Flos aliis reserare sinum Iove praetimet udo;
Indicium hoc, adiante,[1] tibi, tibi lutea caltha.[2] 110
Contemplator item florem qui prostat hibisci[3],
Et quem de Veneris perhibent ploratibus ortum
Ac anemone[4] audit, si clausi luce manebunt
Adveniente, domi te contine, namque nec ipsi
Nescivere hiemem: quaedam, puta lampsana[5], sonchus[6],
Vespere contingat patulum si prodere florem,
Crastina de coelo portendunt agmina aquarum.
Mira quidem dicis, genitrix, sed desine plura,
Tot ne labantur de pectore nomina florum.
At quî tantarum potuerunt nosccre rerum 120
Causas dic homines. Haec ille, et sedula mater,
Huc, sodes, prensatque manum, res ipsa loquatur.
Haec quae seminibus terrae deponitur indis
Admiranda tibi est inter pulcerrima plantas;
Tantum alia non Flora sua se iactat alumna.
Est frutice inferior, mage sed spectabilis herbis,
Assurgensque parum, foliumque simillima pennae,
Flos capitum flavus, foliis est vivida virtus;
Tange, videque. Puer digitum vix inscius herbae
Admovet: illa simul refugitque, timetque, coitque. 130
Non aliter retrahit vix tacta cornua fronte
Limax, inque orbem hirsuti glomerantur echini.
Exoritur matris risus titubante puello:
Pagina:Rosati, Pietro – Carmina, 1887.djvu/100
Haec pagina emendata est
96
mater educatrix.
