Migne Patrologia Latina Tomus 123
De festivitatibus apostolorum
De festivitatibus apostolorum (Auctor incertus), J. P. Migne 123.0201B
E. III KAL. JULII (29 Junii ). 123.0181C|
(Hieron, de Script. Eccl. c. I.) Romae natalis beatorum apostolorum Petri et Pauli, qui passi sunt sub Nerone, Basso et Tusco consulibus. Petrus secundo Claudii anno, post episcopatum Antiochensis Ecclesiae, et praedicationem dispersionis eorum, qui de circumcisione crediderant, in Ponto, Galatia, Cappadocia, Asia, et Bithynia, ad expugnandum Simonem Magum Romam missus est; ibique viginti quinque annis cathedram sacerdotalem tenuit, usque ad ultimum annum Neronis, a quo et affixus cruci, martyrio coronatus est, capite ad terram verso, et in sublime pedibus elevatis, asserens se indignum, qui crucifigeretur ut Dominus suus. Sepultus in eadem urbe, in Vaticano, juxta viam 123.0181D| Triumphalem totius orbis veneratione celebratur. Scripsit duas epistolas, quae Catholicae nominantur; quarum secunda a plerisque ejus negatur, propter styli cum priore dissonantiam; sed et Evangelium juxta Marcum, qui auditor ejus et interpres fuit, hujus dicitur. Libri autem, e quibus unus Actorum ejus scribitur, alius Evangelii, tertius Praedicationis, quartus Ἀποκαλύψεως, quintus Judicii, inter apocryphas scripturas repudiantur.
(Ibid., c. 2.) Paulus quoque post passionem Domini vigesimo quinto anno, id est secundo Neronis, postquam ab Jerusalem usque Illyricum replevit 123.0182C| Evangelium Christi, Romam vinctus missus est; et sicut ipse in secunda Epistola ad Timotheum scribit, liberatus de ore leonis (II Tim. IV), videlicet ferocissimi persecutoris Neronis, Evangelium Christi in Occidentis quoque partibus praedicavit. Et hic ergo quarto decimo Neronis anno, eodem die quo Petrus Romae pro Christo capite truncatur, sepultusque est in via Ostiensi, anno post passionem Domini trigesimo septimo. Scribit autem novem, ad septem Ecclesias, epistolas: ad Romanos unam; ad Corinthios duas; ad Galatas unam; ad Ephesios unam; ad Philippenses unam; ad Colossenses unam; ad Thessalonienses duas. Praeterea ad discipulos suos: Timotheo duas, Tito unam, Philemoni unam; Epistola autem, quae fertur ad Hebraeos, non ejus creditur, 123.0182D| propter styli sermonisque dissonantiam: sed vel Barnabae, juxta Tertullianum; vel Lucae evangelistae, juxta quosdam; vel Clementis, Romae post Ecclesiae episcopi, quem dicunt, sententias Pauli proprio ordinasse et ornasse sermone; vel certe (quia Paulus scribebat ad Hebraeos, et propter invidiam sui apud eos nominis, titulum in principio salutationis amputaverat; scripserat autem ut Hebraeus Hebraice, id est suo eloquio disertissime) ea quae eloquenter scripta fuerant in Hebraeo, eloquentius vertisse in Graecum et hanc esse causam, quod a caeteris Pauli epistolis discrepare videatur. Ejus 123.0183A| itaque esse, non alterius, tota Ecclesia jam firmissime tenet. Legunt quidam et ad Leodicenses, sed ab omnibus exploditur. Hic de tribu Benjamin, et oppido Judaeae, Gigascalis [ al., Gischalis] fuit: quo a Romanis capto, cum parentibus suis Tharsum Ciliciae commigravit; a quibus ob studium legis missus Jerosolymam, a Gamaliele doctissimo viro eruditus est (Act. VII et IX). Cum autem interfuisset neci martyris Stephani, et acceptis epistolis a pontifice templi, ad prosequendos eos qui Christo crediderant, Damascum pergeret, revelatione compulsus ad fidem vas electionis de persecutore translatus est. Cumque primum ad praedicationem ejus Sergius Paulus proconsul Cypri credidisset, ab eo, quod eum Christi fide subegerat, sortitus est nomen.
F. II KAL. DECEMBRIS (30 Nov. ). 123.0183B| In civitate Patras provinciae Achaiae, natalis beati Andreae apostoli, qui etiam apud Scythiam praedicavit. Hic beatissimus apostolus ab Aegaea proconsule Achaiae comprehensus, cum perseveranter in fide Christi et Evangelii ministerio duraret, insuperabilisque maneret, carcere primum clausus, inde coram proconsule gravissime caesus, ad ultimum cruce ligatis manibus et pedibus, funibusque toto corpore tensus, ut longius cruciaretur, biduo inibi supervixit, non cessans ea quae Christi sunt populum docere. Cumque hi, qui per eum Christo Domino crediderant, satis agerent ut deponeretur, Aegaeamque, ut hoc perficeret, nolentem impellerent, apostolus 123.0183C| Domini circumstante populo, et Aegaea proconsule, ut solveretur, agente, post verba orationis fulgore coelesti fere una desuper circumfulsus hora, cum ipso lumine abscedente emittens spiritum, perrexit fine beato ad Dominum. (Euseb. in Chron. ) Cujus sanctissimum corpus Maximilla potentissima matronarum reverenter depositum sepelivit; sed emergentibus annis, sacratissima ejus ossa, vicesimo Constantii imperatoris anno, ab Achaia Constantinopolim translata sunt.
C. VIII KAL. AUGUSTI (25 Julii ). Natalis beati Jacobi apostoli, fratris Joannis evangelistae, qui decollatus est ab Herode rege Jerosolymis, ut liber Actuum apostolorum docet (cap. 12). 123.0183D| Hujus beatissimi apostoli sacra ossa ad Hispanias translata et in ultimis earum finibus, videlicet contra mare Britannicum condita, celeberrima illarum gentium veneratione excoluntur.
D. VI KAL. JANUARII (27 Dec. ). (Hieron. de Eccl. Scrip., c. 9). Natalis beati Joannis apostoli evangelistae, quem Jesus amavit plurimum, qui secundam post Neronem persecutionem movente Domitiano, posteaquam in oleo ignito demersus nihil passus est, in Pathmum insulam relegatus vidit Apocalypsim. Interfecto autem Domitiano, et actis ejus ob nimiam crudelitatem a senatu rescissis, sub Pertinace rediit Ephesim. Et quia concussam se absente per haereticos 123.0184A| vidit Ecclesiae fidem, confestim hanc descriptam in Evangelio suo, verbi Domini aeternitate stabilivit. Rogatus siquidem ab Asiae episcopis adversus Cerinthum aliosque haereticos, et maxime contra Ebiomatarum dogma tunc consurgens, qui asserunt Christum ante Mariam non fuisse, compulsus est scribendi Evangelii sanctum opus suscipere. Ferunt et aliam causam hujus scripturae; quod cum legisset Matthaei, Marci, et Lucae volumina, probaverit quidem textum historiae, et vera eos dixisse firmaverit, sed unius tantum anni, in quo et passus est Christus, et post carcerem Joannis, historiam tenuisse. Praetermisso itaque anno, cujus acta a tribus exposita fuerant, superioris temporis, antequam Joannes clauderetur in carcerem, gesta narravit. 123.0184B| Sicut manifestum esse poterit his, qui diligenter quatuor Evangeliorum volumina legerint; quae res et διαφωνίαν, id est dissonantiam quae videbatur Joannis esse cum caeteris tollit. Ipse autem usque ad Trajani principis tempora perseverans, totas Asiae fundavit rexitque Ecclesias; et confectus senio, sexagesimo octavo post passionem Domini anno mortuus, juxta eamdem urbem sepultus est. Scripsit autem et unam epistolam, cujus exordium est: Quod fuit ab initio, quae ab universis ecclesiasticis et eruditis viris probatur. Reliquae autem duae, quarum principium est: Senior electae dominae et natis ejus; et sequentis: Senior Gaio charissimo, Joannis presbyteri esse ab aliquibus putantur; sed nunc jam generalis Ecclesiae consensus habet, quod has quoque 123.0184C| epistolas Joannes apostolus scripserit.
B. KAL. MAII (1 Maii ). Natalis beatorum apostolorum Philippi et Jacobi; ex quibus Philippus cum pene Scythiam ad fidem Christi convertisset, diaconibus, presbyteris et episcopis ibi constitutis, reversus est ad Asiam, ubi continua praedicatione per aliquot annos insistens, multitudinem populorum Christo laboribus piis semper inserviens lucratus est. Quique apud Hieropolim Asiae civitatem dormivit, cum patribus suis beato fine sepultus.
(Hieron. de Eccl. Script. c. 2.) Jacobus vero, qui et frater Domini legitur, cognomento Justus post passionem Domini statim ab apostolis Hierosolymorum 123.0184D| episcopus ordinatus est. Hic de utero matris sanctus fuit, vinum et siceram non bibit, carnem nullam comedit; nunquam attonsus est, nec unctus unguento, nec usus balneo. Huic soli licitum erat ingredi Sancta sanctorum: siquidem vestibus laneis non utebatur, sed lineis; solusque ingrediebatur templum, et fixis genibus pro populo deprecabatur, in tantum ut camelorum duritiem traxisse ejus genua crederentur. Hic itaque cum publice in concilio compelleretur a Judaeis, ut Christum Dei Filium denegaret, et ille voce maxima protestaretur ad populum, dicens: Quid me interrogatis de Filio hominis? Ecce ipse sedet a dextris virtutis Dei, et venturus est cum nubibus coeli; praecipitatus de pinna templi, confractis cruribus, 123.0185A| adhuc semiaminis tollens ad coelum manus diceret: Domine, ignosce eis, quod enim faciunt, nesciunt; fullonis fuste in cerebro percussus occubuit. Hic est de quo apostolus Paulus scribit ad Galatas: Alium autem apostolorum vidi neminem, nisi Jacobum fratrem Domini (Gal. I). Et apostolorum super hoc crebrius acta testantur. Evangelium quoque, quod appellatur secundum Hebraeos, et beato Hieronymo in Graecum sermonem Latinumque translatum est, post resurrectionem Salvatoris de eo refert: Dominus autem cum dedisset sindonem servo sacerdotis, venit ad Jacobum Justum et apparuit ei. Juraverat autem Jacobus se non comesturum panem ab illa hora, qua biberat calicem Domini, donec videret eum resurgentem a dormientibus. Rursusque post paulum: Afferte, ait Dominus, mensam et panem. Statimque 123.0185B| additur: Tulit panem, et benedixit, et fregit, et dedit Jacobo Justo, dixitque ei: Frater mi, comede panem tuum, quia filius hominis surrexit a dormientibus. Triginta atque annis Hierosolymae rexit Ecclesiam, id est usque ad septimum Neronis annum; et juxta templum ubi praecipitatus fuerat sepultus est. Quidam in monte Oliveti eum conditum putant, sed falsa eorum opinio est. Scripsit autem unam tantam Epistolam, quae de septem canocicis est.
E. IX KAL. SEPTEMB. (24 Aug. ). Natalis beati Bartholomaei apostoli; qui apud Indiam Christi Evangelium praedicans, decollatione martyrium complevit. Hujus apostoli sacratissimum corpus primum ad insulam Liparis, quae Siciliae vicina 123.0185C| est, deinde Beneventum translatum, pia fidelium veneratione celebratur.
E. XII KAL. JANUARII (21 Dec. ). Natalis beati Thomae apostoli; qui Parthis et Medis Evangelium praedicans, passus est in India. Corpus ejus in civitatem, quam Syri Edessam vocant, translatum, ibique digno honore conditum est.
F. II KAL. OCTOBRIS (21 Sept. ). (Hier. de Script. Eccle. III.) Natalis beati Matthaei apostoli et evangelistae, qui primus in Judaea Evangelium Christi Hebraeo sermone conscripsit (Matth. II; Luc. V); post vero apud Aethiopiam praedicans, martyrium passus est. Evangelium, ejus stylo scriptum, ipso revelante, tempore Zenonis imperatoris 123.0185D| inventum est. Idem autem Matthaeus in Evangelio Levi appellatur.
G. V KAL. NOVEMB. (28 Oct. ). (Isid. de Vit. et ob. SS. c. 81.) Natalis beatorum apostolorum Simonis Chananaei, qui et Zelotes scribitur, et Thadaei, qui etiam Judas Jacobi legitur et alibi appellatur Lebaeus, quod interpretatur corculus. E quibus Thadaeus apud Mesopotamiam, Simon vero apud Aegyptum traditur praedicasse: inde simul Persidem ingressi, cum fidei Christi innumeram gentis ipsius multitudinem subdidissent, et Ecclesiam Domini late jam fundatam viderent, martyrium ibi, cursum temporis explentes, beato certamine 123.0186A| consummaverunt; honorifice sepulti a populis Christianis, quos Domino ipsi genuerant. Quod quidam putant Simonem apostolum unum de duodecim ipsum esse qui sub Trajano crucem passus sit, omnino falsum est. Nam et Beda sanctus presbyter, qui hoc super Acta apostolorum sentit, Isidorum secutus in libro Retractationum se hoc non bene sensisse reprehendit. Sed et Historia Ecclesiastica, non de apostolo, sed de alio Simone gesta narrat. (Euseb., lib. III, cap. 16).
K. VI NONAS MAII (2 Maii ). Natalis beati Simeonis episcopi et martyris, qui propinquus Salvatoris secundum carnem, Jerosolymorum episcopus post Jacobum fratrem Domini est ordinatus; et persecutione Trajani multo tempore 123.0186B| suppliciis affectus, martyrio consummatus est, omnibus qui adherant, et ipso judice mirantibus, ut centum vigenti annorum senex crucis supplicium pertulisset. (Euseb., lib. II, cap. 26.)
F. VI KAL. MARTII (24 Febr. ). Natalis sancti Matthiae apostoli, qui post ascensionem Domini a beatis apostolis sorte electus (Act. I.), atque in locum Judae proditoris Domini subrogatus, apud Judaeam Christi Evangelium praedicavit.
A. III IDUS JUNII (11 Junii ). (Hier. de Script. Eccl. c. 6.) Natalis sancti Barnabae apostoli, qui cum esset Cyprius, cum Paulo gentium apostolus ordinatus est (Act. XI). Hic postea propter Joannem discipulum, qui et Marcus vocabatur, separatus a Paulo, nihilominus Evangelicae praedicationis 123.0186C| injunctum sibi opus exercuit. Cujus corpus tempore Zenonis imperatoris, ipso revelante, repertum est. Hic unam ad aedificationem Ecclesiae pertinentem Epistolam composuit, quae tamen inter apocryphas legitur.
D. XV KAL. NOVEMB. (18 Oct. ). (Hier., de Script. Eccl. c. 7; Euseb. in Chron.) Natalis sancti Lucae evangelistae, quae fuit natione Syrus Antiochensis, arte medicus, discipulus apostolorum; Paulum secutus usque ad confessionem ejus serviens Domino sine crimine; neque uxorem unquam habens neque filios. Septuaginta et trium annorum obiit in Bithynia, plenus Spiritu sancto. Sepultus autem nunc Constantinopoli; ad quam urbem 123.0186D| vicesimo Constantii anno, ossa ejus, cum reliquiis Andreae apostoli, translata sunt. Scripsit Evangelium, quod non solum ab apostolo Paulo didicit, qui cum Domino in carne non fuerat, sed et a caeteris apostolis. Quod et ipse quoque in principio voluminis sui declarat, dicens: Sicut tradiderunt nobis qui a principio ipsi viderunt, et ministri fuerunt sermonis (Luc. I). Aliud volumen edidit egregium, quod titulo Apostolicarum Πραξέων praenotatur. Cujus historia usque ad biennium Romae commorantis Pauli pervenit, id est, usque ad quartum Neronis annum. Ex quo intelligimus in eamdem urbem librum esse compositum.
C. VII CAL. MAII (25. Apr. ). 123.0187A| (Hier. de Script. Eccl, c. 8.) Natalis sancti Marci evangelistae. Hic discipulus et interpres apostoli Petri, rogatus Romae a fratribus, scripsit Evangelium, quod quanto tardius caeteris inchoavit, tantum in longiora scribendo tempora porrexit. Ab initio namque evangelicae praedicationis, quod per Joannem factum coepit, ad illud usque tempus narrando pervenit, quo apostoli idem Evangelii verbum totum praedicando disseminavere per orbem. Quod cum Petrus audisset probavit, et Ecclesiis legendum sua auctoritate edidit: quo assumpto, idem Marcus perrexit Aegyptum, et primus Alexandriae Christum annuntians, constituit ecclesiam, tanta doctrina et vitae continentia, ut omnes sectatores Christi ad 123.0187B| exemplum sui cogeret. Meminit hujus Marci et Petrus in prima Epistola, sub nomine Babylonis figuraliter Romam significans: Salutat vos quae est Babylone coelecta, et Marcus filius meus (I Petr. V). Quique constitutis et confirmatis Ecclesiis per Libiam, Marmaricam, Hammoniacam, Pentapolim, Alexandriam, atque Aegyptum universam; ad ultimum tentus est a paganis qui remanserunt Alexandriae. Qui videntes eum die sancto Paschae missas facientem, miserunt funem in collo ejus, et trahebant eum ad loca Bucoliae, quae erant juxta mare sub rupibus, ubi erat ecclesia constructa, et defluebant carnes ejus in terram, ac saxa inficiebantur sanguine. Vespere autem facto miserunt eum in carcerem, ubi circa mediam noctem primo angelica 123.0187C| visitatione confortatus est; deinde ipso Domino ei apparente, ad coelestia regna vocatus est. At mane dum traheretur ad loca Bucoliae, gratias agens, et dicens: Domine, in manus tuas commendo spiritum meum, defunctus est, et a viris religiosis sepultus in loco lapidis excisi cum gloria. Ordinaverat autem pro se Alexandriae episcopum Anianum. Mortuus est autem octavo Neronis anno.
C. VII KAL. JANUARII (26. Dec. ). Natalis beatissimi Stephani protomartyris: qui non multo post ascensionem Christi ab apostolis, cum esset plenus fide et Spiritu sancto, diaconus ordinatur. Hic faciens signa et prodigia magna in populo, plenus gratia et virtute, in nomine Domini nostri 123.0187D| Jesu Christi, a quibusdam, qui erant de Synagoga quae dicitur Libertinorum et Cyrenensium, et Alexandrinorum, et qui a Cilicia et Asia cum eo disputantibus, et conquirentibus atque altercantibus, nec resistere valentibus, sapientiae et Spiritui sancto, quo loquebatur; concitato populo ac senioribus, scribisque adversus cum commotis: raptus et adductus in concilium est. Cumque insimularetur adversus locum sanctum et legem docuisse, plenus Spiritu sancto, ostendit quomodo Jesus Christus ex lege monstraretur et prophetis. At illi stridentes dentibus in cum, et frementes in cordibus suis, atque aures suas comprimentes, impetu facto, ejecerunt cum extra civitatem, et lapidatus martyr obdormivit 123.0188A| (Act. V, VI, VII). Cujus beatissimum corpus viri timorati comportaverunt et fecerunt planctum magnum super cum. Scribit beatus Lucas evangelista beatissimam ejus passionem in Actibus apostolorum.
C. VIII IDUS JUNII (6 Jun. ). (Euseb., lib. II, c. 1, et lib. III, c. 25.) Natalis Philippi, qui fuit unus de septem diaconibus qui cum beato Stephano statim post ascensionem Christi ab apostolis sunt ordinati; de quo beatus Lucas in Actibus apostolorum (c. VIII, XXI) refert, quod signa et prodigia faciendo, praedicatione sua Samaritas ad fidem Christi convertit, et Candacis reginae Aethiopum studiosum in Scripturis eunuchum, in fonte, qui est in vico Bethsoro, in tribu Juda, euntibus ab 123.0188B| Aelia ad Hebron, in vicesimo lapide baptizavit; qui postea apud Caesaream requievit. Juxta quem tres virgines filiae ipsius prophetissae tumulatae jacent: nam quarta filia illius plena Spiritu sancto in Epheso occubuit. Quidam tamen putant, apud Hierapolim eas tumulatas, ubi apostolus Philippus unus de duodecim quiescit. Cujus fuisse filiae ab aliquibus scriptoribus putatae sunt.
A. V IDUS APRILIS (9. Apr. ). Beati Prochori diaconi, praeclarissimi fide et miraculis viri, apud Antiochiam martyrio consummati, ibique quiescentis.
C. IV IDUS JANUARII (10 Jan. ). Beati Nicanoris diaconi, gratia fidei et virtute admirandi, apud Cyprum gloriosissime coronati, ibique 123.0188C| venerabiliter sepulti.
D. XIII KAL. MAII (19 Apr. ). Sancti Timonis diaconi apud Beroeam, qui primo doctor resedit, deinde verbum Domini disseminans venit Corinthum, ibique a zelantibus Judaeis et nomen Christi persequentibus Graecis traditus, ut ferunt, primo flammis injectus, sed nihil laesus; deinde cruci affixus martyrium suum implevit. Sepultus apud Corinthum gloriose.
B. X KAL. FEBRUARII (23 Jan. ). Sancti Parmenae diaconi, qui traditus gratiae Dei a fratribus injunctum officium praedicationis plena fide consummavit, martyrii gloriam adeptus, Philippis 123.0188D| quievit.
C. IX KAL. FEBRUARII (24 Jan. ). Natalis sancti Timothei discipuli beati Pauli apostoli, qui apud Ephesum a beato apostolo episcopus ordinatus, post multos pro Christo agones dormivit. Cujus corpus cum reliquiis beati Andreae et Lucae vicesimo Constantii anno Constantinopolim translatum est.
D. II NON. JANUARII (4 Jan. ). Natalis beati Titi apostolorum discipuli; qui ordinatus ab apostolo Paulo Cretensium episcopus, cui etiam Epistolam omni Ecclesiae Dei celeberrimam idem apostolus misit, post praedicationis officium fidelissime consummatum, beatum finem adeptus, 123.0189A| sepultus est in ecclesia ubi a beato Apostolo fuerat dignus minister constitutus.
C. VII IDUS MAII (9 Maii ). Natalis sancti Hermae, cujus apostolus Paulus ad Romanos scribens meminit: Salutate Phlegontham, Hermen, Patrobam, Herman, et qui sunt cum eis fratres (Rom. XVI). Hunc asserunt auctorem esse libri qui appellatur Pastor: et apud quasdam Graeciae ecclesias etiam publice legitur. Revera utilis liber, multique de eo scriptorum veterum usurpavere testimonia; sed apud Latinos pene ignotus est. Qui digne Deo semetipsum sacrificans acceptabilisque Deo hostia factus, virtutibus clarissime fundatus, coeli regna petivit. Sepultus apud urbem Romam. Titulus nomine ipsius, juxta quod baptisterium ex 123.0189B| facultatibus sanctae Praxedis est exstructum, et beato Pio discipulo apostolorum operante studio consecratum, venerabiliter ei statutus est.
E. XIV KAL. MARTII (16 Febr. ). Natalis sancti Onesimi, de quo beatus Apostolus Philemoni familiares litteras mittit. Obsecro te de meo filio quem genui in vinculis Onesimo, qui tibi aliquando inutilis fuit, nunc autem et mihi et tibi utilis, 123.0190A| quem remisi: tu autem illum, id est viscera mea suscipe (Philem. I); quem beatus idem Apostolus episcopum ordinans, praedicationisque verbum ei committens, apud Ephesiorum civitatem reliquit; cui episcopus post beatum Timotheum et ipse resedit. De quo et beatus Ignatius Ephesiis mittens Epistolam, ita dicit (Ignat. ep. 14 ad Eph.): Quoniam ergo suscepi multitudinem vestram in nomine Domini in Onesimo, dilecto praeceptore nostro, vestro autem episcopo; obsecro eum secundum Jesum Christum diligere vos, et vos omnes in concordia ejus in ipso esse; benedictus enim Dominus, qui vobis talibus talem episcopum donavit habere in Christo. Hic Romam perductus, atque ibi pro fide Christi lapidatus, sepultus est Christi martyr primum ibi; inde ad loca ubi fuerat 123.0190B| ordinatus episcopus, corpus ejus est delatum.
E. IX KAL. DECEMBR. (23 Nov. ). (Hieron., de Eccl. Script., c. 15; Pontificale, c. 4). Natalis sancti Clementis, de quo apostolus Paulus ait: Cum Clemente et caeteris cooperatoribus meis, quorum nomina sunt in libro vitae (Phil. IV). Hic quartus post Petrum Romae episcopus (siquidem secundus Linus fuit, tertius Anacletus) sub persecutione Trajani, trans Pontum mare III eremo, quod adjacet 123.0191A| civitati Chersonae, relegatur exsilio; ubi cum per doctrinam ejus plures converterentur ad Dominum, paganis insistentibus, invidiosa relatio cucurrit ad imperatorem Trajanum, quae diceret ibi per Clementem Christianorum populum accrevisse. Qui misit ducem Aufidianum qui cum videret (multos Christianos occidens) fixum in omnibus beatum Clementem, et penitus mutari non posse, jussit praecipitari eum in mari medio, ligata ei ad collum anchora; talique martyrio discipulus Petri coronatur, et nominis ejus memoriam usque hodie Romae exstructa ecclesia custodit.
D. KAL. FEBRUARII (1 Febr. ). (Hieron., de Eccl. Script., c. 16). Natalis sancti Ignatii episcopii et martyris, qui tertius post Petrum 123.0191B| apostolum Antiochenam rexit Ecclesiam: qui persecutione Trajani damnatus ad bestias Romam vinctus mittitur; ubi praesente Trajano cicumsedente senatu, pilis plombeis scapulae ejus primum contusae, deinde ungulis latera ejus dilaniata, et lapidibus asperis confricata. Post expansae manus ejus et igni repletae papyro oleo infuso et insenso latera ejus adusta. Post super carbones pavimento aspersos, ubi sanctae plantae illius steterunt. Post lectum flammantem, post dorsum ejus ungulis discussum et dilaceratum, post aceto et sale plagas ejus perfusas, post vinculis ferreis beata membra illius astricta, et pedes ejus in ima carceris ligno conclusos, ubi tribus diebus ac noctibus panem non comedens et aquam non bibens mansit, sedente Trajano pro tribunali 123.0191C| in amphitheatro, concurrente omni turba Romanorum, ligatus duobus objicitur leonibus. Cumque jam projectus bestias rugientes audiret, ardore patiendi ait: Viri Romani, qui hoc certamen spectatis, non sine causa laboravi, non propter pravitatem haec patior, sed propter pietatem; frumentum Christi sum, dentibus bestiarum molar, ut panis mundus inveniar. Haec illo dicente accurrerunt ad eum leones, et ex utraque parte super eum incidentes praefocaverunt eum tantummodo, et non tetigerunt carnes ejus, ut reliquiae ejus tuitio essent Romanorum et magnae Urbis, in qua Petrus crucifixus est, Paulus decollatus, Onesimus lapidatus. Passus est undecimo Trajani anno, consulatu Attici et Marcelli Kalend. Febr. Reliquiae corporis 123.0191D| ejus a fratribus, qui eum usque ad martyrium deduxerant, Antiochiam relatae, jacent extra portam Daphniticam in coemeterio Ecclesiae, XVI Kalendas Januarii delatae.
G. PRIDIE NONAS MAII (6 Maii ). Natalis sancti Evodii, qui ab apostolis Antiochiae 123.0192A| episcopus ordinatus est, de quo beatus Ignatius ad Antiochenam Ecclesiam (epist. 12): Pauli et Petri facti estis discipuli: nolite perdere depositum, quod vobis commendaverunt. Mementote digne beatissimi Evodii, pastoris vestri, qui primus, vobis ab apostolis antistes ordinatus est. Non confundamus patrem, sed efficiamur certi filii et non adulterini. Hic martyr apud Antiochiam urbem, cui praefuit, sepultus est.
A. X KAL. AUGUSTI (23 Julii ). Natalis sancti Apollinaris episcopi, qui Romae ordinatus ab apostolo Petro Ravennam missus est, qui etiam in Aemilia praedicavit, et in partibus Corinthiorum, et in Moesia, et in Ripa Canubii, et in partibus Thraciae, in quibus locis exsilio relegatus 123.0192B| est, et ubicunque pervenit, innumeras virtutes fecit, et passiones sustinuit; nam nimia caede pene mactatus, et diutius fustibus caesus, ac nudis pedibus super prunas impositus, rursum caesus et equuleo appensus, tortus est, et saxo os ejus contusum est, et cum gravissimo ferri pondere inclusus in carcere honorifico, atque in ligno extensus est, ubi ab hominibus quidem neglectus, sed ab angelo publice pastus est; deinde catenatus, et in exsilium directus est, in quo rursum diutius fustibus caesus, et rursum in Ravenna ligatus, a paganis caesus et vulneratus, et rursum in carcerem missus et caesus, sic martyrium consummavit sub Vespasiano Caesare, Demosthene patricio. Rexit Ecclesiam annos octo et 123.0192C| viginti, dies quatuor, mensem unum.
E. VII KAL. FEBRUARII (26 Jan. ). Natalis sancti Polycarpi, qui beati Joannis discipulus, et ab eo Smyrnae episcopus ordinatus, totius Asiae princeps fuit. Postea vero, regnante Marco Antonio, et Lucio Aurelio Commodo, quarta post Neronem persecutione, Smyrnae sedente proconsule, et universo populo in amphitheatro adversum eum personante, igni traditus est. Cum quo etiam alii duodecim, ex Philadelphia venientes: apud praefatam urbem martyrio consummati sunt.
Tunc etiam Germanicus, athleta Christi insignis, glorioso martyrii agone translatus est. Nam cum a judice damnatus fuisset ad bestias, ultro sibi praeparatam bestiam provocavit, despiciens videlicet temporalem 123.0192D| mortem, et coronam vitae aeternae veloci fine adipisci desiderans. Scripsit idem beatus Polycarpus ad Philippenses valde utilem epistolam, quae usque hodie in Asiae conventu legitur.
E. III IDUS JULII (13 Julii ). Natalis sancti Sileae [ al., Silae] apostoli, qui cum 123.0193A| esset unus de primis fratribus, et ab apostolis ad Ecclesias gentium destinatus, cum Barnaba et Juda postea ab apostolo Paulo assumptus (Act. XV, XVI, XVII, XVIII), praedicationis officium, gratia Domini plenus, instanter consummavit, atque apud Macedoniam in passionibus suis Christum clarificans, postmodum requievit.
D. XIV KAL. AUGUSTI (19 Julii ). Natalis beati Epaphrae, qui a beato Paulo Colossis ordinatus episcopus (Coloss. I et IV; Philipp. II), clarus virtutibus, martyrii palmam pro ovibus sibi commendatis virili agone percepit. Sepultus apud eamdem urbem.
D. VII KAL. AUGUSTI (26 Julii ). Natalis Erasti, qui Philippis a beato Paulo episcopus 123.0193B| relictus (Act. XIX; Rom. XVI), ibi martyrio coronatus quievit.
B. XV KAL. JANUARII (18 Sept. ). Natalis beatorum Rufi et Zosimi, de quorum agone felici sanctus Polycarpus in epistola ad Philippenses scribit, dicens: Deprecor autem vos omnes obedientiae operam dare, ac meditari patientiam quam vidistis in Ignatio et Rufo et Zosimo beatissimis viris, scientes quod hi non in vacuum, sed per fidem et justitiam cucurrerunt, donec venirent ad locum sibi a Domino praeparatum; quoniam quidem passionum ejus participes exstiterunt, nec dilexerunt praesens saeculum, sed eum qui pro ipsis et pro omnibus mortuus est et resurrexit.
F. II NONAS AUGUSTI (4 Aug. ). 123.0193C| Natalis beati Aristarchi, de quo apostolus Paulus Colossensibus scribit: Salutat vos Aristarchus concaptivus meus (Col. IV); qui comes individuus Apostolo permansit usque ad ejus confessionem; qui constitutus Thessalonicensium episcopus (Act. XIX, XX, XXVII), post longos et beatissimos agones a Christo coronatus quievit.
D. VIII IDUS SEPTEMBRIS (6 Sept. ). Natalis sancti Onesiphori, de quo ad Timotheum scribit Apostolus: Det misericordiam Dominus Onesiphori domini, quia saepe me refrigeravit, et catenam meam non erubuit: sed cum Romam venisset, sollicite me quaesivit, et invenit. Det illi Dominus invenire misericordiam 123.0193D| a Domino in illa die. Et quanta Ephesi ministravit, melius tu nosti (III Tim. I).
B. VII KAL. OCTOBRIS (25 Sept. ). Natalis Cleophae, qui unus fuit de septuaginta Christi discipulis (Luc. IV). Cui post resurrectionem eunti cum alio condiscipulo in castellum nomine Emmaus, quod Nicopolis nunc dicitur, Dominus apparuit. Quem tradunt in eadem urbe, eademque domo in qua mensam quasi peregrino Domino paraverat, pro confessione illius, quem ibi ipse recognoverat, a Judaeis occisum, et gloriosa memoria etiam sepultum.
D. IV NON. OCTOBRIS (4 Oct. ). Natalis sanctorum Crispi et Caii, quos apud Corinthios 123.0194A| beatus Apostolus se dicit baptizasse (I Cor. I). Cujus Caii meminit idem Apostolus ad Romanos: Salutat vos Caius hospes meus, et universae Ecclesiae (Rom. XVI). Cujus et beatus Joannes, scribens ei epistolam, meminit: Senior Caio charissimo, quem ego diligo in veritate (Joan., Ep. III).
F. IV KAL. JANUARII (29 Dec. ). Natalis sancti Trophimi, de quo scribit Apostolus ad Timotheum: Trophimum autem reliqui infirmum Mileti (II Tim. IV). Hic ab apostolis Romae ordinatus episcopus, primus ad Arelatem urbem Galliae ob Christi Evangelium praedicandum directus est. Ex cujus fonte, ut beatus papa Zozimus scribit, totae Galliae fidei rivos acceperunt; qui apud eamdem urbem in pace quievit.
D. XI KAL. APRILIS (22 Mar. ). 123.0194B| Natalis sancti Pauli, quem beati apostoli ordinatum urbi Narbonae episcopum miserunt. Quem tradunt eumdem ipsum fuisse Sergium Paulum proconsulem, virum prudentem, a quo ipse Paulus sortitus est nomen, quia eum fidei Christi subegerat; quique ab eodem sancto apostolo, cum ad Hispanias praedicendi gratia pergeret, apud praefatam urbem Narbonam relictus, praedicationis officio non segniter impleto, clarus miraculis coronatus sepelitur.
D. XII KAL. FEBRUARII (21 Jan. ). Natalis sancti Publii Athenarum episcopi, qui princeps insulae Melite vel Militene, cum navigantem beatum apostolum Paulum Romam, sub custodia 123.0194C| detentum (Act. 28) per triduum hospitio receptum, humane tractasset, ut beatus Lucas refert, patrem ipsius Publii contigit febribus et dysenteria jacere. Ad quem cum intrasset beatus Apostolus, et imposuisset illi manus et orasset, sanavit eum (Euseb., lib. IV, c. 22). Quem Publium adhaerentem sibi beatus Apostolus postea ordinatum episcopum, ad praedicandum direxit; qui postmodum Atheniensium ecclesiam nobiliter rexit, et praeclarus virtutibus et doctrina praefulgens, ob Christi martyrium gloriose coronatur; nam primus Dionysius, inde Publius, iste Athenis praefuit.
F. VII KAL. JUNII (26 Maii ). (Hier. de Script. Eccl., c. 19.) Natalis sancti Quadrati apostolorum episcopi discipuli, qui in locum 123.0194D| beati Publii Athenarum substituitur et Ecclesiam grandi terrore dispersam fide et industria sua congregat. Cumque Adrianus Athenis exisset hieme invisens Eleusinam, et omnibus pene Graeciae sacris initiatus, dedisset occasionem his qui Christianos oderant absque praecepto imperatoris vexare credentes, porrexit ei librum pro nostra religione compositum valde utilem plenumque rationis et fidei, apostolica doctrina dignum, in quo et antiquitatem suae aetatis ostendens, ait plurimos a se visos, qui variis in Judaea oppressi calamitatibus, a Domino sanati fuerant, et qui a mortuis resurrexerant; quia una cum filiabus Philippi (Act. XXI) et in prophetica gratia celeberrimus fuit ( Deest hoc Hier. ).
C. V NONAS OCTOBRIS (3 Octob. ). 123.0195A| Natalis sancti Dionysii Areopagitae, qui ut liber Actuum apostolorum indicat (Act. XVII), ad praedicationem beati Pauli apostoli apud Athenas ad fidem Christi conversus, primus ejusdem civitatis episcopus ab eodem est constitutus.
G. XI KAL. AUGUSTI (22 Julii ). Natalis sanctae Mariae Magdalenae, de qua, ut Evangelium refert, septem daemonia ejecit Dominus. Quae etiam inter alia dona insignia Christum a mortuis resurgentem prima videre meruit.
G. IX KAL. OCTOBRIS (23 Sept. ). Natalis sanctae Theclae virginis de Iconio civitate Orientis, quae a Paulo apostolo instructa, in confessione Christi ignes ac bestias devicit, et post 123.0195B| multa certamina ad doctrinam multorum veniens Seleuciam requievit in pace.
A. III NONAS SEPTEMBRIS (3 Sept. ). Natalis sanctae Phoebes, de qua beatus Apostolus Romanis scribit: Commendo autem vobis Phoeben sororem nostram, quae est in ministerio Cenchris, ut eam suscipiatis in Domino digne sanctis, et assistatis ei in quibuscunque desideraverit; vestris etenim ipsa quoque assistit multis, etiam et mihi ipsi (Rom. XVI).
A. VI NONAS JULII (2 Julii ). Natalis sanctorum Processi et Martiniani, qui cum essent magistriani Mello principi, et viderent mirabilia quae faciebat per beatos apostolos suos Petrum et Paulum Dominus Jesus Christus, mirari coeperunt. 123.0195C| Erant tunc temporis beatissimi apostoli traditi Paulino sub custodia Mamurtini in monte Tarpeio, ubi de monte suis orationibus aquam manare fecerunt. Tunc 123.0196A| sunt baptizati Processus et Martinianus a beato Petro apostolo et alii promiscui sexus numero XXIII ( sic ). Quod cum nuntiatum esset Paulino, scilicet quod Processus et Martinianus magistriani effecti essent, misit milites et tenuit eos, jussitque in custodiam retrudi. Sequenti die educti cum constantissime Christum faterentur, jussit Paulinus, ut lapidibus os eorum contunderetur; sed illi gloriam in excelsis Deo dicebant. Allata est et tripoda et supra eam Jovis aureus. Illi cum viderent, risum facientes exspuerunt in Jovem, et in tripodam. Tunc jussi sunt in equuleo suspendi, et attrahi nervis, et caedi fustibus. Jussumque est ut flammae ponerentur circa latera eorum. Erat autem ibi matrona nobilissima nomine Lucina, quae confortabat eos, dicens: Milites Christi, constantes 123.0196B| estote, et nolite metuere poenas quae ad tempus sunt. Iterum appensi in equuleo, a militibus caesi sunt scorpionibus, iterum retrusi in custodiam, ubi venerabilis femina Lucina ministrabat eis. Post triduum Paulinus arreptus a daemonio exspiravit. Caesareus praefectus hoc Neroni intimavit, cui Nero praecepit, dicens: Non tardentur, sed celerius exstinguantur. Tunc educti foras muros urbis Romae, in via quae Aurelia nuncupatur, gladio caesi sunt. Corpora eorum beatissima Lucina collegit, et cum aromatibus pretiosis sepelivit in praesidio suo in Arenario juxta locum ubi decollati sunt, die VI. Non. Julii.
F. II KAL. JULII (30 Junii ). Natalis beatissimae Lucinae quae a beatis apostolis baptizata et instructa est, quae de facultatibus suis 123.0196C| sanctorum necessatibus communicans vincula et carceres eorum semper sublevare studuit, atque eorum sepulturis venerabiliter inservire. Quorum 123.0197A| meritis et ipsa sociata, pretiosissimam mortem confessione Christi adepta, atria Jerusalem intrare, vota sua Domino persolvendo, meruit: ac Romae in crypta laudabili, quam ipsa ad condendum martyrum corpora construxerat, honorabiliter sepulta.
G. XII KAL. FEBRUARII (21 Jan. ). Natalis beatissimae Agnetis virginis et martyris, quae tertiodecimo aetatis suae anno in urbe Roma passa est. Haec dum ab scholis revertitur, a praefecti filio adamatur: cujus parentes dum requisisset, coepit offerre plurima, et plura promittere; denique detulerat secum pretiosissima ornamenta quae a beata Agnete veluti quaedam stercora sunt recusata. Unde factum est ut juvenis majori perurgeretur stimulo, et putans eam meliora velle accipere ornamenta, 123.0197B| omnem lapidem pretiosum secum defert et gloriam, et per se ipsum, et per notos et affines coepit aures appellare virginis, divitias, domos, possessiones, familias, atque omnes mundi divitias repromisit, si consensum suum ejus conjunctioni non negaret. Sed cum beatissimam virginem inclinare nullis donis aut promissionibus posset, insanus juvenis amore corrumpitur caeco, et inter angustias animi et corporis anhelo cruciabatur spiritu. Inter haec lecto prosternitur, et per alta suspiria amor a medicis aperitur. Fiunt nota patri, quae fuerant inventa a medicis, et eadem paterna voce, quae fuerant jam dicta a filio, ad petitionem virginis revolvuntur. Abnegat Agnes beatissima, et se nullo pacto asserit prioris sponsi foedera violare. Tunc praefectus coepit 123.0197C| vehementer inquirere quis esset de cujus se Agnes potestate jactaret. Exstitit quidam qui diceret hanc Christianam esse ab infantia, et magicis artibus ita occupatam, ut dicat Christum sponsum suum. Audiens haec praefectus Symphronius, laetus officitur, et missa apparitione cum ingenti strepitu suis eam tribunalibus praecepit assisti. Quam cum nec blandimentis nec terroribus posset ab statu sui propositi movere, jussit eam exspoliari, et nudam ad lupanar duci sub voce praeconia dicentis: Agnem sacrilegam virginem, diis blasphemiam inferentem, scortum traditam lupanaribus. Statim autem ut spoliata est, crine resoluto tantam densitatem capillis ejus gratia divina concessit, ut melius eorum fimbriis videretur quam vestibus tecta. Ingressa autem turpitudinis locum, angelum illic Domini 123.0197D| praeparatum ita invenit, ut circumdaret eam immenso lumine. Cumque se in oratione Domino substravisset, apparuit ante oculos ejus stola candidissima, et apprehendens eam induit se; erat autem ad mensuram corpusculi ejus indumentum nimio candore conspicuum. Interea praefecti filius venit ad locum, credens se ludibrium exercere: et audacter ingressus, vidit tantum lumen circa eam; sed quia non dedit honorem Domino, cecidit in faciem suam, et praefocatus a diabolo exspiravit. Hunc tamen virgo post paululum orando resuscitavit, qui egressus foras, coepit clamare: Unus Deus in coelo, et in terra, et in mari, qui est Deus Christianorum: nam omnia templa vana sunt; dii qui coluntur vani 123.0198A| sunt, et penitus nec sibi possunt aliquid nec aliis praestare. Praefectus autem videns tanta mirabilia, obstupuit; sed veritus proscriptionem, si contra pontifices templorum ageret, qui seditionem populorum concitaverant, et Agnetem contra sententias suas defensaret vicarium ad seditionem populi judicem derelinquit. Ipse autem tristis abscessit, quod eam non potuit post resurrectionem filii sui liberare. Vicarius vero Aspasius nomine jussit in conspectu omnium ignem copiosum incendi, et in medio eam praecepit flammarum jactari. Quod dum fuisset impletum, statim in duas partes dimisae flammae hinc atque illinc seditiosum populum exurebant. Beata autem Agnes expandens manus suas, in medio ignis orationem fudit ad Dominum. Completa 123.0198B| oratione ita omnis ignis exstinctus est, ut nec tepor quidem incendii remansisset. Tunc Aspasius seditionem populi, qui hoc non virtutibus divinis sed maleficiis reputabant, minime ferens, in gutture ejus gladium mergi praecepit: atque hoc exitu sanguinis sui rubore perfusam, Christus sibi sponsam et martyrem consecravit; parentes vero ejus cum gaudio abstulerunt corpus ejus, et posuerunt illud in praedio suo, non longe ab Urbe, via Numentana XI Kal. Febr. ubi basilicam post aliquot annos, petente Constantia filia, Constantinus Augustus construxit. Fuerat enim ab obsessis vulneribus eadem regina et virgo, ad sepulcrum Agnetis sanata, ibique Mausoleum sibi ipsa constituit. Passa est autem beata Agnes sub praefecto urbis Symphronio, vicario 123.0198C| ejusdem urbis Aspasio.
A. NONIS FEBRUARII (5 Febr. ). Sanctae Agathae virginis et martyris, in Sicilia civitate Catanae sub Quinctiano proconsule, imperatore Decio: qui consularis vir Quinctianus cupiens multifaria intentione ad eam pertingere, quod esset nobilissimis orta natalibus, fecit eam arctari, et cuidam matronae tradi nomine Aphrodosiae, quae habebat novem filias turpissimas, ut mutaret animum ejus. Quae videns mentem ejus immobilem, post triginta dies abiit ad Quinctianum, et dixit ei: Facilius possunt saxa molliri et ferrum in plumbi mollitiem verti, quam ab intentione Christiana mens istius puellae revocetur. Jussit igitur eam Quinctianus 123.0198D| ad secretarium suum adduci, et sedens pro tribunali, beatissimam Agathen interrogat: Cujus conditionis es? Agatha respondit: Non solum ingenua, sed et spectabilis genere, ut omnis parentela mea testatur. Cui dixit Quinctianus: Et si ingenua probaris et nobilis, cur moribus servilem personam te habere ostendis? Cui beata Agatha inquit: Ancilla Christi sum, ideo me servilem habere ostendo personam. Cumque in confessione Christi fortissime, quae fidei sunt, prosequeretur, jussit eam Quinctianus alapis caedi; deinde Constantius Christum praedicantem jussit ad carcerem trahi. Agatha autem laetissima et glorianter carcerem introivit, et quasi ad epulas invitata, ita gaudens agonem suum Domino 123.0199A| precibus commendabat. Sequenti die iterum aspectibus judicis praesentatur, quam jussit in equulco ingenti suspendi et torqueri. Tunc post alia Agatha judici respondit: Sicut qui videt, quem diu desiderabat; aut sicut qui invenit thesauros multos, ita et ego delector in his poenis corporalibus posita. Non enim potest triticum in horreo reponi, nisi theca ejus fortiter fuerit conculcata, et redacta in paleas. Ita et anima mea non potest in paradisum Dei cum palma intrare martyrii, nisi diligenter feceris corpus meum a carnificibus attrectari. Jussa est deinde in mamilla torqueri, quam diu tortam fecit impius judex abscindi. Recipitur beata virgo iterum in carcerem, ubi neque aqua ministraretur ei: et ecce circa noctem mediam venit quidam senex, qui se 123.0199B| medicum esse commemorabat, ferens diversa medicamenta, quem antecedebat puer luminis portitor, qui inter alia virgini dixit: Consideravi, inquit, et vidi, quia potest salutem tua mamilla suscipere. Cumque illa verbis senis non praeberet assensum, putans quod vellet carnalem adhibere sibi medicinam, dixissetque seni inter alias: Habeo Salvatorem Dominum Christum Jesum, qui verbo curat omnia, et sermo ejus solus restaurat universa; subridens senior: Et me, inquit, ipse misit ad te; nam et ego apostolus ejus sum, et in nomine ejus scias te esse salvatam; et sic ab oculis ejus sublatus est. Post quatuor dies reducta iterum ad Quinctianum est, qui testas acutas et carbones jussit spargi, et nudo corpore eam supra volutari: et ecce subito totus ille locus 123.0199C| commotus est, et pars parietis cecidit et oppressit duos, consiliarum judicis, et amicum ejus. Quinctianus igitur fugiens, quia ex uno latere terrae motum, ex alio latere seditionem populi formidabat, iterum jussit eam in carcerem recipi; quae ingressa expandit manus suas ad Dominum et dixit: Domine, qui me creasti, et custodisti ab infantia mea, et fecisti me juventute viriliter agere, qui tulisti a me amorem saeculi, qui corpus meum a pollutione separasti, qui fecisti me vincere tormenta carnificis, ferrum, ignem, et vincula; qui mihi inter tormenta virtutem patientiae contulisti: deprecor ut accipias spiritum meum modo quia tempus est, ut me jubeas istud saeculum derelinquere, et ad tuam misericordiam pervenire. Haec dicens beatum coelo misit spiritum: cujus 123.0199D| sacrum corpus auferentes Christiani populi, posuerunt conditum aromatibus in sepulcro novo. Cum autem collocaretur, venit quidam juvenis sericis vestibus indutus, quem sequebantur amplius quam centum pueri albati et pulchri, et introivit ad locum ubi condebatur corpus sanctae virginis, et posuit tabulam brevem marmoream ubi scriptum est: Mentem sanctam et spontaneam, honorem Dei, et patriae liberationem: et tandiu ibi stetit idem juvenis, donec sepulcrum cum diligentia clauderetur, et abscedens non est ulterius visus in tota provincia Siculorum. Unde non dubitandum quod angelus fuerit. Passa est autem beata Agatha Non. Febr. Quinctianus post haec iter arripuit ut facultates beatae 123.0200A| Agathae investigaret et ut teneret omnes de parentela ejus, qui Dei judicio in medio flumine interiit.
G. VIII KAL. JULII (24 Junii ). Nativitas beati Joannis Baptistae praecursoris Domini, Zachariae et Elizabeth filii, qui Spiritu sancto repletus adhuc in utero matris suae, et antequam exiret inde, sanctificatus, usque ad diem ostensionis suae ad Israel, confortatus Spiritu agebat in desertis, vestitus pilis camelorum, habens zonam pelliceam circa lumbos suos, esca autem ejus erat locusta et mel silvestre (Marc. I). Tricesimo aetatis anno imperii Tiberii Caesaris, cum procurator esset in Judaea Pilatus, jamque regnum Judaeorum in quatuor principatus esset divisum, venit in omnem regionem Jordanis praedicans baptismum poenitentiae, in remissionem 123.0200B| peccatorum (Luc. I et III).
C. IV KAL. SEPTEMBRIS (29 Aug. ). Passio et decollatio vel potius inventio capitis ejusdem beatissimi Joannis Baptistae, quem Herodes tetrarcha, ut evangelistae referunt, tenens ligavit in carcere, propter Herodiadem uxorem fratris sui Philippi, quia duxerat eam: dicebat enim illi Joannes: Non licet tibi habere uxorem fratris tui (Marc. VI; Luc. III; Matth. XIV). Hac de causa insidiabatur illi Herodias, et quaerebat occidere eum, et non poterat. Herodes autem metuebat Joannem, sciens eum virum justum et sanctum esse. Sed cum Herodes ipse diem natalis sui ageret, filia Herodiadis saltante in medio, saeviente matre, inter delicias et lascivias convivantium, temere ab Herode juratur, et impie quod juratur, 123.0200C| in nece prophetae impletur. Non enim poterat severitas aequo animo tolerare, quod homo Dei monebat, quia vicerat regem libido. Vinctus autem erat sanctus Baptista in Arabia, castello Macheronta. Misso itaque speculatore, decollatus est in carcere, et allatum est caput ejus in disco, puellaeque datum. Quod audientes discipuli ejus, venerunt et tulerunt corpus ejus, et posuerunt illud in monumento apud Sebasten, urbem Palestinae, quae quondam Samaria dicta est: ubi per aliquot annos jacuit usque ad tempora Juliani impiissimi Caesaris. Qui cum Christianis esset infestissimus, pagani apud Sebasten sepulcrum ejusdem Joannis Baptistae invadunt, ossa dispergunt; eadem rursum collecta et cremata, latius dispergunt: sed Dei providentia adfuere quidam 123.0200D| ex Hierosolymis monachi, qui misti colligentibus, quaeque ipsi poterant, ablata ad patrem suum Philippum pertulere. Ille confestim haec (supra se cum ducebat tantum thesaurum propriis servare vigiliis) ad pontificem maximum tunc Athanasium per Julianum diaconum suum mittit: quae ille suscepta, paucis arbitris sub cavato sacrarii pariete inclusa, prophetico spiritu profutura generationi posterae conservavit. Cujus praesagium sub Theodosio principe, per Theophilum ejusdem urbis episcopum completur. Qui destructo Serapis sepulcro, sancti Joannis ibidem consecravit ecclesiam. Porro caput suum duobus monachis Orientalibus, qui causa orationis venerant Hierosolymam, idem beatus Joannes juxta 123.0201A| Herodis quondam regis habitaculum revelavit: quod deinceps Emesam Phaeniciae urbem perlatum, et digno honore cultum est.
A. VIII IDUS OCTOBRIS (8 Octob. ). Natalis beatissimi senis Simeonis, de quo beatus Lucas evangelista refert: Et ecce homo erat in Jerusalem, cui nomen Simeon, et homo iste justus et timoratus, exspectans consolationem Israel, et Spiritus sanctus erat in eo. Responsum autem accepit ab Spiritu sancto non visurum se mortem, nisi prius videret Christum Domini. Et venit in Spiritu in templum. Et cum inducerent puerum Jesum parentes ejus ut facerent secundum consuetudinem legis pro eo, et ipse accepit eum in manibus, et benedixit Deum, et 123.0201B| dixit: Nunc dimittis servum tuum, Domine, secundum verbum tuum in pace (Luc. II).
F. KAL. SEPTEMBRIS (I Sept. ). Natalis beatissimae Annae prophetissae, filiae Phanuel, de tribu Aser, cujus sanctitatem Evangelicus sermo prodit: Haec processerat in diebus multis, et vixerat cum viro suo annis septem virginitate sua: et haec vidua usque ad annos octoginta quatuor: quae non decedebat de templo, jejuniis et orationibus serviens nocte ac die (Luc. II).
F. VI IDUS SEPTEMBRIS (8 Sept. ). Natalis beatissimae Dei Genitricis Mariae perpetuae Virginis, quam Spiritus sanctus custodivit, et electam sanctificavit, ut ex illius utero nasceretur homo 123.0202A| Deus altissimus. Ad quam missus est angelus Gabriel a Domino in civitatem Galilaeae, cui nomen Nazareth, cum esset desponsata viro Joseph de domo David. Et ingressus angelus evangelizavit eam, et dixit: Ave, gratia plena, Dominus tecum, benedicta tu inter mulieres (Luc. I). Ipsa autem ut vidit eum, mota est introitu ejus, et erat cogitans quod sic benedixisset eam. Et ait ei angelus: Ne timeas, Maria, invenisti enim gratiam apud Deum: et ecce concipies in utero, et paries filium, et vocabis nomen ejus Jesum (Ibid.). Quae tanto nuntio clarificata, Spiritu sancto fecundata, ab illo, qui de illa sumere carnem dignatus est, prae hominibus sublimata manet in aeternum, venerabiliter benedicta. Cujus dormitionem XVIII Kalend. Septembr. omnis celebrat 123.0202B| Ecclesia: cujus et sacrum corpus non invenitur supra terram: sic nec beati Moysi sepulcrum, quem sacra Scriptura dicit a Domino sepultum. Tamen pia mater Ecclesia, quae suis observationibus integerrima fide fundata consistit, ejus venerabilem memoriam sic festivam agit, ut pro conditione carnis eam migrasse non dubitet. Ubi autem venerabile Spiritus sancti templum illud, id est caro ipsius beatissimae Virginis Mariae divino nutu et consilio occultatum sit, magis elegit sobrietas Ecclesiae cum pietate nescire, quam aliquid frivolum et apocryphum inde tenendo docere. Sufficiunt enim ei ad sanctitatem et vitam Virginis et Matris Domini commendandam evangelistarum testimonia, nec de ea quaerere ultra necessarium putat.
(no apparatus)