Concilium Matisconense (583)

by 0

Sine Nomine

Concilium Matisconense (583)

583

editio: incognita
fons: []

Concilium Matisconense (583)

I.

Ideoque definitum est, ut episcopi, presbyteri adque diaconi ita sanctæ conscientiæ luce resplendeant, ut effugiant in probitatem actuum maledicorum obloquia et testimunium in se divinum implere contendant, quod Dominus ait: Sic luceat lumen vestrum coram hominebus, ut videant vestra bona opera et magneficent Patrem vestrum, qui est in cœlis. Igitur auctoritate cannonica adque mansura in ævum constitutione sancimus, ut fugiatur ab his extranearum mulierum culpanda libertas et tantum cum avia, matre, sorore vel nepte, si necessitas tulerit, habitent.

II.

Ut nullus episcopus, presbyter, diaconus, clericus vel quicumque secularis in monastiriis puellarum nisi probatæ vitæ et ætatis provectæ præter utelitatem aut quamcumque reparationem monastirii ad quascumque earum necessitates habitare aut secretas conlocutiones habere præsumant nec extra salutaturium aut oraturium ulterius ingredi permittantur. Præcipue Iudæi non pro quorumcumque negutiorum occationes puellis intra monastirium Deo decatis aliquid secretius conloqui aut familiaritatem vel moras ibi habere præsumant.

III.

Ut nulla mulier in cubiculo episcopi absque duos presbyteros ingredi permittatur.

IV.

Ut, qui oblationes fidelium defunctorum, quæ ecclesiis conferuntur, retinent, velut retentatores aut ægentium necatores ab ecclesiæ liminebus arceantur.

V.

Ut nullus clericus sagum aut vestimenta vel calciamenta sæcularia, nisi quæ religionem deceant, induere præsumat. Quod si post hanc definitionem clericus aut cum indecenti veste aut cum arma inventus fuerit, a seniorebus ita coherceatur, ut triginta dierum conclusione detentus aquam tantum et modeci panis usu diebus singolis sustentetur.

VI.

Ut episcopus sine palleo missas dicere non præsumat.

VII.

Ut nullus clericus de qualibet causa extra discussionem episcopi sui a seculare iudice iniuriam patiatur aut custudiæ deputetur. Quod si quicumque iudex cuiuscumque clericum absque causa criminale, id est homicidio, furto et maleficio, hoc facere fortasse præsumpserit, quamdiu episcopo loci ipsius visum fuerit, ab ecclesiæ liminebus arceatur.

VIII.

Ut nullus clericus ad iudicem sæcularem quemcumque alium fratrem de clerecis accusare aut ad causam dicendam trahere quocumque modo præsumat, sed omne negutio clericorum aut in episcopi sui aut in presbyterorum vel archediaconi præsentia finiatur. Quod si quicumque clericus hoc implere distulerit, si iunior fuerit, uno menus de quadraginta ictos accipiat, sin certe honoratior, triginta dierum conclutione mulctetur.

IX.

Ut a feria sancti Martini usque natale Domini secunda, quarta et sexta sabbati ieiunetur et sacrificia quadragensimali debeant ordine cælebrari. In quibus diebus cannones legendos esse speciali definitione sancimus, ut nullus se fateatur per ignorantiam deliquisse.

X.

Ut presbyteri, diaconi vel quolibet ordine clereci episcopo suo obœdienti devotione subiaceant et non alibi dies feriatos nisi in episcopi sui obsequio liceat tenere aut cælebrare. Quod si quis per quacumque contumaciam aut cuiuscumque patrocinio hoc facere fortasse distulerit, ab officio regradetur.

XI.

Episcopi, presbyteri vel universi honoratiores clereci cum sublimi dignetatis apice sublimantur, actibus omnino renuntient sæculi et ad sacrum electi mystirium repudient carnale consortium ac permixtiones pristinæ contubernium permutent germanetatis affectum; et, quisquis ille est, divino munere benedictione percepta uxori prius suæ frater ilico efficiatur ex coniuge. Eos vero, quos repperimus ardore libidenis inflammatos abiecto religionis cingulo ad vomitum pristinum et inhibeta rursus coniugia repetiisse adque incesti quodammodo crimine clarum decus sacerdotii violasse, quod nati etiam filii prodiderunt: quod quisquis fecisse cognuscitur, omni in perpetuo, quam admisso iam crimine perdedit, dignetate privabitur.

XII.

De puellis vero, quæ se Deo voverint et præclari decoris ætate ad terrenas nuptias transierint, id custudiendum esse decrevimus, ut, si qua puella volumtaria aut parentibus suis rogantibus religionem professa vel benedictionem fuerit consecuta et postea ad coniugium aut inlecebras sæculi, quod potius stuprum est quam coniugium iudicandum, transgredi præsumpserit, usque ad exitum cum ipso, qui se huiusmodi consortio miscuerit, communione privetur. Quod si se pænitentia ducti sequestraverint, quamdiu episcopo loci ipsius visum fuerit, a communionis gratia suspendantur, ita tamen, ut propter infirmitatem aut subitaneum transetum viatecum illis miserationis intuitu non negetur.

XIII.

Ne Iudæi Christianis populis iudices deputentur aut tolonarii esse permittantur, per quod illis, quod Deus avertat, Christiani videantur esse subiecti.

XIV.

Ut Iudæis a cena Domini usque prima pascha secundum edictum bonæ recordationis domni Childeberti regis per plateas aut forum quasi insultationis causa deambulandi licentia denegetur et ut reverentiam cunctis sacerdotibus Domini vel clerecis inpendant nec ante sacerdotes consessum nisi ordenati habere præsumant. Qui si facere fortasse præsumpserit, a iudicebus locorum, prout persona fuerit, distringatur.

XV.

Et ut nullus Christianus Iudæorum conviviis particepare præsumat. Quod si facere quicumque, quod nefas est dici, clericus aut sæcularis præsumpserit, ab omnium Christianorum consortio se noverit cohercendum, quisquis eorum inpietatibus fuerit inquinatus.

XVI.

Et licet, quid de Christianis, qui aut captivitatis incursu aut quibuscumque fraudibus Iudæorum servitio inplicantur, debeat observari, non solum cannonecis statutis, sed et legum beneficio iam pridem fuerit constitutum; sed quia nunc ita quorundam quærilla exorta est quosdam Iudæos per civitates aut municipia consistentes in tanta insulentia et protervia prorupisse, ut nec reclamantes Christianos liceat vel ad prætium de eorum posse servitute absolvi: idcirco præsenti concilio Deo auctore sancimus, ut nullus Christianus Iudæo deinceps debeat deservire, sed datis pro quolibet bono mancipio duodecim soledis ipsum mancipium quicumque Christianus seu ad ingenuitatem seu ad servitium licentiam habeat redimendi, quia nefas est, ut, quos Christus Dominus sanguinis sui effusione redemit, persecutorum vincolis permaneant inretiti. Quod si acquiescere hæc, quæ statuimus, quicumque Iudæus noluerit, quamdiu ad pæcuniam constitutam venire distulerit, liceat mancipio ipsi cum Christianis, ubicumque voluerit, habitare.

XVII.

Illud etiam spicialiter sancientes, quod, si quis Iudæus Christianum mancipium ad errorem Iudaicum convictus fuerit persuasisse, et ipsum mancipium careat et legali damnatione plectatur.

XVIII.

Id etiam pari coniventia placuit, ut, quia in universo populo multi pro peccatis esse dicuntur, qui ambitionis instinctu sunt periuriis inretiti, ut, si quis convictus fuerit alios ad falsum testimonium vel periurium adtraxisse aut per quamcumque corruptionem sollecitasse, ipse quidem usque ad exitum non communicet; hii vero, qui ei in periurio consensisse probantur, post ab omni sunt testimunio prohibendi.

XIX.

De his vero, qui innocentes aut principi aut iudicebus accusare convicti fuerint, si clericus honoratior fuerit, ab officii sui ordine regradetur, si vero secularis communione privabitur, donec malum, quod admisit, per publicam pænitentiam digna satisfactione conponat.

XX.

Et licet priori titulo legatur definitum, quid de puellis, quæ se divinis cultibus aut parentum aut sua volumtate decaverint, debeat observari, tamen quia monacha nomine Agnis, quæ de monastirii septa fuga ante aliquos annos discesserat, in eodem est monastirio revocata et dicitur instigante diabulo agellos vel quascumque res ad se pertinentes alequibus potentibus velle donare, dummodo per eorum patrocinio se possit de intra monastirii sui septa subtrahere et voluptatibus sæculi clandestina vel singulari habitatione vacare: ideo præsenti constitutione sancimus, ut tam illa quam quæcumque alia monacha, quæ sub hac argumentatione se de religionis habitu ad inlecebras sæculi subtrahere aut res suas pro tam iniquæ deliberationis causa quibuscumque dare censuerit, tam illa, quæ hoc dare voluerit, quam illi, quicumque hoc acceperint, ne, quod Deus avertat, ambitionis instinctu religionis videatur regula vitiari, tamdiu sint a communionis gratia sequestrati, quamdiu res ipsas iis, a quibus hoc acceperant, digna pænitentiæ satisfactione restituant.

Subscriptiones episcoporum:

• Priscus Lugdunensis æclesiæ episcopus constitutionem nostram suscripsi.
• Euantius Uiennensis æclesiæ episcopus constitutionem nostram suscripsi.
• Artemius Senonensis æclesiæ episcopus constitutionem nostram suscripsi.
• Remedius Beturigæ æclesiæ episcopus constitutionem nostram suscripsi.
• Syagrius episcopus Æduorum suscripsi.
• Siluester episcopus Uesonciensis suscripsi.
• Gallomagnus episcopus Trecassinensis suscripsi.
• Aunacharius episcopus Autisioderinsis suscripsi.
• Uictor episcopus Trecastinensis suscripsi.
• Esychius episcopus Gratianopolitanus suscripsi.
• Heraclius episcopus Diniensis suscripsi.
• Rignoaldus episcopus Ualentinensis suscripsi.
• Eusebius episcopus Matescensis suscripsi.
• Namatius episcopus Aurilianensis suscripsi.
• Agroecola episcopus Nebernensis suscripsi.
• Mummolus episcopus Lingonensis suscripsi.
• Flauus episcopus Cabilonensis suscripsi.
• Pappus episcopus Aptensis suscripsi.
• Hyconius episcopus Mauriennensis suscripsi.
• Artemius episcopus Uasensis suscripsi.
• Marcianus episcopus Darantasiensis suscripsi.

Nomina episcoporum qui in hunc concilio subscripserunt.

• Priscus in Dei nomine episcopus ecclesiæ Lugdunensis constitutionem nostram subscripsi.
• Euantius peccator ecclesiæ Uiennensis constitutionem nostram subscripsi.
• Artemius episcopus ecclesiæ Senonice constitutionem nostram subscripsi.
• Remedius in Christi nomine episcopus ecclesiæ Bituriue constitutionem nostram subscripsi.
• Gallomagnus in Christi nomine episcopus ecclesiæ Tricassine constitutionem nostram subscripsi.
• Siluester in Christi nomine episcopus ecclesiæ Uisoncensis constitutionem nostram sub- scripsi.
• Siagrius in Christi nomine episcopus ecclesiæ Eduorum constitutionem nostram subscripsi.
• Aunacharius in Christi nomine episcopus ecclesiæ Autrice constitutionem nostram subscripsi.
• Usicius episcopus ecclesiæ Grecinopolitani constitutionem nostram subscripsi.
• Uictor episcopus ecclesiæ Tricassine constitutionem nostram subscripsi.
• Eraclius episcopus ecclesiæ Diensis constitutionem nostram subscripsi.
• Ragnoaldus episcopus ecclesiæ Ualentine subscripsi.
• Namicius episcopus ecclesiæ Aurilianensis subscripsi.
• Eusebius episcopus ecclesiæ Matescensis subscripsi.
• Agrecola episcopus ecclesiæ Nibernensis subscripsi.
• Mummulus episcopus ecclesiæ Lingonice subscripsi.
• Flauus episcopus ecclesiæ Cabillonensis subscripsi.
• Hiconius episcopus ecclesiæ Mauriennatis subscripsi.
• Pappus episcopus ecclesiæ Aptensis subscripsi.
• Artemius episcopus ecclesiæ Uasensis subscripsi.
• Martianus episcopus ecclesiæ Terentasie subscripsi.

Expliciunt sinodus Matascensis, qui factus est anno XXII. regni domni nostri Gunthramni regis, die kl. Novembris, indicione XV.