A.D. VI, ID. MART.[1]
Absente in Asia cum exercitu Roscio consule convocati a M. Tenacio Habena[2] consule satis frequentes aderant in senatu patres de re maxima consulturi, sintne Roma exterminandi peregrini necne. Mirandis ominibus auspicato a C. Iacentio Sedente haruspice et S. Porcio Felice augure rogavit consul quid de illa re censeret L. Clodium Harenam Ericillum. Vult ille exterminari non vult autem Vinicius Rutilantius Helluo. Dein subito adortus strepitus. Magno cum clamore armatorum tubarum clangore P. Roscius Carus Helveticus imperator Asia necopinato redux in senatum irrupit. Sequitur inter Roscium quidem et Tenacium vituperatio mutua, Tenacianos autem inter et laureatos exultantesque Roscianos tumultus immanis senatuque indignus. Quo sedato inter patres hic Roscii magna laus hic multa convicia, quorum maxime oppugnabat Roscium amplissimus ille vir M. Corcius Pato, quem autem invicem vituperabat verbis admodum fastidiosis ipse frater Q. Corcius Pato Iunior. Dein subito invectus est in Roscium ipse filius Q. Roscius Carus Helveticus. Rauce et spurcidice insequebatur T. Portorius Acer Germanicus[3], qui maxime Roscium adulatus incontinenterque in filium invectus, iussit deferre Roscio dictaturam perpetuam; dein inferre panem forma colore inusitatum necnon et gustatu cui "canonico" indidit nomen; hoc impudenter ac insolentissime Roscio in mucrone gladii dato, Portorium increpuit verbis T. Placenta Horreo tribunus, et ante oculos patribus se suasque vestes iactavit. Brevi dein habito a S. Tumulo Vallione sermone in Horreonem, censebat Vincentius Salmonius Tructa Rufus iam, quod ante suadebat Portorius, deferendam suffragiis Roscio dictaturam; sed et deferendum habuit Algidio Mensurae et M. Tenacio Habenae magistratum equitum ad vim ambitionemque dictatoris comprimendam, laudabat enim "bicamerale systema." Inde cum lingua quapiam barbara mixtis Latinis verbis singultavisset fudissetque lacrimas, C. Lucius Vafer Plebeius, ipsas inter iteritas a Portorio voces subito obnuntiavit C. Hortensius Silvior Hibernicus nullo modo deferendam Roscio dictaturam. Ipsum Roscium peregrinum; immo ipsum Petrum Pictorem[4]. Quod cum patribus satis fecisset manifestum, nullo intrare iubente accesserunt pacis sibi suisque petendae ex omnibus peregrinis missi legati. Praefuit Theophilus Adeodatus, homo raucus et sermone tenus Iudaeus, cuius inter comites addebat orationem asperis verbis tamquam Hispaniam redolentibus Arboreus Speluncus Rima. Ut pro peregrinis laudandos habuerunt ultro sermones Caledonius Donatus, Deucalion Paradisus, Parthenicus Bulides, auctores tamen manebant muti Q. Silva Durius, et D. Ossius Bonior: totus deficiebat Arrius Aries Dico. Extemplo in mediis de pace verbis multas, uti videtur, horas Roscium interficere meditatus iam in Roscium intorsit Theophilus "bombum," quod credimus habere nomen tormenta eiusmodi apud barbaros. Sedato tumulta et strangulato Theophilo (haerente in gutture supplicii causa dato panis canonici fragmento magno) verba aliquanta, eaque mirifice ad rem, dicebat C. Habentius Digna Redivivus. Dein sumpto iam tempore nullo dato suffragio patres verbis iocis interque lictores pugnis satiatos iussit Roscius quemque suam domum discedere.
Notae[recensere]
- ↑ Illa Acta Senatus sunt relatio diputationis alicuius, quae in Schola Eduardi Regi Birminghamiae latine peracta erat, ab I.R.R. Tolkien scripta.
- ↑ Vera nomina locutorum scripta non sunt, nam pseudonymis usus est scriptor de locutoribus nominandis.
- ↑ Secundum Ioannem Garth, "T. Portorius Acer Germanicus" pseudonymum Ioannis R. R. Tolkien ipsius esse dicitur.
- ↑ Peter the Painter (anglice), sive Peter Piaktow, erat sodalis praedatoriae manus letticae anarchistaeque Londinii. Inter obsidionem viae Sydney anno 1911, pugnavisse dicitur ac effugisse e hac via. Numquam comprehensus denuo est.