Exin hic toto aligeros concurrere coelo
Mille vides, glomerantque acies ac praelia miscent.
Hinc inimica phalanx inferna ab sede profecta,
Fertque potens illinc superorum exercitus arma.
Cedere iamque loco, iam findi cernitur hostis,
Scindit se coelum, totumque fragore remugit,
Et colubrum et socios rapit ima in tartara vortex. 60
Victrix utque cohors volitans se ex caede recepit
Indice lactitiae demulcet sidera cantu,
Altera bella canens simili cessura triumpho.
«Quid tanto circum fremuerunt murmure gentes,[1]
Quid rerum populi meditantur inanibus ausis?
In Christum inque Deum cocunt in foedera reges,
Infensique parant rescindere regna tonantis:
Vinela invisa teramus (vox haec omnibus una)
Sceptra cadant, regnum in cinerem pereatque redactum. 70
Audiet insanos Pater et cervice vetustos
Omnipotens quassans crines et flammeus ira
Tempora, non tonitru absimiles dat pectore voces:
Quo ruitis, quorsumque pedem vos fertis iniqui?
Comprimite hinc gressum; iuga sacra Sionis ahena
Sede mihi nam rex servat, perituraque nunquam
Sceptra gerit, fato maiorem et fronte coronam.
Hacc compar mea Progenies, haec gentibus olim
Iura dabit, magna e stygio feret hoste tropaea,
Victrixque extremas extendet nomen in oras,
Quaque dies radiis afflat fulgentibus orbem 80
Pagina:Rosati, Pietro – Carmina, 1887.djvu/124
Haec pagina emendata est
120
virgo draconis victrix.
