Migne Patrologia Latina Tomus 118
Appendix
Appendix (Ludovicus Pius), J. P. Migne 118.1034C
Appendix
118.1033A| In nomine Domini Dei et Salvatoris nostri Jesu Christi, LUDOVICUS, divina propitiante clementia, imperator Augustus.
Si specialibus cujusque fidelium nostrorum necessitatibus perspectis, subveniendum esse imperialis auctoritas monstrat, quanto magis ad debitam generalitatis providentiam aequum dignumque pertinet, ut et Ecclesiae catholicae atque apostolicae, quam Christus suo pretioso sanguine redemit, eamque nobis tuendam regendamque commisit, piam ac sollicitam in cunctis oporteat gerere curam; et ut in ejus provectu vel exaltatione congruam adhibeamus diligentiam, novis ad ejus necessitatem vel utilitatem atque dignitatem pertinentibus rebus, nova, imo necessaria et utilia provideamus constituta. Idcirco sanctae Dei Ecclesiae filiis, praesentibus scilicet et futuris, certum esse volumus qualiter, divina ordinante gratia nostris in diebus, Aquilonalibus in partibus, in gente videlicet Danorum sive Sueonum, magnum coelestis gratia praedicationis sive acquisitionis patefecit 118.1033B| ostium: ita ut multitudo hinc inde ad fidem Christi conversa mysteria coelestia ecclesiasticaque subsidia desiderabiliter expeteret. Unde Domino Deo nostro laudes immensas persolventes extollimus, qui nostris temporibus et studiis sanctam Ecclesiam, sponsam videlicet suam, locis in ignotis sinit dilatari atque proficere. Quamobrem una cum sacerdotibus caeterisque imperii nostri fidelibus, hanc Deo dignam cernentes causam valde necessariam atque futurae Ecclesiae dignitati proficuam, dignum duximus ut locum aptum nostris in finibus evidentius eligeremus, ubi sedem episcopalem per hoc nostrae auctoritatis praeceptum statueremus: unde omnes illae barbarae nationes aeternae vitae pabulum facilius uberiusque capere valerent, et sitientes salutis gratia prae manibus vel oculis haberent incessanter, insuper et magnorum progenitorum sacra lucrandi studia nostris in diebus nunquam deficerent. Genitor etenim noster gloriosae memoriae Carolus omnem Saxoniam ecclesiasticae 118.1033C| religioni subdidit, jugumque Christi adusque ad terminos Danorum atque Slavorum, corda ferocia ferro perdomans, docuit. Ubi inter has utrasque gentes, Danorum videlicet sive Wandalorum, ultimam Saxoniae partem sitam, et diversis periculis, temporalibus videlicet et spiritualibus, interjacentem prospiciens, pontificalem ibidem sedem fieri decrevit trans Albiam. Unde postquam terra Nordalbingorum laxata captivitate, quam ob multam perfidiam in ipsis Christianitatis initiis patratam per septennium passi sunt, ne locus ille a barbaris invaderetur, Ecberto comiti restituere praeceperat, non jam vicinis episcopis locum illum committere voluit. Sed ne quisquam eorum hanc sibi deinceps parochiam vindicaret, ex remotis Galliae partibus quemdam episcopum, Amalarium nomine, direxit, qui primitivam ecclesiam ibidem consecraret. Sed et eidem ecclesiae sacras reliquias ac plura ecclesiastica munera pia largitate specialiter destinare curavit. Postmodum vero captivis 118.1033D| optatam ad patriam undique confluentibus, eamdem parochiam cuidam presbytero, Heridac nomine, specialiter commendavit, quem universae Nordalbingorum Ecclesiae, videlicet ne ad ritum relaberentur 118.1034A| gentium, vel quia locus ille lucrandis adhuc gentibus videbatur aptissimus, disposuerat consecrari episcopum, ut ipsa occasione vel auctoritate summa in ipsis terminis gentium, sedulitate praedicandi sancta multiplicaretur Ecclesia, dum vicinorum ipsius novitatis episcoporum multa latitudinis cura non sufficiebat, discurrere per omnia. Delegavit etiam eidem presbytero quamdam cellam, Hrodnace vocatam, quatenus eidem loco periculis undique circumdato fieret supplementum. Sed quia consecrationem jam dicti viri velox ex hac luce transitus pii genitoris nostri in diebus ejus fieri prohibuit: ego autem, quem divina clementia in sedem regni ejus asciverat, cum in multis regni disponendis negotiis insisterem, hoc quoque praedicti patris mei studium regni in finibus peractum minus caute attenderem, suadentibus quibusdam jam dictam cellam ad Indam monasterium contuli, vicinam vero parochiam vicinis episcopis interim commendavi. Nunc autem tam propter supra scripta ecclesiastica lucra in gentibus demonstrata, quam et 118.1034B| propter votum pii genitoris nostri, ne quid ejus studii imperfectum remaneat, statuimus una cum consensu ecclesiastico, praefata ultima in regione Saxonica trans Albiam in loco nuncupato Hammaburg cum universa Nordalbingorum provincia Ecclesiae proprii vigoris constituere sedem. Cui et primum praeesse atque solemniter consecrari per manus Drogonis Metensis et summae sanctae palatinae dignitatis praesulis, Ansgarium fecimus archiepiscopum, astantibus archiepiscopis Ebone Rhemensi, Hetti Treverensi, et Otgario Mogontiacensi, cum plurimis aliis generali in conventu totius imperii nostri praesulibus congregatis, assistentibus quoque specialiter et consentientibus atque consecrantibus, Helingaudo sive Willerico episcopis, a quibus jam dictae parochiae partes a nobis sibi olim commendatas recepimus. Cui, videlicet Ansgario, quia praefatis in gentibus haec nostris in diebus dignissima in convocatione gentilium vel redemptione captivorum monstrata sunt lucra, tam nostra quam sanctae Romanae 118.1034C| Ecclesiae sedis auctoritate hanc Deo dignam in gentibus commisimus legationem, ac proprii vigoris ascribere decrevimus dignitatem. Et ut haec nova constructio periculosis in locis coepta subsistere valeret, nec praevalente barbarorum saevitia deperiret, quamdam cellam Turholt nuncupatam tam huic novae constructioni perenniter servituram, quam suae successorumque suorum in gentibus legationi ad nostram nostraeque sobolis perpetuam mercedem divinae obtulimus majestati. Homines quoque qui ejusdem cellae beneficia habere videntur ab omni expeditione vel militia sive qualibet occupatione absolvimus, ut idem venerabilis episcopus ad hanc Deo dignam peragendam in provisis temporibus legationem nullum in hoc patiatur impedimentum: dona vero quae ex eadem cella nostris partibus dare solebant, et nobis quoque successoribusque nostris similiter dari volumus. His exceptis majus minusve in convocatione paganorum, vel redemptione captivorum, sive 118.1034D| ejusdem sedis supplemento multimodis periculis circumdato, vel ibidem Deo militantium solatio, ob amorem Dei ac beati Sixti confessoris ejus perpetuo delegamus. Res quoque praefatae sedis et praescripti 118.1035A| monasterii sub plenissima defensione et immunitatis tuitione volumus ut consistant ac tueantur: ita ut nullus judex publicus, aut alia quaelibet potestate publica praedita persona, de eorum rebus freda, tributa, mansionaticos, vel paratas, aut teloneum, vel fidejussores tollere, aut homines ipsorum tam litos quam et ingenuos, super terram eorum manentes distringere; nec ullas publicas functiones, aut redhibitiones, vel illicitas occasiones requirere vel exigere praesumat. Sed liceat praedicto venerabili episcopo suisque successoribus, ac omni clero sub eorum regimme 118.1036A| constituto, quiete in Dei servitio degere, et pro nobis proleque nostra, atque statu totius imperii nostri, divinam misericordiam exorare. Et ut haec auctoritas sui vigoris perpetuam obtineat firmitatem, manu propria subter eam firmavimus, et annuli nostri impressione signare jussimus.
Data Idus Maii, anno Christo propitio XXI imperii domini Ludovici piissimi Augusti, indictione XII. Actum Aquisgrani palatio regio, in Dei nomine feliciter. Amen.
(no apparatus)