II  |
Phoebi sacerdos, dum patitur deus
Cessare sacro munere liberum,
In vana nitenti popello
Isdem agitur male firmus auris.
Tum sancta plecti o non resonat lyra
Soporque tardus pectora possidet
Ac futtile inter volgus ipso
Futtilior, dubium, an sit ullus.
Divina sed vox cum sonuit cavas
Ad vatis aures, emicat ingeni
Occulta virtus, ut recurrit
Mox aquilae vigor excitatae.
Profana iam iam gaudia respuit
Vitatque famae murmura publicae
Nec fronte prolapsus superba
Delicias populi salutat
Tristisque et asper, pectore dulcium
Pleno inodorum, non sine numine
Litus remotum sive late
Fronde petit strepitante lucum.