Migne Patrologia Latina Tomus 139a
Epistola ad clericos Lingonenses (Bruno Lingonensis), J. P. Migne cc_id: cps_2.BruLin.EpAdClL, cc_idno: 9773
Epistola ad clericos Lingonenses
¶
139.1533B| Dilectissimis in Christo filiis bonaeque spei adolescentulis qui in ecclesia S. Mammetis gloriosi martyris Christi Domino Jesu Christo deservire videntur, atque ab ecclesiasticis erudiuntur magistris in domo Dei, aeternae prosperitatis in Christo Deo salutem.
Desiderans vos, filii charissimi, in salute animarum proficere vestrarum, ideo aliquas paterno affectu vobis admonitiones dulcis sermonis dirigere studui, ut per eas praesentis vitae prosperitatem, et futurae, Deo miserante, beatitudinem habere mereamini aeternam, et fragilitatis vestrae aeternitatis annos in ejus servitio edocti ad perfectum senectutis diem adducere. Vos sancti Patres et lumina hujus 139.1534B| fraternae congregationis . . . . . in omni bonitate juventutis deprecor ut admoneatis eos, id est discipulos vestros, ut studiose discant quae Deo placent, et ad salutem animarum pertinent suarum, quatenus ex illorum profectu et prosperitate, vos perpetuam apud Deum habeatis mercedem. Exhortamini illos sobrie, caste, pudice, et cum omni humilitate et obedientia, Deo servire in bonis moribus, de sancta conversatione et religiosa castitate, et maxime de confessione peccatorum suorum, quia multae sunt contra adolescentulos diabolicae fraudis insidiae in desiderio carnali et caeteris adolescentiae vitiis; sed nihil, Deo donante, proficit in suam diabolus malitiam, si puram volunt juvenes facere confessiorem, 139.1535A| et fructus dignos poenitentiae agere, id est ut vulneribus vulnera non adjiciant, et sanata non resaucient. Salutare siquidem poenitentiae est remedium poenitentia iterum non perficere. Scriptum est enim: Poenitentibus dedit Deus partem justitiae. Age igitur, poenitens, propria scelera confitere, prode iniquitatis secretum. Nota sunt Deo quae in occulto fecisti, quae si non dixerit lingua, non poterit celare conscientia. Frustra inter parietes tuos timens crimina abscondis: patet Deo omne quod absconditum putas; et si hominis oculos in peccatis effugere vales, nullatenus tamen Dei aspectum latere poterit quidquid in occulto gesseris. Si per confessionem peccata antequam judicis iracundiam sentias, crede mihi, totum veniale erit, si confiteri non erubescis 139.1535B| et per poenitentiam purgare praecaveris, dicente Psalomographo: Dixi injustitias meas Domino, et tu remisisti impietatem peccati mei (Psal. XXXI, 5). Exspectat a nobis Dominus confessionis sacrificium, ut praestet nobis delectabile indulgentiae munus, qui vult omnes homines salvos fieri et neminem perire, haec dicente et in alio loco Scriptura: In quacunque die peccator confessus fuerit, vita vivet et non morietur (Ezech. XXI, 28). O singulare clementissimi judicis beneficium! O magni et securi divinae pietatis thesauri! Propter hoc peccantium vult confessionum munus accipere, ut non inveniat quod ulcisci debeat. Non simus ingrati tanti benevolentiae Redemptoris nostri, qui magis vult ignoscere quam 139.1535C| punire, magis salvare quam perdere. Acquiritur Domino quod non punitur in servo, et multum confertur auctori, si deputatur poenae, veniae condonetur, nec optat ulcisci qui paratus est misereri, ipso de se per prophetam dicente: Nolo mortem peccatoris, sed ut convertatur et vivat (Ezech. XXXIII, 11). Ecce verus vitae auctor qui non vult peccantis mortem, sed convertentis vitam: unde et in Evangelio ipsa Veritas ait: Sic erit gaudium in coelo coram Patre vestro et angelis ejus super uno peccatore poenitentiam agente (Luc. XV, 10); et in propheta: Dic tu prior injustitias tuas ut justificeris (Isa. XLIII, 26). Ecce benignus est largitor veniae, qui praebet pro luctu temporali aeternitatis gaudium, ipso dicente: Beati qui lugent, quoniam ipsi consolabuntur 139.1535D| (Matth. V, 5). Et in alio loco: Venite ad me omnes qui laboratis et onerati estis, et ego reficiam vos (Matth. XI). Ait enim, ut diximus: Dic prius injustitias tuas ut justificeris et non condemneris, ut maneat in te praemium poenitentiae, non vindicta peccatorum. Nunquid quasi nescius Deus nos confiteri hortatur peccata, quae prius quam gesta essent praesciebat, cujus providentia omnia patescunt occulta? Tunc poteris perfectum consequi beneficium medicinae, si non celes medico tuae vulnera conscientiae. Opinor enim nisi interpellatur medicus, non curatur aegrotus. Confessio tua medicina est vulnerum tuorum et salutis tuae certissimum subsidium. 139.1536A| Homo aegrotus quaerit medicinam, qui saepe incerto labore desudat in aegroto. Deus vero sine labore sanat, sine tarditate medicamenta praestat, si devote lacrymis scripta in auribus pietatis suae legatur poenitentia. Nemo te, o homo, melius reficit quam qui fecit, nec alius sanat nisi qui flagellat et curat. Solus enim novit operis tui fragilitatem, qui hoc totum exspectat ut fatearis et mora non erit, ut saneris, qui per prophetam Ezechielem ait: Cum conversus fueris et ingemueris, tunc salvaberis. Datur nobis a benignissimo judice locus curandi nosmetipsos in peccatis nostris coram sacerdote Dei, ne iterum accuset nos in eis diabolus coram judice Christo. Vult enim ut ignoscatur ne puniatur in futuro. Igitur pius Pater dum videt per poenitentiam 139.1536B| peccata nostra a nobis damnari, gaudet misereri, et proprium exercere munus misericordiae in poenitentes optat, sicut per Isaiam testatur prophetam. Ego sum qui deleo iniquitates tuas (Isa. XLIII, 25). Et iterum: Convertimini ad Dominum Deum vestrum, quia misericors et pius est, patiens et multae misericordiae (Exod. XXXIV, 6). Hoc sciens B. David ait: Peccatum meum cognitum tibi feci et iniquitates meas non operui (Psal. XXXI, 6). Econtra si peccatum quod fecerit, hoc negat, poenas reatus accumulat, quia punitur contumacia sceleris negatione. Sed dicis forsan: Me terret meorum magnitudo peccatorum. Quin imo tanto magis insistendum est tibi, peccator, in medicina confessionis ne pareas in 139.1536C| putredine vulnerum. Si medico erubescis aperire, multiplicas ulcerum dolores. Nullatenus divinae abundantiam clementiae numerositas tuorum superare poterit peccatorum. Ne tardes de die in diem, dicit Scriptura, converti, quia nescis quid superventura pariat dies: quia qualem te ultimus invenerit dies, talis judicaberis, nec te voluit Deus illum praescire diem, ut semper paratus esses; qualem optas ante judicem te stare, te praepara dum habes tempus operandi. Esto negotiator devotus, eme tibi regnum Dei poenitentiae lucris, memor Domini dicentis: Poenitentiam agite, appropinquabit vobis regnum Dei (Matth. IV, 17). Pro te legitur, o homo vivens, Deus homo factus est, ut te redimeret. Seipsum tradidit in mortem, ut te salvaret in vitam. 139.1536D| Quid tu jaces in morte scelerum? Surge et dic: Pater, peccavi in coelum, adduc tibi tuae poenitentiae testem fidelem. Munda vis habere vestimenta, quare non multo magis quaeris mundam te habere animam? Sordidus non vis procedere in conspectu hominum, cur non multo magis times sordidum peccatis te procedere in conspectu Dei? Lava te lacrymarum fonte, ne quid in te illius oculis majestatis offendat. Quis, rogo, cadens non quaerit surgere? Quis infirmatur et non desiderat convalescere? Quis periclitatur et non optat evadere? Poenitebit te postmodum tarditas, si non cogitaveris quod animae tuae proficiat ad salutem. Exsurge, fili, 139.1537A| exsurge, placare Patrem poenitentia, quem offendisti scelere. Confitere culpam, ut saneris a medico. Esto in tua sollicitus salute. Si tu ipse tui non habes curam, quis tibi ad salutem prodesse poterit, vel quis tibi fidelis erit si tu ipse tibimet infidelis esse probaberis? Infidelitas est magna te non curare de salute tua, et morientem te in peccatis non resuscitari per poenitentiam. Quanto longius recessisti pro scelerum magnitudine a Deo, tanto fortius per poenitentiam appropinquare studeas. Clemens Pater paratus est te accipere, si tu non tardaveris revertere. Aspera tibi videtur conversio, carnis relinquere desideria; sed multo durior conditio aeternis te ardere flammis, et pro modici temporis luxuria poenis tradi perpetuis. Quanti modo infernalibus deputati 139.1537B| tormentis converti voluissent, si spatium illis daretur convertendi? Omnia quidem hujus saeculi dura in comparatione infernalium levia et quodammodo jucunda videntur. Servisti diabolo in luxuria, servi Christo in castitate. Utriusque rei finem attende. Illa siquidem, id est luxuria, hominem mittit in flammas; castitas charitati conjuncta non deducet in regnum Dei? Revertere in viam de qua oberrasti. Jejuniis corpus afficitur, sed pulchritudo animae reparatur. Vilis sit corporis cultus, sed ipse praecipuus est sanctitatis ornatus. Vigiliarum assiduitas in orationibus et laude Dei angelicae est imitatio vitae. Parvus cibus pastus est animae. Si habes unde, pauperibus porrige, quia manus pauperis gazophylacium est Christi; nec de opere misericordiae te 139.1537C| juste excusare poteris, dum calix aquae frigidae mercede remunerabitur perpetua. Visitare infirmos, moerentes consolari, hospitibus occurrere, fame vel siti laborantes reficere, possessio est regni Dei in coelis. Sicut in Evangelio legitur. In talium, o fili, operum exsecutione peccatorum remissio habetur, insuper et perpetuae beatitudinis praestat ingressum. Noli degeneris animi esse; Dei filius in baptismo consecratus es, sed tam excellens nobilitas non nisi magna morum dignitate conservari poterit. Coelestis Pater, imo omnium Dominus peccatores subditos, dedignabitur habere filios, excute de collo tuo jugum captivitatis diabolicae; recurrere ad pietatem paternae dilectionis, revertere ad dominum, fili, revertere, et ex mortuo revivisce, et ex perdito 139.1537D| reparare. Quaerit ovem bonus Pastor errantem, et amplius de inventa quam ante perdita gratulatur, et humeris suis inter angelicos revehit coetus. Animadverte clementissimam Dominicae pietatis sententiam dicentis: Non veni vocare justos, sed peccatores in poenitentiam. Vocat ergo Dominus ad poenitentiam peccatores, quia magis optat salvare quam damnare, et plus cum sanctis nos gaudere, quam cum diabolo punire. Vocat nos per seipsum, vocat per Scripturas sanctas, vocat etiam per doctores catholicos, ut revertamur ad eum, quia paratus 139.1538A| nos accipere, si non fuerimus pigri ad eum venire. Audivimus beatum Joannem evangelistam ad poenitentiam nos hortantem dicentem in Epistola sua: Si dixerimus quoniam peccatum non habemus, nos ipsos seducimus, et veritas in nobis non est. Si autem confessi fuerimus peccata nostra, fidelis et justus est Deus, ut nobis peccata nostra dimittat, et emundet nos ab omni iniquitute (I Joan. I, 8). Si nullus est sine peccato, quis est qui poenitentia non indigeat, quae sine confessione vix fructuosa fieri valet? Consideremus sententiam beati Jacobi apostoli dicentis: Confitemini alterutrum peccata vestra (Jac. V, 16). Recordemur quod Redemptor noster publicanum peccatorem se confitentem Pharisaeo se in sua laudanti justitia praetulerit: scit enim conditor 139.1538B| noster fragilitatem nostrae naturae, ideo medicamenta poenitentiae vulneribus nostris perdonavit. Dicamus cum propheta: Sana me, Domine, et sanabor (Jerem. XVII, 14). Item: Domine, sana animam meam quia peccavi tibi (Psal. XL, 5). Idcirco, charissimi filii, festinate ad confessionis medicamentum aperire vulnera in confessione, ut medicamenta salutis perficere valeatis in vobis. Transeunt hujus vitae dies, et incerta est unicuique nostrum qua revertatur pulvis in pulverem, et spiritus redeat ad Dominum, qui dedit illum, ut judicetur secundum opera sua. Auditura erit tunc anima quidquid hic copulata carni gessit in occulto, si nunc erubescis confiteri peccata tua per poenitentiam emendare. Stabit causator malignus contra eam, qui quondam 139.1538C| suggessit illi ut peccaret, si nos neglexerimus praevenire faciem judicis in confessionem. Quaecunque enim humiliter confitemur in nostris peccatis, nihil horum diabolus habebit potestatem nobis objicere in illo tremendo judicio nostrae vitae.
Agite nunc, juvenes adolescentuli et pueri, liberate vosmetipsos de diabolica servitute per poenitentiam ad clementissimam omnipotentis Dei pietatem. Nolite per desideria carnis vestrae perdere gaudia coelestia et aeterni regni inter angelicos coetus beatitudinem; sed confortate vosmetipsos, et viriliter pugnate cum adversario vestro, ut feliciter mereamini coronari cum sanctis Dei, et perpetuam cum illis possidere gloriam. Et vos, sanctissimi hujus familiae magistri et Patres, docete filios vestros 139.1538D| pie, sobrie et caste vivere coram Domino in omni humilitate, obedientia et sanctitate, et puram facere sacerdotibus Christi confessionem peccatorum suorum, et poenitentiae lacrymis abluere sordes luxuriae carnis, nec eas iterum repetere, quia posteriora vulnera pejora sunt prioribus; scientes vosmetipsos de salute filiorum vestrorum aeternam habere apud Deum remunerationem, quatenus quorum ministeriis utimini in terris, pro eis mercedem habeatis perpetuam in coelis. Amen.