Migne Patrologia Latina Tomus 99
Fragmenta epistolarum
Fragmenta epistolarum (Paulinus Aquileiensis), J. P. Migne
EPISTOLA PRIMA. PAULINUS AD CAROLUM REGEM.
(0503D) Moneo te et deprecor obnixe, piissime princeps, per eum qui discipulis et apostolis suis, quorum indigni vicem gerimus, ait, Vos estis sal terrae (Matth. (0504D)VI, 24); et: Qui vos audit, me audit, et qui vos spernit, me spernit (Luc. X); ut tu pro nobis contra visibiles hostes pro Christi amore Domino opitulante dimices, et nos pro te contra invisibiles hostes Domini deprecantes potentiam spiritalibus armis pugnemus: (0505A)liceatque Domini sacerdotes juxta evangelicas et apostolicas canonicasque regulas simpliciter Domino deservire et militare in solis castris Dominicis, quia juxta ejusdem Domini vocem, Nemo potest duobus dominis servire (Matth. VI, 24); et Paulus: Nemo militans Deo implicat se negotiis saecularibus, ut placeat ei cui se probavit (II Tim. II, 4). Nemo sibi blandiatur quod utrumque possit et Deo et mundo servire, quia Veritas est et mentiri non potest qui hoc fieri non posse testatur.
EPISTOLA II. IDEM QUI SUPRA DE RECTORIBUS.
Primum est quod non verbis bene, sed exemplis (0506A)male doceant. Secundo quod contra divinam voluntatem, et sacram institutionem atque apostolicam et canonicam auctoritatem non tribus saltem hebdomadibus, sed multo tempore ab Ecclesia sibi commissa, dimissis propriis sedibus et plebibus, postposito divino consilio et auctoritate, postposita etiam praedicatione, doctrina, correctione, Spiritus paracliti assignatione, et sacra sancti chrismatis consecratione, omnique sacra institutione, inretractabiliter abesse non erubescunt, et indifferenter, non utcunque, sed quasi rapaces et milites armorum, ad excitandos et provocandos eos qui sanguinem effundunt, et multa flagitia committunt discurrere non (0507A)metuunt, et qui orando, docendo et praedicando populum Dei et Ecclesiam sibi commissam regere, Deique clementiam circa 188 genus humanum placare debuerant, ipsi e contra male agendo, ut praefati sumus disciplinam, ultionem et iram divinae animadversionis exaggerare non desinunt. Ut impleatur illud quod prophetia per Spiritum sanctum comminatur: Erit sicut populus, sic et sacerdos (Isa. XV). Res Ecclesiae, quae vocatae sunt vota fidelium, pretia peccatorum, et patrimonia pauperum, quibus fideles fidei ardore et Christi amore succensi ob animarum suarum remedium et coelestis patriae desiderium sanctam ditaverunt Ecclesiam, ut his ecclesia Dei exornaretur, et milites Christi alerentur, pauperes recrearentur, et captivi pro temporum opportunitate (0507B)redimerentur, rapientes, non ut pastores, sed ut praedones, in militiam et vanitatem mundanam contra jus divinum expendere non detrectant. Unde facillime conjici potest quod plus terrena quam coelestia diligunt, plus mortales homines quam Dominum metuunt, cum scriptum sit: Obedire oportet Deo magis quam hominibus (Act. V). Et iterum apostoli inquiunt: Non enim oportet nos relinquere verbum Dei et ministrare mensis (Act. VI). Hinc est quod nec praecipuis festivitatibus et solemnitatibus anni, nec saltim diebus quadragesimae observationis, qui saluti et poenitentiae consecrati sunt, et magna devotione (0508A)transigi debent, in quibus specialiter circa animarum procurationem propensius et attentius invigilare debemus, in propriis non meremur residere parochiis ac civitatibus, pro quo et destitutio divini cultus et praedicatio in plebibus, et cura subjectorum negligitur: praesertim cum nec sacerdotali ministerio hujusmodi congruant discursus, nec canonicae sit auctoritatis. Legitur enim in concilio Sardicensi, capitulo 15, non debere episcopum a sua Ecclesia plus tribus hebdomadibus abesse. Et capitulo 8 ejusdem concilii constitutum est quando et pro quibus causis episcopi ad palatium ire debeant. Legitur enim in Africano concilio capitulo 62 concilium universale non nisi necessitate faciendum. Item in eodem. Ne episcopi diutius in concilio teneantur. Legitur (0508B)etiam in ecclesiastica historia, quod cum Julianus destitutionem religionis Christi vellet inferre, festinabat praesules Ecclesiarum a civitatibus distrahendo suspendere, ut eorum absentia solveretur Ecclesia, et dum qui docerent non essent, per hoc longo tempore paterentur populi propriae religionis oblivionem.
EPISTOLA III. IDEM AD CAROLUM IMPERATOREM.
Expedit tibi, venerande princeps, ut exerceas praesules ad sanctarum Scripturarum indagationem et sanam sobriamque doctrinam, omnem clerum ad (0509A)disciplinam, philosophos ad rerum divinarum humanarumque cognitionem, monachos ad religionem, omnes generaliter ad sanctitatem: primates ad consilium, judices ad justitiam, milites ad armorum experientiam, praelatos ad humilitatem, subditos ad obedientiam, omnes generaliter ad prudentiam, justitiam, fortitudinem, temperantiam, pacem, atque concordiam. His et his similibus, virorum optime, Deo tibi propitio, sanctae Ecclesiae fastigium accumulare non cesses, ut admirabili in rerum ecclesiasticarum sive civilium administratione strenuus et sapientiae fonte redundes, et virtutis exhibitione triumphes.
EPISTOLA IV. PAULINI, UT VIDETUR, AD LEONEM III PONTIFICEM.
(0509B)Sciendum namque est, quoniam et ille qui ab Hierosolyma descendens, hoc est a pacifica contemplatione sanctae Ecclesiae recessit, et iste qui a paradisi moeniis eliminatus dicitur, id est, ab ovili Ecclesiae et consortio fratrum segregatus exiit, et omne membrum quod abscisum de corpore fuerit, hoc est ab unitate Ecclesiae separatum, nisi per poenitentiam et dignam satisfactionem donum gratiae omnipotentis Dei ascendat Hierosolymam, videlicet ad contemplationem sese pacis suspendat, et ad eum quod reliquerat recurrat ovile, hoc est, charitatis vinculo religatus in gremio suspicatur Ecclesiae, et in eo, a quo praecisus est, corpore inseratur, in unitatem scilicet, et reconciliatus consocietur fratrum, (0510A)salvus esse posse, quemadmodum et vos satis excellenter 190 sacratius capaciusque scitis, nullo falsitatis quodlibet modo sibi blandiatur fraude deceptus. Vae ergo illis, nisi altissima illis pietas benigno succurrat paradigmate, quo et semivivo relicto, et erranti perditaeque oviculae, et abscisso de corpore membro pretioso subvenit misericorditer sanguinis ostro. Dignetur itaque et vestra serenitas super has plagas vulnusque peccati infundere vinum et oleum. Aspersa siquidem ac lenia documentorum instillare fomenta, necnon fasciolis charitatis fracturus infarcire medicinali manu curate; quatenus subvecti patientiae vestrae jumento, ad stabulum perducantur Ecclesiae, curamque vestrae exhibitam beatitudinis, ac per hoc assimilatus bono singulariter pastori, (0510B)erraticam subvehens humeris ovem ad ovile proprium, quippini ad sinum scilicet matris Ecclesiae, reportare gaudere, dissociata nempe de corpore membra; imitantes per omnia Paulum apostolum per unitatem fidei et charitatis concordiam summo ac singulari unire capiti festinare; quatenus reddita per vestram industriam omnibus pace, et illis sicut decet summo tantoque pontifici honoris debitum et obedientiae offerant fructus, et ut Dominum timeant, et veluti patrem multa impensi amoris dulcedine diligant, et vestra eos benignitas tranquillitas quasi proprios refovens filios perpetua protectione gubernet, vobisque pro dignae retributionis praemio coelestia regna aeternus arbiter largiri dignetur.