RomPap.Episto203 129 Romanus papa Parisiis J. P. Migne 1853 early modern edition, no apparatus this file was encoded in TEI xml for the University of Zurich's Corpus Corporum project (www.mlat.uzh.ch) by Ph. Roelli in 2013 Classical Latin orthography latin
EPISTOLA PRIMA.
AD RICULFUM EPISCOPUM HELENENSEM.
ROMANUS episcopus, servus servorum Dei, reverentissimo et sanctissimo RICULFO episcopo sanctae Rossilionensis Ecclesiae et per te in eadem venerabili Ecclesia in perpetuum.
Quoties illa a nobis concedi postulantur quae sanctarum Ecclesiarum utilitatibus congruunt, decet nos libenti concedere animo et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Et ideo, praedicte Riculfe sanctissime episcopo, ad sanctorum apostolorum Petri ac Pauli sanctissima limina causa orationis veniens, nostro apostolatui suggessisti quatenus eamdem sanctam, cui praeesse dignosceris, Rossilionensem Ecclesiam cum cellula sancti Felicis et villa quae vocatur Torrente, seu et villa quae vocatur Alamannis atque Spedulia, et pro congruentia Ecclesiae tuae, a Tetrafita super suam claustram, atque cellulam sancti Juliani, cum aquis, molendinis, necnon terris de monte qui vocatur Auriolum, cum omnibus generaliter ad eas pertinentibus, et quidquid Miro qui dicitur comes in eamdem tuam Ecclesiam concessit, necnon et villare quod vocatur Nogaretum, et caetera omnia quae a piis imperatoribus ac regibus vel ab aliis Deum timentibus viris in eadem Ecclesia collata sunt vel collatura erunt, tam in ipso comitatu quam in aliis locis, in ipsa praenominata sancta Rossilionensi Ecclesia confirmantes, apostolatus nostri privilegio muniremus. Unde nos, cui omnium Ecclesiarum Dei cura commissa est, salubri tuae petitioni faventes, inclinati precibus tuis, quia ecclesiasticam rem per vigorem immutilatam servari cupimus, per hoc nostrum apostolicum privilegium suprascriptam sanctam tuam Rossilionensem Ecclesiam cum cunctis rebus praedictis apostolica auctoritate nobis in beato Petro apostolorum principe concessa munimus, perpetuoque illaesam permanendam confirmamus, una cum Ecclesia sanctae Mariae a quadam femina nomine Anastasia, quae et Mater vocabatur, constructa, tuaeque Ecclesiae subita consistente, ad annue persolvendum in praefata tua Ecclesia penset solidum unum: confirmamus etiam inibi juste et canonice medietatem telonei et traficae seu mercati cum pascuario, et medietatem salinarum, omnesque ecclesias ad eamdem Ecclesiam in Rossilionense pertinentes et confluentibus a portu Jardonis usque ad mare, et a termino Narbonensi usque Basillunense, et quidquid, ut praedictum est, idem Miro memoratus comes inibi concessit, necnon et villare ipsum quod vocatur Nogaretum, et alia quae piorum imperatorum ac regum caeterorumque Christi fidelium ibi decretis collata sunt vel ubicunque collatura erunt, juste et canonice stabilimus; si tamen juste et rationabiliter a nobis petistis, et ab aliis hominibus minime detinentur. Ita quoque ut nulli homini fas sit in iis omnibus quamlibet tibi tuisque successoribus episcopis generare calumniam aut qualescunque contrarietates facere: quia nos volumus ut uniuscujusque ecclesiae privilegium inconvulsum servetur. Nam de monasteriis eidem tuae Ecclesiae canonice competentibus similiter statuimus subdita existere justa petenti. Si quis autem comes aut judex publicus vel qualiscunque alius homo contra hoc nostrum apostolicum privilegium qualicunque tempore, quod non optamus, agere vel contendere praesumpserit, sive ea quae pro divini cultus amore statuimus in aliquo frangere tentaverit, sciat se anathematis vinculis innodatum et a regno Dei alienum. Qui autem verus custos et observator exstiterit, benedictionem et gratiam a Domino Deo nostro conequi mereatur. Bene valete.
Scriptum per manum Gregorii scriniarii S. R. E. in mense Octobrio, indictione prima, Idibus Octobris, per manum Stephani nomine Calatoris sanctae sedis apostolicae, imperante D. N. piissimo PP. Aug. Lamberto a Deo coronato magno imperante [leg., imperatore] anno VI, et pontificatus [leg., consulatus] anno VI, indictione prima.
EPISTOLA II. AD SERVUM-DEI EPISCOPUM GERUNDENSEM.
ROMANUS episcopus, servus servorum Dei, reverentissimo SERVO-DEI sanctae Gerundensis Ecclesiae episcopo et per te in eadem venerabili Ecclesia in perpetuum.
Sicut per donum sancti Spiritus beato apostolorum principi Petro et coelestis regni clavigero ligandi atque solvendi ab ipso Domino tradita est potestas, evangelica subsequente lectione, quae inter caetera ait: Tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam, et reliqua, ita sedes apostolica canonica regalique auctoritate suffulta omnibus Ecclesiis Dei per universum orbem diffusis suffragia et justa postulationis subsidia ut praebeat, tam divini quam humani juris ratio postulat. Igitur veniens, jam dicte Serve-Dei venerabilis episcope, ad sedem apostolicam, et Ecclesia Gerundensi juste et canonice recepta, expulso inde Hermomiro deposito et excommunicato, suggessisti nobis quatenus hujus apostolicae nostrae confirmationis privilegio confirmare deberemus omnes res immobiles ejusdem sanctae Dei Ecclesiae Gerundensis in honore sanctae Dei genitricis semper virginis Mariae dominae nostrae: ubi beatus Felix Christi martyr corpore requiescit, hoc est, domos, plebes, cellas, ecclesias, villas, et insulas, Majorica scilicet et Minorica, seu curtes, parochias, terras, vineas, prata, silvas, una cum familiis utriusque sexus, cum omnibus adjacentiis seu pertinentiis suis, quae a piis imperatoribus vel religiosis viris vel ab aliis Deum timentibus in eadem Ecclesia Gerundensi collata sunt, sicut ipse nunc usque legali ordine tenere videris. Unde salubribus petitionibus tuis inclinati decernimus et a praesenti prima indictione per hoc apostolicum nostrum privilegium roboramus et confirmamus et in perpetuum statuimus et in usu et utilitate ejusdem Ecclesiae Gerundensis, cui praeesse dignosceris, id est omnes domos, cellas, ecclesias, villas, curtes, parochias, terras, vineas, prata, silvas, una cum familiis, et alia omnia quae ab imperatoribus et religiosis viris vel ab aliis Deum timentibus in eadem Ecclesia collata sunt vel conferenda erunt tam in ipsis comitatibus quam in aliis locis, simul cum rafica seu pascuario, sub tua tuorumque successorum ditione ac potestate omnimodis confirmamus, statuentes apostolica censura sub divini judicii obtestatione et anathematis interdicto ut nulli unquam magno vel parvo homini liceat quamlibet forciam vel oppressionem in omnibus rebus ejus facere aut potestatem aliquam habere vel aliquem distringere aut qualitercunque teloneum ab eis exigere sive ad placitum ubicunque eos pro quibuslibet causis provocare prasumat, nisi in providentia sui episcopi causa illorum audiatur et canonice finiatur. Si quis autem, quo non optamus, contra hoc nostrum privilegium pie a nobis statutum temerario ausu agere praesumpserit sciat se anathematis vinculis innodatum, et nisi resipuerit, a regno Dei alienus existat. Qui vero custos et observator exstiterit, benedictionem et gratiam a Domino consequatur. Scriptum per manum Sergii scriniarii sanctae Romanae Ecclesiae in mense Octobri, indictione prima. Bene valete.