Migne Patrologia Latina Tomus 132
Elogia
Elogia (Auctores varii), J. P. Migne 132.0186A
REGINO libro II Chronicorum, ad annum 892. 132.0183B|
Per idem tempus Farabertus abbas Prumiensis coenobii curam pastoralem sua sponte per concessum regis deposuit; et ego, quamvis indignus, secundum regularem auctoritatem per electionem fratrum in regimine successi; in quo tamen non diutius immoratus, aemulis agentibus, Richarium fratrem Gerhardi et Matfridi invidiosum mei negotii successorem sustinui.
Ad annum 899.
Eodem anno Richarius abbas Prumiensis constituitur. Qualiter autem erga me actum sit idcirco in hoc loco notare distuli, ne forte injuriis provocatus ultra quam Christiana patientia permittit, persecutionis meae causas exaggerasse viderer.
SIGEBERTUS in libro de Scriptoribus ecclesiasticis.
132.0183C| Regino abbas Prumiensis scripsit ad primum Alberonem Metensem episcopum Chronicam continentem praecipue gesta Francorum, quam a nativitate Christi perduxit usque ad annum nati Christi 908.
Joannes TRITHEMIUS in Chronico Hirsaugiensi, ad annum 892.
Farabertus abbas Prumiensis, annuente rege Francorum, abbatiam suam sponte resignavit. Cui Regino monachus ejusdem coenobii successit, vir vita et eruditione celeberrimus; qui, inter caetera ingenii sui opuscula, transacti temporis Chronicon scripsit ad Adelberonem Treverensem archiepiscopum, incipiens ab origine mundi usque ad tempora sua, opus profecto celeberrimum et lectione doctorum virorum dignissimum.
Ad annum 899.
Regino Prumiensis abbas, quemadmodum in sua Chronica scribit, depositus est. Causas autem depositionis 132.0183D| non expressit. Sed ita dicit: Anno Domini 889, Richarius abbas, etc. Ex quibus verbis conjicere possumus eum cum injuriis abbatia depositum, quanquam causas ignoremus.
Idem in libro de Scriptoribus ecclesiasticis.
Regino abbas Prumiensis coenobii in dioecesi Treverensi, ordinis sancti Benedicti, natione Teutonicus, vir in divinis Scripturis eruditissimus, et in saecularibus litteris nobiliter doctus, inter doctores 132.0184B| Germaniae suo tempore facile obtinuit principatum. Scripsit magnae auctoritatis opuscula, de quibus ego tantum reperi subjecta. Ad Alberonem primum episcopum Metensem a nativitate Christi usque ad annum ejusdem 908, continentem praecipue gesta Francorum et Germanorum scripsit Historiam seu Chronicam lib. X. De Disciplina ecclesiastica lib. II: In primis inquirendum. De caeteris nihil adhuc vidi. Scripsit autem praefatum opus, quod praenotatur de ecclesiastica Disciplina et Religione Christiana, jubente Rathbodo archiepiscopo Treverorum, quod ex decretis sanctorum Patrum et generalium conciliorum in duobus libris comportavit, et in nongenta ferme capitula per rubricas ex more luculenter distinxit.
Claruit sub Arnoldo imperatore anno Domini 910.
Idem in Catalogo illustrium virorum Germaniae.
132.0184C| Regino abbas monasterii Prumiensis, ordinis divi Patris Benedicti in dioecesi Treverorum, vir in divinis Scripturis eruditissimus, et in saecularibus litteris egregie doctus, ingenio subtilis, eloquio clarus, vita et conversatione devotus, facile inter doctores sui temporis obtinuit principatum. Scripsit ad Adelberonem Metensem episcopum Historiam de gestis Francorum et Teutonicorum a nativitate Christi usque ad sua tempora lib. X. Jubente Rathbodo archiepiscopo Treverorum comportavit ex decretis et sententiis Patrum et generalium conciliorum opus canonum insigne, quod praenotavit de ecclesiastica Disciplina et Religione Christiana, in duobus voluminibus lib. II. Sermones quoque et multos et elegantes composuit lib. I. Epistolas quoque ad diversos lib. I. Et alia complura quae ad notitiam nostrae lectionis adhuc minime venerunt. Claruit temporibus Arnoldi imperatoris, anno Domini 910.
BELLARMINUS in libro de Scriptoribus ecclesiasticis. 132.0184D|
Regino abbas Prumiensis ad initium anni nongentesimi floruisse videtur. Scripsit enim libros duos Chronicorum ab adventu Domini usque ad annum ejusdem Domini nongentesimum octavum, ut ipse testatur initio sui operis. Sed continuavit aliquis alius anonymus usque ad annum 967. Dicitur etiam scripsisse de Disciplina Christiana libros duos, quos exstare non puto.
Gerardus Joannes VOSSIUS in libro secundo de Historicis Latinis. 132.0185A|
Ejusdem Ludovici aetate, item Conrado imp. (qui Ludovico successit anno 912 ac septennium imperavit) claruit Regino, abbas Prumiensis coenobii, in dioecesi Trevirensi. Contexuit duos Chronicorum libros, quibus praecipue tractat res Francorum. Manuscriptos habemus Cantabrigiae in bibliotheca tum Academiae tum collegii S. Benedicti, ut est apud Th. James. Sed ibi non Regino, verum ἁπλῶς abbas Prumiensis vocatur. De eo sic Sigebertus in Cat. cap. 112: Regino abbas Prum., etc., usque ad annum nati Christi 908. Ubi malim annum unum adimi. Etsi et apud Trithemium legas 98 pro 908. Sane ante annum 907, hodieque apud Reginonem reperias haec verba: Huc usque Regino. Sed continuavit haec Chronica alius usque ad annum 957, vel potius usque ad Othonem II, qui imperare coepit anno 972. Composuit et de Doctrina 132.0185B| ecclesiastica libros ex sanctorum Patrum et conciliorum generalium decretis. Hi manuscripti asservantur Viennae in bibliotheca Caesarea. Error Trithemii inde obortus, quod apud Reginonem in praefatione operis legatur: Ea (Chronica) in duos libellos distinxi, exordium capiens a primo incarnationis Dominicae anno, et consummans coeptum opus usque in praesentem annum, qui computatur a praefatione [leg. praefata incarnatione] Domini 908. Sed, librarii culpa, anno auctiorem esse numerum quam convenit satis liquet ex eo quod dicebamus. Ita enim uti retulimus et in manuscriptis invenitur et in excusis tum veteribus tum nuperis. Appendix vero ea Reginonis, quam dixi, Romerium habere auctorem videtur.
Joannes MORINUS in appendice libri de Poenitentia, pag. 39.
Saepissime Reginonis collectionem allegamus quam penes nos habemus. Canonum collectio est 132.0185C| in duos libros distincta. Facile colligi potest ex charactere ante annum millesimum scriptam esse, vix postea. Reginoni abbati eam damus, quia hoc fert collectionis initium majusculis litteris exaratum, quod est ejusmodi: Incipit libellus de disciplinis, recollectus ex jussu Rathbodi Trevericae a Reginone 132.0186A| abbate monasterii ex divinis conciliis et decretis. Istius collectionis mentionem facit Trithemius de Scriptoribus ecclesiasticis in Reginone. Scripsit, inquit, Historiam seu Chronicam libris X. De Disciplina ecclesiast. lib. II, etc. Scripsit autem praefatum opus, quod praenotatur de ecclesiastica Disciplina et Religione Christiana, jubente Rathbodo archiepiscopo Trevirorum, quod ex decretis sanctorum Patrum et generalium conciliorum in duobus libris comportavit, et in nongenta ferme capitula per rubricas ea more luculenter distinxit. Ita noster codex est distinctus. Primus liber continet capitula 454, secundus paulo plura, eo quod nonnulla post Reginonis mortem addita sunt, velut decretum in Conofurth anno 952, indictione 9, a rege Othone, regni illius 15, consentientibus episcopis, comitibus aliisque fidelibus latum, ut raptores virginum et viduarum anathematizarentur et omni conjugii spe in futurum frustrarentur. Sunt et quaedam alia quorum causa capitulorum 132.0186B| numerus a Trithemio notatus aliquantulum exceditur. Hinc apparet Othone primo regnante scriptum esse istud collectionis exemplar. Composita fuit et in lucem edita anno 906. Id colligitur ex fine libri primi, capite scilicet 447 et sequentibus, in quibus refertur ex concilio Nicaeno formula integra condendarum epistolarum formatarum. Deinde formulae duo exemplaria traduntur: unum Ratbodi Treverensis archiepiscopi scribentis Roberto Metensi episcopo, et illi commendantis Gislemarum presbyterum a se ordinatum; data enim est Idibus Octob., an. incarnationis 906; alterum est Dadonis Virdunensis episcopi ad Rathbodum Trevirensem eodem anno datum. Eodem tempore florebat Regino. Anno enim, ut ipse testatur in Chronico suo, 892 electus est abbas Prumiensis, licet incassum, multis contradicentibus. Chronicon autem finivit anno 906, quo formatarum istarum exemplaria ponit. Vidit hanc collectionem Ivo Carnotensis episcopus, 132.0186C| eaque usus est in Decreto suo. Duo enim illa exemplaria litterarum formatarum verbum e verbo ex hac collectione in suam transtulit, non modo earum describendarum ex concilio Nicaeno methodum, ut videre potes in Decreti sexta parte tribus ultimis capitibus.