Migne Patrologia Latina Tomus 67
Collectio II decretorum pontificum Romanorum
Collectio II decretorum pontificum Romanorum (Auctor incertus), J. P. Migne 67.0345A
CATALOGUS PONTIFICUM ROMANORUM, QUORUM DECRETA IN HAC COLLECTIONE RECENSENTUR. 67.0315|
AN. CHR.
67.0315A|
461.
467.
483.
67.0316A|
HILARUS 497.
SIMPLICIUS 514.
FELIX 715.
REGULAE HILARI FLAVIO BASILICO ET HERMINERICO VV. CC. CONSS. 67.0315|
67.0315B| Sub die XIII calendarum Decembrium, residente viro venerabili Hilaro papa in basilica Sanctae Mariae, et Maximo Taurini civitatis provinciae Galliarum. Ingenuo Ebrodunensi provinciae SS. Mediolanensi provinciae SS. Saturnino Abinionensi provinciae SS.
Petro Portuensi.
Primo Atellano.
Gaudentio Abitiensi.
Paulino Aquaebiensi.
Palladio Salpinati.
Sotere Neapolitano.
Tiburtio Capuano.
Felice Lunensi.
Eusebio Senensi.
Justo Faberino.
Concordio Barino.
Caprario Casitano.
Constantino Aquinati.
Praetextato Interamnano.
Claudio Pausalano.
67.0315C|
Adeodato Veliterno.
Crispiano Subaugustano.
Servodei Nomentano.
Hilario Amerino.
Paulo Foranovano.
Apuleio Tarquiniensi.
Asterio Gabinati.
Asterio Forojuliensi.
Gaudentio Vecconensi.
Gaudentio Scyllateno.
Eubodio Trifenensi.
Majoriano Astensi.
Felice Sipontino.
Urano.
Januario Praenestino.
Adeodato Cumano.
Tiberio Curium Sabinorum
Gerontio Camerino.
Lucifero Tifernis Metauris.
Romano Albanensi.
Florentio Talesino.
67.0316B|
Candido Tiburtino.
Eusebio Sutrino.
Gaudentio Anteatino.
Projectio Nepesino.
Philippo Numanati.
Restituto et Octavio Afris.
Residentibus etiam universis presbyteris, astanti bus quoque diaconibus. Hilarus episcopus Ecclesiae catholicae, urbis Romae, synodo praesidens, dixit: Quoniam religiosus, sancto Spiritu congregante, conventus hortatur ut quaecunque pro disciplina ecclesiastica necessaria sunt, cura diligentiore tractemus: si placet, fratres, ea quae ad ordinationum tenorem pertinent, juxta divinae legis praecepta, et Nicaenorum canonum constituta, ita adjuvante Domino in omne aevum mansura solidemus, ut nulli fas sit sine status sui periculo vel divinas constitutiones, vel apostolicae sedis decreta temerare, quia nos, qui potissimi sacerdotis administramus officia, talium transgressionum culpa respiciet, si in causis Dei desides 67.0316C| fuerimus inventi, quia meminimus, quod timere debemus, qualiter comminetur Dominus negligentiae sacerdotum, siquidem reatu majore delinquit, qui potiori honore perfruitur: et graviora facit vitia peccatorum sublimitas dignitatum. Cavendum ergo imprimis est, ne ad sacratos gradus, sicut gestis prioribus ante praescriptum est, quisquam qui uxorem non virginem duxit, aspiret. Repellendus est etiam quisque qui in secundae uxoris nuptias contra apostolica praecepta convenerit. Inscii quoque litterarum, nec non et aliqua membrorum damna perpessi, et hi qui ex poenitentibus sunt, ad sacros ordines aspirare non audeant. Quisquis talium consecrator exstiterit, factum suum ipse dissolvet, et quod commisit illicite, aut a decessoribus suis invenit admissum, si proprium periculum vult vitare, damnabit: nos enim in nullo volumus severitatem ultionis exercere. Sed qui in causis Dei contumacia vel delectu deliquerit, aut ipse quod perperam fecit, abolere noluerit, in se quidquid in alium non resecarit, inveniet. Quod ut deinceps possit tenacius custodiri, si placet, omnes causas et 67.0317A| subscriptiones proprias commodate: ut synodali judicio aditus claudatur illicitis.
Ab universis episcopis et presbyteris acclamatum est: Exaudi, Christe, Hilaro vita, dictum est sexies. Haec confirmamus, haec docemus, dictum octies. Haec tenenda sunt, haec servanda sunt, dictum quinquies. Doctrinae vestrae gratias agimus, dictum decies. Ista ut in perpetuum serventur, rogamus, dictum est quindecies. Per dominum Petrum, ut in perpetuum serventur rogamus, dictum est octies. Haec praesumptio nunquam fiat, dictum decies. Qui haec violaverit, in se inveniet, dictum septies. Et facto silentio, Hilarus episcopus dixit: Praeterea, fratres, nova et inaudita, sicut ad nos, missis de Hispaniis epistolis, sub certa relatione pervenit, in quibusdam locis perversitatum semina subinde nascuntur. Denique nonnulli episcopatum, qui nonnisi meritis praecedentibus datur, non divinum munus, sed haereditarium putant esse compendium, et credunt, sicut res caducas atque mortales, ita sacerdotium, velut legali 67.0317B| aut testamentario jure posse dimitti. Nam plerique sacerdotes in mortis confinio constituti in locum suum feruntur alios designatis nominibus subrogari: ut scilicet non legitima exspectetur electio, sed defuncti gratificatio pro populi habeatur assensu. Quod quam grave sit aestimate: atque ideo, si placet, etiam hanc licentiam generaliter de Ecclesiis auferamus, ne, quod turpe dictu est, hujusmodi se putet debere, quod Dei est. Ut autem quod ad nos perlatum est, ad vestram etiam possit pervenire notitiam, Hispanorum fratrum et coepiscoporum nostrorum scripta legantur. Paulus notarius recitavit.
Beatissimo, et apostolica reverentia a nobis in Christo colendo papae Hilaro Ascanius, et universi episcopi Tarraconensis provinciae.
Quam curam apostolatus vester de provinciarum suarum sacerdotibus gerat, filio nostro illustri Vincentio, duce provinciae nostrae, referente cognovimus, cujus impulsu votum nostrum in ausu scribendi prona devotione surrexit. Ergo provinciali litterario sermone debita 67.0317C| coronae vestrae obsequia deferentes, his quaesumus, ut dignatione qua caeteros etiam humilitatem nostram in orationibus vestris in mente habere dignemini, beatissima et apostolica reverentia in Christo a nobis, colende pater, illud specialius deprecantes, ut factum nostrum, quod tam voto pene omnis provinciae, quam exemplo vetustatis in notitiam vestram defertur, perpensis assertionibus nostris roborare dignemini. Et cum legeret, ab universis episcopis et presbyteris acclamatum est: Exaudi, Christe, Hilaro vita, dictum est decies. Haec praesumptio nunquam fiat, dictum est sexies. Quae Dei sunt, ab homine dari non possunt, dictum est sexies. Per domnum Petrum ut in perpetuum serventur, dictum est sexies. Haec ut reserventur rogamus. Hilarus episcopus dixit: Lege. Paulus notarius recitavit. Episcopus Barcinonensium civitatis sanctus Nundinatius sortem explevit conditionis humanae, hic episcopo venerabili fratri nostro Irenaeo, quem ipse antea in dioecesi sua 67.0317D| nobis volentibus constituerat, derelinquens ei, quod potuit habere paupertas supremae voluntatis arbitrio, in locum suum ut substitueretur, optavit, sed defuncti judicium in ejus meritum non vacillat. Et cum legeret, Probus episcopus e consessu surgens dixit: Illud licuit, hoc non licuit. Successores Deus dat, auctoritate vestra resistite huic rei per apostolatum vestrum. Hilarus episcopus dixit: Percurre quae coeperas. Paulus notarius recitavit. Siquidem omnis clerus, et plebs ejusdem civitatis, et optimi, et plurimi provinciales, ut idem ejus locum observaret, a nobis speraverunt dato consensu, nos cogitantes defuncti judicium, et probantes ejus vitam, et eorum nobilitatem atque multitudinem, qui petebant, simul et utilitatem, Ecclesiae memoratae, optimum duximus: ut tanto sacerdoti, qui ad divina migraverat, non minoris meriti substitueretur antistes, praesertim cum Ecclesia illius municipii, in qua ante fuerat ordinatus, semper hujus civitatis Ecclesiae fuisse dioecesis constet. 67.0318A| Ergo suppliciter precamur apostolatum vestrum, ut humilitatis nostrae quod juste a nobis videtur factum, vestra auctoritate firmetis. Jam dudum sane questi fueramus litteris nostris de praesumptione Sylvani episcopi, et miramur quod nulla apostolatus vestri responsa suscepimus; nunc haec eadem suggerentes petimus, ut quid super his rebus observandum sit, apostolicis sermonibus nos dignemini informare: et ne forsitan per negligentiam portitoris, aut per longinqui itineris difficultatem humilitatis nostrae ad vos scripta non potuerint ex hoc negotio pervenire, etiam suggestionem nostram maluimus iterare. Et subscriptio. Orantem pro nobis sanctum apostolatum vestrum jugi aevo divina conservet aeternitas nobis omnibus, et Ecclesiae suae, domine vere noster, et apostolice papa. Hilarus episcopus dixit: Alia epistola recitetur. Paulus notarius recitavit. Domino beatissimo, et apostolica reverentia a nobis in Christo colendo papae Hilaro Ascanius, et universi episcopi Tarraconensis provinciae. Etsi nulla exstaret 67.0318B| necessitas ecclesiasticae disciplinae, expetendum revera nobis fuerat illud privilegium sedis vestrae, quo susceptis regni clavibus, post resurrectionem Salvatoris per totum orbem beatissimi Petri singularis praedicatio universorum illuminationi prospexit, cujus vicarii principatus, sicut eminet, ita metuendus est ab omnibus et amandus. Proinde nos Deum in vobis primitus adorantes, cui sine querela servitis, ad fidem recurrimus apostolico ore laudatam (Rom. I), inde responsa quaerentes, unde nihil errore, nihil praesumptione: sed pontificali totum deliberatione praecipitur. Cum haec ita se habeant, est tamen inter nos falsus frater, cujus praesumptione sicut diutius tacere non licuit, ita et loqui futuri judicii necessitas imperavit. Sylvanus quidem, episcopus Calagurae, in ultima parte nostrae provinciae constitutus, divinationes sibi indebitas usurpando humilitatem nostram ad hoc usque perduxit, ut contra ejus vanissimam superstitionem, sedis vestrae unicum remedium flagitemus. 67.0318C| Hic namque jam ante septem aut octo amplius annos, postponens Patrum regulas, et vestra instituta despiciens nullis petentibus populis episcopum ordinavit, cujus properum factum existimantes fraterna et pacifica posse admonitione sanari, profecit in pejus. Denique contra vetustatem canonum, contra synodi constituta alterius fratris nostri presbyteri, spiritu tantum praesumptionis accensus, in eodem loco qui illi fuerat destinatus, cui invito et repugnanti imposuerat manus, et qui nostro jam coetui fuerat aggregatus, episcopum fecit. Hinc factum est ut de ejus miserrima temeritate ad nos Caesaraugustanae urbis episcopus frater noster universa referret, cujus diligentia et sollicitudo admodum prospexerat, si in aliquo profuisset. Siquidem cunctis in vicinia positis episcopis, ne se schismatico adjungerent, frequentissime contradixit, sed obstinatione damnabili totum quod erat illicitum, et quod nobis pudor est dicere, non erubuit solus ille committere. Proinde quia his praesumptionibus, quae unitatem 67.0318D| dividunt, quae schisma faciunt, velociter debet occurri, quaesumus sedem vestram, ut quod super hac parte observare velitis, apostolicis affatibus instruamur, quatenus fraternitate collecta prolatis in medium venerandae synodi constitutis, contra rebellionis spiritum vestra auctoritate subnixi, quid oporteat, et de ordinatione, et de ordinato fieri, intelligere Deo juvante possimus. Erit profecto vester triumphus, si apostolatus vestri temporibus, quod sancti Petri cathedra obtinet, catholica audiat Ecclesia, si novella zizaniorum semina fuerint exstirpata. Et subscriptio. Orantem pro nobis sanctum apostolatum vestrum jugi aevo divina conservet aeternitas. Ab universis episcopis et presbyteris acclamatum est: Ut haec emendentur rogamus, dictum est sexies. Ut haec resecentur rogamus, dictum est septies. Ut disciplina servetur rogamus, dictum octies. Ut antiquitas servetur rogamus, dictum septies. Ut disciplina ( sic ) servetur rogamus, dictum est quinquies. 67.0319A| Ut canones custodiantur rogamus, dictum est septies. Ut in praesumptoribus vindicetur rogamus, dictum est septies. Ordinatio apostolica illibata servetur, dictum est octies. Exaudi, Christe, Hilaro vita, dictum est quinquies. Dignus papa, dignus doctor, dictum est octies.
Hilarus episcopus dixit: Acceptis quae recitata sunt de omnibus, nunc, fratres, speciales sententias, Deo nobis inspirante, depromite. Maximus episcopus Ecclesiae Tauritanae dixit: In custodiendis omnibus quae ad sacras ordinationes pertinent disciplinis, melius sententiae meae professione denuntio nihil a me unquam eorum quae prohibita sunt esse faciendum. De reliquis censeo ut quisquis talia fecerit, aut detecta in Ecclesiis resecare noluerit, noverit se graves causas in apostolicae sedis judicio redditurum: in quo illi necesse erit subire sententiam. Ingenuus episcopus Ebrodunensis dixit: Mihi quoque eadem de omnibus partibus sententia est, qua me ipse constringo, ne quid a me unquam de his quae sunt interdicta 67.0319B| tentetur, quia novi statum et professionem meam. De caeteris etiam censeo: ut quisquis statutorum transgressor exstiterit, sciat se ecclesiasticae regulae laqueis innodari, et reatum apostolicae sedis incurrere. Paulus episcopus Aquaevivae dixit: Ego quoque simili me lege constringo, et de caeteris, qui transgressores fuerint, pariter censeo, ne eis sine periculo sui quidquam tale tentare liceat, quod merito debeat vindicari. Primus episcopus Ecclesiae Atellanae dixit: Hoc et ego censeo esse observandum. Palladius episcopus Ecclesiae Salapinae dixit: Nihil me contra disciplinam ecclesiasticam, vel statuta sanctorum canonum facturum esse polliceor. Tiberius episcopus Ecclesiae Sabinensis dixit: Profiteor me statuta sedis apostolicae in omnibus custodire, et si in Ecclesia mea clericorum aliquem contra praecepta sanctorum canonum deprehendero aut mulierem duxisse, aut duas habere uxores, ab ecclesiastico officio separari. Ab universis episcopis dictum est: Sententias fratrum omnes sequimur, omnes confirmamus, 67.0319C| et observandas esse decernimus. Exaudi, Christe, Hilaro vita, dictum est septies. Quae male admissa sunt per te corrigantur, dictum est octies. Quod non licet, non fiat, dictum est octies.
Hilarus episcopus Ecclesiae urbis Romae synodo praesidens dixit: Quoniam praesentis definitionis formam, quae secundum sanctorum est statuta sententiam, in omnium Ecclesiarum notitiam pervenire derernimus: ne cuiquam pro sui possit ignoratione licere quod non licet, edere gesta notariorum sollicitudo curabit.
Hilarus episcopus Ascanio, et universis episcopis Tarraconensis provinciae.
Postquam litteras vestrae dilectionis accepimus, quibus praesumptiones Sylvani episcopi Calagurentium Ecclesiae retundi petistis, et rursum Barcinonensium quaeritis nimis illicita vota firmari, honoratorum et possessorum Tyriassonensium, Ascantensium, Calaguritanorum, Varegensium, Tritinsium, 67.0319D| Leviensium et Veroviscensium civitatis cum subscriptionibus diversorum litteras nobis constat ingestas: per quas id quod de Sylvano querela vestra deprompserat, excusabant. Sed reprehensio justissima eorum pariter justa allegatione non carebat, quia praeter conscientiam metropolitani, fratris et coepiscopi nostri Ascanii, nonnullis civitatibus ordinatos claruit sacerdotes. Unde quoniam quidquid ab alterutra parte est indicatum, omni videamus perversitate confusum, temporum necessitate perspecta, hac ratione decernimus ad veniam pertinere, quod gestum est, 67.0320A| ut nihil deinceps contra praecepta beati Apostoli, nihil contra Nicaenorum canonum constituta tentetur.
- I.
Hoc autem primum juxta eorumdem Patrum regulas volumus custodiri, ut nullus praeter notitiam atque consensum fratris Ascanii metropolitani, aliquatenus consecretur antistes, quia hoc et vetus ordo tenuit, hoc trecentorum decem et octo sanctorum Patrum definivit auctoritas, cui quisquis obvias tetenderit manus, eorum se consortio fatetur indignum, quorum praeceptionibus resultarit.
- II.
In quorum contumeliam a superbo spiritu etiam pars illa contemnitur, qua cavetur ne quis relicta Ecclesia sua ad alteram transire praesumat. Quod nimis improbe conniventibus, et ut doleatur gravius, vobis asserentibus, Irenaeus episcopus conatur admittere: qui nostra auctoritate roborari cupitis, quos maxime de rebus illicitis magna indignatione probatis accendi. Lectis ergo in conventu fratrum, quos natalis mei festivitas congregarat, litteris vestris, quae 67.0320B| de ordinandis episcopis secundum statuta canonum, vel praedecessorum meorum decreta sunt, prolata sententia gestorum, quae pariter direximus, tenore discetis.
- III.
Unde remoto ab Ecclesia Barcinonensi, atque ad sua remisso Irenaeo episcopo: sedatis per sacerdotalem modestiam voluptatibus, quae per ignorantiam ecclesiasticarum legum desiderant, quod non licet obtinere: talis protinus de clero proprio Barcinonensibus episcopus ordinetur, qualem te praecipue, frater Ascani, oporteat eligere, et deceat consecrare. Ne si similiter forte factum fuerat, non sine objurgatione tui maxime nominis retundat nostra praeceptio, quod in injuriam Dei, a quo specialiter sacerdotalium est gratia dignitatum, didicerimus admissum, nec episcopalis honor haereditarium jus putetur, quod nobis sola Dei nostri Christi benignitate confertur.
- IV.
Ordinatos ergo nunc episcopos, qui licet dum te ignorante provecti sunt, cum suis auctoribus meruerint 67.0320C| submoveri, hac ratione firmamus, si nec viduae maritus fuerit quisquam, et in unius virginis nuptiis, ac vota convenerit, sicut et legalia constituta praecipiunt dicendo: Sacerdos virginem uxorem accipiat, non viduam, non repudiatam (Levit. XXI; Ezech. XLIV), Secundum quod etiam beatus apostolus Paulus, Magister gentium, de his qui fieri desiderant sacerdotes, propria institutione non tacuit dicens (I Tim. III): Unius uxoris virum, cujus tenore sententiae ita informati esse debetis, ut inter caetera quae cavenda sunt, haec studeatis praecipue custodire quae cognoscitis ante universa mandari.
- V.
In quibus etiam prospiciendum est, ne duo sint in una Ecclesia sacerdotes, nec litterarum ignarus, aut carens aliqua parte membrorum, vel etiam ex poenitentibus aliquis ad sacrum ministerium prorsus sinatur accedere. Nec tantum putetis petitiones valere populorum, ut cum his parere cupitis, voluntatem Domini nostri quae nos peccare prohibet, deseratis, 67.0320D| cujus indignatio ex hoc gravius commovetur, quia benignitas ejus, dum fiunt illicita per eos qui sunt interpretes placationis, offenditur.
- VI.
Ut autem omnia secundum haec quae scripsimus corrigantur, praesentes litteras Trajano subdiacono nostro veniente direximus. Quod si Irenaeus episcopus ad Ecclesiam suam, deposito improbitatis ambitu, redire neglexerit, quod ei non judicio, sed humanitate praestabitur, removendum se ab episcopali consortio esse cognoscat. Data III cal. Januarii, Basilico et Herminerico vv. cc. conss. (An. Christi 465.)
DECRETA SIMPLICII PAPAE 67.0319|
- I.
67.0319D| Simplicius episcopus Joanni episcopo Ravennati.
Si quis esset intuitus ecclesiasticae disciplinae, vel 67.0320D| si quid apud te sacerdotalis modestiae teneretur, nunquam plectibiles perpetrarentur excessus, a quibus si nullo te paternarum regularum poteras continere 67.0321A| praecepto, saltem sanctae memoriae praedecessoris tui fueras revocandus exemplo, qui cum faciendo presbyterum minus deliquisset invitum, senserat tamen dignum pro tali usurpatione judicium. Ubi ista didicisti, quae in fratrem et coepiscopum nostrum Gregorium, non electione, sed invidia perpetrasti? quem inexcusabili violentia pertrahi ad te passus es, atque vexari, ut ei honorem tantum non per animi tranquillitatem, sed per amentiam, sicut dicendum est, irrogares. Neque enim talia potuissent fieri sanitate consilii; nolumus exaggerare quod gestum est, ne cogamur judicare, quod dignum est: nam privilegium meretur amittere qui permissa sibi abutitur potestate. Sed una nos ratio facit esse sententiae mollioris, quam maluimus te fratre et coepiscopo nostro Projecto referente cognoscere, non nostris litteris propter opprobrium publicare. Nam scandalum, cujus auctor agnosceris, ita moderatio nostra compescuit, ut frater et coepiscopus meus Gregorius, quem non provectum constat esse, sed pulsum, nullam 67.0321B| causam, sicut petiit, tecum habiturus, Mutinensem gubernet Ecclesiam, et contubernium spiritale, quod sortiri non oportebat invitum, non recuset amplecti, cui si quid negotii forsitan emerserit, nostrum ab eo, vel contra eum petatur examen. Necessitatibus etiam quas faciente te compellitur sustinere, hac definitione consulemus, ut refuso praedio, quod ante annum sibi datum esse commemorat, atque ad Ecclesiam Ravennatem reverso, possessio in Bononiensi 30 solidorum reddituum liberorum sine dubitatione tradatur, in diem scilicet vitae ejus, salvo proprietatis jure Ravennatis Ecclesiae, ad quam post praedicti obitum revertetur. Quod si non fuerit nostris paritum constitutis, 67.0322A| quid post transgressionem maneat contumacem, ipse perpendis. Denuntiamus autem, quod si posthac quidquam tale praesumpseris, et aliquem seu episcopum, seu presbyterum, seu diaconum invitum facere forte credideris, ordinationes tibi Ravennatis Ecclesiae, vel Aemiliensis noveris auferendas. Data III cal. Junii, Severino v. c. cons. (An. Christi 481.)
- II.
Simplicius episcopus Florentio, Equitio, et Severo episcopis.
Relatio nos vestrae dilectionis instruxit, et gestorum series plenius intimavit Gaudentium Aufiniensis Ecclesiae sacerdotem contra statuta canonum, ac nostra praecepta ordinationes illicitas perpetrasse, quarum illi totam penitus auferri praecipimus potestatem. Scripsimus enim ad Severum fratrem et coepiscopum nostrum, et si necesse fuerit, ipse in supra dicta Ecclesia, consideratis Patrum regulis, hoc fungatur officio, quo ille abusus esse convictus est: ita ut hi qui illicite ab eodem sunt provecti, ab ecclesiasticis ministeriis sint remoti. Simul etiam de 67.0322B| redditibus Ecclesiae, vel oblatione fidelium quid deceat nescienti nihil licere promittat, sed sola ei ex his quarta portio remittatur: duae ecclesiasticis fabricis et erogationi peregrinorum et pauperum profuturae ab Onagro presbytero sub periculo sui ordinis ministrentur: ultima inter se clericis pro singulorum meritis dividatur. At vero ministeria Ecclesiae, quae alienata comperimus, reparare praesumptor praedicti fratris compellatur instantia, cui etiam in hoc specialiter praecepimus immineri, ut tres illas portiones, quas per triennium dicitur sibi tantummodo vindicasse, restituat. Dat. XIII cal. Decemb. post consulatum Leonis Augusti. (An. Christi 475.)
DECRETA FELICIS PAPAE. 67.0321|
(Synodus Romana. An. Christi 487.) 67.0321B|
67.0321C| Flavio Boetio v. c. cons. Sub die III id. Martiarum, in basilica Constantiniana, residente venerabili viro papa Felice, una cum
Candido Tiburtino,
Paschasio Centumcellae
Equitio Matellicati,
Epiphanio Spellati,
Herennio Portuensi,
Agnello Telesino,
Urbano Fulginati,
Martiniano Phormiano,
Cresconio Tudertino,
Basilio Tollentinati,
Constantio Aquinati
Philippo Numanati,
Bono Ostiensi,
Constantio Tribeati,
Constantino Capuano,
Severo Cassinati,
67.0321D|
Martiano Amerino,
Herculio Utriculano,
Maximo Blerano,
Projectitio Tarquinensi,
Maximino Ferentiensi,
Felice Anteatino,
Felice Anagnino,
Andrea Gavinati,
Cypriano Numentano,
Vitale Fundano,
Constantio Sutrino,
Gaudentio Foroclodiensi,
Asterio Foronovano,
Victore . . . . . . .
Rustico et Pardalio Afris,
Petro Subaugustano,
Basso Ferentinati,
Innocentio Mibanati,
Benigno Aquaevivenai
67.0332B|
Decio Trium tabernarum,
67.0322C|
Athanasio Albanensi,
Petro Lorensi,
Felicissimo Sabiniensi,
Bonifacio Veliterno,
Romulo Praenestino,
Donato, episcopis;
Et presbyteris:
Rustico,
Laurentio,
Cassio,
Januario,
Lepido,
Asterio,
Alexandro,
Laurentio,
Servodei,
Petro,
Petro,
Sorano,
67.0322D|
Asterio,
Smaragdo,
Paschasio,
Fulgentio,
Valentino,
Andrea,
Romano,
Castino,
Laurentio,
Leone,
Gordiano,
Epiphanio,
Justino,
Projectitio,
Epiphanio,
Servando,
Urbico,
Petro,
Paschasio
Firmino,
Vincomalo,
Petro,
Martiano,
Maxentio,
Petro,
Redempto,
Jovino,
Petro,
Juliano,
Valente,
Valentino,
Asello,
Bonifacio,
Felice,
Callisto,
Sebastiano,
Petro,
Domino,
Simplicio,
Canusio,
Eugenio,
Petro,
Epiphanio,
Felice,
Bonifacio,
Bono,
Marcellino,
Paulino,
Asterio,
Asterio,
67.0323A|
Bonifacio,
Sixto,
Petronio,
Romano,
Martiniano,
Opilione,
Agapeto,
Petro,
Petro,
Laurentio,
Joanne,
Epiphanio,
Sebastiano, et
Abundantio,
Astantibus quoque diaconibus, Felix episcopus Ecclesiae catholicae urbis Romae, praesidens synodo dixit: Communis dolor, et generalis est gemitus, quod intra Africam rebaptizatos etiam episcopos, presbyteros, diaconosque cognovimus; quae res sine dubio ad vestrae quoque pervenit notitiam sanctitatis. De quo quid observari debeat, ordinare nos convenit. Proinde ut manifesta sit super hoc nostra sententia, quae nobis sunt visa recitentur. Anastasius diaconus recitavit.
Dilectiss. in Christo Jesu fratribus universis episc. per diversas provincias constitutis.
Qualiter in Africanis regionibus astutia diaboli saevierit 67.0323B| in populum Christianum. atque in id multiplici deceptione proruperit, ut non modo vulgus incautum, sed ipsos quoque in mortis profunda merserit sacerdotes, nullus non orbis ingemuit, nulla terra nescivit. Unde in grandi moerore positi dissimulare non possumus pereuntium, atque a nobis exigendarum discrimen animarum: quapropter competens abhibenda est talibus medela vulneribus, ne immatura curandi facilitas mortifera captis peste nil prosit, sed segnius tractata pernicies reatu non legitimae curationis involvat pariter saucios et medentes. Imprimis itaque venientis ad vos, et remedium postulantis sollicite discutienda est professio, et persona decepti, ut medela possit congruens exhiberi. Et qui satisfacturus Deo per poenitentiam, rebaptizatum se legitime doluerit, utrum ad hoc facinus cucurrerit, an impulsus accesserit, requiratur. Sciens quod se decipiat ipse, qui fallit, nihilque per nostram facilitatem tribunalis excelso judicio derogari, cui illa sunt rata, quae pia, 67.0323C| quae vera, quae justa sunt, et necessitas, aliter tractanda est ratio voluntatis. Deterior est autem causa illius qui forte pretio sollicitatus est, ut periret. Nihil enim intentatum reliquit inimicus, cui ne de sua liceat gaudere captura, succurrendum est irretitis, et conterendus venantis est laqueus, ut in fugatim lamentantibus lapsum tam justitiae moderatione, quam compunctione pietatis ad aulam, quam reliquerant, sit regressus, nec pudeat forsan, aut pigeat indictis jejuniorum gemituumque temporibus obedire, aut aliis observantiae salubrioris obtemperare praeceptis, quia humilibus datur gratia, non superbis (Jacobi IV). Sit ergo ruinae suae dolore prostratus, quisquis in Christo fieri quaerit erectus, et per dispensationis nostrae ministerium (quod vestram sequi convenit charitatem, nec alicui fas est vel velle, vel posse transcendere) causas ejus, qui contra apostolicam doctrinam ad iterationem se nimis infausti baptismatis dedidit, vel ejus, qui aliquibus argumentis excusandum callide proprium putaverit esse consensum, 67.0323D| sacerdotali vigore et humanitate tractemus, ut in eis fides (quae nisi est una, jam nulla est) adjutorio Domini judicis, ad salutem sine nostrae properationis offensione reparetur, quia cum peccatoris a nobis satisfactio protrahitur, non praeter nostram laudem atque laetitiam mens ejus ad veniam purgatior invenitur. Et ideo memineritis hanc super his nos habere sententiam, ut servata discretione peccantium, non eadem cuncti, qui lapsi sunt, lance pensentur, quoniam majoris castigationis est exigendus usura, cui domus Domini commissa fuerit disciplina.
Ut ergo ab Ecclesiae summitatibus inchoemus, eos quos episcopos, presbyteros, vel diaconos fuisse constiterit, et seu optantes forsitan, seu coactos lavacri illius unici salutarisque claruerit fecisse jacturam, et Christum, quem non solum dono regenerationis, verum etiam gratia percepti honoris induerant, exuisse, cum constet neminem ad secundam tinctionem venire potuisse, nisi se palam Christianum negaverit, 67.0324A| et professus fuerit esse paganum. Quod cum generaliter sit in omnibus exsecrandum, multo magis in episcopis, presbyteris et diaconibus auditu saltem dictuque probatur horrendum. Sed quia idem Dominus atque Salvator clementissimus est, et neminem vult perire, usque ad exitus sui diem in poenitentiam, si resipiscunt, jacere conveniet, nec orationi non modo fidelium, sed nec catechumenorum quidem omnimodis interesse, quibus communio laica in morte redhibenda est, quam rem diligentius explorare vel facere probatissimi sacerdotis cura debebit.
De clericis autem, et monachis, aut puellis Dei, aut saecularibus, servari praecipimus hunc tenorem, quem Nicaena synodus circa eos qui lapsi sunt, vel fuerint, servandum esse constituit, ut scilicet qui nulla necessitate, nullius rei timore atque periculo se ut rebaptizarentur haereticis impie dediderunt, si tamen eos ex corde poeniteat, tribus annis inter audientes sint, septem vero annis subjaceant inter 67.0324B| poenitentes manibus sacerdotum, duobus etiam ad oblationes modis omnibus non sinantur, sed tantummodo popularibus in oratione socientur, nec confundatur Deo colla submittere, qui eum non timuit abnegare. Quod si, ut pote mortales, intra metas praescripti temporis coeperit vitae finis urgere, subveniendum est imploranti, et seu ab episcopo, qui poenitentiam dederit, seu ab alio, qui tamea datam esse probaverit, aut similiter presbytero, viaticum abeunti de saeculo non negetur.
Pueris autem, quibus, quod adhuc investes sunt, a pubertate vocabulum est, seu clericis, seu laicis, aut etiam similibus puellis, quibus ignorantia suffragatur aetatis, aliquandiu sub manus impositione detentis, reddenda communio est, nec eorum exspectanda poenitentia, quos excipit a coercitione censura, quod est a nobis provide constitutum, ne hi quibus in terreni labe contagii plus minusve restat ad vitam, dum adhuc in poenitentia sunt, poenitenda forte committant. 67.0324C| Quod si ante praefinitum poenitentiae tempus despectus a medicis, aut evidentibus mortis pressus indiciis, recepta quisquam communionis gratia convalescit, servemus in eo quod Nicaeni canones ordinarunt, ut habeatur inter illos qui in oratione sola communicant, donec impleatur spatium temporis eidem praestitutum.
Nec catechumenos nostros, qui sub tali professione baptizati sunt, praeterimus, quia non est causa dissimilis (sicut iidem sancti canones ordinarunt) ejus qui quolibet modo Christum, quem semel confessus est, abjurarit, tribus annis inter audientes sint, et postea cum catechumenis permittantur orare, per manus impositionem communionis catholicae gratiam recepturi. Exceptis sane tantummodo episcopis, presbyteris, diaconibus, quibus solo mortis suae tempore reconciliandum esse jam diximus, caeteros sive clericos, sive monachos vel monachas, seu laicos, sexus utriusque personas, quos violentia et periculis coactos iterationem baptismatis subiisse constiterit, 67.0324D| vel qui aliquo commento hujusce facinoris piaculis dixerint non teneri, in poenitentia per triennium durare decernimus, et per manus impositionem ad societatem recipi sacramenti. Illo per omnia custodito, ne ex his unquam qui in qualibet aetate, alibi quam in Ecclesia catholica aut inbaptizati aut inrebaptizati sunt, ad ecclesiasticam militiam prorsus permittantur accedere, quibus satis esse debet, quod in catholicorum numerum sunt recepti, quoniam de suo ordine et communione videbitur ferre judicium, quisquis hoc violaverit antistitum, vel qui non removerit eum quem ex his ad ministerium clericale obrepsisse cognoverit. Curandum vero maxime, et omni cautela est providendum, ne quis fratrum coepiscoporumque nostrorum, aut etiam presbyterorum in alterius civitate vel dioecesi poenitentem, vel sub manu positum sacerdotis, aut eum qui reconciliatum esse se dixerit, sine episcopi vel presbyteri testimonio, et litteris 67.0325A| aut in parochia presbyter, aut episcopus in civitate suscipiat, quod aliqua dissimulatione neglectum culpam tangit etiam clericorum, qui locis in quibus hoc minus curatum fuerit, commorantur. His itaque rite dispositis, et ad Ecclesiarum vestrarum notitiam nostra deliberatione perlatis, parere vos convenit, quibus licet ad animarum reparationem nihil deesse videatur, tamen si cui aliquid novi, et quod praeterire 67.0326A| nos potuit, fuerit revelatum, secundum beatum Paulum apostolum (I Cor. XIV), tacente priore, fidenter insinuet, quia Spiritus sanctus ubi vult inspirat, maxime cum sua causa tractatur, nec nos pigebit audire, et si qua sunt omissa, non arroganter abnuere, sed rationabiliter ordinare. Datum idibus Martii, Dinamio et Siphidio vv. cc. conss. (An. Christi 488.)
DECRETA SYMMACHI PAPAE. 67.0325|
(Synodus Romana. An. Christi 499.) 67.0325A|
Post consulatum Paulini v. c. calend. Martii in basilica beati Petri apostoli, synodo praesidente beatissimo papa Symmacho, Fulgentius archidiaconus dixit: Beatitudo vestra, directis antehac per provincias auctoritatibus, frequenter Italiae sacerdotum synodum convocavit, quorum praesentia in vestris 67.0325B| videtur oculis constituta; nunc beatitudo vestra, quae ad ecclesiasticas indemnitates, vel ad pacem totius Ecclesiae pertinent, sive concordiam dignetur tractabiliter ordinare. Acclamatum est ab omnibus episcopis et presbyteris, Exaudi, Christe, Symmacho vita, dictum est decies. Cujus sedem, et annos, dictum est octies. Ut facias rogamus, dictum est decies.
Symmachus episcopus Ecclesiae catholicae urbis Romae dixit: Concilium dilectionis vestrae, neglecta hiemis asperitate, sollicitudo nostra pro ecclesiastica indemnitate specialiter congregavit, ut episcopalem ambitum, et confusionis incertum vel popularem tumultum, quem per subreptionem constat exortum, communicato pariter tractatu, in futurum possimus robuste ac vivaciter amputare, atque ideo caveamus in posterum, ne subversio disciplinae, aut audacia praesumentum gestiat tentare similia, et pari donatione tractemus, expressis scilicet sententiis sancientes quid circa Romani episcopi ordinationem debeat custodiri. Universi episcopi vel presbyteri dixerunt, 67.0325C| Ut fiat rogamus, dictum est decies. Ut scandala amputentur rogamus, dictum est novies. Ut ambitus exstinguatur rogamus, dictum est duodecies. Exaudi, Christe, Symmacho vita, dictum est sexies. Cujus sedem, et annos, dictum est quinquies. Ut de praesentia fiat, dictum est decies.
Symmachus episcopus dixit: Quoniam fraternitas vestra curam provisionis nostrae suis exhortationibus incitavit, et parilem circa Ecclesiae tranquillitatem, Dei nostri contemplatione, animum praestat, sicut praefati sumus, deliberatione in praesenti habita, quid placeat ex omnibus vestris informate sententiis, quae in hoc venerabili concilio per ecclesiastica recitentur officia. Cumque surrexissent, et paulo post iterum consedissent, Aemilianus notarius synodi de creta vulgavit.
- I.
Propter frequentes ambitus quorumdam, atque Ecclesiae nuditatem, vel populi collisionem, quae 67.0325D| molesta incompetenter episcopatum desiderantium generavit aviditas, ut exstinguatur futuris praesumptio tam perniciosa temporibus: constituit sancta synodus, ut si quis presbyter, aut diaconus, aut clericus, papa incolumi, et eo inconsulto, aut subscriptionem pro Romano pontificatu commodare, aut pitacio promittere, aut sacramentum praebere tentaverit, aut aliquod certe suffragium polliceri, vel de hac causa privatis conventiculis factis deliberare atque decernere, loci sui dignitate vel communione privetur. Universa synodus surgens acclamavit, Exaudi, Christe, Symmacho vita, dictum decies. Hic pax cum Symmacho, dictum quindecies. Cujus sedem et annos, dictum octies. Pari severitate feriendo eum qui, hoc vivo (sicuti dictum est) pontifice, quolibet modo fuerit ambisse convictus, aut certe tentasse, omnibus pariter hujus culpae reis anathematis poena plectendis.
Symmachus episcopus dixit: Ergo universitati placet et ab omnibus recognoscitur, vel probatur ista 67.0326A| sententia? Universa synodus dixit: Placet, et quod omnibus placet, fiat.
- II.
Si (quod absit) transitus papae inopinatus evenerit, ut de sui electione successoris, ut supra placuit, non possit ante decernere, siquidem in unum totius inclinaverit ecclesiastici ordinis electio, consecretur electus episcopus. Si enim, ut fieri solet, studia coeperint 67.0326B| esse diversa eorum de quibus certamen emerserit, vincat sententia plurimorum, sic tamen ut sacerdotio careat, qui captus promissione, non recto judicio de electione decreverit. Synodus dixit: Placet, dictum est decies.
- III.
Propter occultas autem fraudes, et conjurationum secretas insidias, quas hujus sententia districtionis consequitur, si quis ad ecclesiasticam pertulerit notitiam, consilia eorum qui contra hanc synodum de pontificali egerint ambitu, et rationabili probatione convicerit, particeps actionis hujusmodi, non solum purgatus ab omni culpa sit, sed etiam remuneratione, quae non indigna sit, sublevetur. Universa synodus surgens acclamavit: Placent omnia; et adjecit: Exaudi, Christe, Symmacho vita, dictum est tredecies. Ut ita serventur rogamus, dictum est decies. Ut nullus aliter ad episcopatum Romanum deinceps veniat, precamur, dictum est decies. Ut decreta nostra confirmes, rogamus, dictum est decies.
Symmachus episcopus Ecclesiae catholicae urbis 67.0326C| Romae dixit: Acclamationes vestras, synodique judicium praesentia gesta suscipient. Et adjecit, ea quae ad sopiendos veternosae praesumptionis errores, vel infensos rebus ecclesiasticis aegritudinis morbos, quibus universalis afficiebatur Ecclesiae deliberatio religioni congrua, pacique constituit, firmitatem perpetim sortientur, ut praestante Deo quem custodem rerum constat bonarum, synodalis ordinatio vigeat, atque omnes, sine personae alicujus distinctione venire praesumpserit, indita superius districtione plectetur. Et subscripserunt episcopi numero 73.
Caelius Symmachus, episcopus sanctae Ecclesiae catholicae urbis Romae, his constitutis synodalibus a me probatis atque firmatis consentiens subscripsi.
Caelius Rusticus, episcopus civitatis Minturnensis subscripsi, et consensi synodalibus constitutis, atque in hac me profiteor manere sententia.
Caelius Bonifacius, episcopus ecclesiae Veliternensis subscripsi, et consensi synodalibus constitutis, 67.0326D| atque in hac me profiteor manere sententia.
Missenus Cumanus.
Cresconius Tudertinus.
Basilius Tollentinatis.
Decius Triumtabernarum.
Valentinus Amiterninus.
Vitalis Fanestris.
Maximus Blenarus.
Benignus Aquaevivensis.
Palladius Sulmontinus.
Constantius Otriculanus.
Germanus Pisaurensis.
Candidus Tiburtinus.
Vitalianus Narniensis.
Justus Acherontinus.
Stephanus Nursinensis.
Fortunatus Anagninus.
Clarus Alifanus.
67.0327A|
Rufinus Canuslnus.
Vitalis Fundanus.
Innocentius Mibanatis.
Bassus Ferentininovi.
Vitalianus Rosellanus.
Constantinus Capuanus.
Fortunatus Suessanus.
Vindemius Antiatinus.
Joannes Ariminensis.
Martyrius Terracinensis.
Laurentius Trebiensis.
Serenus Numentanus.
Adeodatus Cerrensis.
Dulcitius Sabinensis.
Paschasius Vulturnensis.
Fortunatus episcopus Ecclesiae Anagninae, pro Sanctulo episcopo civitatis Signinae, quia subscribere non potuit, pro eodem subscripsi.
Valerius Calenotanus.
Felicissimus Forosemproniensis.
67.0327B|
Valentinus Amiterninus, pro Romano episcopo Ecclesiae Pitinanatium subscripsi.
Colonius Foroclodiensis.
Joannes Spoletinus.
Maximianus Perusinus.
Lucianus Tarquiniensis.
Florentius Pestanus.
Fortunatus Fulgentanus.
Gaudentius Tadinatis.
Felix Nepesinus.
Aucupius Puteolanus.
Rosarius Surrentinus.
Epiphanius Beneventanus.
Constantius Venafranus.
Salustius Amerinus.
Malensis Centumcellensis.
Maximianus Subaugestanus.
Joannes Vivonensis.
Mercurius Sutrinus.
67.0327C|
Serenus Nolanus.
Timotheus Abellinatis.
Stephanus Neapolitanus.
Rosarius episcopus, pro fratre meo Urso episcopo subscripsi.
Gaudentius Vulsinensis.
Item Gaudentius episc. Vulsinensis pro Projectitio episcopo Foronovano.
Quintus Theanensis.
Bellator Ostiensis.
Lampadius urbis Albensis.
Ursus Stabianus.
Gaudentius Salernitanus.
Marius Tiferninus.
Adeodatus Forbiensis.
Saturninus Herdonitanus.
Subscripserunt presbyteri numero 67. Caelius Laurentius archipresbyter tituli Praxedis hic subscripsi, et consensi synodalibus constitutis, atque in hac me profiteor manere sententia.
67.0327D| Januarius presb. tituli Vestinae.
Martianus presb. tit. Sanctae Caeciliae.
Gordianus presb. tit. Pammachii.
Petrus presb. tit. Sancti Clementis.
Urbicus presb. tit. Sancti Clementis.
Paulinus presb. tit. Sancti Julii.
Valens presbyter tit. Sanctae Sabinae.
Petrus presb. tituli Chrysogoni.
Soranus presbyter tituli Vestinae.
Asterius presbyter tituli Pudentis.
Justinus presbyter tituli Pudentis.
Felix presbyter tituli Equitii.
Redemptus presbyter tit. Chrysogoni.
Projectitius presb. tit. Damasi.
Jovinus presb. tit. Aemilianae.
Bonus presb. tit. Crescentianae.
Paschasius presb. tit. Eusebii.
Joannes presb. tit. Pammachii.
Sebastianus presb. tit. Nicomedis
67.0328A|
Martinus presb. tit. Cyriaci.
Andreas presb. tit. Sancti Matthaei.
Servusdei presb. tit. Sancti Clementis
Opilio presb. tit. Vestinae.
Petrus presb. tit. Chrysogoni.
Romanus presb. tit. Tigridae.
Marcellinus presb. tit. Julii.
Dominicus presb. tit. Crescentianae.
Abundantius presb. tit. Sabinae.
Marcellus presb. tit. Romani.
Asellus presb. tit. Vizantis.
Agatho presb. tit. Equitii.
Sebastianus presb. tit. Vizantis.
Valentinus presb. tit. Eusebii.
Anastasius presb. tit. Anastasiae.
Genesius presb. tit. Nicomedis.
Dionysius presb. tit. Aemilianae.
Epiphanius presb. tit. Apostolorum.
Acontius presb. tit. Fasciolae.
Paulinus presb. tit. Fasciolae.
67.0328B|
Agapetus presb. tit. Apostolorum.
Adeodatus presb. tit. Equitii.
Benedictus presb. tit. Gaii.
Dominicus presb. tit. Priscae.
Redemptus presb. tit. Trigridae.
Severus presb. tit. Gaii.
Stephanus presb. tit. Marcelli.
Crescentius presb. tit. Apostolorum.
Julianus presb. tit. Anastasiae.
Septiminus presb. tit. Julii.
Cyprianus presb. tit. Marci.
Epiphanius presb. tit. Fasciolae.
Bonifacius presb. tit. Caeciliae.
Petrus presb. tit. Praxedis.
Timotheus presb. tit. Marcelli.
Hilarius presb. tit. Lucinae.
Victorius presb. tit. Sabinae.
Laurentius presb. tit. Sancti Laurentii.
Eutyches presb. tit. Aemilianae.
Julianus presb. tit. Anastasiae.
67.0328C|
Marcus presb. tit. Lucinae.
Vincemalus presb. tit. Crescentiae.
Abundantius presb. tit. Marci.
Venantius presb. tit. Marcelli.
Stephanus presb. tit. Eusebii.
Paulinus presb. tit. Sancti Laurentii.
Subscriptio diaconorum.
Cyprianus diaconus sanctae Ecclesiae Romanae, regionis septimae, his subscripsi, et consensi synodalibus constitutis, atque in hac me profiteor manere sententia.
Anastasius, diaconus regionis primae, subscripsi.
Citonatus, diaconus regionis quintae, subscripsi.
Joannes, diaconus regionis secundae, subscripsi.
Tarrensis, diaconus regionis primae, subscripsi.
Tertullus, diaconus regionis quartae, subscripsi.
ALIA DECRETA SYMMACHI PAPAE.
67.0328D|
(Synodus Romana. An. Christi 502.)
Flavio Avieno v. c. juniore cos., sub die VIII iduum Novembrium, in basilica beati Petri apostoli, praesidente venerabili viro papa Symmacho, una cum venerabilibus viris episcopis,
Laurentio,
Aemiliano,
Crescone,
Innocentio,
Joanne,
Fortunato,
Mercurio,
Asello,
Pascasio,
Hilaro,
Colonico,
67.0329A|
Fortunato,
Stephano,
Memore,
Innocentio,
Maximiliano,
Martyrio,
Vindemio,
Dulcitio,
Servodei,
Felice,
Chrysogono,
Maximo,
Tigridio,
Pacatiano,
Joanne,
Sereno,
Laurentio,
Candido,
Elpidio,
Hilaro,
67.0329B|
Innocentio,
Vitale,
Venerioso,
Siluno,
Propinquo,
Romano,
Bassiano,
Rufentio,
Stephano,
67.0328D|
Jocundo,
Eutychio,
Severino,
Sebastiano,
Felice,
Benigno,
Maximo,
Eulalio,
Eustachio,
Fortunato
Aprile,
67.0329A|
Proculeiano,
Martiano,
Felice,
Innocentio,
Gerontio,
Severino,
Casto,
Arestone,
Valentino,
Victore,
Adeodato,
Eusebio,
Venantio,
Probo,
Mercurio,
Asterio,
Augusto,
Rustico,
Basilio,
Urso,
67.0329B|
Petro,
Laurentio,
Asello,
Concordio,
Amado,
Martiniano,
Projectitio,
Sallustio,
et Florentio.
Residentibus etiam presbyteris:
Projectitio,
Servodei,
Abundantio,
Marcello,
Paschasio,
Adeodato,
Hilaro,
Venantio,
Litorio et Chrysogono,
67.0329C|
Fortunato,
Epiphanio,
Octaviano,
Paulino,
Benedicto,
Severo,
Timotheo,
Marco,
Petro,
Fortunato.
Tinulo vel Maximino,
Martino,
Epiphanio,
Vicomalo,
Agathone,
Juliano,
Joanne,
Adeodato,
Petro,
Sebastiano,
Anastasio,
Juliano,
Crescentiano,
Paulino,
Laurentio,
Stephano,
Chrysogono,
Astantibus quoque diaconibus, Anastasio, Hormisda, Joanne, et Agapeto. Symmachus episcopus Ecclesiae catholicae urbis Romae dixit: I. Bene quidem fraternitas vestra ecclesiasticis legibus obsecuta sub divini timore judicii quae erant statuenda, definivit, et ad justitiae cumulum pervenit, dum sufficienter universa complectitur, nec adjectione indiget plenitudo, maxime de clericis, quos amor dominationis invasit, et jugum disciplinae Ecclesiasticae fecit respuere, quos propterea schisma fecisse apud 67.0329D| vos constitit, quibus misericordiam tamen quam Deus mandat universis impendi, sicut oportuit, non negastis, si duritia cordis eorum non sibi acquirat poenam, dum contemnit oblata remedia quorum excessus enarrare difficile est. Unum tamen, quod occurrit, venerando ordini vestro intimare non differo. Dixerunt inter alia scripturam quamdam illustris memoriae Basilium quasi pro ecclesiasticae amore substantiae conscripsisse, in qua nullus Romanae Ecclesiae nec interfuit, nec subscripsit antistes, per quem potuisset sortiri legitimam firmitatem. Ne ergo inde disputem, unde potest vestrum judicare concilium, requiratur, et referatur in medium, ut lectione agnoscatis, cujusmodi possit habere substantiam. Sancta synodus respondit: Deferatur in medium, ut cujusmodi sit, possit agnosci; et dum diceret, Hormisda diaconus recitavit. II. Cum in unum apud beatum Petrum apostolum resedissent, sublimis, et eminentissimus vir, praefectus praetorio, atque patricius, 67.0330A| agens etiam vices praecellentissimi regis Odoacris, Basilius dixit: Quanquam studii nostri, et religionis intersit, ut in episcopatus electione concordia principaliter servetur Ecclesiae, ne per occasionem seditionis status civitatis vocetur in dubium, tamen admonitionem beatissimi viri papae nostri Simplicii, quam ante oculos semper habere debemus, hoc nobis meministis sub obtestatione fuisse mandatum, ut propter illum strepitum, et venerabilis Ecclesiae detrimentum, si eum de hac luce transire contigerit, non sine nostra consultatione cujuslibet celebretur electio. Et cum legeret, Cresconius episcopus civitatis Tudertinae Ecclesiae, surgens e consessu dixit: Hic perpendat sancta synodus, uti praetermissis personis religiosis, quibus maxime cura est de tanto pontifice, in suam redigerent potestatem. Quod contra canones esse manifestum est. Item Hormisda diaconus legit. Ne quid confusionis, atque dispendii venerabilis Ecclesia sustineret, miramur praetermissis nobis quidquam fuisse tentatum, cum sacerdote 67.0330B| nostro superstite nihil debuisset assumere. Quare, si amplitudini vestrae, vel sanctitati placet, incolumia omnia, quae adfuturi antistitis electionem respiciunt, religiosa oneratione servemus, hanc legem specialiter praeferentes, quam nobis haeredibusque nostris Christianae mentis devotione sancimus.
Ne unquam praedium, seu rusticum, seu urbanum, vel ornamenta, aut ministeria Ecclesiarum, quae nunc sunt, vel quae ex quibuslibet titulis ad Ecclesiarum jura pervenerint, ab eo qui nunc antistes sub electione communi fuerit ordinandus, et illis qui futuris saeculis sequentur, quocunque titulo atque commento alienare voluerit, inefficax atque irritum judicetur, sitque facienti, vel consentienti, accipientique anathema. Maximus episcopus Bledanae Ecclesiae dixit: Modo sancta synodus dignetur edicere, licuit laico homini anathema in ordinem ecclesiasticum dictare? Aut si potuit laicus sacerdoti anathema dicere, et contra canones (quod ei non competebat) constituere? Dicite, vobis quid videtur de me? Licuit 67.0330C| laico legem dare? Sancta synodus dixit: Non licuit; et adjecit: Lege sequentia. Hormisda diaconus legit. Et is qui praedium rusticum vel urbanum juris ecclesiastici fuerit consecutus, noverit se nulla lege, vel praescriptione munitum, sed sive is qui alienaverit, sive qui eum sequentur, voluntate contraria praedium hujusmodi alienatum revocare tentaverit, id cum fructibus restituat, qui illud fuerit consecutus. Et cum legeret, Stephanus episcopus Venusinae Ecclesiae, surgens e consessu, dixit, Perlegatur. Hormisda diaconus legit.
Quam etiam poenam placuit accipientes haeredes, prohaeredesque respicere. In qua re cuilibet clericorum contradicendi libera sit facultas. Iniquum est enim, et sacrilegii instar, ut quae vel pro salute, vel requie animarum suarum unusquisque venerabili Ecclesiae pauperum causa contulerit, aut certe reliquerit, ab iis quos hoc maxime servare convenerat, in altitudine transferatur. Plane quaecunque in 67.0330D| gemmis, vel auro atque argento, nec non et vestibus minus apta usibus, vel ornatui videbuntur Ecclesiae, quae servari, ac diu manere non possunt, sub justa aestimatione vendantur, et erogatio religiose proficiat. Cumque lecta fuisset, Laurentius Mediolanensis Ecclesiae dixit: Ista scriptura nullum Romanae civitatis potuit obligare pontificem, quia non licuit laico statuendi in Ecclesia, praeter papam Romanum habere aliquam potestatem, cui obsequendi manet necessitas, non auctoritas imperandi, maxime, cum nec papa Romanus subscripserit, nec alicujus secundum canones metropolitani legatur assensus. Petrus episcopus Ravennatis Ecclesiae dixit: Scriptura quae in nostra congregatione vulgata est, nullis eam viribus subsistere manifestum est, quia nec canonibus convenit, et a laica persona concepta videtur, maxime quia in ea nullus praesul sedis apostolicae interfuisse, vel propria subscriptione firmasse monstratur. Eulalius episcopus Syracusanae 67.0331A| Ecclesiae dixit: Scriptura quae in sacerdotali concilio recitata est, evidentissimis documentis constat invalida. Primum quod contra Patrum regulas a laicis, quamvis religiosis, quibus nulla de ecclesiasticis facultatibus aliquid disponendi legitur unquam attributa facultas, facta videtur; deinde, quod nullius praesulis apostolicae sedis subscriptione firmata docetur. Quod si cujuslibet provinciae sacerdotes, intra suos terminos concilio habito, quidquid sine metropolitani sui antistitis auctoritate tentaverint, irritum esse debere Patres SS. sanxerunt; quanto magis, quod in apostolica sede non existente praesule, qui praerogativam beati meriti apostoli Petri per universum orbem primatum obtinens sacerdotii statutis synodalibus consuevit tribuere firmitatem, a laicis, licet consentientibus aliquantis episcopis (qui tamen Pontifici, a quo consecrari probantur, praejudicium inferre non potuerunt) praesumptum fuisse cognoscitur, viribus carere non dubium est, nec posse inter ecclesiastica ullo modo statuta censeri.
- III.
67.0331B| Sancta synodus dixit: Licet secundum prosecutionem venerabilium fratrum nostrorum, Laurentii, Petri, Eulalii, Cresconii, Maximi, vel Stephani, nec apud nos incertum habetur hanc ipsam scripturam nullius esse momenti, quae etiamsi aliqua posset subsistere ratione modis omnibus in synodali conventu, provida beatitudinis vestrae sententia enervari conveniebat, et in irritum deduci, ne in exemplum remaneret praesumendi quibuslibet laicis, quamvis religiosis, vel potentibus, in quacunque civitate, quolibet modo aliquid decernere de ecclesiasticis facultatibus. Quarum solis sacerdotibus disponendi indiscusse a Deo cura commissa docetur.
Symmachus episcopus dixit: Modo, quia Deus praesentiam vestram votivam mihi sub qualibet occasione concessit, volo, si placet, rem fieri firmam, quam credo ecclesiasticis facultatibus convenire, ut agnoscant omnes quos in me vanus furor excitavit, nihil me magis studere quam ut salvum esse possit 67.0331C| quod mihi est a Deo sub dispensatione commissum, sed etiam quibuslibet successoribus, Deum timentibus, gratum esse debeat, et ad ecclesiastici custodiam patrimonii pertinere. Sancta synodus dixit: Scimus provisionem vestram necessariis studere, et ideo in vestra est potestate sequenda disponere.
Symmachus episcopus Ecclesiae catholicae urbis Romae dixit: Magna quidem venerando et sacerdotali debetur cultura proposito, cui imminet de studio, quae recta sunt, non de necessitate disponere. Sed quoniam in aliquibus aliena postulantibus, vitiorum mater avaritia, repudiatis honestatis repagulis, totum putat expedire quod licet, et ita, dum praedae inhiat, patientia supernae pietatis abutitur, exspectantibus correctionem coelo moderante, judiciis se existimant non teneri, et clarum sit, quod apud certos in occasionem rapiendi procedat divinae mora sententiae. Sed nobis, quos pastoralis cura, et ecclesiasticae astringit pro dispensatione credita ratio reddenda 67.0331D| substantiae, opus est ut sollicitudinem nostram non solum ad praesentia, sed etiam ad secutura saecula porrigamus, ne ad animae nostrae detrimenta contingat, si hi, qui possunt, statutis debere innocentia praesumentis de libertate deliquerit, cum religiosa possint et nos, et successores nostri potestate fulciri, legibus ecclesiasticis servientes.
- IV.
His ergo perpensis, mansuro cum Dei nostri consideratione decreto sancimus, ut nulli apostolicae sedis praesuli a praesenti die donec disponente Domino catholicae fidei manserit doctrina salutaris, liceat praedium rusticum quantaecunque fuerit vel magnitudinis, vel exiguitatis, sub perpetua alienatione vel commutatione ad cujuslibet jura transferre, nec cujusquam excusentur necessitatis obtentu. Quippe cum non sit personale quod loquimur, nec aliquis clericorum vel laicorum sub hac occasione accepta tueatur, sed nec in usufructum jura aliquibus dari liceat, nec data retineri, praeter clericos, et captivos, 67.0332A| atque peregrinos, ne malae tractationis ministretur occasio, cum liberalitati illi alia itinera reserventur. Sane tantum domus in quibuslibet urbibus constitutae, quarum statum necesse est expensa non modica sustentari, acceptis, si auferri contigerit, sub justa existimatione redditibus, et divini timore judicii commutentur.
- V.
Pari etiam Ecclesiarum per omnes Romanae civitatis titulos, qui sunt presbyteri, vel quicunque fuerint, astringi volumus lege custodes, quia nefas dictu est obligatione, qua se per charitatem Christi connectit summus pontifex, ea hominem secundi in Ecclesia ordinis non teneri. Quicunque tamen oblitus Dei, et decreti hujus immemor, cujus Romanae civitatis sacerdotes volumus religiosis nexibus devinciri, in constitutum praesens committens, quidquam de jure titulorum, vel Ecclesiae superius praefatae quolibet modo, praeter aurum, argentum, vel gemmas, vestes quoque, si sunt, vel si accesserunt, aliqua mobilia ad ornamenta divina minime pertinentia perpetuo 67.0332B| jure, exceptis duntaxat sub praefata conditione domibus, alienare tentaverit, donator, alienator, ac venditor honoris sui amissione multetur.
- VI.
Praeterea, qui petierit, aut acceperit, vel qui presbyterorum, aut diaconorum, seu defensorum danti subscripserit, quo iratus Deus animas percutit, anathemate feriatur, sitque accipienti, vel subscribenti de personis superius comprehensis, id est, quas anathemate feriri censuimus, in statuta poena contubernium, servata, quam praemisimus in alienatore, vindicta. Nisi forte et alienator sibi, dum repetit, et qui acceperit, celeri restitutione prospexerit.
- VII.
Quod si minore animae suae cura quisquam remedium oblatum forte neglexerit, supra ea poenarum genera, quae superius tenentur ascripta, contra fas, si quod conceptum fuerit documentum, universis viribus (quamvis ab initio nullas habuerit) effectetur. Sed etiam liceat quibuscunque ecclesiasticis personis vocem contradictionis afferre, et ecclesiastica auctoritate fulciri, ita ut cum fructibus possit 67.0332C| aliena reposcere, nec aliquo se ante tribunal Christi obstaculo muniat, quia religiosis animabus ad substantiam pauperum derelicta contra fas, sine aliqua pietatis consideratione, dispergit. Hujus autem constitutionis legem in apostolica tantum volumus sede servari, universis Ecclesiis per provincias secundum animarum considerationem, quem proposito religionis convenire rectores earum viderint, more servato. Et subscripserunt.
Caelius, Symmachus, episcopus Ecclesiae Romanae, huic constituto, a nobis facto, subscripsi.
Caelius, Laurentius, episcopus sanctae Mediolanensis Ecclesiae, huic constituto, a venerabili papa Symmacho facto, subscripsi.
Petrus episcopus catholicae Ravennatis Ecclesiae, huic constituto, a venerabili papa Symmacho facto, subscripsi.
Eulalius, episcopus sanctae Ecclesiae Syracusanae, huic constituto, a venerabili papa Symmacho facto, 67.0332D| subscripsi.
Felix Interamnensis,
Aemilianus Vetellensis,
Tigridius Taurinatis,
Bassus Mutinensis,
Maximus Bleranus,
Rufentius Ignatinus,
Martinianus Ostiensis,
Fortunatus Vessanensis,
Eucarpus Messanensis,
Stephanus Venusinus,
Romulus Praenestinus,
Vindemius Antiatinus,
Fortunatus Fulgenatis,
Martianus Aecaniensis,
Chrysogonus Albanensis,
Laurentius Bovianensis,
Paschasius Vulturnensis,
Aprilis Nucerinus,
67.0333A|
Innocentius Forosempromen.,
Felix Nepesinus,
Amandus Potentianus,
Colonius Foroclodien.,
Projectus Forinovi,
Bonifacius Foroflaminien.,
Rusticus Bursentinus,
Victor Dunensis,
Sylvimus Veliterninus,
Areston Ostiensis,
Felix Nepesinus,
Asterius Aquinatis,
Eusebius Fanestris,
Cresconius Tudertinus,
Jocundus Augustanus,
Vitalis Fundanus,
Pacatianus Coaniliensis,
Martyrius Terracinensis,
Basilius Tullentinus,
Benignus Aquaevivensis,
67.0333B|
Severinus Tundarinen.,
Joannes Spoletinus,
Valentinus Amiterninus.
Probus Carmejanen.,
Candidus Tiburtinus,
Proculeianus Sepinatis,
Maximianus Perusinus,
Eutychius Tranensis,
Fortunatus Anagninus,
Marcus Samninus,
Memor Canusinus,
Florentius Blestinen.,
Concordius Mesenatis,
Asellus Populinien.,
Elpidius Voliterninus,
Veneriosus Pellensis,
Sebastianus Syranus,
Venantius Senogallien.,
Innocentius Tiphernantius,
67.0333C|
Justus Signiensis,
Augustus Liparitanus pro Urso,
Propinquus Trebiatis,
Romanus Numentanus,
Synodus Romana. An. Christi 501.
Ruffo Magno, Fausto Avieno viris clarissimis, consulibus, sub die X calend. Novembrium. Sancta synodus apud urbem Romam ex praecepto gloriosissimi regis Theodorici ex diversis regionibus congregata in Christi nomine dixit: Cum ex diversis provinciis ad urbem Romam convenire sacerdotes regia praecepisset auctoritas, ut de his quae de venerabili papa Symmacho, apostolicae sedis praesule, ab adversariis ipsius dicebantur impingi sanctum concilium judicaret, Liguriae, Aemiliae, vel Venetiarum episcopis, quos ad praesentiam principis ipse itineris ductus attraxit, consulendi regem incubuit necessitas, quae hos voluisset aetate fractos, debilitate corporis invalidos 67.0333D| causa congregari. Respondit praefatus rex piissimus bonae conversationis affectum, plura ad se de papae Symmachi actibus horrenda fuisse perlata, et in synodo oportere tractari, si vera esse inimicorum ejus objectio, judicatione constaret. Memorati pontifices, quibus allegandi imminebat occasio, suggesserunt ipsum, qui dicebatur impetitus, debuisse synodum convocare, scientes quia ejus sedis primum Petri apostoli meritum, vel principatus, deinde, secuta jussione Domini, conciliorum venerandorum auctoritas, singularem in Ecclesiis tradidit potestatem, nec antedictum sedis antistitem minimorum subjacuisse judicio, in propositione simili facile forma aliqua testaretur. Sed potissimus princeps ipsum quoque papam in colligenda synodo voluntatem suam litteris demonstrasse significavit. A mansuetudine ejus paginae postulatae sunt, quas ab eo directas constabat, has dari sacerdotibus sine tarditate constituit, vel quidquid in eodem negotio actum, scriptis Romam 67.0334A| ex diversis terrarum, vel regionum partibus Dei prosecutione perventum est. Et dum in venerabili collectione de incipiendo haberetur negotio, prout poscebat causa tractatus, sanctus papa Symmachus basilicam Julii, in qua pontificum erat congregatio, prout habuit cura, celeriter ingressus est, et de evocatione synodali clementissimo regi gratias retulit, et rem desiderii sui evenisse testatus est. Causa ergo de sacerdotum animis, quae de concilio nondum firmato tristitiam ministrabat, abscissa est, auctoritatem ordini colligendo, sicut poscebant ecclesiastica statuta, in omnium qui ibidem convenerant episcoporum praesentia, se dare professus est, sperans ut visitator, qui contra religionem, contra statuta veterum, vel contra regulas majorum a parte cleri, vel aliquibus laicis fuerat postulatus, ex ordinatione antistitum, sicut decebat sanctum propositum, prima fronte cederet, et omnia quae per suggestiones inimicorum suorum amiserat, potestati ejus ab honorabili concilio redderentur, et tanti loci praesul legaliter 67.0334B| prius statui pristino redderetur, et tunc veniret ad causam, et si ita recte videretur, accusantium propositionibus responderet. Digna res visa est maximo sacerdotum numero, atque ut mereretur, effectum. Decernere tamen aliquid synodus sine regia notitia non praesumpsit, sed suggestio justa per legatorum negligentiam non meruit secundum vota responsum. Jussus est regis praeceptionibus papa Symmachus ante patrimonii vel Ecclesiarum, quas amiserat, receptionem, cum impugnatoribus suis in disceptatione confligere, qui potestatis suae privilegia, et quae pro conscientiae (quantum juste aestimamus) emendatione submiserat, nec hac voluit vice resumere. Sed dum esset synodus in Hierusalem basilica sessoriani palatii constituta, aliquibus sacerdotibus visum est, ut libellus, quem accusatores paraverant, qui quotidie seditionibus appellabant, susciperetur a synodo, in quo suscepto duo erant, quae vel veritati inimica essent, vel ipsi, quantum ostenditur conventus ecclesiastico proposito repugnare. Unum, quia dicebant 67.0334C| crimina memorati superius Symmachi papae apud regiam constitisse notitiam, quod falsum esse declaravit, non enim quasi novam causam audientiae commisisset, si ejus conscientia convictum de errore solum se sciret exspectare sententiam. Aliud, quod per servos de his quae objiciebant, se eum loquebatur posse convincere, addentes, ut ipse mancipia traderet, quibus quantum illi asserebant, posset in judicatione superari. Quae res canonibus, et ipsis publicis erat legibus inimica, cum Patrum statuta sanxissent, ut quos ad accusationem leges saeculi non admittunt, iis dicendi in cognitione, vel accusandi aliquid delegandam non esse licentiam. Et dum inter ista, quae essent facienda, tractatur, praefatus papa, ut causam diceret, occurrebat: qui veniens ab irruentibus turbis aemulorum suorum ita tractatus est, ut multis presbyteris qui cum ipso erant, per caedem ipsam mortis fuisset occasio, et recentium adhuc vestigia vulnerum illustris vir comes Aligernus, et sublimes viri, 67.0334D| Gudila et Vedeulfus, majores domus regiae perspexissent, quod se, unde egressus fuerat, ad beati Petri apostoli septa convexerit. His ita actis, et rebus varia confusione turbatis, iterum nos ad justitiam contulimus principalem, scientes divinitatem propriam regere Dominum quae ad Italiae gubernacula ipsa provideret, cujus mansuetudini omnia per relationis seriem, sicut res poscebat, ingessimus. Intimantes etiam saepe nominatum papam post caedem cui subjacuerat cum suis, si voluntatem rursus haberet exeundi ad judicium, fuisse commonitum, sed allegasse eum per directos episcopos, mandatis canonibus sibi concessisse affectu purgationis suae culmen humiliat, quantis periculis pene fuisse oppressos. Domnum regem habere quod vellet faciendi, se interim justitiae renitentem statutis canonicis non posse compelli. Ad haec serenissimus rex taliter, Deo aspirante, respondit: In synodali esse arbitrio in tanto negotio sequenda praescribere, nec aliquid ad se 67.0335A| praeter reverentiam de ecclesiasticis negotiis pertinere, committens etiam potestati pontificum, ut sive propositum vellent audire negotium, sive nollent, quod magis putarent utile, deliberarent: dummodo venerandi provisione concilii pax esset in civitate Romana Christianis omnibus, quae cum juste offertur, Dei mandata complentur. Italiae suae dare rectorem agnoscentes, nullum nobis laborem alium remansisse, nisi ut dissidentes cum humilitate propositi nostri ad concordiam hortaremur, quia unum tantae rei restabat, unde Deo pareremus, ut sanctae principis voluntati, invitamus senatum amplissimum, quali oportuit legatione destinata, monentes et instruentes, causas Dei ipsius judicio committendas, qui valet corpus occidere, et animam mittere in gehennam (Matth. X): qui dicit, Mihi vindicta, et ego retribuam (Ezech. IX): Apud quem conscientia nuda est (Rom. XII), cui non absconduntur occulta, cogitare prudentes viros oportere, quanta inconvenienter, et praejudicialiter in hujus negotii principio contigissent, 67.0335B| et nos viam, per hanc, quam ipsi vocabant remissionem, peccatis non aperire, sed claudere, qui quod dicebatur majori judicio servamus, instruentes eos quia per nos illis Christus innotuit (Joan. X), non esse ovium lupi insidias praevidere, sed pastoris: maxime. quia in causa praefata multos, se dignabantur cognoscere, et Deo satisfacere error involverat. Et quia non poterant plura sub hac occasione Ecclesiae membra dispergi, sed magis per mansuetudinem sustineri, sicut boni nos operis Paulus magister instruxerat (II Tim. IV), dicens sanandos esse plurimos per patientiam et doctrinam. Et quicunque putantur rei, et gravibus peccatis involuti, quamvis nullus est qui delicto careat, sicut Joannes testatur apostolus (I Joan. I). Si dicam quia peccatum non habeo, mendax sum, hos tamen magis pressuris hominum sustentari, et perterreri has passiones, judicia divina suspendi: maxime, cum illa quae praemisimus, inter alia de auctoritate sedis, obstarent, quia 67.0335C| quod possessor ejus quondam beatus Petrus meruit, in nobilitate possessionis accessit, et claritatem veterem vobis dat, det Christi dote rectoribus: clamantes, scriptum esse per prophetam ex persona Dei (Isai. L), Nunquid non valet manus mea ad consumendum eos qui erraverunt? Haec eadem saepissime, sicut oportuit, commonentes: ut habita intentione discederent, et factum nostrum, quod Deus inspiraverat, juxta mandatum principis non discuterent, sed sequerentur, sicut decebat Ecclesiae filios, nec sub hac intermissione contenderent, et crescerent Ecclesiae detrimenta. Quae res poscebat cum festinatione succurri, et nobis hujus celeritatis et illis obedientiae necessitas imminebat: maxime cum omnem pene plebem cernamus ejus communioni indissociabiliter adhaesisse, cujus nos non modica cura stimulabat, ne in aliquo laberetur errore. Quibus allegatis, cum Dei nostri obtestatione decernimus, harum necessitatum, vel religionum consideratione astricti, et coelesti inspiratione perpensis omnibus, quae in 67.0335D| causa erant, inspiratione secretis, ut Symmachus papa sedis apostolicae praesul, ab hujusmodi propositionibus impetitus, quantum ad homines respicit, quia totum causis obsistentibus superius designatis constat, arbitrio divino fuisse dimissum, sit immunis, et liber, et Christianae plebi sine aliqua de objectis oblatione, in omnibus Ecclesiis suis, ad jus sedis suae pertinentibus, et tradat divina mysteria, quia eum ob impugnatorum suorum impetitionem propter superius designatas causas, obligari non potuisse cognovimus. Unde secundum principalia praecepta, quae nostrae hoc tribuunt potestati, ei quidquid ecclesiastici intra sacram urbem Romam, vel foris juris est, reformamus, totam causam Dei judicio reservantes, universos hortamur, ut sacram communionem, sicut res postulat, ab eo percipiant, et Dei, et animarum suarum meminerint, quia ipse et amator pacis est, et ipse pax est, qui monet, Pacem meam do vobis, pacem meam relinquo vobis (Joan. XIV; 67.0336A| Matth. X). Et in quacunque civitate pacem esse confirmandam affirmans, beatos esse dicit pacificos (Ibidem, V). Haec quicunque ex instructione nostra (quod non aestimamus) vel non admittit, vel retractari posse crediderit, videat, quia in divino judicio contemptus sui rationem est, sicut de Deo confidimus, redditurus. De clericis memorati papae, qui ab episcopo suo ante tempus aliquod contra regulas discesserunt, et schisma fecerunt, hoc fieri decrevimus, ut eos satisfacientes episcopo suo misericordia subsequatur, et officiis ecclesiasticis se gaudeant restitui, quia Dominus et Redemptor noster oves perditas ab errore laetatur inventas, et super profugum filium paternam libertatem coelestis medicator accommodat (Luc. XV). Quisquis vero clericorum post hanc formam a nobis probatam, quocunque sacrato Deo loco in Ecclesia Romana missas celebrare praesumpserit, praeter conscientiam papae Symmachi, dum vivit statutis canonicis, velut schismaticus percellatur. Ista sufficiat cum Dei notitia sincere protulisse. Et subscripserunt.
67.0336B| Laurentius episcopus Ecclesiae Mediolanensis huic statuto nostro, in quo totam causam Dei judicio commisimus, subscripsi.
Petrus episcopus Ecclesiae Ravennatis huic statuto nostro, in quo totam causam Dei judicio commisimus, subscripsi.
Felix Iteramnensis,
Maximus Bleranus,
Maximus Ticinensis,
Gerontius Fundensis,
Laurentius Boensis,
Mercurius Sutrinus,
Hilarus Tempsanus,
Innocentius Fertinatis,
Vitalis Fundanus,
Aristus Ostiensis,
Victor Lunensis,
Chrysogonus Albanensis,
Romanus Numentanus,
Cresconius Tudertinus,
67.0336C|
Joannes Spolitinus,
Laurentius Vergomatis,
Rufentius Agnatinus,
Martianus Acanus,
Fortunatus Agninus.
Innocentius Forosempromen.,
Hilarus Tempranen.,
Severinus Tundaritanus,
Sebastianus Suranus,
Felix Atellanus,
Propinquus Tribensis,
Bonifacius Cameritanus,
Vindemius Antiatinus,
Valentinus Amiterninus,
Bonifacius Aquaevivensis,
Aemilianus Suranus,
Cassianus Mutinensis,
Stephanus Venusinus,
Fortunatus Fulginensis,
67.0336D|
Stephanus Neapolitanus,
Maximianus Perusinus,
Concordius Mesinatis,
Castus Pratensis,
Martyrius Terracinensis,
Asterius Aquinatis,
Amantius Potentinus,
Ursus Reatinus,
Innocentius Mivanatis,
Eustasius Cremonensis,
Eucarpus Meresape,
Serenus Nolanus,
Eutychius Tranensis,
Paschasius Vulturnensis,
Felix Nepesinus,
Innocentius Direntium Tiberinorum,
Sylvanus Veliternus,
Mercurius Gabinatis,
Rusticus Buxentinus,
67.0337A|
Adeodatus Formianus,
Justus Signatinus,
Augustus Liparitanus,
Fortunatus Suessanus,
Jocundus Augustanus,
Viticanus Celeniensis,
Proculeianus Sepinatis,
Aprilis Lateranensis,
Memor Canusinus,
Elpidius Volaterranus,
Adeodatus Sylvae Candidae,
67.0338A|
Rogatus Tauromenitanus,
Probus Carmeianen.,
Tigridius Tauriganus,
Joannes Ariminensis,
Candidus Tiburtinus,
Asellus Popolienensis,
Collonicus Foroclodiensis,
Joannes Turritanus,
Venerius Pallensis,
Servus Dei Ferenensis,
Dulcitius Sancti Antimi.
DECRETA HORMISDAE PAPAE. 67.0337|
EPISTOLA. 67.0337A| Justinus Augustus Hormisdae papae.
Quo fuimus semper, et quo sumus studio pro conciliandis 67.0337B| sententiis catholicam fidem colentium, ut eodem animo cuncti venerentur lumen individuum Trinitatis, palam fecisse dignoscimur: nunc legatum ad vestram beatitudinem ultro ob hoc ipsum dirigentes Gratum virum spectabilem magistrum scrinii, quo remedium tandem reperiatur discordiis varia certantium: nunc prono libentique suscipientes affectu viros religiosissimos, quos interventores unitatis vestra sedes apostolica credidit destinandos. Profecto etenim tanquam ipsam pacem, et jocundis eos oculis aspeximus, et extensis manibus duximus amplectendos. Quinetiam omni intentione ordinabimus, ut venerabilis Ecclesia Constantinopolitana, nec non complures aliae vota suscipiant vestra, non solum in caeteris, sed in auferendis etiam nominibus, ex sacris diptychis, quae removenda maxime postulastis. Verum nonnullae fuerunt urbes et Ecclesiae tam Ponticae quam Asiae, ac praecipue Orientales, quarum clerici, vel populi omnibus pertentati minis atque persuasionibus, tamen nequaquam flexi sunt ut tollant antistitum, 67.0337C| et repellant nomina, quorum apud eos opinio floruit, sed morte vitam duriorem aestimant, si mortuos condemnaverint, quorum gloriabantur vita superstitum. Quid igitur faciamus hujusmodi pertinaciae, quae nec dicto audiens existit, et tormenta intantum despicit, ut amplum sibi, ac festivum judicet, si corpore prius quam religioso desistat consilio? Nobis quidem videtur opus esse mollius agendi, et clementius, quae si non in tua sanctitudine jam, nec in alio poterunt inveniri; nam neque sanguinis, et suppliciorum cupidi (quod dictu etiam grave est) libellum suscepimus, neque ut parvo discrimine remaneant imperfecta concordiae desideria: sed ad prorogandam, quo possumus ordine, conjunctionem membrorum Ecclesiae. Utrum itaque praestantius erit minorum gratia in totum esse nobis adversas tantas multitudines, an concessis exiguis, et remissis, majora et omni ratione quaerenda corrigi: ut quae non licuit per omnia, saltem ex necessariis partibus allegantur? 67.0337D| Veniam itaque nominum postulamus, non Acatii, non utriusque Petri, non Dioscori vel Timothei, quorum vocabula ad nos datae sanctitatis tuae epistolae continebant: sed quos in aliis celebravit civitatibus episcopalis reverentia, et hoc exceptis urbibus, ubi vestrae beatitudinis libellus jam in plenum admissus est, nisi hanc quoque partem benevolentia statuerit vestra mitius corrigendam. Verum nec judicio res caret sedis apostolicae, ut non magis venia dicenda sit quam deliberata jam ac perspecta definitio. Anastasius siquidem religiosissimae memoriae vestrae culmen Ecclesiae palam aperteque constituerat: cum hoc idem scriberet negotium decessori nostro, satis esse pacem affectantibus, si nomen tantum reticeatur Acatii. Ergo priora vestrae sedis constituta sequitur, qui non omnes memorias mortuorum judicat contemnendas, ut indignum habeatur et incongruum, si non placidior omnibus non solum defunctis, sed etiam superstitibus vestra divulgetur in omni fine terrarum lenitas: et hoc quidem non dubitaverimus, ita gratiosum vobis futurum, ut pacifico statim responso 67.0338A| laetior mundus reddatur. Retineat autem vestra sanctitas, quod dudum scripsimus ex Oriente supplicationes 67.0338B| nobis esse destinatas voluntatem ipsorum continentes et arbitrium, in quo sese duraturos ostendunt firmiter, et a quo nulla ratione desistendum aestimant. Hanc itaque chartulam secundum nostra promissa per Joannem virum reverendissimum episcopum dirigendam vobis in praesenti merito credidimus: ut a vestra sede etiam tenor ejus admissus ad colligendas proficiat, et adunandas ubique venerabiles Ecclesias, et Hierosolymitanam praecipue: cui tantum omnes favorem impendunt, quasi matri Christiani nominis, ut nemo audeat ab ea sese discernere. Consensum itaque proprium tuam sanctitudinem epistolari quoque pagina convenit declarare: ut cognito omnibus, atque patefacto tenore ejusdem chartulae a vobis etiam laudari, et tenaciter custodiri laetior mundus existat. Data V id. Sept. Calchedone, Rustitio cons.; accepta pridie cal. Decemb. cons. SS. (An. Christi 520).
Exemplar precum. II.
67.0338C| Deo amabili, ac piissimo imperatori, ex Deo Augusto, et principi Justino Christianissimo deprecatio, et supplicatio ab Hierosolymitanis, et Antiochenis, et secundae Syriae clericis, et abbatibus, et possessoribus provinciae Syriae.
Haurite aquam cum laetitia ex fontibus salutis, vociferatur Isaias propheta et clamat (Isa. XII), fontes salutis, evangelicas veritates, et praedicationes manifeste ostendens, ex quibus beati apostoli, et eorum, qui per ordinem fuerunt discipuli, et sapientes Ecclesiae doctores, salutarem aquam fidei haurientes, omnem sanctam Dei Ecclesiam irrigaverunt, quae in petra summi apostolorum subnixa rectum, et inconflexibilem confessionem custodiens, fiducialiter cum eo ad unigenitum Filium Dei omni tempore exclamat dicens: Tu es Christus Filius Dei vivi (Matth. XVI). Hanc salutarem confessionem a sanctis quatuor synodis, quae evangelicis praeceptis sunt honoratae, suscipientes nunquam per Christi gratiam a traditis nobis rectis dogmatibus deviavimus, sicut rerum testatur probatio 67.0338D| et tempore necessitatis fidei constantia demonstrat. Si igitur, ut Christiani, rationi fidei sumus participes, domine piissime, et ad communem pacem, et ad unitatem festinamus, nostram fidem, quam ab initio suscepimus, per hanc satisfactionem nostram manifestam vestrae facimus pietati: ut notum sit quia et paci concurrimus, et a recta cum Dei juvamine non divertimus fide: sed omnem ex aequo haeresim exsecramus, non solum Eutychianistas et Acephalos, sed et Nestorianos, et hominem colentes toto animo odientes, anathematizamus. Nos autem, domine Christianissime imperator, sicut superius dictum est, in Patrem, et Filium, et Spiritum sanctum ab initio baptizati quoque, et credentes unam essentiam Dei in tribus subsistentiis adoramus secundum sanctorum Patrum mathema et symbolum, credentes in unum Deum Patrem omnipotentem, et in unum Dominum nostrum Jesum Christum, unigenitum, Deum Verbum, similiter et in unum Spiritum sanctum. Et secundum hoc divinum mathema, definitionem a sancta Chalcedonensi synodo promulgatam intelligimus 67.0339A| quoque, et suscipimus confitentes et credentes quia una substantia, vel persona, quod idem ipsa sancta synodus in duabus naturis, id est in deitate et humanitate indivise et inconfuse praedicavit, Deum Verbum, et Dominus noster Jesus Christus unus est ex sancta, et unius essentia Trinitatis. Si enim unum Deum in tribus subsistentiis, sicut dictum est, accipimus, Pater autem non est incarnatus, nec Spiritus sanctus, Deus Verbum incarnatus est, et homo factus est, unus est sancta, et unius essentia Trinitatis secundum filiationis proprietatem. Sic itaque secundum praedictas sanctas quatuor synodos credentes et secundum Dei verbum nativitatem secundum carnem confiteri non renuimus. Unde proprie Dei Genitrix sancta Virgo esse creditur, tanquam natura et veritate unius essentiae Patris Filium, Deum Verbum, per naturam immutabilem, ex ipsa factum hominem enixa est, et duas naturas in Christo per essentiam vel substantiam unitas confitentes, sicut in unius persona vel substantia, neque harum diversitatem, vel proprietatem 67.0339B| post unitionem auferimus, nec eas dividere in duabus personis et substantiis per unitionem sumus edocti. Eumdemque scimus unigenitum Filium Dei, et ante incarnationem ejus, et post idem Deum simul, et hominem, passibilem carni, impassibilem deitati, circumscriptum corpori, non circumscriptum spiritui, eumdem terrenum et coelestem, quem mundus, ut hominem cepit, et ut Deum continere non potuit, mortalem et immortalem, nusquam naturarum diversitate sublata, neque dividentes per essentiam unitionem. Hoc enim vere magnum pietatis mysterium, quia unus ex sancta, et unus essentia Trinitatis incarnatus, et homo factus Deus Verbum, in utraque natura deitatis, et humanitatis indivise et inconfuse cognoscitur et adoratur, non conversionem vel mutationem sustinens, sed proprietatem utriusque naturae in una persona in semetipso conservans. Ob hanc igitur fidem praedictas sanctas synodos suscipientes et custodientes, anathematizamus omnes 67.0339C| qui adversus eas quocunque tempore vel modo aliquid conscripserunt, praecipue Joannem Egotam, qui adversus memoratam sanctam Chalcedonensem synodum multas, ut Nestorianus, blasphemias evomuit, similiter condemnantes et Timotheum Aelurum cognominatum, sicut Eutychianistam, adversus eam cum suis latrantem sequacibus. Ita ergo cum Dei juvamine semper sensimus, etiam nunc sentimus, quapropter hanc satisfactionem vestrae obtulimus pietati. Jubere enim dignata est nos proprium intellectum, et quemadmodum de sana fide sentimus, exponere, quia quidam haeretici, dum suam malam fidem occultare festinant, nostram in Christo libertatem, et rectam fidem detractare conantur. Supplicamus igitur clementiam vestram sollicitudinem de perfecta Ecclesiarum unitione sanctarum habere debere, ut unitas, quae cum Dei facta fuerit juvamine, nec ullo deinceps rationabili aut irrationabili occasionis fomite inquietari pax possit. Deus autem omnium vestrum pium adimpleat desiderium in gloriam sui et 67.0339D| reipublicae disciplinam.
Hormisda Justino Augusto.
- III.
Inter ea quae ad unitatem Ecclesiae pertinent, propter quam Deus clementiae vestrae elegit imperium, in litteras contulistis, hoc quoque venerabilis imperator cura fidei, cui multipliciter vos studere declaratis, adjecit, ut aliquorum preces perferendae ad humilitatis meae notitiam jungerentur: quibus vel quid quaestionis oriretur agnoscerem, vel ad submovendum propositae consultationis ambiguum, responsum a me religiosae scientiae conveniens redderetur. Legi omnia sollicitudine, qua decebat, et licet ad responsi plenitudinem sufficere potuisset, si illa tantum, quae a veteribus sunt definita, rescriberem: tamen ut religiosi propositi vestri remunerarer affectum, non subtrahendum credidi mei quoque sermonis obsequium, quod de emergentibus Nestorii, et Eutyebetis venenis paterna omisit instructio, pene 67.0340A| omnes impietates cum inventoribus tam nefandorum dogmatum convenientia in unum synodica decreta praecesserunt. Nec ulterius locus ullus, tam diris perfidiae seminibus amputatis, aut Christum Dominum nostrum credere sine carnis fuisse veritate, aut eumdem, et hominem de materni uteri intemerata fecunditate prodisse, cum alter eorum dispensationem, qua salvati sumus, negando, quantum in se est, irritam faceret, alter opinione contraria, sed impietate consimili in eodem Domino nostro Jesu Christo potestatem divinam a vera humilitate secluderet, neque ille recordatus, quia palpandam carnem suam Christus ostendit (Luc. XXIV), neque ille Evangelii memor, Verbum carnem factum esse dicentis (Joan. I). Cui vox Domini indeficienter insonare debuerat, qua dixit, et docuit (Joan. III): Nemo ascendit in coelum, nisi qui de coelo descendit, Filius hominis, qui est in coelo. Saepe haec et multis praecedentium sunt comprehensa sententiis, sed nec clementia vestra, licet etiam dicta sint, fastidiose poterit repetita 67.0340B| agnoscere, nec nobis pudor est ea quae sunt a praedecessoribus nostris praedicata, revolvere. Neque enim possibile est, ut sit diversitas praedicationis, ubi una est forma veritatis, nec ab re judicabitur alienum, si cum his cum quibus convenimus fide, congruamus et dogmate. Revolvantur piis mansuetudinis vestrae auribus decreta synodica, et beati papae Leonis convenientia sacrae fidei constituta, eadem invenietis in illis quae recensetis in nostris. Quid ergo est post illum fontem fidelium statutorum, quod amplius, si tamen fidei terminos servat, quamlibet curiosus scrutator inquirat? Non opus est aut adjectione plebis, aut institutione perfectis, nisi forte vult quisquam dubitare quam credere, certare quam nosse, sequi dubia quam servare decreta. Nam si Trinitas Deus, hoc est Pater, Filius, et Spiritus sanctus, Deus autem unus, specialiter legislatore dicente (Deut. VI): Audi, Israel, Dominus Deus tuus unus est, qualiter habet necesse est, aut divinitatem in multa 67.0340C| dividat, aut specialiter passionem ipsi essentiae Trinitatis impingat. Et (quod absit a fidelium mentibus) hoc est aut plures deos more profanae gentilitatis inducere, aut sensibilem poenam ad eam naturam, quae aliena est ab omni passione, transferre. Unum est sancta Trinitas, non multiplicatur numero, non crescit augmento, nec potest aut intelligentia comprehendi, aut hoc, quod Deus est, discretione sejungi. Quis ergo illi secreto aeternae impenetrabilisque substantiae, quod neque ulla vel invisibilium creaturarum potuit investigare natura, profanam divisionem tentet ingerere, et divina atque arcana mysteria revocare ad calculum moris humani? Adoremus Patrem, et Filium, et Spiritum sanctum, indistinctam distincte, incomprehensibilem, et inenarrabilem substantiam Trinitatis, ubi si admittit numerum ratio personarum, unitas tamen non admittit essentiae singularitatem, ita tamen ut servemus divinae propria naturae, servemus propria unicuique personae, ut nec personis divinitatis singularitas generetur, nec ad essentiam 67.0340D| hoc, quod est proprium nominum, transferatur. Magnum est et incomprehensibile sanctae mysterium Trinitatis. Deus Pater, Deus Filius, Deus Spiritus sanctus, Trinitas indivisa, et tamen notum est quia proprium est Patris ut generaret Filium; proprium Filii Dei ut ex Patre Patri nasceretur aequalis: notum etiam quid sit proprium Spiritus sancti, ut de Patre et Filio procederet sub una substantia deitatis. Proprium autem Filii Dei ut juxta id quod scriptum est, in novissimis temporibus Verbum caro fieret et habitaret in nobis (I Pet. I; Joan. I). Ita intra viscera sanctae Mariae Virginis Genitricis Dei unitis utrisque sine aliqua confusione naturis, ut qui ante tempora erat Filius Dei, fieret filius hominis, et nasceretur ex tempore hominis more matris vulvam natus aperiens, et virginitatem matris deitatis virtute non solvens. Dignum plane Deo nascente mysterium, ut servaret partum sine corruptione, qui conceptum fecit esse sine semine, servans quod ex patre erat, et repraesentans 67.0341A| quod ex matre suscepit. Nam unde jacens in praesepio videbatur in coelo, involutus pannis adorabatur a magis, inter animalia editus, ab angelis nuntiatus, vix egressus infantiam, annuntians mysticas sine instituente doctrinas, inter rudimenta annorum puerilium edens coelestium signa virtutum? Idem enim Deus et homo, non, ut ab infidelibus dicitur, sub quarta introductione personae, sed ipse Dei Filius Deus, et homo, idem virtus, et infirmitas, humilitas, et majestas, redimens, et venditus, in cruce positus, et coeli regna largitus. Ita nostrae infirmitatis, ut possit interimi, ingenitate potentiae, ne posset morte consumi, sepultus est, juxta id quod homo voluit nasci, et juxta id quod Patri erat similis, resurrexit, patiens vulnerum, et salvator aegrorum, unus defunctorum, et vivificator obeuntium. Ad inferna descendens, et a Patris gremio non recedens. Unde et animam, quam pro communi conditione posuit, pro singulari virtute, et admirabili potentia mox resumpsit. Haec ita esse, nec ullam dubitationem 67.0341B| oportere recipere, id est, ne Dominus noster Jesus Christus aut inter corporis passiones Deus non esse crederetur, aut ne Deus tantum, non etiam homo inter opera mirabilium stupenda virtutum, proposito nos duorum apostolorum informavit exemplo, Deum esse Christum Dominum nostrum Petri fide, hominem Thomae dubitationem declarans. Quid enim intererat, ut quem se homines dicerent, discipulos suos vellet inquirere, nisi ut respondente Petro: Tu es Christus Filius Dei vivi, notum faceret, non hoc de carne et sanguine proditum, sed Patre Deo inspirante revelatum, et per testimonium laudatae responsionis fides patefacta fieret veritatis? Quid intererat ut apparente post resurrectionem Domino, Thomas tantum aut abesset a caeteris, aut solus ambigeret, nisi ut mundus crederet, quod ambigens discipulus explorasset, ut dum unius manibus se pateretur tangi, ab universitate fidelium quid esset possit agnosci? Non ergo ad improbandum discipulum interposita 67.0341C| est dubitatio, sed quaesita posteritatis instructio. Anne aliud exspectat quod se idem Dominus (Luc. XXIV) Cleophae cum alio discipulo, cum ad Emmaum tendentes de se loquerentur inseruit? Et quanquam de resurrectione Domini per mulieres quae primae ad monumentum convenerant, agnovissent, tamen ut per eorum dubitationem daret credentibus futuris 67.0342A| saeculis firmitatem, incipiens a Moyse, et omnibus prophetis, quod oportuisset pati Christum, et ita intrare in gloriam suam, interpretatus ostendit et per passionem humanam naturam, et divinam in eo esse per gloriam. Multiplicibus haec sanctarum Scripturarum insinuantur exemplis, nec apud religiosam conscientiam tuam, venerabilis imperator, tanquam ignota dicuntur; fides enim ipsa, quae a te constanter asseritur, tibi reddit hoc muneris, ut sensibus tuis et affectum sui inserat, et scientiam, per quam diligentius asseratur, infundat. Et tamen interest dispensationis mihi creditae, ut ego quoque vel apud scientes nota non taceam, ut succedente sibi per vices temporum catholicorum praedicatione, sensim quod indeficienter asseritur, sine fine credatur. Latius haec, quae ad deitatem humanitatemque Domini nostri Jesu Christi pertinent, et in eo unitas duas sine confusione naturas, potui secundum veterum definita disserere, si esset adversum eos qui iis dissentiunt, disputandum, sed cum in manibus omnium sint et synodica 67.0342B| constituta, et beati papae Leonis dogmata, perstrinxisse potius pauca, quam evolvere credidi convenientius universa. Nunc vero agnoscere satis est et cavere, ita proprietatem, et essentiam cogitandam, ut sciatur quid personae, quid nos oporteat deferre substantiae. Quae qui indecenter ignorant, aut callida impietate dissimulant, dum omittunt quid sit proprium Filii in Trinitate, tendunt insidias unitati. Sed si quae praedicta sunt validis teneantur fixa radicibus, nec a paterna traditione receditur, et constanter quaestionibus obviatur. Data VIII calend. April. Valerio Victorio cons. (An. Christi 521.) Hormisda presbyteris, diaconibus et archimandritis secunda Syriae. IV. Lectis litteris dilectionis vestrae, quibus inimicorum Dei patefacta vesania est, et infidelium pertinax furor dolenter expositus, qui dum redivivo spiritu oderunt Deum, membra illius impie persequuntur; 67.0342C| quantum ad constantiae vestrae agnitionem benedixi Deum, fidem militum suorum inter adversa servantem, sed rursum Ecclesiarum concussionem, et servorum Dei molestias, laboresque considerans propheta.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . DECRETA GREGORII PAPAE JUNIORIS. 67.0341|
67.0341C| In nomine Domini Dei et Salvatoris nostri Jesu Christi, imperante domino nostro, piissimo Augusto Leone, a Deo coronato, Magno imperatore, Anno sexto P. C. ejus anno sexto, sed et Constantino, novo imp. ejus filio, anno secundo, mense Aprili, indictione quarta.
Praesidente sanctissimo ac ter beatissimo Gregorio apostolico papa, in basilica beati Petri apostolorum 67.0341D| principis, ante confessionem consedentibus etiam sanctissimis episcopis,
Agnello Ferentinati,
Vitale Alatrino,
Martiano Gabiis,
Tiberio Sylva candida,
Georgio Nepae,
Andrea Albanensi,
Tribunatio Falaris,
Joanne Blerano,
Sergio Praenestino,
Synderedo archiepiscopo Spaniae,
Sedulio episcopo Britanniae,
Fergusto episcopo Scotiae,
Majorino Polimartii,
67.0341C|
Joanne Beliternensi,
Opportuno Maturanensi,
Georgio Portuensi,
Gregorio Anagnias,
Joanne Signias,
Agnello Sutrino,
Anastasio Tiburtino,
Uviliarit Narniensi,
Petro Amerino,
Et venerabilibus presbyteris,
Sisinnio,
Joanne,
67.0342D|
Marino,
Epiphanio,
Sisinnio,
Georgio,
Gregorio,
67.0342C|
Joanne,
Joanne,
Eustratio,
Constantino,
Marino,
Joanne,
Thalassio,
Joanne,
Astantibus quoque diaconibus,
Petro archidiacono,
Gregorio Maeoseu,
Benedicto diaconibus, vel cuncto clero,
Gregorius sanctissimus ac beatissimus papa dixit: Cum simus dominicae plebis superna miseratione rectores, studiosius nos convenit Dei praesidio pro eorum saepe cogitare salute, ne de creditis frustratis (quod absit) animabus, insidiis antiqui hostis ante omnium pastorem, nisi succedat praeveniendo de offensis correctio, destrictam cogamur solvere rationem. Dumque perpendo, vel ad animum reduco, quanta circumspectione nos oporteat in vigilando 67.0343A| contra sui cujusque sceleris nequitiam obviare, et siquando insilierit ad perturbandas fidelium mentes adjutorio superno ictui ejus resistere, valde concutior, atque nimis tabesco, ne serpentina calliditate (quod absit) leviores quoque decipiat; Deo vere favente, sollicitudine nimia animae aequiori mente divino juvamine freti pro salute omnium studere debemus, ut inconfuso vultu, non de fraude cujusquam perculsi assistere aeterno judici mereamur, et vocem audire inquientem: Euge, serve bone et fidelis, quia super pauca fuisti fidelis, supra multa te constituam, intra in gaudium Domini tui (Matth. XXV; Luc. XIX). Hinc namque est, quod ingemiscens dico, qui populi Christiani aliquos per provinciam Italiam hanc commorantes audio tenere contra catholicam fidem, et Patrum statuta, ita ut Deo sacratas feminas ducere praesumant mulieres, et propinquas in conjugio socient, quod opportunum est spiritali amputari mucrone, atque si vestrae placet sanctitati, radicitus evelli: ne seges boni agricolae zizaniorum mista 67.0343B| horrentibus fructibus sordescat (Matth. XIII).
Sanctissimi episcopi, seu venerabiles presbyteri responderunt:
Vere cognoscimus gratia sancti Spiritus cor apostolatus vestri succensum, ut tantae miseriae squalores a fidelium mentibus detergantur, et quasi vulnus corpori infixum aditu talis miseriae obserato salutari antidoto curetur, sicut bene praevisum est interdictione anathematis, ne denuo quispiam hoc Romanus, Longobardus, vel cujuscunque sit gentis, sacrique baptismatis unda lotus, attentet, ut non tanti piaculi mole oppressus praecipiti incidat, aut voragine mergatur iniquitatis, vitari debeat, atque radicitus evellatur.
Post hanc omnium consonam responsionem Gregorius apostolicus papa ante corpus memoratum venerabilis Christi apostolorum principis, inferendo sententiam dixit:
I.
Si quis presbyteram duxerit in conjugio, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema 67.0343C| sit.
II.
Si quis diaconam duxerit in conjugio, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
III.
Si quis monacham, quam Dei ancillam appellant, in conjugio duxerit, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
IV.
Si quis commatrem spiritalem duxerit in conjugio, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
V.
Si quis fratris uxorem duxerit in conjugio, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
VI.
Si quis neptem duxerit in conjugio, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
VII.
Si quis novercam, aut nurum suam duxerit in conjugio, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
VIII.
Si quis consobrinam suam duxerit in conjugio, anathema sit; et responderunt omnes tertio, 67.0343D| anathema sit.
IX.
Si quis de propria cognatione, vel quam cognatus habuit, duxerit in uxorem, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
X.
Si quis viduam furatus fuerit in uxorem, vel consentientibus ei, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
XI.
Si quis virginem, nisi desponsaverit, furatus fuerit in uxorem, vel consentientibus ei, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
XII.
Si quis ariolis, aruspicibus, vel incantatoribus observaverit, aut phylacterio usus fuerit, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
XIII.
Si quis in quoquam partem, vel praecepta ante emissa apostolicae Ecclesiae de olivetis, et locis diversis temeraverit, et non in omnibus observaverit, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
XIV.
Hadriano filio Exhilarati, qui post praestito 67.0344A| sacramento in apostolica confessione Epiphaniam diaconam illicito ausu in uxorem habet, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
XV.
Epiphania diacona, quae post praestito sacramento cum Hadriano Exhilarati filio fuga lapsa est in uxorem, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
XVI.
Si quis eis in tam crudeli assensum praebuerit, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
XVII.
Si quis ex clericis laxaverit comam, anathema sit; et responderunt omnes tertio, anathema sit.
Gregorius episcopus sanctae catholicae atque apostolicae Romanae Ecclesiae huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Agnellus, episcopus sanctae Ecclesiae Ferentinensis, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Joannes, humilis episcopus sanctae Ecclesiae Beliternensis, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
67.0344B| Ego Vitalis, episcop. S. Eccl. Alatrinae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Opportunus, gratia Dei episcopus sanctae Ecclesiae Maturianensis, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Martinianus, episcopus sanctae Ecclesiae Gabinatis, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Georgius, episcopus sanctae Ecclesiae Portuensis, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Tiberius, episcopus sanctae Ecclesiae Sylvae Candidae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Ego Gregorius, episcopus sanctae Ecclesiae Anagninae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Georgius, episcopus sanctae Ecclesiae Nepisinae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Joannes, indignus episcopus sanctae Ecclesiae Signinae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Andreas, episcopus sanctae Ecclesiae Albanensis, 67.0344C| huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Agnellus, peccator episcopus S. Ecclesiae Sutrinae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Tribunatius, indignus episcopus sanctae Ecclesiae Falaritanae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Anastasius, episcopus S. Ecclesiae Tiburtinae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Joannes, episcopus sanctae Ecclesiae Bleranae, huic constituto, a nobis promulgato subscripsi.
Vuillari, episcopus sanctae Ecclesiae Narniensis, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Sergius, gratia Dei episcopus sanctae Ecclesiae Praenestinae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Petrus, humilis episcopus sanctae Ecclesiae Amerinae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Majorinus, episcopus S. Ecclesiae Polimartii, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
67.0344D| Synderedus, episcopus ex Spania, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Sedulius, episcopus de genere Scotorum, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Fergustus, episcopus Pictus, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Item subscriptio presbyterorum.
Sisinnius, humilis presbyter sanctae Romanae Ecclesiae, tituli Sancti Laurentii, qui appellatur Lucinae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Joannes, presbyter sanctae Rom. Ecclesiae, tituli Sanctae Ceciliae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Sisinnius, presbyter sanctae Rom. Ecclesiae, tituli Sancti Xisti, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Joannes, presbyter, tituli Sancti Marcelli huic constituto a nobis promulgato, subscripsi.
67.0345A| Joannes, humilis presbyter S. Rom. Eccl. tituli Sanctae Susannae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Eustratius, humilis presbyter S. Rom. Eccl. tituli Sanctae Anastasiae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Georgius, immeritus presbyter sanctae Romanae Ecclesiae tituli SS. Joannis et Pauli, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Thalassius, humilis presbyter sanctae Rom. Eccl., tituli Sanctae Dei Genitricis, qui appellatur Calisti trans Tiberim, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Marinus, humilis presbyter S. Rom. Eccl., tituli Sanctae Sabinae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Constantinus, presbyter sanctae Rom. Eccl., tituli Sancti Cyriaci, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Gregorius, humilis presbyter sanctae Rom. Ecclesiae, tituli Sancti Clementis, huic constituto, a nobis 67.0345B| promulgato, subscripsi.
Epiphanius, humilis presbyter sanctae Rom. Eccl., 67.0346A| tituli Sancti Laurentii, qua Damasi, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Marinus, indignus presbyter S. Rom. Eccl., tituli Apostolorum, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Joannes, humilis presbyter S. Rom. Eccl., tituli Sanctae Priscae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Petrus, indignus archidiaconus sanctae sedis apostolicae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Gregorius, indignus, et humilis diaconus sanctae sedis apostolicae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Muschus, humilis diaconus sanctae sedis apostolicae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Benedictus, indignus diaconus sanctae sedis apostolicae, huic constituto, a nobis promulgato, subscripsi.
Die non. April. imp. domno piissimo Augusto Leone, 67.0346B| a Deo coronato magno imp., anno sexto PC. ejus anno sexto; sed et Constantino novo imp. ejus filio, anno secundo, indictione quarta (An. Christi 721).