 Petri epistola II |
Joannis epistola II  |
Caput I[recensere]
Sermonem illum aeternum, in quo est vita et lux, adnuntiare se testatur et propitium fidelibus Deum fore, si gementes sub vitiorum onere, confugere discant ad ipsius misericordiam.
1. Quod fuit a principio, quod audivimus, quod vidimus oculis nostris, quod et spectavimus, et nostris ipsi manubis tetigimus, 2. De sermone vitae loquor, quae vita patefacta est), id, inquam, et vidimus, et testamur, et vobis vitam nuntiamus aeternam, quae apud patrem erat, et nobis patefacta est, 3. Quod et vidimus et audivimus, id vobis adnuntiamus, ut et vos nobiscum communitatem habeatis. Est autem nobis communitas cum patre, cumque ejus filio Jesu Christo. 4. Atque haec vobis scribimus, ut plena adficiamini laetitia. 5. Est autem hoc nuntium, quod et ab illo audivimus, et vobis nuntiamus Deum esse lumen, nec ullas in eo tenebras esse. 6. Si nobis cum Deo communionem esse dicimus, et tamen in tenebris degimus, mentimur, nec verum facimus. 7. Si in luce versamur, ut ipse in luce est, nobis est inter nos communitas: nosque Jesu Christi sanguis, ejus filii, expurgat ab omni peccato. 8. Si nos peccati expertes esse dicimus, fallimus nos ipsos, nec est in nobis veritas. 9. Si confitemur peccata nostra, ille ita fidelis et justus est, ut nobis peccatorum veniam det, nosque ab omni culpa expiet. 10. Si nos pecasse negamus, mendacem facimus eum, nec est in nobis ejus sermo.
Caput II[recensere]
Proposito Christo mediatore, et advocato, docet, in vitae sanctimonia suam esse Dei cognitionem, quam cujusvis aetatis et conditionis hominibus communem facit, modo uni Christo adhaereant. Tandem, ubi ad contemptum mundi hortatus est, suadet, antichristos fugiendos esse; inhaerendum autem agnitae veritati.
1. Filioli mei, haec vobis scribo, ut non peccetis: quod si quis peccaverit, patronum habemus ad patrem, Jesum Christum, justum: 2. Qui idem piaculum est peccatorum nostrorum: nec solum nostrorum, sed etiam totius mundi. 3. Ac in eo nobis eum esse notum intelligimus, si ejus praeceptis paremus. 4. Qui eum sibi notum esse dicit, et tamen ejus praeceptis non paret, mendax est, nec est in eo veritas: 5. Qui vero ejus dictis paret, is vere Dei amore perfecto praeditus est. Hac re nos in eo esse cognoscimus, 6. Quod qui se in eo manere dicit, debet, ut isse se gessit, ita ipse se gerere. 7. Fratres, non novam praeceptionem scribo vobis, sed veterem praeceptionem, quam a principio habuistis. Praeceptio vetus est sermo, quem audivistis principio. 8. Rursus novam praeceptionem vobis scribo, quae res et in se et in vobis vera est: videlicet tenebras praeterire, jamque verum lumen apparere. 9. Qui se in lumine esse dicit, et tamen fratrem suum odit, is adhuc in tenebris est. 10. Qui fratrem suum amat, is in luce manet, et is est, qui non impingat. 11. Qui vero fratrem suum odit, is in tenebris est, et in tenebris graditur, neque scit, quo eat, quippe quum ejus oculos occaecaverint tenebrae. 12. Scribo vobis, filioli, quod vobis ignoscuntur peccata per ejus nomen. 13. Scribo vobis, patres, quod eum, qui a princpio est, novistis. Scribo vobis, juvenes, quod malum vicistis. 14. Scribo vobis, nati, quia patrem nostis. Scripsi vobis, patres, quia eum, qui a principio est, nostis. Scripsi vobis, adolescentes, quoniam fortes estis, in vobisque manet Dei sermo, et malum vicistis. 15. Ne amate mundum, neque mundana. Si quis mundum amat, is non est patris caritate praeditus. 16. Nam quidquid in mundo est, videlicet carnis et oculorum cupiditas, et vitae arrogantia, non a patre, sed a mundo est. 17. Et mundus abit, et ejus cupiditates. Sed qui Dei voluntati paret, is manet in sempiternum. 18. Nati, ultimum tempus est: et quemadmodum venturum audivistis antichristum, nunc quoque multi sunt antichristi: unde ultimum tempus esse intelligimus. 19. A nobis profecti sunt, sed non erant ex nobis. Si enim ex nobis fuissent, nobiscum mansissent: sed declarandum fuit, non omnes ex nobis esse. 20. Et vos a Sancto uncti, novistis omnia. 21. Non ideo vobis scripsi, quod verum nesciatis: sed quod verum scitis, et quod nihil falsum ex vero est. 22. Qui est mendax, nisi qui negat, Jesum esse Christum? Is antichristus est, qui et patrem negat, et filium. 23. Quisquis filium negat, ne patrem quidem habet. 24. Quod ergo vos ab initio audivistis, id in vobis maneat. Si in vobis manserit, quod initio audivistis, et vos in filio ac patre manebitis. 25. Ac quod nobis promisit, id vita aeterna est. 26. Haec vobis de vestris deceptoribus scripsi. 27. Et tamen ii estis, in quibus unctio, quam ab eo accepistis, maneat: neque vobis opus est, ut quisquam vos doceat, quippe quum eadem unctio vos de cunctis doceat, veraque sit, et falsitatis expers: ac quemadmodum ille vos docuit, sic maneatis in eo. 28. Et nunc, filioli, manete in eo, ut, quum exsistet, confidentiam habeamus, nec eum in ejus adventu erubescamus. 29. Si scitis, eum esse justum, cognoscite, quicumque justa faciat, ex eo esse natum.
Caput III[recensere]
Inaestimabilem divinae adoptionis honorem commendans, testandam esse bonis operibus vitae novitatem docet, cujus certum symbolum est caritas. Deinde fiduciam, et Dei invocationem subnectit.
1. Videte, quanto nos prosecutus sit amore pater, ut Dei filii vocemur. Ideo nos mundus non cognoscit, quod eum non cognoscit. 2. Carissimi, nos nunc Dei filii sumus, tametsi nondum patet, quid simus futuri. Scimus autem, quum id patefactum fuerit, nos ejus fore similes: utpote quem cernemus, ut est. 3. Ac quisquis hanc in eo spem habet, is seipsum expurgat, quemadmodum ille purus est. 4. Quisquis peccatum committit, is crimen committit, et peccatum crimen est. 5. Et scitis, illum ideo advenisse, ut peccata nostra auferret, nec ullum in eo esse peccatum. 6. Quisquis in eo manet, non peccat: quisquis peccat, eum non didicit, neque novit. 7. Filioli, nemo vos decipiat. Qui justa facit, justus est, quemadmodum ille justus est. 8. Qui peccatum committit, ex diabolo est: siquidem a principio diabolus peccat. Ideo patefactus est Dei filius, ut diaboli opera aboleret. 9. Quisquis ex Deo natus est, peccatum non committit, quod Dei semen in eo manet: ideoque peccare nequit, quod ex Deo natus est. 10. In eo manifesti sunt Dei filii, et diaboli filii, quod quisquis justa non facit, is Dei non est; itemque qui fratrem suum non amat. 11. Nam haec est, quam principio audivistis, denuntiatio, ut amemus inter nos: 12. Non ut Cainus, qui quum a malo esset, fratrem suum interemit. Cujus autem gratia eum interemit? quoniam ejus opera erant mala, quum fratris essent justa. 13. Nolite mirari, fratres mei, si vos odit mundus. 14. Nos scimus, nos a morte ad vitam migrasse, quoniam fratres amamus. Qui fratrem non amat, manet in morte: 15. Quisquis fratrem suum odit, homicida est. Scitis autem, neminem esse homicidam, qui aeternam vitam habeat in se manentem. 16. Inde amorem cognoscimus, quod et ille pro nobis animam suam posuit, et nos debemus pro fratribus animas ponere. 17. Jam qui, quum hujus vitae facultates habeat, et fratrem suum egere videat, tamen non ejus vicem miseratur, qui fieri potest, ut fit Dei caritate praeditus? 18. Filioli mei, non verbis aut lingua, sed re ac veritate amemus. 19. Ita fiet, ut nos a veritate esse intelligamus, et id in ejus conspectu animis persuasum habeamus. 20. Quod si nos damnat animus noster, major est Deus, quam noster animus, et cuncta novit. 21. Carissimi, si noster animus nos non damnat, confidentiam habemus ad Deum: 22. Ac quidquid postulamus, id ab eo impetramus, quoniam ejus praeceptis obtemperamus, eique morem gerimus. 23. Atque haec est ejus praeceptio, ut ejus filii Jesu Christi nomini credamus, et inter nos amemus, quemadmodum praeceptum dedit. 24. Ac qui ejus praeceptis obedit, et ipse in illo, et ille in ipso manet. Atque hinc eum in nobis manere cognoscimus, videlicet ex spiritu, quo nos donavit.
Caput IIII[recensere]
Ubi quaedam inseruit de probandis spiritibus, quia alii ex mundo, alii ex Deo loquuntur: ad caritatem redit, et Dei exemplo ad fraternum amorem hortatur.
1. Carissimi, ne cuivis spiritui credite, sed spiritus explorate, an ex Deo sint: nam multi falsi vates in mundum prodierunt. 2. Hinc cognoscite Dei spiritum: quisquis spiritus Jesum Christum in carne venisse confitetur, is a Deo est. 3. Quisquis autme spiritus Jesum Christum in carne venisse non confitetur, is a Deo non est. Atque hoc illud est de Antichristo, quod audivistis, venturum esse, qui jam nunc in mundo est. 4. Vos a Deo estis, filioli, et eos vicistis: quoniam major est, qui in vobis, quam qui in mundo est. 5. Illi a mundo sunt: itaque a mundo loquuntur, eosque mundus audit. 6. Nos a Deo sumus: Deum qui novit, nos audit: qui a Deo non est, non audit nos. Inde quis veritatis, quis sit erroris spiritus, dignoscimus. 7. Carissimi, amemus nos inter nos: nam caritas a Deo est: ac quisquis amat, ex Deo natus est, Deumque novit. 8. Qui non amat, non novit Deum: nam Deus amor est. 9. In eo patuit Dei erga nos amor, quod filium suum unicum misit Deus in mundum, ut per eum vivamus. 10. In eo amor est, quod Deus, non quod nos eum amaverimus, sed quod ipse nos amaverit, misit filium suum, pro peccatis nostris piaculum. 11. Carissimi, si sic nos amavit Deus, nos vicissim debemus amare nos mutuo. 12. Deum nemo umquam vidit. Si alius alium amamus, manet in nobis Deus, sumusque ejus perfecta caritate praediti. 13. Hinc et nos in eo, et in nobis eum manere intelligimus, quod nobis suum spiritum impertivit: 14. Et nos vidimus et testamur, a patre legatum esse filium, servatorem mundi. 15. Quisquis Jesum Dei esse filium confessus fuerit, et in eo Deus, et is in Deo manet. 16. Et nos amorem, quo nos Deus prosequitur, novimus ac credimus. Deus amor est: et qui in amore manet, in Deo manet, et Deus in eo. 17. In eo perfecta caritate praediti sumus, si de judicii die confidimus, quod qualis ille est, tales nos simus in hoc mundo. 18. In caritate metus non est: quin perfecta caritas foras quatit metum, quoniam metus cruciatum habet: quique metuit, perfecta caritate non est. 19. Nos eum amamus, quoniam prior ipse nos amavit. 20. Si quis a se Deum amari dicit, et tamen fratrem suum odit, mendax est. Qui enim fratrem suum, quem vidit, non amat, Deum, quem non vidit, quo pacto potest amare? 21. Atque hoc ab eo praeceptum habemus, ut Deum qui amat, suum quoque fratrem amet.
Caput V[recensere]
Ostendit, fraternum amorem et fidem esse res conjunctas. Nullam autem haberi posse fidem Deo, nisi credendo in Christum. Hinc certa est invocatio: ut pro fratribus etiam valeant preces nostrae.
1. Quisquis Jesum credit esse Christum, ex Deo natus est: et quisquis genitorem amat, etiam ex eo natum amat. 2. Hinc intelligimus, amari a nobis Dei filios, si Deum amamus, ejusque praeceptis obtemperamus. 3. Is enim Dei amor est, si ejus praeceptis obtemperamus: quae sane ejus praecepta gravia non sunt. 4. Nam quidquid ex Deo natum est, vincit mundum: et haec victoria est, quae vicit mundum, fides nostra. 5. Quis est, qui vincit mundum, nisi qui credit, Jesum esse Dei filium? 6. Hic est, qui venit per aquam et sanguinem, Jesus Christus: non in aqua solum, sed in aqua et sanguine. Et spiritus est, qui testatur, siquidem spiritus est veritas: 7. Quoniam tres sunt, qui testantur in caelo, pater, sermo, et Spiritus sanctus: et hi tres unum sunt. 8. Item tres sunt, qui testantur in terra, spiritus, et aqua, et sanguis: qui tres unum sunt. 9. Si hominum testimonium admittimus. Dei testimonium majus est. Atque hoc est, quod Deus de filio suo testimonium dixit: 10. Qui Dei filio fidem habet, is in se Dei testimonium habet. Qui Deo non credit, mendacem facit eum: quod testimonio fidem non habeat, quod dixit Deus de filio suo. 11. Est autem hoc testimonium, quod aeterna vita donavit nos Deus, quae vita in ejus filio est: 12. Qui Dei filium habet, vitam habet: qui Dei filium non habet, vitam non habet. 13. Haec vobis, nomini filii Dei fidem habentibus, ideo scripsi, ut vos aeternam habere vitam sciatis, utque nomini filii Dei fidem adjungatis. 14. Atque ea est, quam ad eum habemus, confidentia, quod si quid ex ejus voluntate postulamus, audit nos. 15. Quod si nos ab eo audiri scimus, quidquid poscamus, scimus, ea obtinuisse nos, quae ab eo poposcimus. 16. Si quis fratrem suum peccatum non letale committere viderit, si is Deum poscat, Deus illi vitam dabit, videlicet peccantibus non letaliter. Est letale peccatum, pro quo orandum esse non dico. 17. Omnis injustitia est peccatum. Est et peccatum non letale. 18. Scimus, quisquis ex Deo natus est, eum non peccare: nam ex Deo natus seipsum servat, nec eum malus attingit. 19. Scimus, nos a Deo esse, totumque mundum in malo jacere. 20. Scimus item, Dei filium venisse, et nos eo ingenio donasse, ut verum cognoscamus Deum: sumusque in vero, in ejus filio Jesu Christo. Is verus est Deus, aeternaque vita. 21. Filioli, cavete deastros: Amen.