[0] CUM NIMIS ABSURDUM. Paulus episcopus seruus seruorum Dei, ad futuram rei memoriam.
[1] Cum nimis absurdum et inconueniens existat ut iudaei, quos propria culpa perpetuae seruituti submisit, sub praetextu quod pietas christiana illos receptet et eorum cohabitationem sustineat, christianis adeo sint ingrati, ut, eis pro gratia, contumelian reddant, et in eos, pro seruitute, quam illis debent, dominatum uendicare procurent: nos, ad quorum notitiam nuper deuenit eosdem iudaeos in alma Urbe nostra e nonnullis S.R.E. ciuitatibus, terris et locis, in id insolentiae prorupisse, ut non solum mixtim cum christianis et prope eorum ecclesias, nulla intercedente habitus distincione, cohabitare, uerum etiam domos in nobilioribus ciuitatum, terrarum et locorum, in quibus degunt, uicis et plateis conducere, et bona stabilia comparare et possidere, ac nutrices et ancillas aliosque seruientes christianos mercenarios habere, et diuersa alia in ignominiam et contemptum christiani nominis perpetrare praesumant, considerantes Ecclesiam Romanam eosdem iudaeos tolerare in testimonium uerae fidei christianae et ad hoc, ut ipsi, sedis Apostolicae pietate et benignate allecti, errores suos tandem recognoscant, et ad uerum catholicae fidei lumen peruenire satagant, et propterea conuenire ut quamdiu in eorum erroribus persistunt, effectu operis recognoscanti se seruos, christianos uero liberos per Iesum Christum Deum et Dominum nostrum effectos fuisse, iniquumque existere ut filii liberae filiis famulentur ancillae.
[2] § 1. Volentes in priemissis, quantum cum Deo possumus, salubriter prouidere, hac nostra perpetuo ualitura constitutione sancimus quod de cetero perpetuis futuris temporibus, tam in Urbe quam in quibusuis aliis ipsius Romanae Ecclesia ciuitatibus, terris et locis, iudaei omnes in uno et eodem, ac si ille capax non fuerit, in duobus aut tribus uel tot quot satis sint, contiguis et ab habitationibus christianorum penitus seiunctis, per nos in Urbe et per magistratus nostros in aliis ciuitatibus, terris et locis praedictis designandis uicis, ad quos unicus tantum ingressus pateat, et quibus solum unicus exitus detur, omnino habitent. § 2. Et in singulis ciuitatibus, terris et locis in quibus habitauerint, unicam tantum synagogam in loco solito habeant, nec aliam de nouo construere, aut bona immobilia possidere possint. Quinimmo omnes eorum synagogas, praeter unam tantum, demoliri et deuastare. Ac bona immobilia, qua ad praesens possident, infra tempus eis per ipsos magistratus praesignandum, christianis uendere. § 3. Et ad hoc ut pro iudaeis ubique dignoscantur, masculi biretum, foeminae uero aliud signum patens, ita ut nullo modo celari aut abscondi possint, glauci coloris, palam deferre teneantur et adstricti sint; nec super non delatione bireti aut alterius signi huiusmodi, praetextu cuiusuis eorum gradus uel priaeminentiae seu toierantiae excusari, aut per eiusdem Ecclesiae camerarium uel Camerae Apostolicae clericos, seu alias illi praesidentes personas, aut Sedis Apostolicae legatos uel eorum uicelegatos quouis modo dispensari aut absolui possint. § 4. Nutrices quoque seu ancillas aut alias utriusque sexus seruientes christianos habere, uel eorum infantes per mulieres christianas lactari aut nutriri facere. § 5. Seu dominicis uel aliis de praecepto Ecclesiae festis diebus in publico laborare aut laborari facere. § 6. Seu christianos quoquo modo grauare, aut contractus fictos uel simulatos celebrare. § 7. Seu cum ipsis christianis ludere aut comedere uel familiaritatem seu conuersationem habere nullatenus praesumant. § 8. Nec in libris rationum et computorum, quae cum christianis pro tempore habebunt, aliis, quam latinis literis et alio quam uulgari italico sermone, uti possint, et si utantur, libri huiusmodi contra christianos nullam fidem faciant. § 9. Iudaei quoque praefati sola arte strazzariae, seu cenciariae (ut uulgo dicitur) contenti, aliquam mercaturam frumenti uel hordei, aut aliarum rerum usui humano necessariarum facere. § 10. Et qui ex eis medici fuerint, etiam uocati et rogati, ad curam christianorum accedere aut illi interesse nequeant. § 11. Nec se a pauperibus christianis dominos uocari patiantur. § 12. Et menses in eorum rationibus et computis ex triginta diebus completis omnino conficiant, et dies, qui ad numerum triginta non ascenderint, non pro mensibus integris, sed solum pro tot diebus quot in effectu fuerint, computentur, et iuxta ipsorum dierum numerum et non ad rationem integri mensis eorum credita exigant. Ac pignora, eis pro cautione pecuniarum suarum pro tempore consignata, nisi transactis prius a die, quo illa eis data fuerint, decem et octo integris mensibus, uendere nequeant, et postquam menses praedicti effluxerint, si ipsi iudaei pignora huiusmodi uendiderint, omnem pecuniam, quae eorum credito superfuerit, domino pignorum consignare. § 13. Et statua ciuitatum, terrarum et locorum, in quibus pro tempore habitauerint, fauorem christianorum concernentia, inuiolabiliter obseruata etiam teneantur. § 14. Et si circa praemissa in aliquo quomodolibet defecerint, iuxta qualitatem deiicti, in Urbe per nos seu uicarium nostrum, aut alios a nobis deputandos, ac in ciuitatibus, terris et iocis praedictis per eosdem magistratus, etiam tamquam rebelles et criminis lesae maiestatis rei, ac toto populo christiano diffidati,. nostro et ipsorum uicarii, ac deputandorum et magistratuum arbitrio puniri possint. § 15. Non obstantibus constitutionibus et ordinationibus apostolicis, ac quibusuis tolerantiis seu priuilegiis et indultis apostolicis eisdem iudaeis per quoscumque Romanos Pontifices praedecessores nostros ac Sedem praedictam aut illius legatos, uel ipsius Romanae Ecclesiae camerarios et Camerae Apostolicae clericos, seu alios illius praesidentes, sub quibuscumque tenoribus et formis, ac cum quibusuis, etiam deregatoriarum derogatoriis, aliisque efficacioribus et insolitis clausulis, nec non irritantibus et alììs decretis, etiam motu proprio et ex certa scientia ac de apostolicae potestatis plenitudine concessis, ac etiam iteratis uicibus approbatis et innouatis, quibus omnibus, etiamsi, pro illorum sufficienti derogatione, de eis eorumque totis tenoribus specialis, specifica, expressa et indiuidua ac de uerbo ad uerbum, non autem per ciausulas generales idem importantes, mentio, seu quaeuis alia expressio habenda, aut aliqua exquisita forma seruanda esset, tenores huiusmodi, ac si de uerbo ad uerbum, nihil penitus omisso, et forma in illis tradita obseruata inserti forent, praesentibus pro sufficienter expressis habentes, illis alias in suo robore permansuris, hac uice dumtaxat specialiter et expresse derogamus, ceterisque contrariis quibuscumque.
[3] Datum romae apud S.Marcum anno Incarnationis Domicae, millesimo quingentesimo quingentesimo quinto, Pridie idus Julii, Pont. nostri, anno I.