a principe illo et conditore omnium Deo institutae, ut unaquaeque sibi vivat et valeat, nec sobolem diutius agnoscit quam dum illa ad certam quandam magnitudinem adoleverit parentum indigo. Nam simul primum tueri se per se ipsam ac sustentare potest, parentibus aeternum vale renuntiant, sibi uni vivit ac consulit, nec illos amplius in posterum agnoscit.
Inter naturae miracula recensent quibus haec curae fuit consectari ciconiam tamdiu parentes senior, confectos alere, quamdiu ipsa ab illis, tenera et implumis, sit in nido sustentata, ita ut ea res Graeco verbo locum dederit quo illi referre gratiam ἀντιπελαργεῖν vocant, sumto de ciconiis nomine. In quo multorum hominum ingratitudo coarguitur, qui beneficiorum immemores aut etiam osores, vel benefactores transeunt sine gratia, vel etiam insectantur et damnis afficiunt, malefica voluntate pro illorum opere benefico. Ceterum ciconiae pietas gratitudinis magis genus est quam societatis. Ovium, gruum, et eiusmodi, citius greges quis dixerit quam societates. Apum quandam velut civitatem non sine ingenti admiratione
