Jump to content

Pagina:Dialogues of Roman Life.djvu/46

E Wikisource
Haec pagina emendata et bis lecta est
35
LUDENDI VENIA

C. Adnītimur prō vīribus[1], et nōs dīligentes praebēbimus.

P. Quis erit sponsor istūc futūrum esse?

C. Ego capitis mei perīculo nōn dubitem[2] esse sponsor.

P. Immo scio quam non sit tūtum tibi crēdere. ... Tamen hīc perīculum faciam quam sīs bonae fidei.[3] Si mē fefelleris, posthāc nēquīquam mēcum ēgeris. Ludant, sed gregātim in campis: et mātūrē se domum recipiant.

C. Fīet.

* * *

Exorāvi, quanquam aegrē.

H. O lepidum caput! Omnes amāmus tē plūrimum.

C. Sed interim cavendum nē quid peccēmus.

H. Cavēbitur.[4] Sed quod lūsūs genus potissimum placet?

C. De hōc in campo consultābimus.

[Linquamus, pueri, haec insulsa colloquia. Nos quoque ludamus.]
  1. pro viribus, ‘in proportion to our powers,’ ‘to the best of our ability.’ So, pro virili parte.
  2. dubitem. A condition is left unexpressed: ‘I would not hesitate’ (if I were challenged).
  3. bonae fidei: the genitive, helped out by the adjective, expresses quality.
  4. cavebitur. The passive is used impersonally, that is, it has no personal subject: lit. ‘it shall be guarded against.’ Trans. ‘We will take care.’