JoaXi.EpEtPr6 132 Joannes XI Parisiis J. P. Migne 1853 early modern edition, no apparatus this file was encoded in TEI xml for the University of Zurich's Corpus Corporum project (www.mlat.uzh.ch) by Ph. Roelli in 2013 Classical Latin orthography latin I.
JOANNIS XI PRIVILEGIUM PRO MONASTERIO CLUNIACENSI. (Anno 931.)
Confirmat sanctum Odonem abbatem in regimine monasterii Cluniacensis necnon exemptionem ipsius monasterii ab omni dominatu. Statuitque electionem abbatis post obitum illius fore liberam et absque cujuslibet consultu faciendam. Confirmat etiam Romanum monasterium concessum Cluniacensi per Rodulphum Burgundiae regem. Dat insuper facultatem suscipiendi monasteria quae offerentur reformanda. Restituit decimas capellarum Cluniacensium ab episcopis subtractas. Confirmat pariter monetam propriam sicut Rodulphus rex Francorum concesserat. Datque licentiam recipiendi ad tempus fratres, qui pro melioratione vitae voluerint ex alienis monasteriis ad Cluniacense transmigrare. Definit porro Cluniacense monasterium sanctae sedi apostolicae ad tuendum atque fovendum pertinere: vultque in signum hujusmodi protectionis dari per quinquennium decem solidos Romae. [ Bullar. Cluniac., p. 1.] JOANNES episcopus, servus servorum Dei, ODONI venerabili abbati monasterii Cluniacensis aedificati in honorem beatorum apostolorum Petri et Pauli, siti in pago Matisconensi, et per te eidem monasterio tuisque successoribus in perpetuum.
Convenit apostolico moderamini benevola compassione pia poscentium votis succurrere, et alacri devotione his praebere assensum; ex hoc enim potissimum praemium a conditore omnium. Deo promerebimur. Igitur quia petistis a nobis quatenus praedictum monasterium in illo statu, quo a Guillelmo duce per testamentum manere decretum est, nostra apostolica auctoritate in perpetuum constare decerneremus, sanctae Romanae, cui Deo auctore deservimus Ecclesiae, subjectum est. Inclinati precibus tuis tibi ad regendum concedimus. Itaque sit illud monasterium cum omnibus rebus, vel quas nunc habet, vel quae deinceps ibi traditae fuerint, liberum ab omni dominatu cujuscunque regis, aut episcopi, sive comitis, aut cujuslibet ex propinquis ipsius Willelmi. Nullus ibidem contra voluntatem monachorum praelatum eis post tuum decessum ordinare praesumat: sed habeant liberam facultatem, sine cujuslibet principis consultu, quemcunque secundum regulam sancti Benedicti voluerint sibi ordinare; nisi forte (quod absit) personam suis vitiis consentientem eligere maluerint: hoc quicunque voluerit cum zelo Dei prohibeat. Coenobium quod Romanum dicitur, et quod mater filii nostri Rodulphi regis condonavit ad praedictum Cluniacum, ita ei cum Vaningo villa subjectum sit, sicut illa per testamentum donationis decrevit. Si autem coenobium aliquod ex voluntate illorum, ad quorum dispositionem pertinere videtur, in sua ditione ad meliorandum suscipere consenseritis, nostram licentiam ex hoc habeatis. Decimas vero, quae olim ad vestras capellas pertinuerunt, et per modernam quasi auctoritatem sive licentiam a quolibet episcopo subtractae sunt, vobis ex integro restituimus. Capellas autem, si aliquae jam factae sunt vel faciendae inibi sunt, ita manere concedimus ut vestris ecclesiis nihil ex decimis minuatur. Hoc vero quod dilectus filius noster Berno episcopus de praedictis capellis vobis concessit, ratum esse decernimus in perpetuum. Praeterea quidquid ex vineis vel culturis ad vestram pertinet religionem, partem quoque decimarum ad hospitale vestrum pertinere sancimus: similiter et de his rebus quas percepturi estis. Hoc etiam quod Leobaldus ad praedictum monasterium moriens reddidit et dereliquit. Similiter et illud quod in Agiona, vel alicubi rebus quae ad id monasterium pertinere debent, et capellam sancti Martini, quae est in villa Maceio, nostra apostolica auctoritate vobis confirmamus et restituimus. Monetam quoque propriam, sicut filius noster Rodulphus rex Francorum concessit, ita habeatis. Et quia, sicut nimis compertum est, jam pene cuncta monasteria a suo proposito praevaricantur, concedimus ut si quis monachus ex quolibet monasterio ad vestram conversationem solo duntaxat meliorandae vitae studio transmigrare voluerit, cui videlicet suus abbas regularem sumptum ad depellendam proprietatem habendi ministrare neglexerit, suscipere vobis liceat; quousque monasterii sui conversatio emendetur. Immunitatem vero ita vobis concedimus, sicut locis sanctis ubique reverentia debetur, ut nullus vestra mancipia aut res quaslibet sine vestro consultu distringere aut invadere ullo modo praesumat. Sane ad recognoscendum quod praedictum coenobium sanctae apostolicae sedi ad tuendum atque fovendum pertineat, dentur per quinquennium decem solidi. Si quis autem contra hanc saluberrimam nostram constitutionem resistendo venire tentaverit, aut aliquid horum corrumpere conatus fuerit; et omnia quae in hoc privilegio sancimus non observaverit, sciat se sub divini judicii obtestatione anathematis vinculo aeternaliter, nisi resipuerit, innodatum, et a regno Dei alienandum, et cum diabolo sine fine cruciandum. Qui vero hujus nostrae saluberrimae sanctionis custos et observator exstiterit, a Christo Domino benedictionem, et a sanctis apostolis mundi judicibus absolutionem hic et in futuro consequi mereatur.
Scriptum per manum Andreae scriniarii in mense Martio, indictione quarta.
II. JOANNIS XI PRIVILEGIUM PRO EODEM MONASTERIO. (Anno 932).
Ad petitionem S. Odonis et interventionem Hugonis Italiae regis confirmat monasterium Cluniacense cum omnibus rebus et possessionibus, quas habet et in posterum acquiret. Et inter caetera monasterium, quod dicitur Carus Locus in territorio Matisconensi, vult perpetuo manere subjectum Cluniacensi coenobio. [Apud Cocquelines, Bullarum, privileg. Rom. pont. ampl. collect. JOANNES episcopus, servus servorum Dei, ODONI religioso abbati venerabilis monasterii summorum apostolorum Petri et Pauli quod dicitur Cluniacum, et per te tuis successoribus qui in eodem venerabili monasterio deservient in perpetuum.
Convenit apostolico moderamini pia religione pollentibus benevola compassione succurrere et poscentium animis alacri devotione impertire assensum: tunc enim lucri potissimum praemium apud Conditorem omnium reponitur Deum, quando venerabilia loca opportune ordinata ad meliorem fuerint sine dubio statum perducta. Igitur quia supplicavit tua religio et interventio Hugonis gloriosissimi regis dilecti filii nostri apostolatui nostro, quatenus confirmaremus nostra apostolica auctoritate praedictum monasterium sancti Petri cum omnibus rebus et possessionibus suis, quas nunc habere videtur, et quod deinceps in idem monasterium offeretur oblatumque fuerit. Imo et confirmamus eidem sancto loco aliud monasterium juris Ecclesiae Romanae, quod dicitur Carus Locus in territorio Matisconensi, ut ibi permaneat in perpetuum, eo videlicet ordine, ut nullus ecclesiastici ordinis, aut laici in ipso monasterio, aut in rebus ibidem pertinentibus aliquam molestiam inferat. Si vero aliqua persona tam in clericali ordine, quam in laicali constituta aliquam vim in ipsis rebus intulerit, quae ibi deinceps datae sive oblatae fuerint, aut ab ejus ditione subtrahere voluerit, ipsae res revertantur ad suos donatores suosque haeredes. Attamen si cum ipsis rebus in ordine coenobii perstiterint sive tempore istius abbatis, sive suorum successorum, hoc privilegium inconvulsum permaneat, salva videlicet pensione sanctae Romanae Ecclesiae. Statuentes beati Petri principis apostolorum auctoritate, cujus nos impares meritis, divina gratia suffragante, vices gerimus, sub anathematis interdictione et divini judicii obtestatione, haec quae a nobis decreta sunt non debere quempiam convellere in quoquam, sed potius firma stabilitate inconvulsa perpetuis permanere temporibus definimus. Si quis autem temerario ausu contra hujus nostri apostolici privilegii seriem pie a nobis promulgatam venire vel agere tentaverit, sciat se domini nostri apostolorum principis Petri anathematis vinculo innodatum, et cum diabolo et ejus atrocissimis pompis, atque cum Juda traditore Domini Dei et Salvatoris nostri Jesu Christi in aeternum ignem concremandum. Simulque et in voraginem tartareumque chaos demersus cum impiis deficiat. Qui vero pio intuitu custodes et obedientes atque observatores hujus nostrae salutiferae praeceptionis exstiterint, benedictionis gratiam et coelestis retributionis aeterna gaudia a justo judice Domino nostro consequi mereantur.
Scriptum per manum Theodori scriniarii sanctae Romanae Ecclesiae in mense Junio, indictione quinta. Bene valete. Data VII Kalendas Januarias per manum Ursi primicerii sanctae sedis apostolicae, anno Deo propitio pontificatus domni Joannis summi pontificis et universalis undecimi papae in sacratissima beati Petri secundo, in mense Junio, indictione supra scripta quinta.
III. PRIVILEGIUM JOANNIS PAPAE XI PRO MONASTERIO VIZELIACENSI. (Anno 933).[Apud Acher. Spicilegii tom. II, 504.]
JOANNES episcopus, servus servorum Dei, AYMONI venerabili abbati Vizeliacensis coenobii, omnique congregationi ejusdem monasterii in perpetuum.
Quoties illa tribui a nobis optantur, quae rationi incunctanter conveniunt, animo nos debet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Atque ideo quia postulasti a nobis quatenus privilegium sedis apostolicae monasterio Vizeliaco, cui praeesse dignosceris, quod constat olim a Gerardo nobilissimo et christianissimo viro, necnon et Berta uxore ejus, in honore Domini et Salvatoris nostri Jesu Christi et veneratione beatissimae semper virginis Mariae genitricis ejusdem Domini nostri Jesu Christi constructum; in regno scilicet Burgundiae, in pago Avalensi, quodque a praefatis fundatoribus beato Petro apostolorum principi pia devotione et testamenti pagina collatum est, facere deberemus: inclinati precibus tuis libenter fieri decrevimus, per quod nimirum apostolicae sedis privilegium confirmamus, atque statuimus, ut nulli regum, nulli antistitum, nulli comitum, nulli cuiquam alii liceat ipsum monasterium perturbare, vel ea quae ibi a jam dictis fundatoribus, vel ab aliis fidelibus oblata sunt, vel in futurum offerri contigerit, sub cujuslibet causae, occasionisve specie, minuere, vel auferre, sive suis usibus applicare, sed sine inquietudine in sustentatione ejusdem monasterii, et usibus abbatum et monachorum sub regula sancti Patris Benedicti ibi Deo militantium volumus ea et praecipimus possideri: ea videlicet conditione, ut nullus successorum nostrorum pontificum in hac sancta sede, cui auctore Deo servimus, unquam vel usquam quiddam ex eisdem rebus cuiquam beneficiare, commutare, aut sub censu quolibet concedere per futura tempora patiatur, sed censum tantummodo in testamento traditionis a fundatoribus qui ex eodem monasterio hanc sanctam haeredem Romanam fecerunt Ecclesiam, etiam delegatum, unam videlicet libram argenti annis singulis successores nostri accipientes, per paternitatis suffragium eidem monasterio sollicitudine pastorali vigilanter contra omnes infestantes impendere studeant. Item constituimus, ut obeunte abbate praedicti monasterii, non alius ibi quacunque obreptionis astutia ordinetur, nisi quem consensus monachorum secundum timorem Dei, et institutionem regulae sancti Benedicti elegerit, et hujus apostolicae sedis pontifex praeviderit ordinandum, aut suggestione monachorum consenserit ordinatum.
Hoc quoque capitulo praesenti subjungimus, ut locum avaritiae secludamus, nullum de regibus, nullum de episcopis, vel sacerdotibus, vel de quibuscunque fidelibus, per se, suppositamve personam, de ordinatione ejusdem abbatis, vel clericorum, aut presbyterorum, vel de largitione chrismatis, aut consecratione basilicae, vel de quibuscunque causis ad idem monasterium pertinentibus, audere in qualibet specie exenii loco quidquam accipere, neque eumdem abbatem pro ordinatione sua aliquid dare praesumere, ne hac occasione, ea quae a fidelibus pio loco offeruntur consumantur. Neque episcopus civitatis ipsius parochiae nisi ab abbate ipsius monasterii invitatus, ibidem publicas missas agat, neque stationes in eodem coenobio indicat, ne servorum Dei quies quoquomodo populari conventu perturbari valeat, neque paratas, aut mansionaticos exinde praesumat exigere. Susceptionem autem fidelium et religiosorum virorum atque beneficentiam, quam jubet apostolus cunctis exhibendam pro possibilitate loci et facultatum, non modo ibidem fieri [non] denegamus, verum etiam suademus: sed et modus in numero congregationis ideo conservetur, ut nec pluralitas penuriam, nec paucitas inhabitantium destitutionem loci inducere valeat. Privilegium quoque a praedecessore nostro piae memoriae papa Nicolao eidem monasterio collatum nostra auctoritate confirmamus, excepto duntaxat quod ipse sub nomine ancillarum Dei quae ibidem pro crebris infestationibus saeculi nunc ordinabiliter manere nequeunt, illud delegavit: nos vero aptioris utilitatis gratia sub habitu monachorum esse congruenter decernimus. Si quis vero regum, episcoporum, sacerdotum, abbatum, judicum, comitum, aut saecularium personarum, contra hanc nostrae institutionis paginam venire tentaverit, percussus apostolico anathemate, potestatis honorisve sui dignitate careat, reumque se coram divino judicio cognoscat, et nisi ea quae a se male acta sunt defleverit, a sacratissimo corpore Domini nostri Jesu-Christi alienus fiat, atque aeterno examini districtae ultionis subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis recipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant.
Scriptum per manum Andreae scriniarii sanctae Romanae Ecclesiae in mense Januario, indictione 6.
Datum vero VI Idus Januarii per manum Gregorii Deo amabilis sacellarii sanctae sedis apostolicae, anno 3, Deo propitio, pontificatus domini nostri Joannis summi pontificis et universalis papae XI, in sacratissima sede beatorum apostolorum.
IV. JOANNIS XI EPISTOLA AD CLERUM ET POPULUM AUGUSTODUNENSEM. (Anno 933.) Ecclesiae Augustodunensi asserit jus episcopum libere eligendi. [Apud Baluz., Capitul. tom. II, p. 1495.]
JOANNES episcopus, servus servorum Dei, omnibus filiis sanctae Aeduensis Ecclesiae et per vos successoribus vestris in perpetuum.
Auditum est nostris apostolicis auribus et crebro intimatum frequenter Ecclesiis Galliarum contra decreta canonum in electione suorum episcoporum violentiam inferre. Quod nos, cui Ecclesiarum omnium cura commissa est quamvis indignis, visceraliter condolentes, ab universis Ecclesiis hanc insertam violentiam auctoritate Dei et beati Petri recidere cupientes, praecipuae vobis, sanctae videlicet Aeduensi Ecclesiae, hujus nostri decreti privilegium scribere sancivimus, reges Francorum primum observatores orantes; in quo decernimus et regulariter ordinamus ut deinceps nemo regum vel principum vel aliqua persona vobis superponere vel ordinare aut successoribus vestris praesumat nisi ex filiis ipsius Ecclesiae secundum scripta canonum, quem clerus elegerit et populus proclamaverit, si in ea dignus reperiri potuerit. Quod si in ea, quod forte accidere non credimus, inventus non fuerit, unanimi eorum consilio tam cleri quam populi de aliis dignissimus expetatur. Vestrum denique honorem, quem de seniore adepti fueritis, de vestris domibus et de vestris canoniis et de communi causa fratrum et de omni proprietate vestra in haeredibus legitimis statuendis et eligendis ex ipsa domo nostra apostolica auctoritate licentiam vobis concedimus ordinandi absque alicujus controversia impedimenti. Si quis vero magnus vel parvus contra hoc nostrum decretum et concessivam largitionem in aliquo surgere nostramque apostolicam auctoritatem violare vel infirmare praesumpserit, sciat se anathematis vinculo sanctae Trinitatis invocatione et beati Petri apostoli potestate ac nostra auctoritate aeternaliter cum inimicis Dei et ejus contradictoribus usque ad satisfactionem profligatum ac in perpetuum damnatum. Conservatores autem hujus nostri decreti pax et gaudium et benedictio a largitore omnium bonorum Deo consequantur et vitam aeternam habere mereantur.
Scriptum per manus Theodori scriniarii sanctae Romanae Ecclesiae in mense Martii et indictione sexta. Datum . . . . . Bene valete.
V. JOANNIS XI PRIVILEGIUM PRO MONASTERIO S. MARIAE ET S. MARTINI PICTAVIENSI. (Anno 931-36.)[Apud D. Bouquet, Recueil des historiens. ]
In nomine Dei Patris, ego JOANNES papa notificamus omnibus sanctae Dei Ecclesiae fidelibus, quod frater noster FROTHERIUS episcopus, missis legatotoribus suis ad nos, [precatus est] ut scriptum privilegium monasterii sui, quod est constructum foris muros Pictavis civitate super fluvium Clini, firmare ac roborare dignaremur. Quod nos, permittente Deo, benevolentiae ejus libenter adimplevimus. Est autem istud coenobium dedicatum in honore sanctae Dei genitricis virginis Mariae, necnon et S. Martini. Volumus autem ut ab hodierna die locus ipse sit tutus ab omni adversitate, et monachi, qui in eodem loco permanserint, alacriter et sine ulla contradictione servitium Dei adimpleant: et ut nullus homo sit qui ullum debitum ad ipsum locum requirat, nec placitum in ipso loco faciat, et nullam subjectionem requirat, nisi tantum privatis diebus unam missam familiarem, et unum psalmum per omnes horas propter congregationem S. Petri dicant. Excommunicamus autem omnes ex parte Dei omnipotentis et sancti Petri principis apostolorum, et omnium sanctorum Dei, et omnium episcoporum, et omnium successorum nostrorum, ut quicunque hunc scriptum privilegium infregerit, de corpore et sanguine Domini [ al. Christi] sit maledictus in perpetuum, si ad emendationem et ad satisfactionem non venerit. Et ut hoc privilegium libentissime a nobis factum firmiorem obtineat vigorem, manibus propriis firmavimus, et in verbo Dei viris religiosis et consulibus Romae roborari fecimus.
Signum + Joannis papae, qui hunc privilegium fieri jussit.