Migne Patrologia Latina Tomus 138
Acta conventus ad Theodonis villam (Auctores varii), J. P. Migne cc_id: cps_2.AucVar.AcCoAdT, cc_idno: 9663 ¶
138.0533D| Secuntur capitula quae acta sunt in synodo secus Teudonis villam habita, in loco qui dicitur Judicium, quando tres fratres gloriosi principes, Hlotharius 138.0534D| videlicet, Hludowicus, et Karolus simul convenerunt, anno quinto regni Karoli, cui synodo Drogo, Metensis episcopus, praesedit consensu eorumdem 138.0535A| regum: quae et ipsi principes ante se fidelesque eorum relecta capitula adprobaverunt, et se eadem servaturos, auxiliante Domino, promiserunt, mense Octobrio, indictione VII.
Navis sanctae Ecclesiae ab exordio suo variis saepe perturbationibus mersa, sed excitato fidelium precibus gubernatore suo Christo nunquam est usquequaque demersa. Quae quondam etiam, ut nunc videtur, pene conlapsa, progenitorum vestrorum studio et devotione, est auctore Deo juxta modum divinitus concessum recuperata. Unde immensas domino Deo nostro laudes referimus, qui et corda vestra ad intentionem similem excitavit, et post vestigia patrum vestrorum, quibus per temporale regnum ad aeternum perveniatis, ire velle docuit et inspiravit. Vestrae nihilominus nobilissimae dominationi multimodas 138.0535B| gratiarum actiones rependimus, quia ad evitandum et vestrum et nostrum periculum, et ad communem totiusque populi providendam salvationem, bonam et beneplacitam Dei voluntatem subsequi, et divinum consilium, secundum praeceptum Domini quo dicitur: Interroga sacerdotes legem meam; et, Interroga patres tuos et adnuntiabunt tibi, a nobis, quamquam indignis, Christi tamen vicariis, quaerere et benigna devotione velut revera ex ore ipsius Dei, expectare dignamini. Quod humilitatis vestrae supernum donum sancta ecclesia cum tanto gaudio suscipit, ut de vobis etiam in consolatione sua sibi dictum a Domino aptare velit: Pro patribus tuis nati sunt tibi filii: id est, pro istorum progenitoribus, qui te paterno affectu ditaverunt, et ampliaverunt, ac 138.0535C| coluerunt, nati sunt tibi isti filii, qui in te et paterna munera resarciant, recuperent, et conservent, et te fideli devotione, ut bonae indolis adolescentes, me super eos intendente eisque manum solatii porrigente, tueantur et excolant.
- 1.
His ita praemissis, nobilissimi domini, ut cum pace vestra dicamus, quia constat hanc sanctam ecclesiam sanguine Christi redemptam et praedecessorum vestrorum multo labore redintegratam ac adunatam atque gubernatam, vestra discordia esse discissam et perturbatam atque afflictam, videtur nobis, si et in praesenti feliciter regnare et in futuro cupitis esse salvi, et ab hac eadem ecclesia vobis ad gubernandum commissa, pro qua ex ministerio regali reddituri estis regi regum rationem in die 138.0535D| judicii, tam multiplices ac perniciosas corruptionis pestilentias vultis amovere, et vigorem regium ac senioralem, et super vestros et super impugnantes potestatem vestram, optatis habere, caritatem illam quam apostolus docuit, de corde puro et conscientia bona et fide non ficta inter vos studete habere; et quia sic habeatis, et fidelibus et infidelibus vestris omni virtute et puritate curate manifestare, sicut Dominus docuit, dicens: In hoc cognoscent omnes quia mei estis discipuli, si dilectionem habueritis ad invicem. Quae non tantum verbo et lingua, sed potius 138.0536A| remota quolibet modo omni occulta nocendi machinatione, aut, quod absit, aliena a caritate aperta impugnatione, quocumque quis indiget, pro viribus vero consilio et prompto auxilio ab altero adjuvetur, quoniam scriptum est: Frater qui adjuvatur a fratre, quasi civitas firma. Et ita in populum vobis commendatum, pro ista quae hactenus operante per membra sua diabolo versata est discordia, pacem illam disseminate quam Christus in coelum ascendens fidelibus suis munere magno reliquit dicens: Pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis; sine qua nemo videbit Deum.
- 2.
Quia bene nostis, ab illo qui solus merito et rex et sacerdos fieri potuit, ita ecclesiam dispositam esse, ut pontificali auctoritate et regali potestate 138.0536B| gubernetur, et scriptum esse liquido pervidetis: Ubi non est gubernator, populus corruit, et tanto periculosius, quanto anima plus est pretiosa quam corpus, canonum etiam inrefragabilis auctoritas super episcoporum ordinatione, et in populi ad custodiendum suscepti vigilantia, ac sedium suarum tenaci stabilitate evidentissime praecipiat, ferventissime Dei legatione fungentes monemus, ut sedes quae vestra discordia, ulterius nec nominanda, sine sacro episcopali ministerio et sine episcopis viduatae manent, submota funditus peste symoniacae haereseos, sine dilatione, juxta auctoritatem canonicam, aut episcopos a Deo datos, et a vobis regulariter designatos et gratia sancti Spiritus consecratos, accipiant, aut quae suis episcopis quacumque occasione privatae 138.0536C| sunt, canonice eos sine aliqua excusatione aut tarditate recipiant.
- 3.
Sacrum quoque monasticum ordinem, a Deo inspiratum et ab ipsis apostolis fundatum, seu a nominatissimis ac sanctissimis patribus excultum, atque per istud imperium a vestris piae memoriae praedecessoribus propagatum, et quaedam etiam loca specialius venerabilia, contra omnem auctoritatem et rationem, ac patrum vestrorum seu regum praecedentium consuetudinem, laicorum curae et potestati in maximo vestro periculo et illorum perditione, et Dei ac sanctorum non modica ad irascendum provocatione, vos commisisse dolemus. Quapropter pro Christo devotissime obsecramus, ut tam magnam offensam, et justam reprehensionem, atque periculosam 138.0536D| sine exemplo praecedentium praesumptionem, ab animabus vestris et a felicitate regni vestri pellatis, et loca venerabilia et habitum ac ordinem sacrum eis qui ad hoc vocati sunt, viris scilicet ex clericali et ecclesiastico vel monastico ordine religiosis seu et in suo sexu feminis Deo dicatis atque devotis, et in scola Christi eruditis, ad custodiendum et providendum committatis; qui et quae Dei sunt Deo, et quae sunt Caesaris Caesari reddant. Qui si minus perfecte et in divina religione et in rei publicae utilitate profecerint, aut corripiantur, aut meliores et utiliores 138.0537A| in locis eorum substituantur; et non propter pravorum nequitiam ordo religionis et loca sacratissima eis quibus licitum non est committantur; cum manifestissime Scriptura demonstret, Ozam morte damnatum, qui archam Domini quasi cadentem relevare voluit, quam vel contingere inlicitum ei fuit.
- 4.
Occasionem etiam et fomitem, unde ordo ecclesiasticus et canonica forma atque monastica religio saepe a longe superiori tempore, cum minus religiosos principes habuit, titubavit et pene conlabens deperiit; et iterum, cum devotos et in Dei zelo ferventes principes accipere meruit, resurrectione quadam revixit et vigorem recepit, atque sui processus tempore ambulavit, quod non sine gravi dolore et ultionis divinae dicimus; in vestri regiminis tempore 138.0537B| in destructionem, non in aedificationem sicut Paulus docuerat, accidisse conspicimus. Quod et nostris peccatis, qui dispensatores et pastores ecclesiarum esse debuimus, veraciter imputamus; et eorum quorum factione res ista adeo male pullulavit et excrevit, alia praecedentia peccata hoc meruisse, pro certo auctoritate divina cognoscimus: ut qui nocebant, sicut scriptum est, noceant adhuc, et qui in sordibus erant, sordescant adhuc. Unde Deum gravius ad iracundiam provocarent, et sanctos, quos intercessores pro suis peccatis habere debuerant, infensos haberent, et sacerdotes ac viros religiosos, seu Christi pauperes, quos oratores et reconciliatores sibi de suo promereri necesse fuerat, proclamatores adversum se fieri irritarent, et ad cumulum peccatorum 138.0537C| suorum etiam illa peccata, unde in conspectu Dei rationem in die terribilis judicii redderent, et augerent, quae illi commiserunt qui eadem ipsa peccata per intercessionem fidelissimarum oblationum deleverunt, quas ecclesiasticarum rerum pervasores inconsulte et in perniciem sui sine reverentia abutuntur. Quod ita verum esse ut dicimus, Dominus protestatur, dicens: Peccata populi mei comedunt. Peccata enim populi comedunt, qui contra auctoritatem divinam res ecclesiasticas indebite pervadunt, et nec intercessionis ope, nec praedicationis consilio, vel quocumque divino auxilio pro peccatis eorum qui eas dederant, laborant, nec pio operi, ad quod fides fidelium eas tradiderat, inservire permittunt. 138.0537D| De quo periculoso facto vos, christianissimi principes, venerabiliter admonemus et devotissime obsecramus, ut memores salutis vestrae, praesentis scilicet et aeternae, memores etiam largitatis progenitorum vestrorum erga sanctas ecclesias, propter quam feliciter regnaverunt et sibi contrarios superaverunt, memores siquidem cum quanta religione, etiam ante Christi sanguinem, et in tempore famis in Aegypto, discretione sancti Joseph apud nefandum regem Pharaonem terra sacerdotalis extitit, innumera quoque scripturarum exempla, ut lacte ecclesiae nutriti 138.0538A| et scientiae ipsius uberibus sufficienter repleti, ante oculos reducentes, tunicam Christi qui vos elegit et exaltavit, quam nec milites ausi fuerunt scindere, tempore vestro quantocius reconsuite et resarcite, et nec violenta ablatione, nec inlicitorum praeceptorum confirmatione, res ab ecclesiis vobis ad tuendum et defensandum ac propagandum commissis, auferre tentate: sed ut sanctae memoriae avus et pater vester eas gubernandas vobis, fautore Deo, dimiserunt, redintegrate, et praecepta regalia earumdem ecclesiarum conservate ac confirmate; ne sicut intentavit Samuhel propheta ad Roboam filium Salomonis in conscissione pallii, praesens regnum, quod absit, vobis patrum labore adquisitum et hereditate relictum, a vobis ipse Christus dividat, et 138.0538B| aeternum regnum quod promisit non tribuat. Nec contra Dei faciem iratas hominum facies consideretis; quia si ad tempus illis displicueritis, cum vos Deo placebitis, in vobis ille quod promisit, implebit: Cum placuerint, inquiens, Domino viae hominis, omnes inimicos ejus convertet ad pacem. Quod ut commodius valeatis implere, unusquisque vir ecclesiasticus, et intercessionis adjutorium, et solatii quo res publica indiget subsidium, juxta quantitatem rerum ecclesiae sibi commissae, salvo jure quod exinde divinis dispensationibus debet impendi, prompte et ex animo parare, et impigre, sicut tempore antecessorum vestrorum consueverat, studebit offerre.
- 5.
Et quia sancta ecclesia in area triturae dominicae docta, quaedam novit redarguenda, quaedam 138.0538C| dissimulanda, quaedam etiam gemenda usque ad tempus perferenda, perspeximus eo ferventiori zelo quo majora corrigenda sunt, vestram potestatem, et sacerdotalis consilii auctoritatem, quaedam ad praesens ex asse non valere corrigere. Et ideo de canonicorum monasteriis et sanctimonialium quae sub eadem forma vivere dicuntur, consideravimus, sicut apostolus Paulus dicit, secundum indulgentiam, non secundum imperium, ut si propter imminentem rei publicae necessitatem laicis interim committuntur, episcopi providentia, in cujus paroechia consistunt, adjuncto sibi aliquo abbate viro religioso studeatur, qualiter restauratio locorum, et studium ac custodia officii et religionis, atque subsidium temporalis necessitatis, 138.0538D| in eisdem locis degentibus juxta qualitatem et quantitatem moderationis adhibeatur et ministretur: et qui eadem loca tenuerint, eis inde, sicut et de aliis christianae religionis negotiis, pro Christi et vestra reverentia, obediatur. Quod si quis non fecerit, provisorum curae erit, ut ad vestram hoc notitiam referant, et vestra dominatio secundum sibi a Deo commissum ministerium pro modo culpae, quae emendanda sunt corriget. Per loca etiam monastica ejusdem ordinis provisores necesse erit disponere, cum vestra auctoritas eos qui vices 138.0539A| Christi secundum regulam divinitus dictatam in monasteriis agant, studuerit ordinare.
- 6.
Petimus tandem, ut ordo ecclesiasticus in quibuscumque ei fuerit necesse rigorem salutis humanae exerere, per potestatem vestram, et per ministerium ministrorum dominationis vestrae, secundum antiquam consuetudinem, suum vigorem recipiat; et populi generalitas una cum ecclesiastica devotione judicium, quod honor regis diligit, et justitiam, qua thronus ejus firmatur, per dispositionem vestram suscipiat; seu admonitione atque consilio sacerdotali 138.0540A| vestra sublimitas, et quisque in quolibet statu vel ordine, de rapinis et ceteris, quae discordiae malo acciderunt, praeteritis erroribus, poenitudinem gerat, et Domini reconciliationem expostulet. Quam facile omnis qui quaesierit inveniet, si in loco discordiae plantata fuerit caritas, quae cooperit multitudinem peccatorum, eumque potius quam nos in consilio, non nostro, sed Dei, attendatis, qui dixit: Qui vos audit, me audit; et qui vos spernit, me spernit. Non enim vos estis qui loquimini, sed spiritus patris vestri qui loquitur in vobis. Quotation analysis