Argis Atreus sibi Thyestem abegisse queritur*^[1]; ut in Chalcide^[2] Aeeta, ad cuius arietis pellem profecti argonautae; ut in Lybia Hesperidae, «unde aurea mala», idest, ex antiqua lingua, capras et oves aureas, Hercules ad suos abegit. Unde mansit ut Homerus passim reges appellet πολυμήλους^[3].

Auri idem ac ferri precium apud heroes.

[7] Nam sane auri precium, quod nunc habet, diu latuit: nam heroes homerici id in precio tanto habent, quanto aes ferruinque in usum armorum. Quod ex innumeris eiusdem locis conficitur, ubi in regum thesauris promiscue narrat conditum aes, aurum et ferrum fabrefactum, et passim, inter heroicas opes numerans aurum, id cum ferro confundit.

Diomedis et Glauci mvthologia.

[8] Quare non est ut ultra philologi torqueantur, et cum magno conatu magnas nugas dicant ut avaritiae heroem purgent, quod Diomedes ultro suae ferrea arma cum aureis Glauci commutare postulet et nullo opposito ultra precio commutet^[4].

1. Il., II, 106 [Ed.].
2. Si veda sopra p. 687, n. 1 [Ed].
3. Il., II. 605 e 705; XIV, 490 [Ed.].
4. Il., VI, 230-6 [Ed.],