Dum Reges, Fernande, canis, dum Caesaris altam
progeniem nostri, claraque facta ducum,
dum Hispana memoras fractas sub cuspide gentes,
obstupuere homines, obstupuere Dei:
extollensque caput sacri de vertice Pindi
Calliope blandis vocibus haec retulit;
Macte, puer, gemina praecinctus tempora lauro,
qui nova nunc Martis gloria solus eras;
hec tibi dat Bacchusque pater, dat Phoebus Apollo,
Nympharumque leves Castalidumque chori,
ut quos divino celebrasti carmine Reges,
teque simul curva qui canis arma lyra,
saepe legant, laudent, celebrent post fata Nepotes:
nullaque perpetuo nox fuget atra dies.
