Phoebus ab oceani stallis grepiisque cavallos
solverat, et menans scoriadam quippe datornum
illos cogebat coeli sgombrare terenum,
urbs levat, hesterno nec adhuc bene libera vino,
sbadacchiant homines, stomacho stat crapula crudo;
quisque suas repetit, velut est bonusanza, facendas,
librorum ad studium chiamat campana scolaros,
cortesanus adit cortem, properante chinaea,
causidicus tornat sassini ad iura palazzi,
percurrens urbem medicus contemplat orinas,
scribere vadit adhuc macaronica verba nodarus,
fornari furnos repetunt, fabrique fosinas,
barberusque suos tornat mollare rasores.
At rex ad gesiam vadit cum corte, suasque,
dum tribus in saltis celebratur missa, pregheras
ad sanctos sanctasque facit pro seque suisque.
Talibus expletis ibat, rursusque palazzum
ire comenzabat, quando data trista novella est,
sproveduta sibi qua nunquam tristior altra,
de portante viam dulcem Guidone fiolam.
Protinus in marmor volta est sua fazza biancum,
ut zoccusque manet, tanta est grandezza stuporis.
Mens tamen ad semet quando smarrita redivit,
quam sit poltronum, quam laidum cogitat actum
unius ingrati nulla cagione vasalli.
Ergo iras colerasque ciet pensatio culpae,
doiaque cordis erat vindictae facta voluntas.
Principio armatas celer expedit octo catervas,
ad passos portusque volent, finesque viarum.
Inde spaventosos bandos, cridasque per urbes,
per castella, pagos, villas, Franzamque per omnem
commandat fieri, quibus omnis territa gens est,
stopinosque cagant multi Guidonis amici.
Omne sed altandem studium, labor omnis, et omnis
cura, fit indarnum; redeunt, ut fertur, habentes
in saccum pivam, quia nusquam Guido catatur.
Dicere non opus est quantum rex ipse cadenam
rodit, et a digitis streppat cum dentibus ungias.
Mandat in Italiam varia sub fraude spiones,
per gelidasque urbes Alemagnae, perque polaccos,
perque Ongariae populos, per denique Spagnam,
anglesasque iubet passim rugare masones;
sed vacui ad regem tornant finaliter omnes,
quo desperatus se se ammazzare volebat,
seu scannare gulam ferro, seu rumpere lazzo.
Ast infelices fortuna guidabat amantes,
subque sua socca dignata est ferre covertos.
Iam superant Alpes, nulla stracchedine victi,
nam labor est nullus qui durum stanchet amorem.
Felicem Italiae veniunt intrare paësum,
sed male vestiti, strazzis apposta piatis,
ne spio meschinos spionaret et ipse virorum
crudus amazzator, positam pro acquirere taiam,
taiam, quae septem scudorum millia constat.
Ibat in auratis modo Baldovina letichis,
inter contessas, marchesas atque duchessas;
nunc vero tapinella pedes per saxa tenellos
schiappat, habens iam iam tenero sub calce vesigas.
In lombardorum tandem venere pianum:
passant Milanum, Parmam, camposque resanos,
et cortesam urbem, quae Mantua dicitur, intrant,
Mantua mantois quondam fabricata diablis.
Tunc ea languebat sub iniquo pressa tyranno,
nomine Gaioffo poltrona e gente cagato.
Qua fuit ingressus, porta est quae porta Leonae
dicitur, hancve novam tunc tunc et alhora locabat
Sordellus, princeps Goiti, Voltaeque baronus,
quique Caprianae teritoria magna tenebat.
Ipse duellorum palmas, pretiosque stecati
mille guadagnarat per Gallos, perque todescos,
perque hispanorum terras, perque omnia tandem
regna tyrannorum, de Rheno ad sceptra Sophini.
Sed modo sub grandi multorum fasce dierum
scit dare conseios tantum, spadone relicto.
Vix erat intratus povera cum coniuge Guido,
Sordellum cernit membruto corpore stantem
ante fores proprii surgentis ad astra palazzi,
quo nunc albergat veteris fameia Gregnani.
Protinus agnovit socium, quondamque batais
compagnum contra turcos gentemque mororum;
se nondimenum subito dislongat ab illo,
fronteque chinata, quo sancti porta Georgi
menat, afrettando sgombrat, deque urbe recedit.
Non procul unius spacium fecere miari,
ingentem retrovant villam, fortasse Cataio
grandilitate parem, nummis trafighisque Milano,
quae, quia citra Padum situatur, dicta Cipada est.
Illa suos propter paladinos toccat olympum,
traversatque orbem, callatque ad regna diabli.
Sed tamen, hinc quamvis exissent mille valentes,
sive bisognasset gattam piliare stecati,
sive cavallastros combattere sive pedastros,
villa Cipada fuit semper dotata ribaldis,
et velut urbs omnis certis de rebus abundat,
sic Cipada suos sparpagnat ubique tesoros.
Dat multam lanam pegoris Verona tosatis,
montibus ex altis evangat Brixia ferrum,
bergamasca viros generat montagna gosutos,
de porris saturat verzisque Pavia Milanum,
implet formaio cunctos Piasenza paësos,
Parma facit grossas scocias grossosque melones,
trottant resano cuncti sperone cavalli,
Mantua brettaros fangoso bulbare pascit,
si mangiare cupis fasolos vade Cremonam,
vade Cremam si vis denaros spendere falsos,
ingrassat Bologna boves, Ferraria gambas,
non modenesus erit cui non fantastica testa,
quot moschae in Puia tot habet Vegnesia barcas,
mille stryas brusat regio Piamonta quotannis,
villanos generat tellus padoana diablos,
saltantes generat bellax Vincentia gattos,
congruit ad forcam plus quam chiozottus ad orzam,
antiquas Ravenna casas habet atque muraias,
innumerosque salat per mundum Cervia porcos,
sulphure non pocum facis, o Caesena, guadagnum,
nulla faventinas vincit pictura scudellas,
dat mioramentos vallis Commacchia salatos,
intra ceretanos portat Florentia vantum,
non nisi leccardos vestigat Roma bocones,
quantos per Napolim fallitos cerno barones,
tantos huic famulos dat ladra Calabria ladros,
Gennua dum generat, testas commater aguzzat,
semper formosas produxit Senna puellas,
Millanus tich toch resonat cantone sub omni,
dum ferrant stringas, faciuntque foramina gucchis;
qui ponunt scarpis punctos, sparamenta zavattis,
quive casas cuppis coprunt spazzantve caminos,
vel sunt commaschi vel sunt de plebe Novarae.
At nostra haeroico cantanda Cipada stivallo,
semper abundavit ricca de merce giotonum.
Huc igitur fortuna inopes guidavit amantes:
non tamen in similes voluit conducere ladros,
imo quod introitu primo catavere tezottum
stanza fuit Berti, si vera est phama, Panadae.
Hic Bertus villanus erat, natusque cuchino,
sed tam cortesus, tam gaius, tamque tilatus,
ut neque cortesus, neque gaius, nec ve tilatus
alter erat sic sic, quamvis citadinus in urbe.
Non habuit donnam, nec habet, nec habere talentat,
ne pellens capiti moscas in cornibus urtet,
atque bisognet ei sub cauda ferre tavanum,
qui nimium stimulans faciat sibi rumpere collum.
Delitiae, gioiaeque suae, sua gaudia tantum,
hortus erat, pegoraeque novem, septemque caprettae,
unica vacca, asinus, porcellus, gatta, galinae.
Hic sua dependet substantia tota lavoris,
qua se, qua ve bonos compagnos, qua ve brigantes,
atque viandantes vultu carezzat alegro.
Guido videns solem iam strapozzare sotaquam,
ranisonisque suos carros logare canellis,
confortat se met parlans: «Vergogna petendi
albergum gratis guanzas rossedine pingit.
Sed minor almancum doia est, dum scampat Apollo,
dumque hanc vergognam tenebrarum mascara coprit».
Sic ait et murum textum melegazzibus intrat,
qui corticellam cingit formatque theatrum.
En mastinus abit contra, bau bauque frequentat.
Bertus more suo casulae chiavaverat ussum,
vix audit baiare canem, penetralibus exit,
cucchiarumque tenet dextra, lumenque sinistra,
namque suae coenae schiumabat alhora menestram.
«Numquid», ait, «vultis mecum alozare staseram?
huc intrate, precor, mea sunt communia genti».
Sic parlans intro menat, portamque restangat,
scannellosque duos tripedes acconzat ad ignem,
in quibus assentare facit stracchedine plenos.
Pro tunc pauca loquit, quia pro tunc pauca loquendi
tempus adest, seu quum famet hospes, sive sbadaiat;
imo suos inter mottos ita dire solebat:
«Mangia quando fames, dormi quando ore sbadachias,
post saturam panzam poteris mihi dire parolas,
post saturos oculos lassa me stendere pellem»;
quae praecepta suis asini posuere statutis.
Ergo velut mutus Bertus mangianda procazzat,
ut tribus almancum personis coena paretur.
Pendula sub basso stabat cistella solaro
fixa travicelli chiodo, piat unde biancos
sex ovos, quorum modo tres gallina cacarat.
Tres mandat cineri facto sudore bibendos,
tres parat exiguam propter fabricare fritaiam.
Inde abit et picolae schiavat secreta credenzae,
cui facit aguaitum semper cantone latenti
gatta lecatorio praedam factura cadino.
Inde quoque alcunos seu streggios, sive varones
pisciculos brancat, quos streggios, quosque varones
Mintius intornum mantoanae parturit urbi.
Attamen, ut referunt annalia magna Cipadae,
non Bertus streggios, non Bertus alhora varones,
sed scardovellas numero bis quinque recepit,
cum quibus et meschiat captos boccone ranocchios.
Baldovina videns tantas male posse facendas
insimul expedier Berto, nisi porgat aiutum,
ut semper cortesa fuit se tollit ab igne,
totaque gentilis, non sdegnosetta refugit
prendere pescettos, subadocchians laeta Guidonem,
ac si solo illi parlaret talia nutu:
«En ego, quae regis sum filia, qualia tracto!»
Disguantat niveasque manus, smanicatque biancos
ac teretes brazzos, cortellum prendit, et illos
disquamans pisces purgamina gittat, et illis
trat pellem ranis apparens trare braghessas.
Non potuit Guido non risu prendere festam,
cernens quanto animo mulier clarissima iam iam
vult contra sortem cor semper habere zoiosum.
Ipse levans etiam scanno se monstrat alegrum,
cunctaque rammarichi ponens fastidia magni,
se parat imprensis faciendis ordine coenae.
Colligit imprimis alcunos perque dedentrum
festucos terrae diffusos, perque deforam:
tales sub nigro cacabi culamine steccos
rastellat, pinguesque facit saltare panizzas;
ne tamen indarnum tantus simul ignis avampet
admovet ad flammam poca satis arte padellam,
boientumque oleum pro assando pisce parecchiat.
Baldovina virum submisse guardat et omni
libera cordoio prorrumpit in omnia risu
plena cachinnisono, retinens vix pectore milzam,
tantum namque hominem contemplat, quam sit ineptus
ille coquinalem manibus manegiare padellam;
quem, nolendo etiam, fumus, bruttura camini,
ipse focus scottans peccata piangere cogit.
Nunc frontem, nunc crura manu, nunc detinet occhios,
frontem namque sugat troppum quae scolat ob ignem,
gambas namque tegit troppo quae ardore coquuntur,
occhios namque fregat troppus quos fumus anegat,
quin etiam nasum fazzolo saepe colantem
moccat, et urgetur virdam maledicere legnam.
Illa magis ridens multum capit inde solazzum.
Quem risum advertens has dixit Guido parolas:
«Tre cosas prudens Socrates mundo esse provabat,
quae cazzant hominem, faciuntque uscire decasam,
scilicet ignis edax, fumusque, uxorque cativa».
Baldovina statim respondet: «Non tamen heus tu,
non tamen hanc ipsam curas deponere brigam».
Talia dum laetis solegismant saepe cachinnis,
dantque levantque simul factos sine dente botones,
Bertus alegratur, parvumque approximat igni
quadrupedem zoccum, quem descum turba domandat.
Sternit eum quadam canevi stuppaeque tovaia,
quam foggiam telae chiamat Cipada trilisum.
Bissolus, unguentum rognae qui acceperat olim,
sistitur in medio tavolae de more salini.
Pro candelerio dat rava busata lusorem,
cui semusta brusat sefo candela colante.
Iamque salatinam variis meschiaverat herbis,
datque salem supra, dat acetum, datque pochinas
de fiasco guttas olei quod aposta reservat,
ut sit honorevolas tantum pro ornare salattas.
Non lontanus abest lectus, cui butta propinqua est,
butta boni vini quae nescit toxica muffae,
hanc spinat et plenum largo ventrone bocalum
imponit mensis, ac ne tovaia ritondas
contrahat a vino macchias rossedinis, oque,
fundellum scatolae scusat fundella caraffae.
Postea cum nucibus panem, tenerumque casettum
apponit, dicens: «In punctum mensa tiratur.
Barca tenet portum, licet hic iam ponere remos,
prendere cucchiaros»; quo dicto saltat et unam
protinus arrecat secchiam, qua quisque lavatur,
assugantque manus retis squarzone vetusti.
Scazzatis tandem curis ad mille diablos,
ternaro in numero discumbitur, omnia risu,
omnia plena ioco. Raptim mangiata salatta est,
mox bibitur vini signenta scudella per unum,
nam quid commodius, quam post elementa salattae
spumantis gotti stellis mostrare culamen?
His desfantatis primo certamine, guastant
cuncta valenthomines per longum perque traversum.
Illico vanescunt tribus in sorbottibus ova,
arripiuntque fugam panizzarum octo scudellae,
mox scardovarum caedes truculenta secuta est,
una nec in vacuo restavit sola piatto,
quae genus almancum renovet, prolisque somenzam.
Dumque ad fritadam passuto ventre reducti,
gallonis lentant stringas, duplicantque parolas,
Bertus amorevola sic tandem voce comenzat:
«Quotquot habet vester Bertus Pannada, recatur
ecce voluntati sociorum nempe bonorum.
«Regibus incago, papis, rubeisque capellis,
dummodo fortificas mangiem cum pace scalognas,
deque meis possim compagnos pascere capris.
Nescio qui sitis, quove itis, qua ve rivatis
istius ad nostrae teritoria magna Cipadae,
nec volo vel minimas aliorum scire facendas.
Nondimenum habitus, facies, parlatio linguae,
scilicet "oy, tam bien, ma foy", similesque parolae
esse foresteros signant, straniamque brigatam.
Qua re si vobis nulla est substantia robbae,
non casa, non fundus, non ars, non ulla botega,
sed tantum fortuna dedit vos esse ramingos,
esse viandantes peregrinos atque pecentes,
robbam quam teneo vestra est, hic vivite mecum.
Bos, asinusque tribus nullo discrimine agetur.
Qui mangiare cupit mangiet, qui mungere mungat.
Sunt mihi grassarum terrarum quinque biolchae,
de quibus ognannum varios accoio recoltos,
navones, ravas, verzasque, cucumera, zuccas,
porra, favam frescam, remolazzos, aya, civollas.
Multa super tuttum melonorum copia grandem
dat mihi guadagnum, dat vaccaque, datque somarus.
Haec ad commandum vestri sunt omnia Berti,
imo ad commandum, fallanti parcite linguae,
sunt compagnorum, velut est drittura, bonorum.
Sunt inter gentes mundi sex mille miara
voiarum speties. Alter, cui robba pochina est,
quotquot habet commune facit, medioque reponit;
alter avarazzus, Medici cui rendita Cosmi,
cui ducatorum Augustini copia Ghisi,
non tantum nil dat, nil spendit, cuncta sparagnat,
sed miser et stiticus quae sunt aliena rapinat.
Si rex, si princeps, si dux, si papa fuissem,
quem contentum animi, quam pacem, quemve ripossum,
maiorem quam nunc habeo, fortuna dedisset?
O menchionem hominem, qui turcos, quique sofinos,
atque pretianes, soldanos, barbaquesoros,
qui papas, reges, ducas, similesque gazanos,
in mundo reputat plus alegros, plusque zoiosos
quam me, quamque meos, quam vos vestrosque pitocchos!
Solum mangio quidem maiori pace codaium,
quam papae ac alii magnates mille guacettos,
vosque plus assaium assetata mente cibatis
pane pitocato ventrem, bibitisque mioro
gustu fundaias vinorum mille per ussos,
quam qui cum giazza maiori tempore caldi
optima tracannant sub rosso vina capello.
Sic cagasanguis eos scannet, sic cancar amazzet,
ni cruciet miseros semper cagarella paurae,
atque masinato dubitent diamante moriri,
nec sit eis tempus mulas intrare spacatas.
Credite, contentum mihi si conceditis istum,
ut te per fratrem godam, te perque sorellam,
non est contentus contento dulcior isto».
Obstuperant dudum Guidonis corda tamagnam
cortesiam hominis. Tum credit apena quod audit,
et tenet haud unquam Bertum nascisse vilano.
Sed quid agat pensat, grattat pensiria zucchae,
nam sua si tantas renuit vergogna profertas
quo se posse suum cariazzum ducere credit?
Baldovina quidem cariazzi more tiratur,
non solum quod sit longo straccanda viaggio,
sed pregnans dudum facta est gran soma bagaio.
Si piat invitum, quae poltronigia maior,
quae nigrior macchia est, aut quo sguranda savono,
ut primus Franzae barro, capitanus honorum
gloria tantorum, quo non paladinior alter,
pro stocco zappam, pro mazza prendat aratrum?
Ergo ragionevolo dum crollat cuncta crevello,
et phantasias huc plures voltat et illuc,
quod potius visum est, quod honestius illico brancat,
atque tenet cerebro firmum nec vadere lassat.
Ipse ad circandos solus vult ire paësos,
donec vel guerra patriam vel pace guadagnet,
quam regat et stabili firmet sibi regna governo;
tum Baldovinam, regali sanguine cretam,
seu marchesanam faciat, seu iure duchessam.
Ergo ubi per mezam risposta quieverat horam,
sic Guido principiat: «Confundor, Berte, daverum,
nec scio destrezzam meritis retrovare parolis,
quae tibi demonstrent almancum quanta voluntas
sit mihi pagandi pro tantis debita mertis.
Nos en guarda, precor, quam scalzos, quamque frapatos
quales nunc cernis, tales depinge, nec altrum
terrenum pensare velis nos prorsus habere,
quam quod ataccatum scarpis gestamus eundo.
Tu tamen avanzans quantos natura benignos,
cortesosque facit, portansque a ventre parentis
tam gentilezzam quam povertatis amorem,
nos poveros miserosque simul, nos absque quatrino,
absque bagatino, morituros dente pedocchi,
pane, vino socias, disfammas, omnia donas,
nosque saporito suades sermone voiamus
personae, robbaeque tuae remanere patrones.
Dii tibi, si guardant praestantes ulla pitocchis
commoda, pro nobis poverellis munera donent.
Dum polus intornum coeli menat octo solaros,
dumque suo Titan mundum fulgore lusentat,
impregnans stellas, impregnans luce sorellam,
dum mare sgollaias tantarum sorbet aquarum,
atque undis tangit lunae tallhora carettam,
semper erit Berti chiarissima fama Panadae.
Qua propter nunc iuro tibi, per quanta pitocchi
frusta pitocarunt panis, quibus omnia nostra
regna manent, sic sic nos Bertum posse Panadam
smenticare unquam, veluti sol smenticat ipse
pandere giornificos nobis damatina cavallos».
Dixerat et surgens teneras cum coniuge plumas
occupat. Ipse autem petit alti strata fenili
Bertus, et in schena bocchis iam ronfat apertis.
Ecce propinquabat giornus, lusorque matinae,
cantaratque cu cu gallus, gallinaque che che,
Guido levat strato, vestitur, moxque tenellis
uxorem abbrazzat lachrimis, Bertoque pregheris
commendat multis, donec Deo dante ritornet.
Vult, ait, ex voto Christi visitare sepulchrum.
Dixit, et assumpta tabula, bordone, capello
se viat et casulae portas uscirat apena,
Baldovina cadit nimio giadiata dolore,
smortaque deveniens animam gittare videtur.
Cui Bertus slazzatque sinum, spruzzatque visaggium
praticus et vivam tornat, sensimque gramezzam
placat amichevolis monitis, nec ad eius orecchias
mille parolinas zucaratas fundere cessat.
Baldovina iacens lecto ringratiat illum,
mox pregat et supplex orat ne deneget unam
solam gratiolam, proprium si curet honorem:
scilicet uxoret se se, nec sdegnet anellum,
nam quae sposanda est, vel sit vilanella Cipadae,
vel brettara Firae, vel borghesana Predellae,
(dummodo sporca suas teneant sibi Smorbia vaccas)
illa erit amborum requies et dulce levamen,
scilicet alterius coniux paritura fiolos,
alterius cugnata, nec id magagnat honorem.
Non splacuere viro damigellae verba pudicae,
annuit et se se faciturum cuncta spopondit.
At mercantiam talem imbarcare volenti
est opus ut giornos almancum pratichet octo,
materies illa est nisi non pesanda bilanzis,
atque repossato senno pedibusque piombi.
Gatta fretosa parit tisichettos saepe gatellos.
Ipsa stet addasium cameris ascosa fratantum,
donec tolta bono conseio sposa menetur,
nam neque de illorum numero vult esse caprorum,
qui cercant magnas patefacto gutture dotes
ingiottire magis, quam sposae nosse maneram,
et nullum faciunt contum, stimantque nientum
aut sibi diavolam nodo agroppare iugali,
quae strepitans mandet totam sotosora fameiam,
aut velut Actaeon cornutum ferre cimerum,
dummodo pregna sibi Bocadori tasca vodetur.
Dixit et a stalla pegoras simul atque caprettas,
porchettumque, asinumque simul, vaccamque Chiarinam
desligat et branco per pascola ducit in uno.
Baldovina casam remanet soletta, nec imbrem
acquetare potest oculorum, abeunte marito.
Pensorosa manu guanzam sustentat et ecce,
ecce repentinae sua brancant viscera doiae,
namque novo partu miseram fiolare bisognat.
Argutos meschina foras mandare cridores
cogitur, ac ne sit compresa in pectore calcat
spicula quae nondum natus tirat undique Baldus.
Tantum invita fremit, nunc ve uno saepe fianco,
nunc altro se se (visu miserabile) voltat.
Non commater adest, solitum quae porgat aiuttum,
ancillas, servasque vocat, quibus ante solebat
commandare, velut commandat filia regis,
at vocat indarnum, quia tantum gatta valebat
respondere gnao sed non donare socorsum.
Non sine iure tamen multo stimulatur afanno,
unica dum nascit de se possanza baronum.
Omne, quod egregium aut lettris aut Marte futurum,
non facili partu matris de ventre cavatur,
fitque faticoso cruciatu praeter usanzam.
Nascitur hic robur finaliter omne prodezzae,
flosque gaiardiae, Baldus, fulmenque bataiae,
ius spadae, targhaeque vigor, per tela, per ipsa
bella fracassator lanzarum, faxque, brusorque,
diraque in adversis veluti bombarda catervis.
Nec montis durezza quidem, nec azale, nec ingens
bastio, nec grossae fortis trinzera muraiae,
stare sui poterunt martello salda valoris.
Nascitur hic Baldus nullo commatris aiutto,
nec, veluti infantes, minimum dedit ore cridorem.
Baldovina licet sit membris tota movestis,
sicut zerla vetus, discinctis undique circhis,
se levat et baculo succurrens passibus aegris
scaldat aquam, puerumque lavat, strazzisque revolvit.
Inde redit lecto, requiat, lactatque fiolum,
saepe basat, matrisque nequit satiare talentum
suggere nunc occhios, nunc frontem, nunc ve bochinam.
Ille nihil plorat, sed vultu grignat alegro,
dumque loqui sforzat, non supplet debilis ancum
lingua voluntati, nec tata et mamma, nec ipsam
barbottat pappam, licet huic cognitio rerum
multa sit, et modico puero nova stella benigna.
Laetus in hoc medio sentitur iungere Bertus,
saepeque cum cifolis cantuque guidare caprettas,
quas simul ad ripas Menzi laghique cimossam
ante beveratas in stallae pergama chiavat.
Mox tezam ingrediens, zoiosa fronte salutat
sic illam: «Quid fit? bonadies, hora bibendi?»
quo dicto crevisse sibi videt ecce fameiam.
«O», ait, «incipiunt bene res succedere nostrae.
Tu tibi commater? tibi tu fantesca fuisti?
est ne puer maschius? tu rides? est ne puella?»
Illa refert oculis bassis rubeoque colore:
«Masculus est mihi natus, quem tu nosce nepotem».
Bertus ait: «Tibi sum fratellus, barba fiolo,
at tibi pro nunc sim commater, baila putino».
Dixerat et lotis manibus laetamine sporchis
se viat ad stallam, de qua per cornua capram
retro tirat, gambasque iubens slargare dedretum,
distesas mungit borsas, coppamque novello
complet lacte novam, qua frustum panis afettat,
dumque simul niveo maseratur suppa liquore,
ova coquit, vix nunc de caldis tolta nieris.
Inde paiolatam reficit, venasque reimplet
sanguine vodatas, forzamque per ossa retornat.
Iamque sit assaium peradessum, ponite pivam,
ponite sordinam, Musae, repiate fiascum.
Si caput est siccum, capiti date pocula sicco.
Liber I