Haec pagina emendata est
Tēctum patris meī oppugnāre cōnstituēbant. Tum maximē timēbam. Tantum erat perīculum.
“Necesse est,” inquam, “patrem monēre. Nūntius erō.” Sed pedēs meī movērī nōn poterant. Subitō oculī meī apertī erant. In somnum mē dederam. Ubīque erat pāx. Hīc Cornēlius quoque iacēbat. Oculī eius quoque apertī erant.
“Cūr, amīce,” inquit, “tantam cūram in oculīs tuīs videō?”
Tōtam fābulam nārrāvī.
Posteā ad saxum errāvimus sed ibi nēmō erat. Mox tempus erat domum īre. Celeriter properāvimus.
