Migne Patrologia Latina Tomus 133
Antiphonae de B. Martino
Antiphonae de B. Martino (Odo Cluniacensis), J. P. Migne 133.0513B
Antiphonae de B. Martino
- I.
133.0513A| Sanctus Martinus obitum suum longe ante praescivit, qui et discipulos in unum congregavit atque sui dissolutionem imminere praedixit.
- II.
Cum repente viribus corporis coepit destitui, tunc moeror et luctus omnium, vox plangentium, unaque precantium: Ne, pastor, oves deseras.
- III.
Scimus quidem te, Pater, desiderare Christum, sed salva sunt tibi praemia tua, nostri potius miserere quos deseris, Pater.
- IV.
Domine, jam satis est quod hucusque certavi, sed quoad ipse jusseris militabo; ac si parcis aetati, bonum est mihi; hos quibus timeo, ipse custodias.
- V.
Artus febre fatiscentes spiritui servire cogebat, stratuque suo illo nobili cilicio recubans, nec terram videre jam dignatus, coelo totus inhiabat. 133.0513B|
- VI.
Sinite me, inquit, coelum videre, ut spiritus dirigatur ad Dominum, nihil in me reperiet inimicus, sed sinus Abrahae me suscipiet.
- VII.
Media nocte Dominica sanctus discessit, cui coeli cives mox obviant. Multi audierunt voces in sublimi, qui et vitro purior, lacte candidior, 133.0514A| carne quoque monstratus est gemma sacerdotum.
- VIII.
Glorificati hominis viderunt gloriam qui adfuerunt: nam caro quam cinis semper obtexerat, ita resplenduit, ut quoddam resurrectionis decus et exstincta proferret.
- IX.
Adest multitudo monachorum ac virginum, hi speciali gloria praecipue flebant, cum sentirent magis esse gaudendum, si rationem vis doloris admitteret.
- X.
Exsequiae Martini non dicantur funeris, sed triumphi: nam greges suos qui ductu ejus mundum vicerant agebat ante se pastor exstinctus, qui corpus ad sepulcrum sequentes psallebant et flebant.
- XI.
Martinus signipotens, fulgore virtutum ipsa reverberat astra, hic diversa multorum complevit 133.0514B| unus, unde et apostolis ac prophetis, pace sanctorum omnium, consertus est.
- XII.
O vere beatum, o ineffabilem, pietate, misericordia, charitate! quarum ut visceribus semper totus affluebat in Domino, sic non desit nobis, non desit in aevum.