Migne Patrologia Latina Tomus 18
4
[recensere]Elogia Symmachiana
[recensere]MACROBIUS, lib. V Saturnal., cap. 1.
Quatuor sunt, inquit Eusebius, genera dicendi:
copiosum, in quo Cicero dominatur: breve, in quo
Sallustius regnat; siccum, quod Frontoni ascribitur;
pingue et floridum, in quo Plinius Secundus
quondam, et nunc nullo veterum minor noster Symmachus
luxuriatur.
AURELIUS PRUDENTIUS,
Lib. I contra Symmachum.
O linguam miro verborum fonte fluentem,
Romani decus eloquii, cui cedat et ipse.
Tullius! has fundit dives facundia gemmas.
Os dignum aeterno tinctum quod fulgeat auro,
Si mallet laudare Deum, cui sordida monstra
Praetulit, et liquidam temeravit crimine vocem.
Haud aliter quam si rostris quis tentet eburnis
Coenosum versare solum, limoque madentes
Excolere aureolis si forte ligonius ulnas.
Non vereor ne me nimium confidere quisquam
Arguat, ingeniique putet luctamen inire.
Sum memor ipse mei, satis et mea frivola novi.
Non ausim conferre pedem, nec spicula tantae
Indocilis fandi conjecta lacessere linguae.
Illaesus maneat liber, excellensque volumen
Obtineat partam dicendi fulmine famam.
Idem in praefatione lib. II.
Sum plane temerarius,
Qui nocti mihi conscius,
Quam vitae in tenebris ago,
Puppim credere fluctibus
Tanti non timeam viri,
Quo nunc nemo disertior.
Exsultat, fremit, intonat,
Ventisque alloquii tumet,
Cui mersare facillimum est
Tractandae indocilem ratis.
Et alio loco.
Talia principibus dicta interfantibus, ille
Prosequitur, magnisque tubam concentibus inflat.
Allegat morem veterum.