LATINA QUAEDAM
POETAE LATINI POST OVIDIUM
Post triste exilium Nasonis quaeque Camoena
Fugit ab Ausonia, nec redeunte pede.
Audivere tubam civilia bella sonantem
Et siluere omnes et posuere lyras.
Viderunt iuvenem Thebano sanguine foedum,
Et sine Medea vellus inane rapi.
Saecula post terquina semel voluere reverti,
Monstrantes Veneto moenia rupta Remi.
Nulla de hinc facies quam Gratia novit, imago
Nulla venustatis, nulla leporis erat.
Cuncta vetusta situ steterunt cooperta recenti,
Obducta est scissae barbara palla togae;
Mimi nil veriti verba invertêre Maronis,
Urbanae scabiem Tityrus unxit ovis:
Circumstant miserae turpi pallore puellae;
Improba quadriviis Lesbia plorat anus.
Delia quercetis abcedit moesta Pedanis,
Et vocat, heu frustra, Cynthia casta procum;
Nec minus infelix est debiliore vocata
Nocte brevi novies laeta Corinna suo.
Ereptam antiquis cursores lampada tradunt,
At quot humi lapsos increpat ultus Amor!
Bembus, nec salibus nec amoribus aptus hiabat
Multa, sed abnuerat semisopita Venus.
Tu cane natalem, nam nemo est aptior, urbem
Dixit; uti decuit paruit illi deae.
Suave susurravit Rheno plaudente Secundus
Id desiderium flebile suavioli,
Quo Charites omnes adsurrexere Venusque,
Et Verona suum credidit esse melos.
Cami inter salices iuvenem invenere sedentem
Quae fugerant fontes et nemora Egeriae:
Auribus applicuere labra; insonuere Lucreti
Forte quid; extemplo cessit avena tubae.
Culmina turritae tremuere tonitrua Calpes,
Et data Neptuno fulmina sensit Atlas.
Carmen tale olim, neque saepius, audiit Elis,
Sed lyra post illum nulla aliunde diem.
Magno instans operi, nullisque prioribus impar,
Desertum coluit vir Latialis agrum:
Vir Latialis erat; sed vernam horrebat agrestem,
Et squalorem et rus et tumida ora gelu.
Interiit: Musas deducere conor easdem
Gressibus incertis vixque tenete manu.
DOLENDUS
Dolendus ille qui dolenter dixerit
Erat olim amicus, esse nunc indignus est.
AD IUVENTAM
Revocare te, Iuventa, nequaquam licet,
At sponte cum Somno redis;
Quotiesque virga leniter papaverem
Spirante sopito adstitit
Adstas et ipsa: tum labella, olim meis
Aptata, rident cominus:
Signum silenter interim Somnus dedit
Et avolant ambo simul.
AD SENECTAM
Una, Senecta, viximus multos dies,
Una atque amice viximus:
Quietiorem inveneris siquem locum,
Id dic in aure, tunc abi.
SORORE AMISSA
Haud iterum tardos gressus ducente sorore
Antiquum ingredior, quum vocat hora, nemus.
Sub sole omnis ibi tepet arbor rore maligno,
Omnis ibi cantat funebre carmen avis.
DOMINUS
Placere, uti scis ipse, perduellibus
Curavimus semper parum,
Sed expulisti siquid est periuriis
In orbe foedius tuis,
Et illatrantes arce clausisti canes;
Quapropter ignosco tibi,
Virtutibusque gentis unum Gallicae
Praeesse comprecor deos.
HESPERUS
Egressi Latio non sine carmine,
Quamvis illepido carmine agrestium,
Spicas exiguo condimus horreo.
Iam ducens tenebras advenit Hesperus,
Illo despiciens lumine quo solet
Tardos, difficiles inerepitans moras.
Accedas aliquid lenior, Hespere!
Nec vocis fueris illius immemor
Quam quondam audieris, cum dominam prece
Vidi flexanimam sub radiis tuis.
QUID IN VITA
Iucundum in vita nihil est nisi amare et amari.
MULIERUM INDOLES
Non tantum sterile est virtutum, sed muliebre
Pectus alit virus quum desinit esse fidele.
DEFUNCTUS LOQUITOR
Nos ultra tumulum requiescimus inter amicos,
Cis fruere, O hospes, dum sinit hora, tuis.
CAPSULA EX MORO FABRICATA
Olim infelices Babylonica flevit amores,
Nunc celebrat laetas morus amicitias,
Inque silente sinu, quae fidit epistola, servat,
Et domina casta digna vivoque pio.
AMICA AMICO
Da quod potes, quod non potes Morpheus dabit.
AD POETAS
Flores Aoniis in vallibus attenuantur
Luxurie mimia; ferro putentur acuto,
Et veterem agnoscet cultorem vivida radix.
TURRES HEIDELBORGAE
PULCHRE DEPICTAE
Dona paras (ea dona mihi!) quae Rhenus eunti
Obtulit, haud alia sic referenda manu.
Explicuit veteres arces turresque rubentes
Sole cadente tibi; sol tibi sistit iter.
Sistit iter tibi sol; sistet fugitiva iuventus;
Credo equidem tecum cuncta manere velint.
Quae quondam adspexi, optavique revisere nunquam,
Aspiciam his oculis, O Rosa, teque simul.
Siquid erat vitae quod amem meminisse peractae,
Non sinis immemorem; non sinis esse senem.
BENEFACTA
Ut cito sopitae menti benfacta recedunt!
Quid faceres? restat quid? Revocare novis.
QUO DORMITUM IRE
Si vellent Superi me dormitum ire; iuvaret
Qua crispis foliis incana susurrat oliva
Miraturque supra veteres Florentia muros,
Cyclopum manibus structos dominisque Pelasgis.
Diis aliter visum: procul his solusque iacebo
Qua sedi iuvenis non solus; ibique quiescam
Inter eos flores quos dextera capsit Ianthes
Sedulaque inseruit comptis utrinque capillis . .
Heu! periere illi; periitque fidelis Ianthe!
VERSOS IMPETRATI IN PUELLAE OBITUM
Abriperis fato quod nulla mereris acerbo,
Vix etiam matri quam mihi cura minor.
Tu lenimen eras desertae sola senectae,
Pamphila! sed tantum quale decebat eras.
Iam gravis est vita, et Mors aversata vocanti,
Quippe tuis lacrymis iam caritura fugit.
LIBER QUANDO
Liber eris Homini Spes perfida dixit in aurem:
De coelo auditur vox altera Desine falli:
Praetereunda prius tibi sunt mortalia secla,
Tunc sperare licet cum libertate quietem.
IN SCYTHAM SARMATARUM TYRANNUM
Vivis adhuc, Scytha! vivis in hac tibi, perfide, vita
Est timor, est odium, quumque sit acta . . . Deus.
AD ROSAM DE NATALI
In caput infantis vergebat Aquarius urnam,
Et violam cunis saeva negabat Hyems:
Sed quo flore caret tua lustrans ora Iuventus?
Quo Venus ornatu? qua face mutus Amor?
DE PIO NONO
Excipe fortem animum neque falli aut fallere pronum,
Excipe digna deo pectora, digna viro;
Excipe iustitiaeque et libertatis amorem,
Promissamque fidem, caetera crede Pio.
AD NAPOLEONEM IMPERATOREM
Nunquam sponte virum quassantem sceptra videbo;
Thura ferant alii, non ego thura feram;
Sed foribus propero vivacem obducere laurum,
Verbaque (diis rata sint!) scribere pauca super.
Tolle oculos, lege, Napoleo! confide fideli . .
Unicuique suum redde; suum patria est.
Redde quod abstuleris; da fortibus esse beatis,
Nec fueris magno Napoleone minor.
Deme sacerdotum dextris infame flagellum,
Decute anhelanti Norica fraena Pado;
Haud detrita gemat raptoris curribus Enna,
Haud timeat domini verbera Parthenope.
Dic, Trana maria, Europe! dic, Roma, resurge!
Romuleaeque domus Dacia vive memor.
AD POMERONEM
Veni, atque laudes accipe, Pomero,
Qulaes mereris; quotquot enim canes
Usquam fuerunt Transpadana
Aut alia regione creti,
Primum obtinebis tu merito locum,
Fortis, fidelis, respiciens herum
Solum, neque incertos amicos
Aut nimis immemores parentes.
Ornare collum Iulia floribus
Solebat, atqui non placuit iocus
Quandoque, redentique nodum
Praepropero pede vellicabas:
Tunc obvenebant et pudor et metus
Ne diceremus gratum ideo parum,
Sed palma permulcens utrosque
Solicito capite amovebat.
AD NORAM NAPIERAM NUPTAM
Sis laeta natis, laeta nepotibus,
O Nora! fractis filia voculis
Deos biennis comprecata
Te pietate pari osculetur!
Futura sunt haec, nec simul omnia.
Labuntur amnes sub placido Iove
Cursu quieto, pleniores
Floriferis nocuere pratis.
Immitibus qua lassa caloribus
Tellus fatiscit non venit Hesperus,
Sed rura pontumque infrementem
Nox operit subitis tenebris.
Profusa nunquam, nunquam inhibens manum,
Fortuna vobis munera conferat.
Rores minutatim cadentes
Laetificant sata, laedit imber.
Nos vota ad aram qua steteras heri
Velata virgo (sint rata!) vovimus,
Ut dextra quae te duxit illuc
Ne doleat digito annulari.
Vir, quum senectus attenuet manum
Tam mollicellam, vix gracilem putet,
Orique subridens venusto
Innocuis benedicat annis!
AD DOMINAM
Sic memor absentis, caste dilecta puella!
Nec pigeat manes voce ciere meos.
Si qua genas lacryma irroret, detergeat illam
Haud iterum fluentis flente premenda manus.
Insolitum nulli est, doleat neque dicere, verbum;
Dixisti sero vespere saepe vale.
CANIS AMMISSUS
Siquem sequntus sit canis Italus
Cervice cuius stramineus color
Albescit infra, suavis hospes
Redde meum mihi Pomeronem.
Furatus illum siquis, habes domi,
Molli catena restituas hero,
Mercede pro pacto recepta,
Quam mereare, duum aureorum.
AD MELITTAM
Abesse dicis te dolere plurimum:
Abesse si dolet, Melitta, non abes;
Una dolentes areta constringit fides.
SOMNIA ET INSOMNIA
Vatum somnia sunt, et sunt insomnia vatum,
Ista mihi veniunt utraque parte tua.
SERTORUM VARIETAS
Serta micant pueris Hyblaeo flore Cyprique,
Serta nigrante viris pendula felle tument.
FORTASSE
Inter trecentos quos putaveris probos
Tres selige, et fortasse non fallendus es.
VIRGO ROMANA QUOMODO TRACTATA
Res haud nova est: nam more patrum carnifex
Vitiavit ante quam cecidit virginem.
GLORIAE CONTEMPTOR
Qui gloriam se praedicat contemnere,
Solusque truxque more rustici domo
Suapte delitescit, ille fallitur:
Sorex eadem glorietur gloria.
Nomen futurum est unico magni viri
Qui gloriam, sed nactus, aspernatus est.
EPITAPHUM PAULI QUI EXERCITATIONES SCRIPSIT ET UXOREM DUXIT
Heic Paulus impiger senex,
Amoris ictus spiculo,
Cuntis quieturus vacat
Exercitationibus.
INSULSUS
Sunt qui carere non putant sale: id quidem
Non diffitebor; purum enim atque candidum
Lacrymis liquere sensimus: restat domi
Quo defricandi sunt ii aemuli nigrum.
MORS INIQUA
Pro meritis cuiusque ferocius invida Mors est;
Vita homini brevis est, vita cani brevior.
GALLIA VINCTA
Suaves fraude nova, firmata fraude feroces,
Haud alios peperit Gallia vincta viros.
AD PHILIPPUM REGEM, DE NUPTIIS HISPAN:
O Patre nequam gnate (siquis) nequior,
Philippe, quorsum te petat sicarius?
Probine sunt in Gallia sicarii
Soli? aequitatis unici satellites?
At casta certe contigit tibi soror,
Gnataeque castae, nec caret coniux fide,
Utcunque mater esset infami domo:
Atqui neque illud pessimi scortum domus
Neptem alligaret coniugi haudquaquam viro
Adulteramque nuptiis compelleret
Ut furtim Iberum clauderet septo pecus.
DE RUINIS LANTONIANIS PULCHRE DEPICTIS
Labuntur anni: quicquid amavimus
Labetur: agros et nemora, et domum
Vix inchoatam, cum ruinis
Restituit Rosa pervetustis.
Referre tali non ego gratiam
Spero; deorum est; unius est dei:
Accede, sis tandem benignus
Ingenio, et tua sit, Cupido!
BEATIOR
Quanto omnibus mortalibus beatior
Tuam ille qui dextram tenet,
Proiectus ante non recedentes pedes,
Cervicibus fultis genu!
Quam dulce quod supervenit silentium!
Nos impari silebimus.
SPERANDA PAUCA
Speranda pauca, multa perferenda sunt
Etiam beatioribus.
QUALIS VITA SIT BEATA
Multos perdidimus, paucos retinemus amicos,
Iamque rogas quae sit vita beata? Brevis.
BRITANNIA
Ubicunque pontus est ibi Britannia est.
AD LYCEN
Liquit me iuvenis tibi
Dilectus nimium, Lyce!
Et tecum introiit casam!
Ecquando est rediturus?
Clausae iam strepitum foris
Rumoremque sedilium
Stans extra procul audio
Attractaeque fenestrae.
Et nunc forsitan osculis
Heu! labro insatiabili
Percurrit facilem genam!
Ecquando est rediturus?
VIRGINIS CAPILLI
Promissae precibis toties, totiesque moratae,
Exuviae suaves virginei capitis!
Venustis tandem; haud fugientes oscula, collo
Haeretis nullo tempore deciduae.
Qui nostrum haud metuent olim violare sepulchrum
Cassa viri invenient ossa, caputque viri,
Atque hos foemineos ubi colla fuere, capillos . .
His pascant oculos abstineantque manus.
AD HAEDUM
Haede! si vetitus tibi
Sylvis est aditus meis,
Ne balatibus obstina
Aegris pulsa vocare
Cognata agmina montibus,
Inter quae tua forsitan
Mater exulet, exulet
Et pater gravis aevo.
Vatibus patula arborum
Umbra gratior incubat;
Sit capris statio altior,
Sit iugis in apricis.
Do tibi instabulis locum
In quo candidulum latus
Est et proiicere et novum
Cornu poste polire.
Splendidus prope rivulus
Labitur . . Tremor artubus
Cur obrepit? . . Ut inscius
Splendidum memoravi!
Per me salvus es, haedule!
Nulli Bandusiae cruor
Manabit tuus; alteri
Cinctum flore dicabo:
Illi nempe puellulae
Cuius nomen amat nemus
Audire, atque ideo silet
Concors ingredienti
Ad sinum arctius attrahens
Blanda, navibus humidis
Si genam tepidam applicet
Disce morigerari.
Haud unam auriculam vibra;
Ambas strictius erige;
Namque, dum docilis manet
Aetas, pauca monerem.
Haede! sis aliquantulum
Castas quando adoleveris!
Ne genam inficiat rubor
Arcebo ipse capellas.
Interim tenerae genu
Noli laedere, namque crus
Duriuscula si ferit
Laeserit, neque praesto
Forsan obstiterit malo
Ille saepe salutifer,
Ille carminibus catus
Caeterisque mederi.
AD GRAIUM
Pudice Grai! videris impudicior
Scatere qui Nympham facis.*
- doctus atque elegans poeta scripsit
Felix in imo qui scatentem
Pectore te, pia Nympha, sentit.
Etiam Lymphanon absolutus est.
DIFFICILE OPES DISTRIBUERE
Egenus haud sum; dives esse non velim,
Difficile namque est ista partiri bona
Quae non mihi sed alteri deus dedit
Et ire tantum per meas iussit manus.
QUIS TURPIOR
Rege Borussorum quis turpior? Ecce Borussos
Ipsos! perfidiam non renuêre pati.
Vis alios digito monstrem tibi? Respice Gallos,
Omnia quos pariter, praeter honesta, iuvant.
Ecce peregrino qui succubuere tyranno
Et vinxere sacrum deditione ducem,
Quo nemo probior, quo nemo fortior, ergo
Dignus erat manicis, perfide Galle, tuis.
Talia religio suadet Romana, catena
Thuribuli longa fasque nefasque ligat.
Sed cultrum fugiamus; adest pius iste subulcus
Qui veterem putri glande replevit haram.
AD AMISSAM
Inter coelicolas . . quare ploramus ademptam . .
Laetior esse potes, purior esse nequis.
Respice amicitiam veterem, renovata sit opta,
Nec sine fida tibi corda dolere diu.
Saepe meam dextram, neque erat reiecta, tetendi,
Ultro tu mihi dam sit mora nulla, tuam.
PAX LATRONIBUS A LATRONIBUS DATA
AD DUDLEIUM STUARTUM
Desiderandus perpetuo bonis,
Cur urbem adisti verberibus nivis
Crebris gementem, amnesque canas
Et pelagus glacie subactum?
Eheu! minores obstiterint domi
Quocunque tendas: gemmea vincula
Ligant potentes, barbarusque
Obtinuit procerum favorem.
Plorent crematas agricolae casas,
Plorent inulti pectora fortium
Traiecta ferro; nonne pactum est
Ut quod habent habeant latrones?
Inter loquaces curia seligit
Loquaciorem; quid prohibitas valet?
Abite, vos rerum scientes!
Eiiciunt dominos ministri.
AMICUS MEUS, STRENUUS MILES, VULNERATUS
Perfusa quanto sanguine Hyems tepet
Britannico de fonte! Virilium
Semper fuisti victimarum
Prodiga, Taurica Chersonese!
Quis vulneratum deferet auribus
Nuper relictae celsum animi virum?
Pallebit ut coniux sub Haemo
Vipereo moritura morsu.
Spes insusurret credula credulae
Iam iam reversurum edomito Scytha,
Iam iamque sanandum; salutem
Contulerit popularis aura.
Equus sed idem non revehet domum,
Discerptus ille est sulphureo globo,
Restabat ante atque inter hostes
Solus eques, medius suorum.
Plerosque mortis perpetuus sopor
Pressit: quibisdem cara parentium,
Quibusdam et ipsis cariora,
Nomina contremuere labro.
Sublimiore, O Anglia, anhelitu
Nunquam attigisti culmina gloriae,
Nec fortiores militarunt
Sub ducibus magis imperitis.
DE RUFA IN NOVO-COMO
Esuriens quondam puer usserat ora polenta,
Inque rotundo oculo salsa micabat aqua.
Nequicquam indomitos expirat hiatque vapores,
Nequicquam haud uno volvitur esca loco:
Rideri metuens Quoties meminisse parentis
Cogor, ait lacrymis lumina nostra madent.
Sic Rufa horrifico quam siphilis ederat igne,
Cur moreris nobis, filia cara, procul!
Filia! te duri non cessant flere Britanni,
Indignisque modis me pepulere foras!
Flet vetula; et videas triginta flere ministros,
Estque, decens luctum, sordida cuique cutis.
Quae venerem toties iecisse superbiit unam
Ut male damnosum iecerit illa canem!
Ploratus causam nemo dubitavit candem
Omnibus esse domi; naribus ille dolet;
Cruribus ille tumet mediis; hic fronte laborat,
Hic melius fixo vulnere cantor erit.
Tot quis tamque acres luctum producere morbos
Crederet? at multo teste paratus adest.
Cuinam adeo vehemens excanduit ira deorum
Ut tot mactatos iusserit esse sues?
Cuius amant tanto placari numina lardo
Ut vix invenias rure vel urbe satis?
At tacita observet veteres reverentia ritus,
Parcite, sitque piis haud ita pulla domus!
PAX HONESTA AUT NULLA
Honore dignam qui patriam velit,
Leges tueri iuraque gentium
Certet, tyrannorum omne foedus
Rumpat amicitiasque temnat.
Germaniarum discite principes,
Quanquam benigne accepimus hospitem,
Haud exteris nostri domandi
Sunt iuvenes: catuli ligentur
Venaticorum qua sua pascua
Percurrit Albis; quaerite ibi domum;
Hercynia expectat, luporum
Vestraque, mox repetenda, nutrix.
Parum decori si redeant duces,
At (clara quondam syrmate candido)
Pullata, deplorata, nunquam
Pax fragilem induerit coronam!
QUI NON INVENTUS
Qui patriam sibi praetulerit, qui publica iura
Regibus, inventus non est, sero inveniendus.
EUGENIA NAPOLEONIS
Eugeniam semel adspexi, crystallina tecta
Subter, ubi Ars varias contulit orbis opes.
Incessit pudibunda, silens; plebs ipsa silenti
Conticuit, steterat capta decore novo.
Anne adeo felix solium partita manebit?
Semper erit felix, nam proba semper erit.
Napoleo haud aliud pro fatis consulat astrum,
Haud alio Euxinas lumine lustret aquas.
Pro populis circa plorantibus, exule multo,
Altus Iustitiae verba loquatur Amor!
Materno hospitio nostri potiuntur amici
Et rure ante oculos quam venerentur habent;
Interea mihi Musa venit, placidamque puellam
Ut fuit, utque aderit saepe videnda, refert.
AD COSSUTHUM ET BEMUM
Gens clara ripas Danubii colit,
Semper fidelis regibus, imperj
Haud semper aequi; nunc resurgit
Impatienter avita virtus.
Quicunque laudes diceret omnium
Quot extiterunt nobilioribus
Ibi triumphis, ante parcas
Praeferet Historiam Camaenas:
Vix ipsa largis claudere paginis
Sperabit omnes. Huniadem unicum
Inter trecentos Musa amanter
Ausoniae pavitans sequetur.
At non minores iam video aggredi
Regem insolentem; iam video supra
Victoriam cristas volare,
Sistere iam video, duorum.
Cossuthe! primus iure locus tibi
Haud imperito milite cernitur
Et cive, nec longe remotum
Adspiciunt equitare Bemum.
Valete, fluctus clara nigros super,
Fraterna belli sidera! gloriam
Qui contulerunt, dent utrique
Munera Dii meliora pacis!
IN IMAGINEM BATTHIANII
Cossutho minor unico inter omnes
Omni Istri regione, Batthiani!
Vultus obtueor tuos dolenter.
Sed qui sculptor imaginem excitavit?
Idem qui Periclem Iovemque finxit,
Et domus decus Atticae Minervam?
Quali morte, vir inclyte, occidisti!
Dedit carnifici nimis pudicum
Falsi Caesaris impudica coniux.
CANIS URNA
O urna! nunquam sis tuo eruta hortulo
Fidele quae pectus tenes,
Nunquam excitandum blandientis vocibus
Aut flebili concors hero.
Acuta lingua quum puella intrat forem
Silere non docebitur,
Neque oricillam, duplici incurvus genu
Planoque acutam, subriges,
Saliensve post sedile, et inde porrigens
Trans colla narem frigidam,
Dabis oscula illa, nunc volenti, quae prius
Aliquantulum invito dabas.
Duae sepulchrum populi canae tegunt
Simul susurrantes super;
At, Pomero, harum lenia nulla murmura
Somnos uti prius iuvant:
Id haud necesse est; altior somnus premit
Quem laetus ignorat dies;
Nec mane nec meridie nec vesperi
Pellendus aut movendus est.
Nil aura verna, nil vox una blandior,
Nil proficit carmen meum.
Vale, hortule! aeternumque, Pomero, vale!
Sed, si datur, nostri memor!
DE TRIBUS PRAECIPUIS ORATIONIBUS
Mercurius fuit usque suis malefidus alumnis;
Eloquium haud valuit cum probitate pari.
Aurea fracta vides ferro Demosthenis arma;
Pro rostris Tulli lingua cruenta silet.
Cossuthum patrio rex perfidus expulit Istro,
Angliaque ignavo suscipit hospitio.
Lingua diserta suas poenas dedit, altaque virtus
Addidit. Et vetitum est, hic quoque, vera loqui?
CONSOLATIO
Noli flere; resuscitare noli,
Etsi iam licitum esset ingementi.
Si quaeris, quid agat, quia absit, edam.
Hunc adspexit Amor: tuo iacentem
In sinu; aggrediens repente, prima
Inter oscula Somnus occupavit.
Deterget lacrymas Amor, sepulchro
Per noctem gelido accubans, aitque
Quanquam hic possidet, ipse non relinquam.
SATIS
Id satis est, placuisse tibi, te semper amasse;
Si possim, haud alio nomine clarus ero.
(There follows a selection of encomia written for Landor by his contemporaries)
Quam bene sermones scripsisti ab imagine dictos,
Vita in imaginibus sed patet usque tuis.
C. Dela Pryme
Fortior est nemo quam tu, generose Savagi!
Nemo est Romano dignior ore loqui.
Rugbaeos igitur celebraberis inter alumnos
Quot sacer Aonia proluit amnis aqua.
S. B.
AD ILLUSTRISSIMUM VIRUM SAVAGIUM LANDOR
Qualis procellis trux hiemalibus
Adauctus amnis transilit aggeres;
Prorumpit, in lucemque honestus
Grati animi rapiendus ardor.
Nunc est canendum: sed potius tace;
Vel vela saltem turgida contrahe;
Nec lentus argumenta ducas
Tanta modis tenuata parvis.
O grande munus! iam videor mihi
Flictus rotarum corripientium
Cursus, et hinnitus equorum,
Et cupida bibere aure plausus.
Lyraeque vocem, quae trifidi iubar
Extinguit ignis, quae Iovis alitem
Sopore declinare suadet
Lumina lucidiora sole.
O grande munus! carmina Pindari
Poeta donat par mihi Pindaro!
Pro! gaudia insperata pectus
Oestro agitant: veniam, ruenti.
Audaciores in numeros, date!
Satis superque est: pro! pudor! audeant
Garrire cornices, apertas
Rege avium quatiente pennas?
J. Pitman
Urbes Sicanas ut lubenter viserim
Amice Landor, et tecum et Theocrito,
Theocritus nam solus aequis passibus
Comes fuisset; mollibus facetiis,
Captis, receptis, invicem fallens viam
Per litus illud, illa aperta pascua,
Et nemora, et alta rupium cacumina,
Quae quondam amabat pervagari vesperi;
Neque ipse Cymodameiam, ut unice tuam
Aut ausus aut permissus esset insequi.
Francis Hare