 1.2 |
1.4  |
III.
Carmen nuptiale
Hesperum alloquitur
Exorere optatumque viro optatumque puellae,
et gratum thalamis, Hespere, tolle jubar;
tuque tuos, Erycina, toros visura, canoras
junge et aves rutilas praefer et ipsa faces,
5
qualis adesse soles sanctis celebrata hymenaeis,
cum timet a cupido nupta novella viro,
quos, dea, concilias rixamque in gaudia vertis
et tenerum florem carpere amica doces.
Tecum Amor, et casto gaudens Concordia lecto,
10
cumque sua veniat Gratia juncta Fide;
sancte Geni, nardoque comam perfuse madenti,
felicique assis, hora benigna, pede.
Hesper adest, video ecce faces, «Hymenaeeque» clamat
vulgus, et omnis: «Io,» turba, «Hymenaee,» vocat.
15
Ipse deus spargitque rosas spargitque hyacinthos,
ac sua nimirum munera laetus obit,
ipse et adest agitatque faces. «Hymenaee,» vocate,
dicite: «Io,» ter, «io, o Hymenaee, io.»
Quicquid odoris habent Arabes unctique Sabaei
20
secum habet, atque suo spirat ab ore deus,
deque coma sertisque fluunt quoscumque liquores
Assyrio veniens devehit orbe ratis;
ipse choros mixtus pueris mixtusque puellis
ducit, et ad numerum crura manusque movet.
25
Vos celebrem cantate deum atque «Hymenaee» vocate,
dicite: «Io,» ter «io, o Hymenaee, io.»
Nympha venit; praeit ipse deus, praeeuntque sorores
Idaliae, atque novem Thespia turba deae,
scilicet assuetasque domos assuetaque visunt
30
limina, et est vatis sedula cura sui.
Cernite, ut apposito moveant vestigia gressu,
et plaudat felix agmen, ovante lyra.
Dum choreas, dum plectra movent evantia divae,
dicite: «Io,» ter «io, o Hymenaee, io.»
35
Jam venit, cohibete modos; jam, tibia, siste;
haesitat ad primas jam nova nupta fores,
atque hanc cunctantemque gradus atque ora rubentem
admonet his Erato, dulciaque ora movet:
«Nec dubita, sustolle pedem, felixque marito
40
et felix natis, o mea, limen adi.
Fortunata domus tibi erit sanctique penates,
candidus imprimis et sine lite torus,
isque etiam conjux, cui prae te et munera Croesi
et dives rutilis sordeat Hermus aquis.»
45
His Erato. Subit ornatis Elegia capillis,
candida, Punicea conspicienda toga:
«Ne lacrimis, ne foeda oculos, formosa, nitentes;
ad pacem, ad lusus, cara puella, venis,
deliciasque tori molles dulcemque quietem.
50
Quid tua singultu pectora rupta sonant?
Aspice, ut haerentes in te defixit ocellos,
ut miser e lacrimis liquitur ipse tuis.
Nil juvenis miserere; vetat te flere Hymenaeus
et nox deliciis prima futura tuis.
55
Ergo, age, neu viri amplexus, neu gaudia differ
longius, et caros, aurea, vise lares.
En bene habet: placidos intrasti, dia, penates,
dexteraque est cupido tam bene juncta viro.
Ite simul, capite amplexus et colla ligate,
60
ut natos videant pignora cara suos;
jungantur suaque ora simul, resolutaque venis
molliter irroret languida membra venus.
Complexi, quales hederae sua brachia nectunt
Chaonis et qualis oscula jungit avis,
65
neu dulcem cohibete animam: pax rixaque murmur
alternent, neu dens linguave ponat opus.
Claudite jam postes, jam lectus cepit amantes:
mutua quid testes gaudia differimus?
Solus ades, genialis Hymen; te murmura testem,
70
te lacrimas, risus, proelia nosse decet:
nos alio. Capite optatam post bella quietem,
dum rediens abigat somnia grata dies.»