Edictum (Reccaredus)

Photiu.Praelu4 73 Photius Parisiis J. P. Migne 1849 early modern edition, no apparatus this file was encoded in TEI xml for the University of Zurich's Corpus Corporum project (www.mlat.uzh.ch) by Ph. Roelli in 2013 Classical Latin orthography latin Praeludia 559 Legimus Sanctorum Virorum Librum, qui ipsorum vitas et recte facta narrabat, ad spiritualem profectum atque utilitatem.

Epitoma autem erat, ut apparet, et comprehensio magni, quem vocant, Limonarii, (seu Prati spiritualis) quo et vitae opera narrantur, tum Magni Antonii et aequalium, tum eorum qui post eos floruerunt. Quemadmodum et qui dictus est Hortulus novus, his recentiorum ad aetatem usque Heraclii, et paulo etiam viciniorum Vitas, religiosasque exercitationes describit.

Verum hic liber in duo et 560 viginti contractus, argumenta eorum cujusque utilitatem et obtinendi rationem, variis narrationibus expositam habet. I. Igitur horum caput admonitio est ad perfectionis profectum, et a variis quidem illa instituta personis. II. Tranquillae vitae ac solitariae fructum ostendit. III. De continentia agit, quam non in victu duntaxat, sed et in reliquis animi motibus similiter exercendam docet. IV. Ut se munire quisque debeat adversus insurgentes a fornicatione pugnas. V. De paupertate, utque vitare avaritiam oporteat. VI. De patientia et fortitudine. VII. Nihil esse per ostentationem agendum. XVII. De iis qui visiones viderunt. VIII Non oportere quemquam judicare. IX. De discretione. X. Sobrium (sive circumspectum) semper esse oportere. XI. Assidue esse et cum attentione precandum. XII. Hospitalitatem esse ac misericordiam cum hilaritate exercendam. XIII. Obedientiam docet. XIV. De humilitate. XV. De malorum tolerantia. XVI. De dilectione. .€c XVIII. De senibus qui miracula patrarunt. XIX. De variorum sanctorum Patrum vita Deo grata €c XX. Aliquot eorum qui in monastica exercitatione consenuerant, scite dicta. XVI. Collationes continet senum inter ipsos de suis considerationibus. XXII. 561 Ad haec omnia et ultimum caput sententias continet Hesychii presbyteri Jerosolymitani.

Quibus et liber hic totus absolvitur

Utilissimus profecto iis, si quis alius, qui ad coelestem haereditatem parandam vitam suam componunt.

Adhibet idem quam promiserat, perspicuitatem quoque; alioqui caetera talis, qualis iis aptus sit viris, qui non de verbis laborent, sed omnem operam atque conatum in operibus exercendis ponant.

Ἀνεγώσθη ἈΝΔΡΩΝ ἈΓΙΩΝ ΒΙΒΛΟΣ, πολιτείας τε αὐτῶν καὶ κατορθώματα πρὸς ψυχικὴν προκοπὴν καὶ ὠφέλειαν ἀπαγγέλλουσα.

Συγκεφαλαίωσις δ' ἦν, ὡς ἔοικε, καὶ σύνοψις τοῦ ΜΕΓΑΛΟΥ καλουμένου ΛΕΙΜΩΝΑΠΙΟΥ, ὃ ἀπαγγέλλει τοὺς βίους καὶ τὰ ἔργα τῶν περὶ Ἀντώνιον τὸν Μέγαν, καὶ τοὺς ἑξῆς ἀκμασάντων. Ὥσπερ γὰρ τὸ καλούμενον ΝΕΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΙΟΝ[Al., παράδεισιν], τὰς τῶν ἔτι νεωτέρων μέχρις Ἠρακλείου τοῦ βασιλέως, καὶ μικρὸν ἔτι προσωτέρω πολιτείας καὶ τοὺς ἀσκητικοὺς ἀγῶνας ἀναγράφει.

Ἀλλ' οὖν τὸ προκείmgr;ενον βιβλίον εἰς δύο καὶ εἴκοσι συγκεφαλαιούμενον ὑποθέσεις, ἑκάστης αὐτῶν καὶ τὸ χρήσιμον καὶ τὴν κτῆσιν διαφόροις διηγήμασιν ἐμφανίζει. Ὧν τὸ μὲν πρῶτον κεφάλαιον παραίνεσιν εἰς προκοπὴν τελειότητος ἐκ διαφόρων προσώπων περιέχει. Τὸ δεύτερον δὲ, τὸ ἀπὸ τῆς ἡσυχίας δείκνυσι κέρδος. Τὸ τρίτον περὶ ἐγκρατείας διαλαμβάνει, καὶ ὡς δεῖ τὴν ἐγκράτειαν μὴ βρώμασι [Al., βρωμάτων] μόνον, ἀλλὰ καὶ τῶν λοιπῶν τῆς ψυχῆς κινημάτων ὁμοίως ποιεῖσθαι. Τὸ δὲ τέταρτον, πῶς δεῖ ἀσφαλίζεσθαι ἡμας πρὸς τοὺς ἀπὸ τῆς πορνείας ἐπανισταμένους ἡμῖν πολέμους. Τὸ δὲ πέμπτον, περὶ ἀκτημοσύνης, καὶ ὡς δεῖ καὶ τὴν πλεονεξίαν φυλάττεσθαι. Περὶ ὑπομονῆς δὲ καὶ ἀνδρείας τὸ ἕκτον. Καὶ τὸ ἕβδομον, ὅτι δεῖ μηδὲν πρὸς ἐπίδειξιν ποιεῖν. Καί τὸ ὄγδοον, ὅτι οὐ δεῖ τινα κρίνειν. Περὶ διακρίσεως δὲ τὸ θ'. Τὸ δὲ δέκατον, περὶ τοῦ δεῖν ἀεὶ νήφειν. Καὶ τὸ ἑνδέκατον, ὅτι δεῖ ἀδιαλείπτως καὶ ἐν νήψει προσεύχεσθαι. Καὶ τὸ δωδέκατον, ὡς φιλοξενεῖν δεῖ καὶ ἐλεεῖν ἐν ἱλαρότητι. Περὶ ὑπακοῆς ἐκδιδάσκει [Al., καὶ διδασκαλίας] τὸ τρισκαιδέκατον. Τὸ δὲ τεσσαρεσκαιδέκατον, περὶ ταπεινοφροσύνης. Καὶ τὸ πεντεκαιδέκατον, περὶ ἀνεξικακίας. Περὶ ἀγάπης δὲ τὸ ἑξκαιδέκατον. Τὸ μέν τοι ἑπτακαιδέκατον, περὶ διορατικῶν. Καὶ τὸ ὀκτωκαιδέκατον, περὶ σημειοφόρων γερόντων. Τὸ δὲ ιθ', περὶ πολιτείας θεοφίλους διαφόρων πατέρων. Καὶ λοιπὸν τὸ εἰκοστὸν, ἀποφθέγματα τῶν ἐν ἀσκήσει γηρασάντων. Εἶτα τὸ πρῶτον καὶ εἰκοστὸν διαλέξεις εἰσάγει γερόντων περὶ λογισμῶν πρὸς ἀλλήλους. Καὶ τὸ ἐπὶ πᾶσι δεύτερον καὶ εἰκοστὸν, Ἡσυχίου πρεσβυτέρου Ἱεροσολύμων γνώμας περιέχει.

Ἐν οἷς καὶ ὁ συμπὰς τοῦ βιβλίου ἀπαρτίζεται λόγος.

Χρειωδέστατος καθεστὼς, εἴπερ τι ἄλλο, τοῖς ἐπὶ τῷ κλήρῳ τῶν οὐρανῶν τὸν βίον ἀσκουμένοις.

Ἔχει καὶ κατὰ τὴν ἐπαγγελίαν, καὶ τὸ σαφὲς, καὶ τ' ἄλλα τοιοῦτος, οἷος ἂν γένοιτο ἀνδράσιν ἁρμόζων πρὸς μὲν τὸν κατὰ λόγους ἀγῶνα μήδ' ἐπεστραμμένοις, πάντα δὲ τὸν πόνον καὶ τὴν σπουδὴν εἰς τὴν ἐπὶ τοῖς ἔργοις ἄσκησιν ἀναδεδεγμένοις.