KXOKDIVM MONASTERII CAKÆ INSVLÆ 229
pulselur. Quapropler sanctitati ueslre humiliter supplicanius el deuote, quatinns sepe dictam domum ae conuentum scriptis uestris ad sedem apostolicam et cardinales dignemini com- inunire, ne dicta doinus cetereque domus per Daciam consti- lute periculum et excidium, quod auertat deus, paciantur. 5 Datum anno doniini .m.cc.Ix.im. In die sancti Johannis anle porlam Latinam.«
(XIX.) lost hec excogitauit secum abbas, cognoscens imbe- ci/Jitatem suam et paruitatem et paupertatem ad tante rei resistenciam, et maxime quia sepe dictus episcopus ludebal lo cum rege, immo, ut uerius dicam, illudebat ei adhuc puero, habens eum tanquam in manu sua (archiepiscopus uero, qui index suus esse debuit ordinarius, nt supra commemoratum est, expulsus fuit de regno propter iusticiam ecclesie; vnde prefatus episcopus nec deum timuit nec hominem reuerebatur, 15 nani ipse sibi extitit iudex): — Abbas igitur, secum assumpto monacho uno, perrexit Tutam uallem, rogans abbatem loci illius, ut secum ueniret ad Uite scolam, de magno et arduo negocio tractaturi. Qui cum Uite scolam peruenissent, cepit abbas noster suam pandere et delegere uoluntatem, petens 20 suppliciter cessionem. Quo audito abbas Tute uallis indig- nalus est ualde, quod eum ad hoc illuc perduxisset; peciit licenciam redeundi domum ; uix magnis precibus retentus esl. Dixit abbas Uite scole, non esse conueniens, ut ibi reciperet eius cessionem; »sed si omnino ita oportet fieri, redeundum 25 est ad capitulum, ubi nomen susceperas abbatis.« Ille uero constanter insistebat, iurans: si nollet cessionem eius recipere, sigillum ante pedes eius poneret'. Conuocalis igitur abbas domus illius secum abbate et monacho domus nostre, clam interrogans eos, quem haberent ad tale honus aptum, Respon- ao derunt illi, dicentes: »Est hic apud uos nobilis persona et sapiens, et bene notus ab omnibus melioribus regni Dacie, dominus Thuro, predecessor uester, qui annis . . prefuit domui isti; postea prefuit Esrom annis..; qui bene et honeste rexil
��8. ibefcililaté C^. 9. suam et scHpsi., et suam C^. 10. quia poslea addidit scriptor in margine. 15. nec deum . . reuerebatur: Luc. 18,2.4^. 17. uale C^. 33 sg. vaciia spalia reliqiierat scriptor, ut postea in eis numeros scriberet; sed id factum non est.
�� �
