Migne Patrologia Latina Tomus 136
Decreta et libellus
Decreta et libellus (Ratherius Veronensis), J. P. Migne 136.0481A
- I. 327 RATHERII DECRETUM DE CLERICIS A MILONE SUAE SEDIS INVASORE ORDINATIS.
136.0477A|
Ab invasore sedis istius ordinatos, mitigantes canonicam, quae super eos lata est, sanctionem, praecipimus usque ad venturam legitimae ordinationis diem ab officio, in quo illegaliter eos instituit, abstinere ex auctoritate Dei et sanctae Mariae et sancti Petri apostolorum principis omniumque sanctorum. Actum secunda Dominica Februarii mensis.
- II. ALIUD EJUSDEM DECRETUM DE EADEM RE.
RATHERIUS Veronensis episcopus Ecclesiae suae clericis universis.
136.0477B| Leges inter bella silere Tullio didicerim licet, non Augustino docente; hesternae promulgationis judicium non unanimi cum vos consideraverim laudavisse consensu, in promptu fuit agnoscere, murmur inde potius multorum quam rectitudinis praeconium processurum, vel utilitati animarum proficuum aliquem 328 fructum. Unde ne temerarius mei ipsius laudator, et mihi illatae potius injuriae ultor, quam legum judicer exsecutor, invasorem 136.0478A| officii mei non ausus dicere praesulem, ne me propria ipse voce condemnem, nec ab eo institutos censere ullatenus fore presbyteros vel diaconos, ne deposuisse videar meos; levigata ipsa, quam protuli hodie quoque ut heri, illa quandoque praeterita sanctione super illos canonica, Dei judicio et proprio eos committens arbitrio, se exsequi injuncta ab invasore non timent officia, audere illos non prohibet violentia mea. Si timent, timere non cogit jussio mea: intersit illorum, uti, an abuti Dominico decernant ipsi praecepto, me in hoc penitus inculpato. De episcopis caeterum, quos ordinasse isdem opponitur ad presbyteratum, non aliter mea satisfacit inertia, nisi ut respondeam quia unusquisque onus suum portabit (Gal. VI, 5). 136.0478B| Utinam vero ipsorum transgressio istorum saltem valeret esse defensio. Non defore tamen pronuntio, qui episcopum ex diacono sine presbyteratus ordine viderit factum, astruentibus facti auctoribus, quis esset episcopus, consequenter quod presbyter, aut sacerdos utique foret. Viderint tantum, qui ordinatione hujusmodi sortiti sunt praesulatum, ut a legitimo pontifice indepti fuerint diaconatum.
- III. 329 LIBELLUS CLERI VERONENSIS NOMINE INSCRIPTUS AD ROMANAM ECCLESIAM.
136.0479A| Domino sanctae Romanae sedis, quicunque est, apostolico, et universo senatui, sanctaeque et canonicae legis latoribus universis, hinc demum sancto coetui omnium sub catholica fide degentium, clerus omnis sanctae Veronensis Ecclesiae, debitae subjectionis obsequium.
- 1.
Non ignotum vestrae novimus paternitati, invasionem hic olim, diabolo instigante, Patres sanctissimi, factam, in qua cum contigerit illegalitate, ut asseritur, publica, plurimos nostrum ad diversa non provectos quidem, sed constitutos officia, petimus flexis hic, quod egimus, poplitibus consilium, 136.0479B| quod sequi debeamus, a vestra supplices sanctitate, cui de talibus judicandi singularitas concessa noscitur esse. Obstacula enim, quibus in officio impedimur stare concesso, haec Dominus episcopus noster recitat cum [ subaudi aliis] innumeris esse: Quaecunque scripta sunt, ad nostram doctrinam scripta (Rom. XV, 4) cum Apostolo asserens pariter fore. Ex concilio Antiocheno, cap. 13 (Antioch. I, vers. Dionys.).
« Si quis nullo rogante, inordinato more deproperet super aliquibus ordinationibus et ecclesiasticis negotiis, ad eum non pertinentibus, componendis; irrita quidem quae ab eo geruntur existant. Ipse vero incompositi motus sui, et irrationabliis audaciae subeat ultionem, ex hoc jam damnatus a sancto concilio. »
Ex concilio Constantinopolitano, cap. 3 (Constant. I, ejusd. vers.). 136.0479C|
« De Maximo Cynico et ejus inordinata constitutione, quae Constantinopoli facta est, placuit, neque Maximum episcopum esse vel fuisse, nec eos qui ab ipso in quolibet gradu clerici sunt ordinati; cum omnia, 330 quae ab eodem perpetrata sunt, in irritum deducta esse videantur. »
Ex epistolis Innocentii papae, cap. 53 et 54 (Innoc. I epist. 22, cap. 3, in collect. Dionys. c. 53 et 54).
« Acquiescimus, et verum est certe, quia quod non habuit, dare non potuit. Damnationem utique, quam habuit, per pravam manus impositionem dedit, 136.0480A| et qui particeps factus est damnato, quomodo debeat honorem accipere, invenire non possumus. Sed dicitur vera ac justa legitima sacerdotis benedictio auferre omne vitium, quod a vitioso fuerat injectum. Ergo si ita est, applicentur ad ordinationem sacrilegi, adulteri, atque omnium criminum rei; quia per benedictionem ordinationis crimina vel vitia putantur auferri. Nullus sit poenitentiae locus, quia id potest praestare ordinatio, quod longa satisfactio praestare consuevit. »
Ex epistola Nicolai papae Constantinopolitanae sedi directa (Nicolai I epist. 10).
« Amorem principatus, utpote quamdam malam radicem * exordinandorum [ f. exordiendorum] in Ecclesia scandalorum radicitus excidentes, eum, qui temere et praevaricatorie ac * in regularitatem [ f. inregulariter] veluti quidam gravis lupus in Christi ovile insiliit, Photium scilicet, qui mille tumultibus et turbationibus orbem terrae replevit, 136.0480B| justo decreto damnantes, promulgamus nunquam fuisse prius aut nunc esse episcopum; nec eos, qui in aliquo sacerdotali gradu ab eo consecrati vel promoti sunt, manere posse in eo, ad quod provecti sunt, gradu. Insuper et eos, qui ab alieno consuetas orationes ad praepositurae promotionem susceperunt, ab hujusmodi patrocinio coercemus; sed et ecclesias, quas, ut putatur, tam Photius, quam hi qui ab ipso consecrati sunt dedicaverunt, vel si commotas mensas stabilierunt, rursus dedicari, et inthronizari, 331 atque stabiliri decernimus, omnibus maxime, quae in sacerdotalis gradus acceptionem vel damnationem acta sunt, [ supple in] irritum ductis. » Ex eadem: « Eos vero, quos Photius neophytus, et Constantinopolitanae sedis invasor in quolibet ecclesiastico ordine provexit, quoniam manifestum est eos in omnibus consecratoris sui pravitatibus consensisse, atque ei post invasionem communicasse, omni clericali officio privamus; et apostolica atque 136.0480C| canonica auctoritate, et synodali decreto eos sequestramus. »
- 2.
Adjutorium vero, si vestrae dominationi placeret, hoc tantum se pontifex noster dicit, non amplius, invenisse. Ex concilio domini Stephani III papae, actione tertia.
« Post haec vero sanctissimi episcopi dixerunt: Quoniam haec omnia Deo annuente, quae ad salutem omnium errantium pertinent, tractata noscuntur atque decreta; nunc restat ut de ordinatione episcoporum, presbyterorum, vel diaconorum, quam praedictus Constantinus apostolicae sedis invasor peregit, id 136.0481A| quod communi consensu tractavimus, coram omnibus declaremus. Primum omnium decernimus, ut episcopi, quos consecravit, siquidem presbyteri prius fuerunt aut diaconi, in eodem pristino honore revertantur, et postmodum facto more solito decreto electionis eorum, ad sedem apostolicam cum plebe atque decreto ad consecrandum eveniant, et consecrationem 332 a nostro apostolico suscipiant, ac si prius fuissent minime ordinati; sed et quae alia in sacris officiis isdem Constantinus peregit, praeter tantummodo baptismum, omnia iterentur. At vero presbyteri illi vel diaconi, quos in hac sancta Romana Ecclesia ordinavit, in pristino subdiaconatus ordine, vel alio quo fungebantur officio revertantur; cum et postmodum in vestrae sanctissimae almitatis potestate sit, sive eos ordinandi, sive ut vobis placuerit, disponendi. Laici vero illi, qui ab eo tonsurati sunt atque consecrati, decernentes statuimus, ut aut in monasterio retrudantur, aut in propriis domibus residentes spiritalem atque religiosam vitam degant. »
- 3.
136.0481B| Adjiciens suprascriptus nostrae Ecclesiae praesul 136.0482A| quoque fatetur, quia dicente Domino: Non est discipulus supra magistrum (Matth. X, 24); quidquid vos hinc decreveritis, pro rato se habiturum. Optaret vero, ut vestrum quod in hoc sequendum censet arbitrium, ab auctoritate non discreparet penitus canonum. Interesse tamen vestra dimittit arbitrium in hoc proprium, an sequi vobis antecessorum libeat judicium, sanctissimi Patres, vestrorum. Quod si nobis in tanto animarum succurrere dignamini periculo, quem inde remuneratorem sperare debeatis, doceri nullatenus indigetis. Cum vero plurimi simus, non defuturum promittimus qui ad vestram redeat sanctitatem, dans in vobis gloriam Deo, vestraeque paternitati condignam, Quirites, quos hinc specialius precamur, venerandi, mercedem. Dat. Kal. 136.0482B| Augusti.